Προς τους δημοσκόπους της εταιρείας tothepoint

Τι μένει; Η απεγνωσμένη προσπάθεια του εντύπου που φιλοξένησε την έρευνά σας να δώσει υπόσταση σε μια ακόμα φλουταρισμένη (κόσμια οπωσδήποτε, δεν λέω) πολιτικο-κοινωνική συνάθροιση/σύμπραξη. Μετείχατε σ’ αυτήν την προσπάθεια. Δικαίωμά σας, ασφαλώς…

Κυρίες, Κύριοι

Eπιτρέψτε μου να παρατηρήσω μιαν αναντιστοιχία ανάμεσα στην ονομασία της εταιρείας σας και στη διατύπωση των ερωτημάτων της πρόσφατης δημοσκοπικής έρευνάς σας, την οποία μετά βαΐων και κλάδων υποδέχθηκε η εφημερίδα Τα Νέα.

Για να συνεννοηθούμε καλύτερα, προτάσσω μιαν ελεύθερη απόδοση του αγγλικού όρου που επιλέξατε ως έμβλημά σας: To the point: Επακριβής, ευθύβολη ενέργεια. Εναλλακτικά, μεταφορική πλέον αδεία: στο ψαχνό, στην καρδιά (του θέματος), στο κυρίως ζητούμενο και ούτω καθεξής).

Κι αφού ξεκαθαρίσαμε τη σημασία των λέξεων, πρέπει τώρα να σας το ξαναπώ πως διόλου δεν με πείσατε πως με την πρόσφατη έρευνά σας (παραγγελία άραγε της καλής εφημερίδας;) υπηρετήσατε το ελπιδοφόρο, κατά τα άλλα, σήμα κατατεθέν της εταιρείας σας. Εξηγούμαι γιατί:

1) Ξεκινάτε την εξ αποστάσεως (τηλεφωνική) ψηλάφηση των απόψεων των συμπατριωτών μας θέτοντάς τους το ερώτημα αν όντως πιστεύουν «ότι υπάρχει κενό στο υπάρχον (sic) πολιτικό σύστημα». Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η επίμονη αυτή υπαρξιακή αναζήτηση προϊδεάζει τον ερωτώμενο για το ενδεχόμενο να έχει επικρατήσει στα πολιτικά μας πράγματα (κατ’ ακολουθία και στα κοινωνικο- οικονομικά) μια κατάσταση χάους, αβεβαιότητας, ανυπαρξίας, εν τέλει. Αλλ’ ας το προσπεράσουμε το φιλολογικό αυτό ζήτημα κι ας πάμε στο ψαχνό (to the point, όπως καμαρωτά θα έλεγε η εταιρεία σας).

Ρωτάτε τους εθελοντές που συμμετέχουν στην έρευνα αν διαπιστώνουν ένα κάποιο κενό στο πολιτικό μας σύστημα. Η ερώτησή σας είναι καταφανώς παραπειστική. Η λέξη κενό μπορεί κάλλιστα να παραπέμψει στην πανθομολογούμενη, τελευταίως ιδίως, ανυποληψία, ανικανότητα, αφερεγγυότητα των πολιτικών/οικονομικών/κοινωνικών ταγών μας (βλ. διάχυτο δημόσιο αίσθημα, που επιβεβαιώνεται, άλλωστε, από τις περισσότερες άλλες πρόσφατες δημοσκοπήσεις: τον «Κανένα» θέλουμε για Κυβερνήτη κ.λ.π.).

Το δέχεστε μάλλον κι εσείς αυτό ως δεδομένο, ταυτοχρόνως όμως το πάτε και κάπου αλλού. Στο ότι ντε και καλά θα μπορούσε να υπάρξει μια προοπτική αναπλήρωσης του τραυματικού, εξ ορισμού, χάσματος, με την ανάδειξη ενός μετριοπαθούς κεντρο-αριστερού σχήματος. Τύπου παλαιάς Ένωσης («προοδευτικών» πάντα) Κεντρώων; Μεταλλαγμένου μήπως ΠΑΣΟΚ; Μεταρρυθμιστών/ εκσυγχρονιστών, γενικώς και αορίστως, δεδηλωμένων πάντως εξορκιστών της «επάρατης», ψευδοφιλελεύθερης Δεξ(ι)άς όσο και της δημεγερτικής Αριστεράς; Κάτι απ’ όλα αυτά, τέλος πάντων. Ή μπορεί και όλα αυτά μαζί. Όλοι οι καλοί χωράνε. Όταν πρόκειται μάλιστα για τη σωτηρία της πατρίδας…

2) Πρωτοφανής, ομολογώ, για τα δημοσκοπικά δεδομένα η ‒άμεσα συναρτώμενη με τα προηγηθέντα‒ διόλου ακριβολόγος κεντρική ερώτησή σας: «Εάν ολοκληρωθούν οι παραπάνω κινήσεις» (η διαφαινόμενη δηλαδή εκλογική συνεργασία ‒«όπως όλα δείχνουν μάλιστα», έχετε ήδη επισημάνει, παρελκυστικά και πάλι, στην αμέσως προηγούμενη ερώτησή σας» των 58 με το ΠΑΣΟΚ και μέρος της ΔΗΜΑΡ) «εσείς προσωπικά, πόσο πιθανό θεωρείτε… να ψηφίσετε τη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη» (ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον εβγάλαμε) «στις επόμενες εκλογές;»

Ένας εχέφρων πολιτικός, αλλά και ο μέσος χρηστός πολίτης θα σας υποδείκνυαν πως δεν χωρούν απαντήσεις σε υποθετικές ερωτήσεις. (Το δικό σας «εάν» καμία σχέση δεν έχει με την τυποποιημένη πλέον ερώτηση: «Εάν αύριο είχαμε εκλογές…» ‒ένα υποθετικό επίσης ερώτημα, απολύτως συμβατό όμως με τον γενικώς αποδεκτό δημοσκοπικό στόχο: αποτύπωση σε μια συγκεκριμένη όσο και φευγαλέα στιγμή των εκλογικών προτιμήσεων. Αυτό το «εάν αύριο…» στην περίπτωσή σας δεν μπορεί να ισχύσει, αν μη τι άλλο διότι ως αύριο αποκλείεται να προκάνουν να τα βρουν οι πιθανολογούμενοι σύμμαχοι της επίδοξης κεντροαριστερής Entente).

Αλλ’ αυτό είναι μάλλον το λιγότερο που σας ενδιαφέρει. Αρκείστε απλώς να αθροίσετε τα «πολύ» και «αρκετά πιθανόν», που βγάλατε με το τσιγκέλι. Και που πάντως ωχριούν εμπρός στο συντριπτικό, άνω του 70%, των «καθόλου» και «λίγο» πιθανόν του δείγματός σας. Θα τρίζουν ασφαλώς τα κόκαλα των ηγετών των παλαιοτέρων κεντροαριστερών/αριστεροκεντρώων μετώπων (παραδοσιακά, ευρύτατο και συνεπώς λαμπρό πεδίο δόξας για τους πολιτικούς σχηματισμούς που επέλεγαν να κινηθούν μέσα σ’ αυτό) υπό το βάρος μιας τέτοιας πασίδηλης απόρριψης.

Τι μένει; Η απεγνωσμένη προσπάθεια του εντύπου που φιλοξένησε την έρευνά σας να δώσει υπόσταση σε μια ακόμα φλουταρισμένη (κόσμια οπωσδήποτε, δεν λέω) πολιτικο-κοινωνική συνάθροιση/σύμπραξη. Μετείχατε σ’ αυτήν την προσπάθεια. Δικαίωμά σας, ασφαλώς. Αλλά το σαλόνι των Νέων κατά κανέναν τρόπο δεν βλέπω να δικαιώνει, αυτήν τη φορά τουλάχιστον, το φιλόδοξο όνομα της εταιρείας σας.

Με εκτίμηση,
Δ. Π.

Ο Δημήτρης Ποταμιάνος είναι Ομότιμος καθηγητής Επικοινωνίας και συγγραφέας.

TAGS :
δημοσκόπηση εκλογές

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook