Θα μπορούσαμε να τον δούμε στη θέση του Δημήτρη Αβραμόπουλου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή; (Alexandros Michailidis / SOOC).

Μήπως θα άξιζε «άνθρωπος της χρονιάς» (όχι βέβαια υπό την έννοια του TIME Man of the Year και των αντίστοιχων απομιμήσεων) να θεωρηθεί ο Ευκλείδης Τσακαλώτος; Ο άνθρωπος με την παράξενη εκφορά των Ελληνικών. με την ανυποχώρητη χρήση του χιούμορ σε μια χώρα/ σ’ ένα πολιτικό σύστημα που συνηθίζει ή την πληκτική σοβαροφάνεια ή την άγαρμπη πλάκα. με την αριστερή αγκύρωση (όχι όσο ως 53+, των οποίων ουδέποτε «αποδέχθηκε» την ηγεσία που του κολλάμε δίκην ρετσινιάς οι εύκολοι μηντιακοί αναλυτές, όσο ως – ας πούμε – Commonality) . με την ανταλλαγή τζαρτζαρισμάτων με τον επίσης οξφορδιανής προέλευσης/extraction Γιάννη Στουρνάρα. με τον καθοριστικό ρόλο στην διαπραγμάτευση με τους «εταίρους» (στρατηγικό επίπεδο Eurogroup, τακτική κατατριβή με Τρόικα/Κουαρτέτο) παράλληλα βέβαια με τον Γιώργο Χουλιαράκη, με τον διμέτωπο («μέσα» και «έξω») προκειμένου να μην ντεραπάρει το βαρύ όχημα της Ελληνικής οικονομίας στην έξοδο προς την μεταΜνημονιακή διαχείριση…

Το προτείνουμε με κάθε συστολή, καθώς η έννοια του «ανθρώπου της χρονιάς» έχει προσλάβει ούτως ή άλλως διαφορετικά μηντιακά χαρακτηριστικά. Το προτείνουμε όμως και με αφορμή μια φήμη που υφέρπει, στους εξουσιακούς κύκλους, ότι θα μπορούσε ο Ευκλείδης (Euclid: κι αυτός κατόρθωσε να γίνεται αναφορά στο πρόσωπό του με το μικρό του όνομα, όχι δε μόνον στην εγχώρια πολιτική συζήτηση αλλά και στην οθνεία) να ανταμειφθεί – άμα, δηλαδή, η Κυβέρνηση αυτή φθάσει μέχρι και το καλοκαίρι: δεν το πιστεύουμε, αλλά το πιστεύουν – με την πρόταση/επιλογή ως διαδόχου του Δημήτρη Αβραμόπουλου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Πολιτική, πλέον, είναι να κάνεις δουλίτσα και να την κάνεις να αποδίδει. Και να την υπερασπίζεσαι, your way.

Βέβαια, η ανταμοιβή αυτή είναι και λαμπρή τιμωρία: όμως, no good deed goes unpunished. Ξέρουμε, ξέρουμε, η θέση  αυτή θεωρείται ήδη «καπαρωμένη» από τον Αντώνη Σαμαρά, αφού ένας κόσμος ολόκληρος θεωρεί ότι η αλλαγή φρουράς στην Ελληνική πολιτική ήδη έχει γίνει, και οι κάλπες αποτελούν τεχνική λεπτομέρεια. η δε ανάδειξη ΑντΣαμ σε Ευρωπαϊκό πολιτικό πόστο θα βόλευε – σοβαρά – από πολλές πλευρές, πολλούς. (Περισσότερο απ’ όλους τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που θα «ανακτούσε» το πηδάλιο του ιστορικού κλπ. κόμματος της Ν.Δ. – αλλ’ ας μην ασχολούμαστε με τα των άλλων οικογενειών). Όμως, βλέπετε, για να μοιράσεις πόστα και παρκαρίσματα χρειάζεται πρώτα να φθάσεις στην πηγή. να καθίσεις σωστά. να πιείς νερό…

… Όμως επιστροφή στην Ευκλείδη. Και στην πρόταση για «Άνθρωπο της Χρονιάς». Την κάνουμε με κάθε σοβαρότητα, για έναν εξίσου σοβαρό λόγο. Διότι πρόκειται για έναν άνθρωπο/για μια φιγούρα/για έναν πολιτικό (προέκυψε καθ’ οδόν το τελευταίο) που «διάβασε σωστά» ότι πολιτική στον 21ο αιώνα δεν (ΔΕΝ) είναι να αφήσεις κατά μέρος την όποια ιδεολογική σου προέλευση/προσέγγιση, αλλά και δεν (ΔΕΝ) είναι να παραμερίζεις/παραγνωρίζεις την πραγματικότητα, την ανάγνωσή της, την πρόσληψή της. Πολιτική, πλέον, είναι (ΕΙΝΑΙ) να κάνεις δουλίτσα και να την κάνεις να αποδίδει. Και να την υπερασπίζεσαι, your way. Όχι;

 

Διαβάστε ακόμα: Άσμα αρκετά ηρωικό αλλά και μελαγχολικό για τις χαμένες ευκαιρίες της Mutti Μέρκελ.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top