Τσίπρας δίπορτος κάμπριο σε κατηφόρα

Μετά από μια δεκαετία, η κοινωνία, δοσμένη άνευ όρων στην καρδιά Τσίπρα και παρασυρμένη σε επιθετική εχθροπάθεια, αλλάζει τροπάριο, υποστηρίζει ο Σακελλάρης Σκουμπουρδής (Nikos Libertas / SOOC).

Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι μυστικό, που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο από την μείζονα ελληνική κοινωνία: η Ελλάδα διαπερνά με επιτυχία τις Κορωνοσυμπληγάδες, ξεχωρίζοντας διεθνώς. Ενώ, δραματικά, στην Πλατεία Κουμουνδούρου, ξετυλίγεται ένα οδυνηρό ζόρι που τραβάει ο κ. Τσίπρας, ίσως αξεπέραστο.

Δεν φταίγανε οι στραβές, οι ηγέτες φταίγανε

Μέχρι πρόσφατα, κλείνοντας επτάμηνο, η κυβέρνηση απλώς τα κατάφερνε. Και οι ελπίδες του τέως έστεκαν ακέραιες, επενδύοντας στο άχαστο/αραχτό δόγμα: «ό, τι ανεβαίνει, κατεβαίνει» («άρα, κάποτε ο Κυριάκος θα καταρρεύσει και θα ξαναχτυπήσει το δικό μου κουδούνι»).

Όμως, τον τελευταίο μήνα κάτι στράβωσε. Ξαφνικά, ο πρωθυπουργός αντιμετώπισε μοιραία στραβή συναστρία, που λογικά έπρεπε αυθωρεί να τον ξεκάνει. Αλλά ετούτος την έπιασε από τα κέρατα και την έβαλε κάτω δυναμικά. Ναι, μιλάμε για το πακέτο Έβρος-Κορωνοϊός, που αντί να ξεκάνει την ηγετικότητα του Κυριάκου, αντιθέτως την καθιέρωσε εμφατικά. Και του επέτρεψε να εξουδετερώσει κάθε τύπου εσω/εξω/δια-κομματικά βαρίδια, επανενώνοντας έτσι και την πολυδιασπασμένη κοινωνία.

Ώσπου ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι τελικά το πρόβλημα μιας ηγεσίας δεν είναι «μην της τύχει καμιά στραβή»: οι στραβές πάντα βρίσκονται στο πρόγραμμα. Το πρόβλημα είναι η ποιότητα του ηγέτη: αν είναι καλός, τότε καταπίνει τις στραβές και προχωρεί υπέρ της κοινωνίας, αν όχι, τότε τον καταπίνουν οι στραβές και στουκάρει στα βράχια κατά της κοινωνίας.

Μένουμε όρθιοι μπροστά στην ασχετοσύνη ΣΥΡΙΖΑ

Μέσα σε όλα αυτά, η αμηχανία Τσίπρα έγινε πανικός, οπότε επέλεξε να στήσει μια ακόμα βιαστική επικοινωνιστική μηχανή από εκείνες που η κοινωνία ασμένως ρούφαγε τόσα χρόνια. Έτσι, μαζί με το δοξασμένο για τις υπολογιστικές του περγαμηνές επιτελείο, εξήγγειλε προχτές το βαρύγδουπο «εμπροσθοβαρές-μένουμε-όρθιοι-πακέτο-Τσίπρα».

Πέρασε ολοσχερώς απαρατήρητο. Γιατί; Αφού δεν ήταν χειρότερο από τις παλιότερες τσιπρόφουσκες. Όμως, η διαφορά είναι αλλού. Και τότε οι στρατηγικές επιλογές Τσίπρα ήταν άσχετες, τώρα, όμως, υπάρχει σύγκριση με τις αποτελεσματικότερες/χρησιμότερες επιλογές Μητσοτάκη. Και η ψυλλιασμένη κοινωνία πλέον απορρίπτει τα πυροτεχνήματα, διερωτώμενη: γιατί μια (τελική) λύση τώρα, για ένα πρόβλημα του οποίου ουδείς ακόμα γνωρίζει έκταση-ένταση-βάθος-διάρκεια; Γιατί δεν περιμένουμε συνετά να τελειώσει το κακό, ώστε να μετρηθεί ασφαλέστερα και να μην ρισκάρουμε πάλι «εμπροσθοβαρή» δισεκατομμύρια στον αέρα;

Αξίζει ξεχωριστής μνείας η δήλωση (ΕΡΤ1) Νίκου Παππά: «Ενώ δεν έχουμε φαινόμενα εξάπλωσης της πανδημίας όπως άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, κινδυνεύουμε να πληρώσουμε μεγάλο τίμημα στην οικονομία λόγω των επιλογών της κυβέρνησης». Ποιος εκπλήσσεται που δεν κατάλαβε ο Διαστημάρχης Παππάς, όσα δεν κατάλαβε και η υπόλοιπη Φαιδρά-Ψεκαζμένη-Διεθνής-Τραμπ-ΜπόΤζο-και-Σία: ότι όποιος εφάρμοσε έγκαιρα μέτρα, είχε-έχει-και-θα-έχει επίσης ΚΑΙ λιγότερους θανάτους ΚΑΙ μικρότερη οικονομική ζημιά, ο-έ-ο;…

Η αλυσιτελής διπορτίλα

Το δίπορτο το έπαιξε και στον Έβρο. Θυμάστε; Ο πρώην πρωθυπουργός ήταν άφαντος το τριήμερο της Καθαροδευτέρας και περίμενε να μάθει από τις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις τι ακριβώς προτιμάει η κοινή γνώμη, για να συρθεί από πίσω της. Και ενώ έψελνε σούμπιτη η βάση του το γνωστό (δικό του) τροπάριο «ανοίξτε-τα-σύνορα,-να-μπουκάρουν-τα-παιδιά», αυτός το γύρισε στην νέα απόλυτα επιτυχημένη εθνική γραμμή («κι-εμείς-θα-τα-κλείναμε-τα-σύνορα!»), αφού η κοινωνία έδειχνε ξεκάθαρα ότι είχε γκώσει από την λογική «ανοίξαμε-και-σας-περιμένουμε». Συνοψίζοντας, οι δικοί του βαράγανε τα νταούλια από την μία πόρτα (την συνήθη #ΜεταΘαΛογαριαστουμε συριζόπορτα), όμως, εκείνος έβγαινε «συναινετικά» από την άλλη πόρτα φυσώντας την φλογέρα της εθνικής γραμμής. Πονηρός δίπορτος Τσίπρας.

Τώρα κάνει το ίδιο και στην κορωνοκρίση. Αφού μας τάραξαν (και συνεχίζουν) όλοι-μαζί-να-βρίζουνε-τα-μέτρα-και-τον-Τσιόδρα, έρχεται ο Αρχηγός και λέει «συναινετικά» ότι και αυτός τα ίδια ακριβώς με την κυβέρνηση θα έκανε… Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο επικοινωνιστής Τσίπρας άγεται και σύρεται από τις δημοσκοπήσεις, οπότε (κόντρα στην ψυχή του) κρατάει τα μπόσικα της εθνικής γραμμής «Κυριάκος-και-Κοινωνία»; Τσίπρας στο καρφί, Καρτεροί στο πέταλο, σας πήρανε χαμπάρι γκάυζ. Αυτή η διπορτίλα οδηγεί φορσέ σε περαιτέρω αυτοεξευτελισμό.

Πώς σβήνει το άστρο του σε αποδρομή κ. Τσίπρα

Να γιατί, εκτός από δίπορτος, τώρα, ξεσκεπαζόμενος, γίνεται και… «κάμπριο» ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτη φορά, μετά από μια δεκαετία, η κοινωνία, δοσμένη άνευ όρων στην καρδιά Τσίπρα και παρασυρμένη σε επιθετική εχθροπάθεια, άρχισε να αλλάζει τροπάριο και να συνειδητοποιεί ότι καλύτερα εύρωστος  και υγιής παρά πτωχός και ασθενής. Ότι υπάρχει και άλλος τρόπος αποτελεσματικός/συμφορότερος. Ότι δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα πρωτοφανώς γίνεται ξαφνικά η θετική είδηση του πλανήτη, ενώ και οι πέτρες καταλαβαίνουν ότι αυτό το σαξές-στόρυ ήταν απλό αποτέλεσμα της θερινής αλλαγής πολιτικής/εθνικής ηγεσίας.

Οπότε, η συμφεροντολόγα/πονηρεμένη κοινωνία πλέον ευλόγως προτιμάει καλύτερη διαχείριση, ας είναι και από τον αχώνευτο Κυριάκο. Και τον κ. Τσίπρα, μονά-ζυγά, τον έχει πλέον θέσει σε τροχιά αποδρομής. Είτε οι δικοί του βγαίνουν από την μία πόρτα, είτε αυτός βγαίνει από την άλλη, αμφότερες οι πόρτες οδηγούν σε απότομη φόρα-φόρα-κατηφόρα-λάικ-ε-ρόλλινγκ-στόουν-ένα-πράμα.

Η ψεκαζμένη φούντωση της απερχόμενης δεκαετίας τον πήγαινε πολύ πρίμα τον κ. Τσίπρα και ο επικοινωνισμός του γινόταν αποδεκτός. Γιατί όλο εκείνο το εχθροπαθές ντιριντάχτα ταίριαζε πολύ με κάθε του κίνηση, δικό του έργο ήταν άλλωστε. Μάλιστα, όσο κι αν κάθε του επιλογή συντριβόταν από την ζωή, εμείς βγάζαμε μια καλή διάθεση για να περιτυλίξουμε τις αποτυχίες του. Γιατί, ας έκανε μεγαλοζημιές, τουλάχιστον ήταν πασπαλισμένες με το διάχυτο ηθικό του πλεονέκτημα.

Διερωτάται ο απορημένος κ. Τσίπρας, λοιπόν. Με τον ήλιο τα βάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάν; Η απάντηση είναι απλή. Αφότου άλλαξε κυβέρνηση και άρχισαν να συμβαίνουν πράγματα θετικά, η σύγκριση σε όλα τα πεδία είναι καταλυτική. Πριν όλα ήταν χύμα, τώρα όλα είναι πιο στιβαρά. Έφυγε ο χαβαλές, ήρθε η σοβαρότητα. Έτσι, άλλαξε και η συμπεριφορά της κοινωνίας απέναντι στον κ. Τσίπρα. Τώρα, όσες επικοινωνιστικές φιγούρες και αν της πουλήσει, η κοινωνία δεν ψωνίζει. Αυτό έχει αλλάξει και μάλλον ανεπιστρεπτί.

***

Φυσικά, η ελληνική κοινωνία, δεν φημίζεται για κάποιον σταθερό νεωτερικό/ορθολογικό χαρακτήρα, οπότε ποτέ-μην-λες-ποτέ. Επίσης πρέπει ο Μητσοτάκης να αποδειχθεί ικανός ως το τέλος. Όμως, πρέπει να γίνουν σημεία και τέρατα, για να αντιστραφεί η διαφαινόμενη τύχη του κ. Τσίπρα, του οποίου σβήνει το πολιτικό καντήλι. Είναι στο χέρι του κ. Μητσοτάκη να του ψαλιδίζει τα φτερά μέχρις οριστικής αποψιλώσεως, προκαλώντας τα αντίπαλα κόμματα να γυρέψουν σοβαρότερες ηγεσίες. Κάτι τέτοιο το λες και πολιτική υπηρεσία στην υπόθεση του άπρακτου/μπλοκαρισμένου νεωτερικού σχηματισμού της χώρας.

Διαβάστε ακόμα: Ο Μανώλης Γλέζος ήταν αιώνιος έφηβος ως το τέρμα.

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας Κορονοϊός Κυριάκος μητσοτάκης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook