Η μπρος και η πίσω όψη: Η Dita Von Teese σε μια πρόσφατη εμφάνισή της (Photo by Dave M. Benett/Getty Images/Ιdealimage) και δεξιά: μάλλον τα σχόλια περισσεύουν (aubadegirl.com).

Οι ταινίες εποχής εκθειάζουν τη λεπτή μέση. Και οι κορσέδες που άλλοτε ήταν σύμβολο μιας εξαίσιας εκλέπτυνσης, τώρα παρουσιάζονται ως όργανο βασανιστηρίων. Νομίζαμε ότι μας είχε αφήσει χρόνους από τη δεκαετία του ’40, αλλά μοιάζει να γνωρίζει δειλά-δειλά μια δεύτερη νιότη, χάρη στη μόδα, κάποιες σταρ κι εμένα.

Ενώ κάποτε αποτελούσε αναπόδραστο στοιχείο της γυναικείας γκαρνταρόμπας, ο κορσές χαίρει μιας αμφίθυμης φήμης. Απ’ τη μια, τα δοξαστικά φορέματα της Belle Epoque και η μέση-δαχτυλίδι των pin-ups. Από την άλλη, δεν μπορείς να παραβλέψεις τον ασφυκτικό του χαρακτήρα, ο οποίος σκοπό έχει να καλιμπράρει το κορμί. Να το ζυγοσταθμίσει.

Πιστεύαμε πως αποτελεί πια παρελθόν, πως ανήκει πλέον μόνο στη σφαίρα των φαντασιώσεων του σινεμά και στο σύμπαν των SM φετιχιστών. Έλα, όμως, που δηλώνει «παρών». Εντάξει, λίγες είναι εκείνες που τον υιοθετούν σε καθημερινή βάση, με εξαίρεση ίσως αυτό το αταξινόμητα ακόλαστο πλάσμα που ακούει στο όνομα Dita von Teese. Μόνο που τώρα ο ρόλος του δεν είναι να μεταμορφώσει δραστικά το σώμα, αλλά να το γλυκάνει.

Έτσι μαθαίνουμε ότι οι ανεκδιήγητες Καρντάσιανς είναι φανατικοί θιασώτες. Το φοράνε στις εξόδους τους, αλλά και μες στο σπίτι, για ν’ αποκτήσουν μέση «σφήκας», οι δόλιες. Άλλες δεν αρκούνται σε μερικά εκατοστά λιγότερα. Το χρησιμοποιούν και ως μέσο, για να τροποποιήσουν τη μορφολογία τους. Είναι η περίπτωση της Kelly Lee Dekay, μιας πιτσιρίκας που φέρνει σε Τζέσικα Ράμπιτ. Ή της Aleira Avendano, μιας 25χρονης Βενεζουελιανής με μέση μόλις 50 εκ. Το ρεκόρ Γκίνες κατέχει η Ethek Granger με 33 εκ. Το 2011, η ιταλική Vogue της αφιέρωσε το τεύχος Σεπτεμβρίου.

Ο Jeremy Irons και η επιτομή της ομορφιάς Ornella Muti στην ταινία «Un amour de Swann» (Photo by Tony Kent/Sygma via Getty Images/Ιdealimage).

Δίχως να ξεχνάμε ότι ο γυναικείος κορσές εξακολουθεί να εμπνέει τη μόδα. Βέβαια, δεν είναι τόσο άκαμπτος όσο παλιά και τα μεταλλικά ελάσματα έχουν αντικατασταθεί από μπαλένες. Αλλά πάντα περιλαμβάνεται στις κολεξιόν. Μάλιστα, στη Fashion Week του 2015-16, φορέθηκε κι από άντρα στο κλείσιμο του ντεφιλέ -ποιας άλλης;- της Βιβιέν Γουέστγουντ.

Ο κορσές είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίζεις το σώμα ως έργο τέχνης. Δεν πα η άποψη να διασκεδάζει ή να ενοχλεί, ποσώς ενδιαφέρει. Εξάλλου, τι κάνετε τρέχοντας ολημερίς στα γυμναστήρια; Δουλευόμαστε, Κυρίες Μου;

Ο Ζαν-Πολ Γκοτιέ, ο οποίος επίσης τον επανέφερε στο προσκήνιο μαζί με τους κωνικούς στηθόδεσμους για την τουρνέ της Μαντόνα («Ambition Tour», 1990), τον ανέδειξε σε σήμα κατατεθέν των συλλογών του. Και, φυσικά, η Chantal Thomass με τα τρυφηλά της εσώρουχα.

Αλλά σε τι οφείλεται αυτή η σαγήνη του κορσέ; Και ποια είναι η ιστορία του; Μπορεί οι πρώτοι διδάξαντες να ήταν οι Μινωίτες και η «Κυρά των φιδιών» 3.600 χρόνια πριν, αλλά αναπόφευκτος έγινε από την Αναγέννηση. Η μέση-δαχτυλίδι και οι καμπύλη των ηδονικών γοφών αξίζουν περισσότερο απ’ όλα τα ντεκολτέ του κόσμου. Σημαίνει καλή υγεία, πολλά οιστρογόνα, υψηλή γονιμότητα. Ανέκαθεν. Μην ξεχνάτε ότι οι ιδανικές αναλογίες ήταν πάντα το 90-60-90.

H Kendall Jenner περπατώντας με τη χάρη θηλυκού αιλουροειδούς στο Fashion Show της Victoria’s Secret, τον Νοέμβριο του 2015 στη Νέα Υόρκη. Πλουμιστός κορσές, χρωματική πανδαισία (Photo by: Adam Jeffery/CNBC).

Και δεν είναι μόνον αυτό. Αλλά πολύ παραπάνω. Σμιλεύοντας το σώμα, το μετατρέπεις σε κάτι ξεχωριστό, που δαμάζει τη φύση, που κάνει αυθάδες το μπούστο. Η Λιζ Τέιλορ ήξερε να εκτιμήσει τα πλεονεκτήματά του, την έλξη που ασκεί, και ο Ρίτσαρντ Μπάρτον να το εκμεταλλευτεί.

Ο κορσές είναι, όπως τόσα άλλα που αφορούν στη γυναικεία ομορφιά, ένα τελετουργικό, μια πειθαρχία. Βοηθάει το πνεύμα να συντονιστεί με το σώμα. Το να επιδιώκεις να αναδείξεις μια ανατομία δεν πρέπει να έχει να κάνει με εξουσία, αλλά με την αναζήτηση της καθαρής ομορφιάς. Και μια ερωτική κορύφωση που στον αιώνα των αιώνων παραμένει αστείρευτη πηγή φαντασιώσεων. Εγώ αυτό το θεωρώ αταβιστικό και, συνάμα, ιαματική διαδικασία του πολιτισμού.

Όπως συμβαίνει στο σύμπαν του χορού και όλα όσα απαιτεί από το ανθρώπινο σώμα, ο κορσές δεν είναι ένα απλό αξεσουάρ. Αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της ατομικής ταυτότητας. Ένας τρόπος να αντιμετωπίζεις το σώμα όπως ένα έργο τέχνης. Δεν πα η άποψη να σοκάρει, να διασκεδάζει ή να ενοχλεί, ποσώς μ’ ενδιαφέρει.

Εξάλλου, τι κάνετε τρέχοντας ολημερίς στα γυμναστήρια και φεύγετε με τη γλώσσα έξω χάριν των κοιλιακών σας; Δουλευόμαστε, Κυρίες Μου; Και για να καταλάβω: Εσείς, Κύριοι, προτιμάτε να χαϊδολογάτε μια μπερλίνα σαν τη Σάλμα Χάγιεκ ή μια ιστιοσανίδα σαν την Κάμερον Ντίαζ;

 

Διαβάστε ακόμα: Το άρωμα της κοκκινομάλλας.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top