Θεσσαλονίκη: ερωτική πόλη ή μήπως χαμένη στη βία; 
Το «ναι μεν αλλά» για τα ομόφυλα ζευγάρια είναι η αποθέωση του τακτικισμού 
5η φορά «σερίφης»: θα στηριχτεί σε τούτο τον «γύρο» ο Χρυσοχοΐδης; 
Συμμορίες ανηλίκων: ποιος τα οπλίζει αυτά τα παιδιά; 
Φταίει η Αριστερά για το μπάχαλο στα πανεπιστήμια; 
«Ο πρύτανης αιχμάλωτος στα χέρια φασιστοειδών της άκρας Αριστεράς που λυμαίνεται σχολεία, πανεπιστήμια, ΤΕΙ εδώ και σαράντα χρόνια». Τη φωτογραφία έδωσαν στη δημοσιότητα οι ίδιοι οι δράστες, υπερήφανοι για την πράξη τους.
Με τον αυχένα να έχει «σπάσει». Υποταγμένος, πειθήνιος, σκύβει το κεφάλι ενώ τα χέρια των εξουσιαστών του τον αγγίζουν… προστατευτικά στην πλάτη. Δεν χρειάζεται να ασκήσουν μεγάλη δύναμη. Τον έχουν καθυποτάξει και ξέρει τι τον περιμένει αν τολμήσει να αντιδράσει. «Ποζάρει» στον φακό τους σαν τρόπαιο. Δεν έχει άλλη επιλογή. Από το λαιμό του κρέμεται μια ταμπέλα. Τα αφεντικά με τις κουκούλες τον μάρκαραν με το κατάλληλο σύνθημα. Όπως οι γελαδάρηδες τα κοπάδια τους.
Αυτή είναι η εικόνα του Πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών. Του Πρύτανη πανεπιστημιακού ιδρύματος μιας χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Του Πρύτανη πανεπιστημιακού ιδρύματος εν έτει 2020. Αιχμάλωτος στα χέρια φασιστοειδών της άκρας Αριστεράς που λυμαίνεται σχολεία, πανεπιστήμια, ΤΕΙ εδώ και σαράντα χρόνια. Ενοχλεί ο όρος «άκρα Αριστερά» όταν συνδέεται με πράξεις φασιστικής επιβολής και βίας; Κακώς. Γιατί κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας και να πούμε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει μόνο ο μαύρος φασισμός. Με αυτόν ας ελπίσουμε ότι τελειώσαμε αφού η Χρυσή Αυγή κονιορτοποιήθηκε πολιτικά, ηθικά και τελικά δικαστικά σε οκτώ χρόνια από τη στιγμή που απέκτησε σοβαρή πολιτική υπόσταση. Και αυτό κατέστη εφικτό επειδή, από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και μετά, κανείς δεν τολμούσε να της παρέχει επικοινωνιακή, πολιτική ή οποιαδήποτε άλλη στήριξη.
Με τον κόκκινο φασισμό, τους κουκουλοφόρους και τα «παιδιά», η βαλίτσα πάει μακριά. Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη έχουν μια ομπρέλα προστασίας που ανοίγει κάθε φορά που η αστική Δημοκρατία πάει να τους αγγίξει. Κάθε, μα κάθε φορά, που γίνεται μια επιχείρηση σε κατάληψη και πορείες κουκουλοφόρων, πολιτικοί χώροι, έντυπα και άνθρωποι του «πνεύματος» βγάζουν το υποδεκάμετρο για να μετρήσουν κατά πόσο ο κακός μπάτσος και ο Χρυσοχοΐδης παραβίασαν τα δικαιώματα του διαμαρτυρόμενου ακοντιστή μολότοφ.
«Τα παιδιά κάτι θέλουν να πουν, ακούστε τα». Τίποτα δεν θέλουν να πουν, συμμορίες είναι που κρύβουν την πραγματική φύση τους πίσω από ιδεολογικό μανδύα. Τελεία και παύλα. Στην εικόνα με τον υποταγμένο και εξευτελισμένο Πρύτανη συμπυκνώνεται όλη η ιδεολογία αυτού του χώρου. Βία κατά όποιου δεν υπακούει στα κελεύσματά μας, βία εναντίον της αντίθετης άποψης, βία στο όνομα του παρασιτικού δικαιωματισμού. Το χθεσινό περιστατικό δεν αποτελεί ντροπή, όπως πολλοί έγραψαν. Φυσικά είναι και ντροπή. Αλλά κυρίως είναι απόδειξη ότι υπάρχει ένα σπυρί γεμάτο δυσώδες πύον που αντί να το σπάσουμε εδώ και χρόνια, του βάζουμε αλοιφούλα με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα εξαφανιστεί από μόνο του.
Αμ δε. Το σπυρί έχει εξελιχθεί σε γάγγραινα και συνεχίζει να μολύνει το σώμα της κοινωνίας. Είναι ζήτημα τιμής για την αστική Δημοκρατία να συλλάβει τη συμμορία που προπηλάκισε και ταπείνωσε με αυτό τον χυδαίο τρόπο τον πρύτανη. Είναι ζήτημα τιμής για τη χώρα και την κοινωνία μας. Ταμπέλες στους λαιμούς ανθρώπων κρεμούσαν οι ναζί, όταν έσερναν Εβραίους στους δρόμους υποβάλλοντάς τους σε ταπεινωτική διαπόμπευση.
Με τη Χρυσή Αυγή, ας ελπίσουμε ότι ξεμπερδέψαμε. Με το κόκκινο φασισμό πότε;
Διαβάστε ακόμα: Κύριοι ισλαμιστές, αυτός είναι ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
