Photo credit: flickr.com/7284791@N05

Ο πρωθυπουργός πόνταρε μαξιμαλιστικά στην τήρηση της σκληρής γραμμής και τώρα δεν μπορεί να περάσει κάτω από τον πήχυ. Photo credit: flickr.com/7284791@N05

Θα ακουστεί ίσως τυποποιημένο, όμως: Ο μεγαλύτερος εχθρός της Κυβέρνησης Τσίπρα – η οποία, αλίμονο!, είναι Κυβέρνηση Τσίπρα/Καμμένου, μην το παραβλέπουμε – είναι η ίδια της η επιτυχία. Η μεγάλη επιτυχία. Η πολύ ευρύτερη από το 36,3% των ψήφων (συν το 4,7% των ΑνΕλλήνων) αποδοχή. Όχι δε απλώς αποδοχή/ανοχή, αλλά αποδοχή/ανακούφιση, αν μη αποδοχή/ενθουσιασμός.

Tο «επιτέλους, κάποιοι που διαπραγματεύονται», ακόμη κι άμα ξορκίσει κάποιος τα καλά λόγια του Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Αμβροσίου και το «χτυπάω προσοχές» του Τάκη Μπαλτάκου, είναι ένα κεκτημένο. Το οποίο επιτρέπει μεν στον Τσίπρα ή/και τη διαπραγματευτική εκδοχή Βαρουφάκη για εσωτερικούς χειρισμούς, όμως λειτουργεί και ως βαρίδι.

Εδώ, η ίδια η σαμαρική ΝΔ δεν πολυτολμάει στην τωρινή φάση να σταθεί επικριτική στους χειρισμούς του vivere pericolosamente Βαρουφάκη, επειδή φοβάται (δικαίως!) ότι ο κόσμος – και δικός της ο κόσμος, πολύς – έχει δει με ανακούφιση την «αντιπαράθεση με τους Γερμανούς» κ.λπ. Πώς λοιπόν οι κυβερνώντες να μην καταστούν δέσμιοι της εικόνας μαχητικής διαπραγμάτευσης, whatever the costs;

Όταν καταφάνηκε πόσο «ανταμείβονται» στην κοινή γνώμη οι βαρουφακισμοί έστω και διαψευδόμενοι, οι Προγραμματικές ξανα-ξανα-γράφτηκαν.

Εδώ, οι δύσμοιρες Προγραμματικές Δηλώσεις ξεκίνησαν να γράφονται «όσο γίνεται πιο κοντά στο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», καθώς η Κυβέρνηση δεν θα διεννοείτο ποτέ να εγκληθεί για kolotoumba (οι άθλιοι, εμείς, οι ιθαγενείς δημοσιογράφοι την ταϊσαμε στους ξένους ανταποκριτές και εκείνοι την έκαναν πλανητική έννοια, όπως παλιά την perestroika, ας πούμε).

Ύστερα κίνησαν να τις περιμαζέψουν, να τις καταστήσουν λίγο πιο ανεκτές/palatable στους «εταίρους», όταν έζησαν εκείνοι (τη ζήσαμε, όμως, κι εμείς) την ψυχρολουσία Renzi/Hollande/Draghi/Schaeuble. Ύστερα, όμως, όταν καταφάνηκε πόσο «ανταμείβονται» στην κοινή γνώμη οι βαρουφακισμοί έστω και διαψευδόμενοι, οι Προγραμματικές ξανα-ξανα-γράφτηκαν.

Μόνον όταν ήρθαν τα δυσοίωνα μαντάτα χρονικού/προεξαγγελμένου εκτροχιασμού στις 11 Φεβρουαρίου, στο έκτακτο Eurogroup, και ξεκίνησαν οι υποβαθμίσεις από S+P και Moody’s και συνειδητοποιήθηκε το φόντο των κινήσεων Ντράγκι, επιστρατεύθηκε και λίγος Στουρνάρας και άλλοι παράγοντες ψυχραιμίας, τότε άρχισαν να… ξανα-ξανα-ξανα-γράφονται οι Προγραμματικές.

Το ζήτημα είναι κατά πόσο η αίσθηση κυριαρχίας στην Κυβέρνηση Τσίπρα «μονοδρομεί σε αδιέξοδο».

Διαβάστε ακόμα: Ο καθηγητής Αριστείδης Χατζής κωδικοποιεί σε 10 σημεία την τωρινή κατάσταση στη σκιά του Grexit.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top