«Πριν ακόμη ο μαθητής κατανοήσει τον κόσμο, θα του λέτε για την άδικη αξιολόγηση δασκάλων, τη μείωση μισθών ή επιδομάτων και την Τρόικα; Σας ανέθεσε κανείς αυτή την αυθαιρεσία, κύριε Κοτσιφάκη;». Credit: Tiffany Terry/Flickr

Κύριε Κοτσιφάκη, διάβαζα τις ανακοινώσεις σας. Έχετε δίκιο, ο Σεπτέμβριος βρίσκει όλη την κοινωνία σε προσπάθεια επιβίωσης και η εκπαίδευση έχει προβλήματα. Είναι σωστό ο δάσκαλος να αμείβεται καλά, αφού του εμπιστευόμαστε τα παιδιά. Αλλά να κάνει το έργο αυτό. Εσείς το κάνετε; Γιατί προχθές σας άκουσα στον ΣΚΑΙ και τρόμαξα. Μιλούσατε για όλα ‒γεμάτος οργή και συνθήματα‒, εκτός της Παιδείας. Σας απευθύνομαι ως γονιός, από αυτούς που δεν μιλούν ποτέ, αλλά είναι το μπαλάκι στο παιχνίδι επιβίωσης συνδικαλιστών, πολιτικών και μέσων ενημέρωσης. Όλα τα δίκια του κόσμου να έχετε, πρέπει όχι μόνο το σχολείο να είναι ανοιχτό, αλλά να το κάνετε εσείς καλύτερο. Αν δεν μπορείτε στις αντιξοότητες της συγκυρίας, πρέπει να φύγετε.

Καλείτε τους γονείς και μαθητές στην απεργία με φράσεις «συστράτευση», «μέρος του τεράστιου λαϊκού ποταμιού που θα γεμίσει τους δρόμους της χώρας και θα νικήσει», και για μη γίνουν τα παιδιά «πειθήνιοι υπάλληλοι». Τι λέτε, είστε καλά; Ας κάνετε την απεργία ‒συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια‒, αλλά βλέπω ότι εσείς αποκτάτε δημόσιο ρόλο μόνο όταν υπάρχει αναστάτωση. Φοράτε τη στολή πολιτικού ήρωα. Μου θυμίζετε τους καθηγητές μου, που, αντί να μας μάθουν τι ήταν ο υπολογιστής, μάς έκαναν κατήχηση και όταν βγήκα στη ζωή έπρεπε να τρέξω…

Σας απευθύνομαι ως γονιός, από αυτούς που δεν μιλούν ποτέ, αλλά είναι το μπαλάκι στο παιχνίδι επιβίωσης συνδικαλιστών, πολιτικών και μέσων ενημέρωσης.

Συγγνώμη, σας πληρώνουμε για ετοιμασία σε πόλεμο και όχι για να καλλιεργηθεί η ψυχή και το μυαλό των παιδιών; Μας πήρε 40 χρόνια των παππούδων και άλλα 30 χρόνια των πατεράδων μας να ξεπεραστούν διχόνοιες, και μας καλείτε σε νέες; Να πέσει η κυβέρνηση; Να πέσει. Θέλετε περισσότερα χρήματα; Μακάρι, αν υπάρχουν. Αλλά πάμε λίγο δίπλα, που λένε, σαν κοινωνία να το συζητήσουμε, αντί να μπολιάσετε με ακατανόητη έχθρα τα παιδιά και να χάσουν κι άλλο χρόνο; Πριν ακόμη ο μαθητής κατανοήσει τον κόσμο, θα του λέτε για την άδικη αξιολόγηση δασκάλων, τη μείωση μισθών ή επιδομάτων και την Τρόικα; Σας ανέθεσε κανείς αυτή την αυθαιρεσία; Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα εξηγήσετε νηφάλια στα παιδιά μας όλες τις πλευρές του προβλήματος, δηλαδή με αντικειμενικότητα και σεβασμό. Στο εξωτερικό όλοι οι καθηγητές είναι «πειθήνιοι»; Μήπως δεν κάνουν απεργίες; Αλλά δεν αφήνουν χαλασμένο το σχολείο και το περιεχόμενό του επί τόσα χρόνια.

Στο διαδίκτυο είδα ότι είστε πολλά χρόνια συνδικαλιστής (αντιπρόεδρος ΟΛΜΕ 2003-04, υπ. δημοσίων σχέσεων 2002-03, μια πενταετία πρόεδρος ΕΛΜΕ, 1994-95, 1996-97 κτλ). Άρα είστε επαγγελματίας συνδικαλιστής μέσα στο σύστημα εξουσίας. Διαφωτίστε με τότε. Τα παιδιά μου πηγαίνουν σε δημόσια σχολεία, το ένα εξ αυτών είναι σε προκάτ κουτιά. Η μικρή μου βρέθηκε σε ενοικιαζόμενο σπίτι-νηπιαγωγείο, που για να πας τουαλέτα υπό βροχή περνάς από τέντα. Ψύχραιμα λέμε, θα μάθουν και στα δύσκολα. Θα τους δώσουμε αντίβαρο πολύ χρόνο, δραστηριότητες, αγωγή ψυχής, βόλτες σε μουσεία, πολλή κουβέντα, πολύ παιχνίδι… Κάναμε την καρδιά μας πέτρα. Εσείς που ξέρετε, μου λέτε γιατί πηγαίνουν σε τέτοια σχολεία, ενώ πληρώνω τόσους φόρους; Γιατί καμία δημιουργική δράση δεν υπάρχει στο πρόγραμμα; Γιατί δεν προσφέρει, με συμβολική αμοιβή, ιδιαίτερα μαθήματα το σχολείο και οι γονείς πληρώνουν φροντιστήρια; Γιατί τα παιδιά κάνουν θρησκευτικά και όχι προγραμματισμό σαν τον 13χρονο developer Jordan Casey;

Δεν μιλάτε; Μου διαφεύγει κάτι; Μήπως άλλη αποστολή σας αναθέσαμε, από το να βγάζετε το εφημεριδάκι της ΕΛΜΕ; Ξέρετε ότι ο Πλάτωνας έκανε την πρώτη Ακαδημία του κόσμου εδώ, ότι παγκoσμίως τα σχολεία εισάγουν τεχνολογικές μεθόδους, ότι πληρώνεστε από τους φόρους μας για την ύψιστη αποστολή να δώσετε πρότυπα σκέψης και αγωγή ψυχής στα παιδιά; Έρχεστε λίγο στη θέση μου, που όταν βλέπω στην πρώτη μέρα τον όγκο βιβλίων της 4ης Δημοτικού, ξέρω ότι δεν θα μείνει ούτε λεπτό για διάλογο, κριτική σκέψη, ψάξιμο με εργασίες; Το 2020 ο κόσμος θα έχει τέτοιο προφίλ εργαζομένων. Το έχετε λάβει υπόψη στο σχολείο; Τι πιο ποιοτικό θα κάνετε από απεργίες και αγώνες; Είστε ακόμη δάσκαλος; Μήπως στην εποχή της καινοτομίας και των 144 νέων επαγγελμάτων, η κινητικότητα δεν είναι το πραγματικό πρόβλημα των παιδιών; Πότε προτείνατε λύσεις; Για αυτά τα θέματα δεν άκουσα να λέτε κάτι στον Σκάι, ώστε να πω «ο άνθρωπος αξίζει, μαζί του».

Για να σταθώ πλάι σας, κύριε Κοτσιφάκη, πρέπει να αποδείξετε ότι δεν είστε φανατικός. Ότι σας νοιάζει το Μέλλον, η Παιδεία, τα παιδιά.

Κύριε Κοτσιφάκη, τα σχολεία είναι «κλειστά» χρόνια και η εκπαίδευση είναι στο κόκκινο. Ο 60χρονος δάσκαλος που δεν εξελίχθηκε, η δασκάλα μουσικής που δεν εξασκείται είναι το ίδιο επικίνδυνοι με όσους ασχολούνται 24/7/365 με τα πολιτικά τους πιστεύω. Το σύστημα εκπαίδευσης βγάζει απονευρωμένα σώματα και χαμηλές ικανότητες για την εποχή μας. Οδηγεί το 1/4 των νέων στην ανεργία, χωρίς στοιχεία προσωπικότητας, νέες γνώσεις, εξειδίκευση για να έχουν ίση πρόσβαση στο μέλλον.

Ξέρω ότι για την κατάντια της εκπαίδευσης δεν φταίνε μόνο οι καθηγητές. Αλλά για να σταθώ πλάι σας, πρέπει να αποδείξετε ότι δεν είστε φανατικός, ότι σας νοιάζει το Μέλλον, η Παιδεία, τα παιδιά. Αν δεν μπορείτε να ξεπεράσετε τη συγκυρία και να κάνετε ό,τι πρέπει, δηλαδή την αποστολή σας, τότε να φύγετε, να κάνετε κάτι δικό σας. Δεν πάει άλλο, να συνειδητοποιούμε μετά από δώδεκα χρόνια ότι το αποτέλεσμα του «εργοστασίου γνώσης και βιωμάτων» που σας αναθέσαμε εν λευκώ… είναι το απλανές βλέμμα, η ημιμάθεια, η μηχανική σκέψη, η βαρεμάρα, η αντίδραση. Αν δεν δώσετε στην κοινωνία ό,τι χρειάζεται, «να πάτε αλλού». Γιατί εσείς τελικά μας εκμεταλλεύεστε, παλαιότερα λόγω της ευμάρειας που μας νάρκωνε όλους γλυκά και σήμερα που μας βρίσκετε σε μια πρωτόγνωρη προσπάθεια επιβίωσης.

Ξέρετε, έχουμε έμμισθη σχέση, είμαι πελάτης των υπηρεσιών σας. Σας αντιμετώπισα ποτέ σαν πελάτης; Όχι. Σας έλεγξα; Όχι. Σας πίεσα να κάνετε ό,τι θέλω; Όχι. Σας είπα αν η τάξη θα είναι σε διάταξη θρανίων ή σε κύκλο συζήτησης; Όχι. Λειτουργούν τα σχολεία με 16.000 λιγότερους καθηγητές; Κάντε ό,τι μπορείτε, όπως τόσοι εργαζόμενοι με λιγότερους πόρους. Σας νοιάζουν οι μετακινήσεις; Ελάτε τώρα, δεν σας προβλημάτισε η μπίζνα του φροντιστηρίου που στήθηκε εν γνώσει σας πάνω στις αγωνίες των γονέων! Αν λειτουργεί το σχολείο με 60% μειωμένες δαπάνες; Να συνδράμουμε οι γονείς όσο μπορούμε. Τα προγράμματα αναμορφώνονται συνεχώς; Μα στις ειδικές επιτροπές ύλης εκπαιδευτικοί ήταν… επί 20 χρόνια! Αντί λοιπόν να είστε ο μέντορας που εμπιστεύομαι για τα παιδιά, εσείς μας καλείτε σε αγώνα με τις φράσεις: «Σχολεία μετατρέπουν τα οράματα μαθητών σε ανασφάλιστη εργασία για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι εργοδότες», «χωρίς εξεταστικούς και ταξικούς φραγμούς». Αρκετά κύριε, μας εμπαίζετε κι αυτό κρατάει πολλά χρόνια!

Με ένα γλυκό φιλί ευχήθηκα στα παιδιά μου «καλή αρχή» την πρώτη μέρα του σχολείου. Ξέρω ότι δεν θα είναι. Κοιτάζοντας στα αγνά τους μάτια την άγνοια γνωρίζω ότι θα είναι «επόμενα θύματα». Έχετε δίκιο, η εκπαίδευση «δέχεται ολομέτωπη επίθεση», αλλά ανάμεσα στον όχλο που επιτίθεται, οι απόψεις και η στάση σας είναι ο πιο ανίκητος εχθρός της…

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top