wechat

Το κινεζικό WeChat, της Tencent Holdings, έχει περίπου 355 εκατομμύρια χρήστες.

Είναι ένας μικρόκοσμος την ύπαρξη του οποίου πολλοί εκτός Ασίας δεν είχαν συνειδητοποιήσει μέχρι τον προηγούμενο Φεβρουάριο που η Facebook έριξε πάνω του ένα εκτυφλωτικό φως, εκταμιεύοντας 4 δις δολάρια σε μετρητά και προσθέτοντας άλλα 15 σε μετοχές για να αγοράσει έναν από τους παίκτες του, την (αμερικανική) WhatsApp Inc, μια startup ηλικίας πέντε ετών και δημιουργό ενός και μοναδικού λογισμικού: της ομώνυμης εφαρμογής (WhatsApp Messenger) που χρησιμοποιείται για ανταλλαγή μηνυμάτων μεταξύ έξυπνων κινητών ανεξαρτήτως πλατφόρμας. Και μαζί, περίπου μισό δισεκατομμύριο χρήστες, οι οποίοι έρχονται να προστεθούν στο πλέον του ενός δισεκατομμυρίου που χρησιμοποιούν το Facebook, την εφαρμογή μηνυμάτων του οποίου η εταιρεία ανακοίνωσε πρόσφατα ότι αποσυνδέει από την αντίστοιχη εφαρμογή για τις άλλες υπηρεσίες του Μεγάλου Μπλε Δικτύου.

Όλα αυτά ακούγονται τερατωδώς μεγάλα –και είναι. Εκτός αν ψάξει κανείς για τους υπόλοιπους μεγάλους παίκτες της αγοράς των messaging apps και συνειδητοποιήσει ότι βρίσκονται κυρίως στην Ασία και ότι τα μεγέθη τους είναι όχι απλώς συγκρίσιμα αλλά, αθροιστικά και αναλόγως των ποσοστών των ενεργών χρηστών σε σχέση με τους εγγεγραμμένους, ενδεχομένως και μεγαλύτερα: τα κινεζικά QQ και WeChat, αμφότερα της Tencent Holdings, έχουν περίπου 800 εκατομμύρια και 355 εκατομμύρια χρήστες αντίστοιχα, τοLine, ιαπωνικό μεν αλλά φτιαγμένο από μια θυγατρική της κορεατικής Naver Corporation, έχει περίπου 200 εκατομμύρια και το KakaoTalk της κορεατικής KAKAO Inc. άλλα 150 εκατομμύρια.

Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι αντίθετα με το WhatsApp (και περίπου τις περισσότερες αμερικανικές startups, μηδέ των Facebook και Twitter εξαιρουμένων), οι ασιατικές εταιρείες-εφαρμογές φαίνεται ότι έχουν βρει ένα βιώσιμο οικονομικό μοντέλο. Σαφώς πρόκειται για ένα μοντέλο που λειτουργεί κυρίως στην Ασία –η Line π.χ. πουλάει χαριτωμένα εικονίδια που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει στα μηνύματά του και παρελκόμενα με τις μασκότ του σε ειδικές μπουτίκ, κάτι που κάνει και η QQ–, όμως τα έσοδα είναι έσοδα, οπότε κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα.

Ή, για την ακρίβεια, μπορεί: σε πρόσφατο σχετικό δημοσίευμά της, η «Wall Street Journal» ζήτησε από κάποιους αναλυτές να κάνουν εκτιμήσεις για τους τζίρους των παραπάνω εταιρειών ως το 2017 και αυτοί απάντησαν «μέχρι και 7,5 δις δολάρια για το Line, μέχρι και 10,6 για το WeChat και μέχρι 3 για το WhatsApp».

Δεν θα εκπλησσόμουν αν οι ασιατικές εταιρείες-εφαρμογές εξελίσσονταν σε σημαντικό game changer –και όχι μόνο για την ασιατική αγορά.

Αυτό που κατάλαβε η Facebook (μάλλον μετά τις Tencent, Naver, KAKAO και WhatsApp) είναι ότι οι εφαρμογές αυτές προτείνουν ένα μοντέλο πολύ κοντινό με το δικό της: οι χρήστες δεν ανταλλάσσουν απλώς μηνύματα (και φωτογραφίες και φωνητικές κλήσεις, οδηγώντας τις παραδοσιακές εταιρείες τηλεπικοινωνιών σε μια ακόμα νευρική κρίση), αλλά συμμετέχουν σε κοινότητες εντός των οποίων μπορούν να αγοράσουν αγαθά, να παίξουν παιχνίδια και να ενημερωθούν. Όμως το κάνουν απευθείας στα κινητά και, προς μεγάλη, υποθέτω, ανησυχία της ηγετικής ομάδας του Μένλο Παρκ, με πολύ πιο trendy τρόπο.

Λαμβάνοντας δε υπόψη πόσο γρήγορα πιάνουν και εξαπλώνονται τα trends στην Ασία, τα μεγέθη της ηπείρου και την κάθε άλλο παρά εντυπωσιακή διείσδυση των αμερικανικών social networks σ’ αυτή, δεν θα εκπλησσόμουν αν εξελίσσονταν σε σημαντικό game changer –και όχι μόνο για την ασιατική αγορά.

ΥΓ.: Οι μεγάλοι διαφημιζόμενοι έχουν πάρει ήδη το μήνυμα: τουλάχιστον στην Ιαπωνία, τόσο πολυεθνικές (π.χ. Coca Cola) όσο και εθνικές (τα μίνι-μάρκετ Lawson) εταιρείες έχουν επίσημη παρουσία στο Line την οποία πληρώνουν –και μάλιστα αδρά. Και, προς το παρόν τουλάχιστον, κάθε διαφημιστικό δολάριο που μπαίνει στην τσέπη της Line, δεν μπαίνει στην τσέπη της Facebook ή της Twitter.

Διαβάστε ακόμα: Facebook; Όχι ευχαριστώ!

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top