Ήρθε, είδε, δεν πρόσφερε και αποχωρεί. Ο Γιάγια Τουρέ, αυτή τη φορά, πέρασε και δεν ακούμπησε από τον Ολυμπιακό (Photo by Emilio Andreoli/Getty Images).

Ρητορική ερώτηση: μπορεί το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» να αναδείξει τον επόμενο πρωταθλητή; Στην ποδοσφαιρική Ελλάδα, όπου ο κυρίαρχος του αθλήματος δεν βγαίνει πάντα εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου, θα μπορούσε να συμβεί κι αυτό. Επί του παρόντος, πάντως, το χρίσμα δεν το έλαβε κανένα κλαμπ επειδή μάζεψε πολύ κόσμο στην αίθουσα αφίξεων.

Συμβαίνει σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Είναι μέρος του σκηνικού που στήνεται και ξεστήνεται στη μεταγραφική περίοδο. Παίκτες πάνε κι έρχονται δίχως να καταφέρουν να περάσουν -έστω και ως αναφορά- από τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων. Είναι η μεγάλη πλειοψηφία ενός εμπορίου που στα μέρη μας δεν σηκώνει καμία μπάνκα στον αέρα και δεν προκαλεί ρίγη συγκίνησης. Ζούμε για τις εξαιρέσεις. Κι αυτές συχνάκις μάς επισκέπτονται.

Στην ποδοσφαιρική ιδιόλεκτο, αυτήν που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι της πιάτσας, οι παίκτες από το «πάνω ράφι» είναι ικανοί να ρίξουν τα… τσιμέντα, να προκαλέσουν «σεισμό» να γεμίσουν το αεροδρόμιο με αφιονισμένους οπαδούς κατά την άφιξή τους.  Ναι, αυτές είναι οι λεγόμενες μεταγραφές αεροδρομίου. Άμα τη εμφανίσει του πολύφερνου παίκτη φτιάχνονται όνειρα, δημιουργούνται αυταπάτες, πλάθονται προοπτικές. Τι κρίμα, τα περισσότερα εξ αυτών τα τρώει το μαύρο χώμα.

Ο Τουρέ του 2018 ουδεμία σχέση έχει με το νιόβγαλτο ταλέντο του 2005. Ήταν ξαναζεσταμένο φαγητό.

Την έπαθαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού με τον Εσιέν, της ΑΕΚ με τον Γκούντγιονσεν, του Ηρακλή με τον Σινιόρι, του Άρη με τον Αμορόζο. Τώρα ήταν η σειρά του Ολυμπιακού με τον Γιάγια Τουρέ. Με τον απαραίτητο πάταγο συνοδεύτηκε η επιστροφή του στον Πειραιά, με την αναγκαστική σιωπή ασυρμάτου συμπληρώνεται η αποχώρησή του. Ο Ιβοριανός ήρθε, είδε, δεν πρόσφερε κι απήλθε. Δεν πρόλαβε καν να ιδρώσει τη φανέλα. Πολλώ δε μάλλον να εκπληρώσει τις επιθυμίες και τα όνειρα των οπαδών του Ολυμπιακού.

Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες: άλλα περιμένεις, άλλα σου έρχονται. Το πλήρες πακέτο δεν υπάρχει. Ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με «ξαναζεσταμένο» φαγητό. Ο Τουρέ του 2018 ουδεμία σχέση έχει με το νιόβγαλτο ταλέντο του 2005. Τότε, οι προοπτικές του «κραύγαζαν». Ήταν ολοφάνερο πως η Ελλάδα θα ήταν ένας ενδιάμεσος σταθμός στην καριέρα του, η οποία προοιωνιζόταν σπουδαία. Όντως, συνέβη. Η μετέπειτα πορεία του έδειξε πως ήταν φτιαγμένος για τα μεγάλα και τα σπουδαία: Μονακό, Μπαρτσελόνα και Μάντσεστερ Σίτι. Τρεις σημαντικοί σταθμοί που ανέβασαν κατακόρυφα τις μετοχές του.

Το οπαδικό φαντασιακό ζει για τις μεγάλες στιγμές στο αεροδρόμιο. Τρέφεται από αυτές (Andreas Papakonstantinou / Tourette Photography / SOOC).

Αναπόδραστα έρχεται κάποια στιγμή και η πτώση. Η μετοχή πέφτει, η ανταλλακτική αξία της μειώνεται δραστικά. Πλησιάζει η στιγμή να βγει εντελώς από το ταμπλό του χρηματιστηρίου. Ο χρόνος είναι αδήριτος για όλους. Στον Ολυμπιακό πόνταραν σε ένα χαρτί τσαλακωμένο από το χρόνο. Οι εφημερίδες μοίρασαν διθυράμβους, οι οπαδοί τσίμπησαν, οι αντίπαλοι είδαν με ανησυχία την προσθήκη. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, όμως, το γήπεδο είναι ο καθρέφτης όλων. Το μοναδικό πεδίο δόξης που μπορεί να είναι ανεκτό για έναν αθλητή είναι οι επιδόσεις του στο χορτάρι κι όχι πόσους οπαδούς και πόσα τηλεοπτικά κανάλια μάζεψε στον ερχομό του. Το πρώτο «στίγμα» μένει, το δεύτερο σκορπίζεται με τον πρώτο άνεμο.

Χρειάστηκε να περάσουν λίγοι μήνες, ελάχιστες εμφανίσεις, μηδαμινή προσφορά και αρκετή γκρίνια για να επιβεβαιωθεί το προφανές: ο Τουρέ δεν έκανε για τον Ολυμπιακό κι ο Ολυμπιακός δεν έπρεπε να μπει στη διαδικασία ενός γάμου με μικρή ημερομηνία λήξης. Ήταν μια κλασική κίνηση εντυπωσιασμού, άσφαιρα πυρά, πολύ κακό για το τίποτα κι άλλα ηχηρά παρόμοια. Αν θα λειτουργήσει ως πικρή ενθύμηση στο μέλλον για κάποια άλλη μεταγραφή αεροδρομίου; Πολύ δύσκολα!

Το οπαδικό φαντασιακό είναι πληθωριστικό. Ζει και αναπτύσσεται μόνο σε ακραίες συνθήκες, η κανονικότητα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του. Ας μην περιμένουμε, λοιπόν, να κατευναστεί η ανάγκη του για εκδρομές στο «Ελ. Βενιζέλος». Είναι μέρος του παιχνιδιού. Κι αν ο Τουρέ δεν κάλυψε κανένα όνειρο, ο επόμενος μπορεί να το κάνει. Ενδεχόμενα, ο μεθεπόμενος. Όρεξη να έχεις να περιμένεις τον Μεσσία.

 

Διαβάστε ακόμα: ΑΕΚ, το δάσος που έγινε ξερότοπος.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top