Ο εμποράκος μας δεν ανήκει σε κανένα κόμμα και ξέρει καλά ότι η πλειονότητα των πολιτικών όλων των κομμάτων είναι χαραμοφάηδες (Nikos Libertas / SOOC).

Δεν μιλάω για τον «Εμποράκο» του Άρθουρ Μίλερ που τον έφαγε η μαρμάγκα. Άλλωστε δεν υπάρχουν πια πλασιέ στην εποχή του online shopping. Ούτε τόσο στον καθ’ ημάς start-upper αναφέρομαι, που τραβάει κουπί στο πέλαγος του Διαδικτύου αλλά έχει βάλει και πλώρη για λιμάνια ξένα, στις διεθνείς αγορές.

Η σκέψη μου δεν πάει προς τον παλιό μαγαζάτορα με τη μπουτίκ «νεωτερισμών», την έκθεση φωτιστικών και τα είδη καπνιστού. Λυπάμαι για τις αναδουλειές αλλά καταλαβαίνω ότι πολλούς τους ξέβρασε ο αιώνιος κύκλος της γέννησης και του μαρασμού προϊόντων και υπηρεσιών. Καλώς ή κακώς (δεν είναι της παρούσης) σήμερα έχουμε H&M στο Αγρίνιο, τα rooms to let της Ηρακλειάς έχουν τα ίδια έπιπλα ΙΚΕΑ με τα Airbnb του Βερολίνου και αντί για είδη καπνιστού σε κάθε γωνία ανοίγουν ατμισερί για ηλεκτρονικά τσιγάρα.

Προφανώς θα εννοείς τον νεοσουβλατζή και τον νεοκαφετζή, μαντεύω ότι σκέφτεστε. Άλλωστε δεν κινείται και τίποτε άλλο στην αγορά: Ρουχάδικα, δισκάδικα και ανθοπωλεία που κάποτε μονοπωλούσαν τα καλά σημεία έχουν προ πολλού συρρικνωθεί. Ούτε όμως τον σουβλατζή και τον καφετζή σκέφτομαι κατά προτεραιότητα κυρίως διότι αυτοί όντως δουλεύουν και όσοι δεν τα καταφέρνουν είναι συνήθως διότι δεν προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο.

Είναι δεκάδες χιλιάδες οι δημιουργικοί Έλληνες που μέσα στην κρίση προσπαθούν να τα καταφέρουν χωρίς να κλαίγονται.

Ο φιλελέ εμποράκος μπορεί να ανήκει στις παραπάνω ομάδες αλλά σίγουρα είναι και κάθε ένας από τους δεκάδες χιλιάδες νέους που δεν έφυγαν στο εξωτερικό, δεν παρέμεινε αιώνιος φοιτητής στο εσωτερικό, δεν τα σπάει περιμένοντας τον διορισμό και δεν πίνει καφέδες με τη σύνταξη της γιαγιάς βρίζοντας τους ξένους «που του τρώνε τη δουλειά».

Αντιθέτως, προσπαθεί με τις δικές του δυνάμεις να βγει από την κρίση. Άλλος ή άλλη είναι τυχερός η τυχερή διότι ανέλαβε το οικογενειακό φαρμακείο. Όμως δεν το άφησε μέσα στη σκόνη και παλεύει να το εκσυγχρονίσει, να φέρει νέα παραφαρμακευτικά προϊόντα, να διαφοροποιηθεί από τον ανταγωνισμό.

Άλλος είναι πιο ζορισμένος διότι χρωστάει δόσεις για το ταξί και βλέπει τον τζίρο του να μειώνεται μα δεν το βάζει κάτω. Έχει μπει σε μια πλατφόρμα τύπου ΒΕΑΤ ή συνεχίζει μόνος, φροντίζοντας όμως το αυτοκίνητο να είναι πεντακάθαρο, μιλώντας ευγενικά στον επιβάτη, μη καπνίζοντας βεβαίως, δίνοντας πληροφορίες για την πόλη, κόβοντας απόδειξη και σώζοντας την τιμή του κλάδου απέναντι στους τουρίστες που επιβιβάζει. Διότι ξέρει, αφού είναι στον τομέα των υπηρεσιών, ότι από τον τουρισμό θα ζήσει και του χρόνου, αυτός και εκατομμύρια Έλληνες.

Και άλλος φτύνει αίμα για να κρατήσει ανοικτό το μικρό εναλλακτικό βιβλιοπωλείο, το στούντιο για πιλάτες, η την ατομική επιχείρηση που άνοιξε για να φωτογραφίζει γάμους στα νησιά.

Είναι δεκάδες χιλιάδες οι δημιουργικοί Έλληνες που μέσα στην κρίση προσπαθούν να τα καταφέρουν χωρίς να κλαίγονται και χωρίς να περιμένουν από κανέναν πατερούλη να τους σώσει. Όχι διότι διαφωνούν πολιτικά με την απερχόμενη κυβέρνηση και θέλουν να τους πάρει υπό την προστασία τους το επόμενο γκουβέρνο, αλλά διότι ξέρουν ότι ο μόνος που μπορεί να τους «σώσει» είναι η δική τους η προσπάθεια.

Οι βολεμένοι και οι μηδενιστές μπορεί να τον λένε υποτιμητικά φιλελέ αλλά εκείνος δεν απορρίπτει το κράτος.

Το μόνο που γυρεύει ο φίλος μας ο εμποράκος από τις πολιτικές δυνάμεις, είναι να τον αφήσουν ελεύθερο να κάνει τη δουλειά του. Χωρίς την εξαντλητική φορολογία, την αποκαρδιωτική γραφειοκρατία και τη γενικευμένη ανομία που δεν του επιτρέπουν να ανασάνει.

Οι βολεμένοι και οι μηδενιστές μπορεί να τον λένε υποτιμητικά φιλελέ αλλά εκείνος δεν απορρίπτει το κράτος. Θέλει δημόσια δωρεάν παιδεία για να αναθρέψει τα παιδιά του στην Ελλάδα και όχι στο Ντίσελντορφ ή στη Μελβούρνη. Θέλει δημόσια δωρεάν υγεία χωρίς φακελάκια, θέλει πανεπιστήμια που δεν θα είναι πιάτσες ναρκωτικών και πεζοδρόμια που θα μπορεί να περπατήσει ή να τσουλήσει το καρότσι του παιδιού του. Θέλει να τηρούνται οι νόμοι του κράτους και να προστατεύεται η ιδιωτική του περιουσία και η δημόσια περιουσία από την καταστροφική μανία του κάθε βάνδαλου.

Για τον φιλελέ εμποράκο, όπως νοιαζόμαστε για το κοινωνικό δίχτυ προστασίας δηλαδή για την ασφάλιση υγείας, το επίδομα ανεργίας κ.ο.κ., έτσι πρέπει να νοιαζόμαστε για την προστασία από το έγκλημα και την ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας. Να απαιτούμε να τηρείται ο νόμος και να λειτουργεί αποτελεσματικά η αστυνομία. Στα μάτια του φίλου μας η αστυνομία θα έπρεπε να είναι ένας ουσιωδώς λαϊκός -άλλωστε στελεχώνεται κυρίως από παιδιά της λεγόμενης εργατικής τάξης- και φιλολαϊκός θεσμός. Οι δισεκατομμυριούχοι δεν χρειαζονται την αστυνομία όταν έχουν θωρακισμένα αυτοκίνητα και σωματοφύλακες που οπλοφορούν.

Είναι ο άνθρωπος που κατεβάζει ρολά στο μαγαζί του για να μην του το σπάσουν οι βάνδαλοι (Nick Paleologos / SOOC).

Γι αυτό ο φιλελέ εμποράκος που κάτι πουλάει όπως όλοι μας και θέλει απλώς να τον αφήσουμε ελεύθερο να το πουλήσει τίμια και να αποδώσει τον αναλογούντα φόρο χωρίς να του σπάμε το μαγαζί και χωρίς να τον βασανίζουμε γραφειοκρατικά, δεν ήταν ποτέ στις προτεραιότητες κανενός κόμματος. Επειδή δεν ανήκει σε κανένα κόμμα και ξέρει καλά ότι η πλειονότητα των πολιτικών όλων των κομμάτων είναι χαραμοφάηδες που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, ότι πολλοί διάσημοι εκδότες, πρόεδροι ομάδων και εργολάβοι είναι διαπλεκόμενοι και ότι φιλελεύθερο δεν είναι ένα σύστημα παρεοκρατικής ολιγαρχίας όπου μια οικογένεια θα ελέγχει την ενέργεια, μια θα εκμεταλλεύεται τις εθνικές οδούς και μια τρίτη θα διαφεντεύει τα ΜΜΕ.

Αυτός ο τρισάθλιος φιλελέ εμποράκος που μας έμαθαν να λοιδορούμε επειδή κάτι γυρεύει να πουλήσει για να κερδίσει και δεν ανήκει σε κόμματα και συνδικάτα ούτε περιμένει από παπάδες και δημοσιογράφους να δώσουν φωνή στις αγωνίες του, σπάνια είναι στη σκέψη μας αφού δεν κλείνει τη Σταδίου, δεν καίει το Πολυτεχνείο, δεν θέλει να καεί η Βουλή και δεν πιστεύει ότι «καλά τους κάνει» η Χρυσή Αυγή.

Αν θέλετε να γυρίσει κάποτε σελίδα αυτός ο τόπος κάντε κι εσείς μια σκέψη για τον φιλελέ εμποράκο. Μπορεί να είναι και μια σκέψη για τον εαυτό σας. Αν είστε κι εσείς ένας φιλελέ εμποράκος που θέλει να βγει από την κρίση με τις δικές του δυνάμεις και γιατί όχι να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες της τεχνολογίας, της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας αλλά και της κρίσης για να κάνει τη διαφορά και να προκόψει, μη νιώθετε ενοχές. Ντροπή θα έπρεπε να νιώθουν όσοι ζουν παρασιτικά σε βάρος της δίκης σας προσπάθειας.

 

Διαβάστε ακόμα: Γιώργος Παγουλάτος – «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το τερμάτισε. Πολιτεύτηκε σαν τυχοδιώκτης ολετήρας».

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top