Γεννήθηκα στη Σκωτία το 1960, η μάνα μου Εγγλέζα και ο πατέρας μου Σκοτζέζος, το γένος McKenzie. Μέναμε εκεί μέχρι το 1972, όπου και φύγαμε για τη Νότια Αγγλία, λόγω δουλειάς του πατέρα μου.
Μεγάλωσα σε μια αστική γειτονιά, αλλά που οι πόρτες μας ήταν πάντα ανοιχτές και καθένας έμπαινε στο σπίτι όποτε ήθελε. Ήμασταν όλοι σαν μια μεγάλη οικογένεια.
Ξεκίνησα γυμνάσιο στην Αγγλία. Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι από το σχολείο ήταν ότι τα παιδιά με ρωτούσαν αν ήμουν από τη Ρωσία. Κανείς δεν καταλάβαινε λέξη απ’ όσα έλεγα! Στην αρχή, με κάνανε να νιώθω εντελώς ξένη. Μετά, σιγά σιγά, αυτό σταμάτησε, γιατί έμαθα να μιλάω αγγλικά!
Το δεύτερο πράγμα που θυμάμαι ήταν ότι, αν η μάνα μου δεν ήταν σπίτι, όταν γυρνούσα απ’ το σχολείο έπρεπε να περιμένω απ’ έξω, γιατί τις πόρτες εκεί δεν τις άφηναν ανοιχτές. Κατά τα άλλα, πέρασα μια χαρά τα εφηβικά μου χρόνια στην Αγγλία, όπως και τα φοιτητικά μου.
Μένω στην Ελλάδα από το 1984 και, όταν με ρωτάνε από πού είμαι, πάντα λέω ότι είμαι από τη Σκοτία. Και ότι όχι, δεν είμαι Αγγλίδα. Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Απλώς, έτσι είναι…
Τώρα, μου ζητήθηκε να πω τη γνώμη μου για το ενδεχόμενο να γίνει η Σκωτία ανεξάρτητη. Η πρώτη απάντηση μου βγήκε αυθόρμητα: Όχι, το θέμα δεν με αφορά διόλου, κι αυτό γιατί δεν έχω πατήσει το πόδι μου εκεί από το 1973.
Αλλά μετά το σκέφτηκα. Τελικά, με αφορά και πολύ μάλιστα. Όταν λήξει το διαβατήριο σε δυο χρόνια, με τι θα το αντικαταστήσω; Θα έχω τα ίδια δικαιώματα ταξιδεύοντας σε άλλες ηπείρους με σκοτσέζικο διαβατήριο, θα μπορώ να βγάλω άδεια εργασίας ή παραμονής στην Ελλάδα μετά; Ή θα πρέπει να τρέχω για χαρτιά και παραχαρτιά μέσα στον κυκεώνα της ατελείωτης ελληνικής γραφειοκρατίας, πράγμα που θα μου κοστίσει δεν ξέρω και γω πόσο. Και δεν μου περισσεύουν τελευταία, λόγω κρίσης (όπως ξέρετε, εμείς οι Σκοτσέζοι δεν θέλουμε να μας χωρίζουν από τα χρήματά μας!)
Κι εδώ μπαίνουμε στο θέμα της Σκοτίας όπως το βλέπω εγώ. Εάν είναι να κερδίσει ο πολίτης και εργαζόμενος της Σκοτίας κάτι απ’ αυτό το διαζύγιο, τότε ας το κάνουν. Εάν είναι να μπει η χώρα σε ύφεση και να έχει ακόμα περισσότερη ανεργία, πείνα και να πάρει πρακτικά το δρόμο που έχει πάρει η Ελλάδα (αλλά για άλλους λόγους), τότε ας καθίσουν στ’ αβγά τους!
Ας λένε οι πολιτικοί αρχηγοί ό,τι θέλουν υπέρ ή κατά. Το σίγουρο είναι ότι αυτοί δεν θα χάσουν τίποτα. Όπως πριν από περίπου 400 χρόνια, τότε που οι αρχηγοί των φατριών μπήκαν στο ίδιο κρεβάτι με τους Εγγλέζους με τεράστια οικονομικά οφέλη!
Ως ξέμπαρκη Σκοτσέζα στην Ελλάδα, πάντως, λέω ότι παντού στον κόσμο παίζονται παιχνίδια που δεν έχουν καμία σχέση με το τι είναι καλό για τους μικρούς παίκτες. Και η Σκοτία είναι μικρός παίκτης.
Διαβάστε ακόμα: Γιατί ο Γιώργος Ζαρκαδάκης είναι εναντίον της ανεξαρτησίας της Σκοτίας.