ΤΟ Σύστημα καλεί: Ή ψεκάζουμε, ή βουλιάζουμε

Από το παλαιό σύνθημα «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε!» περνάμε στο σωτήριο (για τους εξαγγελείς του) «Ή ψεκάζουμε, ή βουλιάζουμε!», απαντώντας: «ψεκάζουμε, ανυπερθέτως». (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr stefanos papachristou)

Αναλύσαμε προ εβδομάδας την έσχατη κυβερνητική εκδοχή ΤΟΥ Συστήματος και μοιραία ξαναθίξαμε τα χρεωκόπα αδιέξοδά του. Έτσι, αδιόρατα η κοινωνία νιώθει να σέρνεται σε νέα χαμηλά.

Δεν διαθέτει λογικά εργαλεία, όμως, ώστε να επεξεργαστεί σενάρια εθνικής ανασυγκρότησης και παραμένει απελπισμένη. Αντιμετωπίζει κίνδυνο απώλειας Ευρώ/Ε.Ε. και τρομάζει, αλλά αδυνατεί να ελέγξει τον κυρίαρχο Παΐσιο Εθνολαϊκισμό, που, αδυνατώντας να κλείσει την διαβόητη αξιολόγηση, τώρα μπλοκάρει πάλι την «Επένδυση Ελληνικού».

Μπερδεύεται και από τις Ευρω-δυνάμεις, που της στέλνουν αντιφατικά μηνύματα. «Ταμα»τίες ταράζουν τον Κυριάκο, κυβερνητικά ρουσφετο-κολλητιλίκια μηχανεύεται η ΔΗΣΥΜ-ΠΑΣΟΚ, κινητικότητα στο Παραποτάμιο Κέντρο.

Η συνεργασία της Γεννηματά με τον Παπανδρέου δημιούργησε μια νέα ισχυρή δυναμική διπολικότητας στην Αγορά, που μάλλον θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις. (Φωτογραφία από το Flickr)

Νέες ιδέες διπολικές

Όταν ανακοινώθηκε ότι τα ‘φτιαξε ο Γιώργος με τη Φώφη, τέσσερα και δυο, δεκαοχτώ (νέοι-άνθρωποι-νέες-ιδέες) ήταν λογικό να σκεφτούμε ότι επρόκειτο για διαφημιστικό κόλπο των διοργανωτών του φιλόδοξου «GR80s».

Έτσι, δημιουργήθηκε μια νέα ισχυρή δυναμική διπολικότητας στην Αγορά, που μάλλον θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις. Δηλαδή, κοιτάζοντας ψεκαζμένα/«ανατολικά» (ΣΥΡΙΖΑ), ξεχνάμε «κεντρογενή» σενάρια και αποκλείουμε οριστικά κάθε σκέψη τριπολικής δυναμικής.

Συνάμα, όμως, οριστικοποιούμε και την κυριαρχία Μητσοτάκη, του οποίου ο βασικός αντίπαλος θα αποδυναμωθεί από το ΠΑΣΟΚ, ως λεκάνη απορροής των οργισμένων/τεθλιμμένων αυριανισμένων λυμάτων του ηττηθησόμενου ΣΥΡΙΖΑ.

ΣΥΡΙΖΑ πεσόντος παν ΠΑΣΟΚ ξυλεύεται και κάτω ο Βαλκανεοφιλελές(!) Μητσοτάκης. Οπότε, από το παλαιό «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε!» περνάμε στο σωτήριο (για τους εξαγγελείς του) «Ή ψεκάζουμε, ή βουλιάζουμε!», απαντώντας: «ψεκάζουμε, ανυπερθέτως!»…

Εκλογικόστροφα

Βέβαια, μοιάζει αυτό με το «Βρόμικο-89», όταν η Αριστερά (επίδοξη Αξιωματική Αντιπολίτευση…) έλπιζε να υφαρπάσει τον Αυριανισμό από τον σκανδαλοπληγωμένο Αντρέα, αλλά αυτός κράτησε κοντά του όλο το μπλοκ-40%…

Κέρδιζε ο Αντρέας τα αντιδεξιά-«αντινεοφιλελέ» διλήμματα, άντε και ο Τσίπρας. Τώρα, το ντούο Φώφη-Γιώργος, μπορεί επίσης, μόνο και μόνο κανακεύοντας τον Συριζαϊσμό («άνετα θα συγκυβερνούσαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ»); Είναι ολοφάνερα εκλογικόστροφη (πού αλλού να πάει ο μη-δραχμόδουλος-πελάτης;) -και όχι πολιτική- η κίνηση αυτή.

Μαζί εξουδετερώνεται και ο Βενιζέλος, που ασφαλώς δεν είναι μεταρρυθμιστής. Όμως, με σημερινούς όρους, είναι εγγυητικός ογκόλιθος σοβαρότητας-στιβαρότητας-σταθερότητας, είτε ως κυβερνητικός ή ως αντιπολιτευτικός παράγοντας. Να-τα-λέμε-κι-αυτά.

Ο Γιώργος Παπανδρέου πολιτικά μοιάζει να πηγαίνει όπου φυσάει ο άνεμος. (Φωτογραφία από το Flickr)

Ο ανεμοδείκτης ακολουθεί τη φορά του ανέμου

Παλιά τον λέγαμε Γιωργάκη. Όταν έγινε Πρωθυπουργός, από θεσμικό σεβασμό τον αναβαθμίσαμε σε Γιώργο. Από εκείνη την γλυκοπατάτα του δημοψηφίσματος (και τις συνωμοσιολογικές ανατροπολογίες), επάξια ξανάγινε περιθωριοποιημένος Γιωργάκης. Τώρα επανήλθε θριαμβευτικά ως καλογυμνασμένη εθνική εφεδρεία. Τους συμπαθείς/αγαπητούς οπαδούς του καλούμε ειλικρινά να μας πουν: συναινούν στο αβασάνιστο πνεύμα συριζο-κουμπαριάς;

Αντέχουν υποτιμητικές/απαξιωτικές αναφορές στον «Νεοφιλελεύθερο Κυριάκο», όταν ο Γιωργάκης ήδη από το 2004 απορρόφησε στο ΠΑΣΟΚ Μάνο/Ανδριανόπουλο; Έκανε λάθος τότε ή τώρα; Και πώς αποτάσσεται τον Κυριάκο με τέτοια αποστροφή, όταν προετοιμάζεται να κουμπαρευτεί με τον Ψεκαζμένο Αντιμνημονιακό εχθρό Τσίπρα, που τόσο άθλια/αντιπολιτικά τον είχε υπονομεύσει ως Πρωθυπουργό;

Περί του «Λεφτά-υπάρχουν!», αντιλέγει ότι εννοούσε «λεφτά-υπάρχουν, εάν-κάνουμε-αυτό-και-κείνο». Εμ, δύο χρόνια Πρωθυπουργός, γιατί δεν το-έκανε-αυτό-και-εκείνο; Από κάθε άποψη ο λόγος του είναι ελαφρός, πάει όπου τον φυσήξει ο άνεμος. Παραμένει συμπαθέστατος, πλην ανυπόληπτος, όσο κι αν έχει επιρροή σε ανθρώπους που γοητεύονται πρώτα από ονόματα και μετά από ικανότητες/ιδέες/πολιτικές.

Με τη Δύση ή με το Ισλάμ;

Πώς απαντάμε στο στρατηγικό ερώτημα πολιτιστικού, ου-μην-και πολιτισμικού χαρακτήρα: «πού προσβλέπουμε να αναπτυχθεί η εθνική πορεία, κατά Δύση ή Ισλάμ»; Παίρνει θέση η ΔΗ-ΣΥΜ-ΠΑΣΟΚ, προκρίνοντας το δεύτερο. Τόσος κόσμος που απάντησε στο δισεκατομμυριακό ερώτημα του Βουλαρίνου χρειάζεται κομματική έκφραση, όπως τα στίφη των νεοπελατών του καταρρέοντος Τσίπρα.

Ονοματίζουμε κύριο Εχθρό τον Κυριάκο, την ώρα που τον τόπο έκδηλα καταστρέφει ο Τσίπρας, ακούσια(;) αβαντάροντας τον πρώτο. Η χώρα κινδύνεψε να χάσει το Ευρώ (και-την-Ε.Ε.) και να δραχμέψει. Τέτοια στρατηγική επιλογή «από κοντά στο ΣΥΡΙΖΑ», έχει την αξία της… Το ότι αποτελεί αυτό επιθυμία του αμφιλεγόμενου Σουλτς, δεν συνιστά σοβαρό/αξιόπιστο πολιτικό επιχείρημα…

Αυτή η πάνδημη γελοιότητα να αποκαλούμε νεοφιλελεύθερο κάθε τι εκσυγχρονιστικό (ακόμα και τον Σημίτη…) -και καπάκι να το μισούμε- είναι η πεμπτουσία της μέχρι τούδε χρεωκόπου πορείας ΤΟΥ Συστήματος. Ταυτόχρονα εγγυάται ότι δεν ξεκολλάμε από το μπρούμυτα στον βάλτο (γρουντς-γρουντς-γρουντς). Έχει ευρύτατο ακροατήριο στο-καθ’-ημάς-ελληνορθόδοξο-ισλάμ, οπότε η ΔΗΣΥΜ-ΠΑΣΟΚ έχει καλές ελπίδες να ξαναπροκόψει. Καλή σταδιοδρομία!

Διαβάστε ακόμα: Θοδωρής Τσεκούρας – Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η βλακεία μένει

Φώφη, ΓΑΠ: Ή ψεκάζουμε ή βουλιάζουμε!

Νομίζαμε πως μετά τα παθήματα ΣΥΡΙΖΑ είχε πλέον ψιλοεξαερωθεί η αντιμνημονιακή ηθική και αισθητική. Και όμως, τώρα η κυρία Γεννηματά εκσυριζεύεται και αποκαλεί «υποτακτική» την εκσυγχρονιστική σοβαρότητα, τηρώντας ταυτόχρονα «Εθνο-Συνεννοητική» γραμμή Λεβέντη… Μάλιστα, παρέχει απεριόριστη/αδιάκοπη στήριξη σε κάθε ρουσφετολογική δράση της Κυβέρνησης Διαφθοράς, κάνοντας πολλούς αξιοπρεπείς Πασόκους να βγάζουν σπυράκια.

Καραμπινάτη είναι η περίπτωση «ΚτιριακέςΥποδομές Α.Ε.», που δεν αφήνει περιθώρια ελαφρυντικών. Στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα ΠΑΣΟΚ προς απογοητευμένους συριζοπελάτες: «(ξαν)ανοίξαμε και σας περιμένουμε».

Δεν ενοχλείται, άλλωστε, που πλέον στις ειδήσεις της ΥΕΝΕΡΤ, -που μόλις απέκτησε 49(!!!) νέους μοσχοπληρωμένους «προϊστάμενους»– ο εξευτελισμός της δημοσιογραφίας («Εν τω μεταξύ η Ν.Δ., απαντώντας στην Κυβέρνηση, πέταξε την μπάλα στην εξέδρα, λέγοντας ότι…»!!!…) έχει γίνει τέλειος. Πασόκοι υπερθεματίζουν αντιμνημονιακά πρεσσάροντας την κυβέρνηση να εκβιάσει/διώξει ΔΝΤ… Υπάρχει αμφιβολία, ότι το κίνητρό τους είναι πρώτα η παράταξη, μετά η πατρίδα;

Βέβαια, ένα δραματικό/δυσαπάντητο ερώτημα ταλανίζει το ΠΑΣΟΚ: «Γίνεται, χωρίς να εκτσογλανιστούμε κι εμείς, να πάρουμε πίσω τον αυριανοπολτό, που ευλόγως μας έκλεψε ο ΣΥΡΙΖΑ επί αγανάκτησης; Έτσι, όσοι είχαν πιστέψει ότι ο Τσίπρας, σε αντίθεση με ΓΑΠ-Σαμαροβενιζέλους, θα έκανε τον γάιδαρο να πετάξει, αλλά χοντροδιαψευσθέντες απογοητεύτηκαν, τώρα μπορούν να επανακάμψουν. Γιατί Φώφη/ΓΑΠ θα καταφέρουν τελικά να πετάξει ο γάιδαρος.

Ξαναρχίζουμε τις ξυλινίλες τύπου Άκης και θα πετύχουμε. Αμολάμε «προοδευτικά πρόσημα» α-λα-Κουβέλη-(Αβραμόπουλο-της-«Αριστεράς»). Ξεχνάμε ποιο είναι ΤΟ Σύστημα που απέφερε την Χρεωκοπία, πόσο υπηρετήθηκε από την «Δημοκρατική Παράταξη» που εκδημοκράτισε την Διαφθορά. Και επικαλούμεθα τον «Μινώταυρο-του-Νεοφιλελευθερισμού», ώστε να αποφύγουμε το μεταρρυθμιστικό ξεβόλεμα, μοναδική προϋπόθεση εθνικής ανασυγκρότησης…

Άχαστη συνταγή, ας την κρίνει η πτωχευμένη κοινωνία.

Υστερόγραφα

* Σασταλεγακισμός-Ι: Όζουν, πλέον, τα τυμπανιαία αποτελέσματα της βαρειάς ίωσης της κουμουνιζμένης κοινωνίας μας. Και παρέλκει η αγωνιώδης κοινότοπη προσπάθεια ΤΟΥ Συστήματος να ανασυνταχθεί.

Παλαιόθεν διευκρινίζαμε (ματαίως), ποιος ακριβώς είναι ΤΟ Σύστημα. Επανήλθαμε, προ πενταετίας, μεσούσης της χρεωκοπίας, πιο αισιόδοξοι. Και εισαγάγαμε την εκνευριστική ανάλυση, που έδειχνε ότι ΤΟ Χρεωκόπο Σύστημα είναι κυρίως όσοι «Αντισυστημικοί», πιπερολογούν «αγωνιστικά» λυμαινόμενοι τους κόπους των μη προνομιούχων.

Διαβάστε προσεκτικά: «Σιμώνει ο Νέος ο λόγος, που τόσο τον φοβάται ΤΟ Σύστημα». Δεν πέσαμε έξω, σίμωσε ο Λόγος αυτός, ασχέτως αν δεν κατόρθωσε να αποτρέψει την επερχόμενη λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ, που από τότε συστηματικά περιγράφαμε…

* Σασταλεγακισμός-ΙΙ: Φαινόταν καλοκαιριάτικα σχεδόν βέβαιο ότι οσονούπω θα συγχωνεύονταν ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι, κάτι στο οποίο αντιταχθήκαμε σκληρά/αποτρεπτικά («Δεξιά-Αριστερά ή Λαϊκισμός-Εκσυγχρονισμός;»). Δεχτήκαμε γι’ αυτό σκληρή κριτική, από όσους απεγνωσμένα ήθελαν άνευ όρων ενοποιημένη «Κεντροαριστερά»…

Η τωρινή συμπεριφορά ΔΗΣΥΜ-ΠΑΣΟΚ μας δικαιώνει πλήρως: οι μεταρρυθμιστές θα είχαν εξαερωθεί σε τέτοια ετερόκλητη συμμάζωξη, ενώ τώρα το Ποτάμι-πλας-Άννα-Γιάννης-Γιώργος κάτι καλύτερο προοιωνίζεται… Μην ξεχνάμε πού βρισκόμαστε, πώς φτάσαμε εδώ και πού/πώς θέλουμε να πάμε… Χωρίς Ευρω-μεταρρυθμιστικό Πόλο τίποτε δεν γίνεται, ακόμα και με Κυριάκο. Να-τα-λέμε-κι-αυτά.

Διαβάστε ακόμα: Μάζα, αγέλη, λαός, όχλος, ή μήπως υπεύθυνος πολίτης;

TAGS :
Γιώργος Παπανδρέου Κυριάκος μητσοτάκης πασοκ Σύριζα το σύστημα Φώφη Γεννηματά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook