Το πιστεύεις ή δεν το πιστεύεις; Κι όμως, ο Στεφάνος Τσιτσιπάς μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Ρότζερ Φέντερερ (Photo by Fred Lee/Getty Images).

Ω, θεοί του τένις! Μόλις αποκτήσατε έναν νέο συγκάτοικο στο βουνό που κατοικείτε. Ο Τζο Μάκενρο που δεν επιδαψιλεύει εύκολα καλά λόγια σε κανέναν (ούτε καν στον εαυτό του), αμέσως μετά την επικράτηση του Στέφανου Τσιτσιπά επί του Ρότζερ Φέντερερ, προλόγισε το μέλλον. Κοντολογίς: ιδού ο νέος Φέντερερ.

Παραδοχή Νο1: Θέλει πολλά guts και cojones για να σταθείς ανταγωνιστικά μπροστά στον Ελβετό master-man των κορτ. Πόσο μάλλον να τον νικήσεις και να τον αποκλείσεις από ένα μεγάλο τουρνουά. Για τον Στέφανο, η μέρα που νίκησε τον Ρότζερ σηματοδοτεί ένα πριν κι ένα μετά. Ύστερα από αυτόν τον αγώνα πολλά έχουν αλλάξει και τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Για το πώς οφείλει να βλέπει τον εαυτό του, αλλά και πώς θα τον αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Είναι ένα σημείο καμπής αυτή η νίκη, ένα μεταίχμιο.

Παραδοχή Νο2: Ο γιος πρέπει να «σκοτώσει» τον πατέρα μέσα του για να ανδρωθεί. Ο Τσιτσιπάς μεγάλωσε με τα πόστερ του Φέντερερ στο εφηβικό του δωμάτιο. Η θωριά του Ελβετού συνιστούσε την επιτομή των ονείρων του. Ήταν το άπαν, το μέγιστο, το μη περαιτέρω. Υπό άλλες συνθήκες, θα έπρεπε να του ζητάει ακόμη τον… οβολό του – ένα αυτόγραφο στην μπλούζα του, ένα συμπαθητικό νεύμα. Δεν το έκανε: τον νίκησε στα ίσια. Κανένα κόλπο, καμία προσπάθεια να κλέψει τον αγώνα. Αν παρακολουθήσει κανείς τις αλλαγές στην τακτική του από σετ σε σετ και πώς διάβασε τα χτυπήματα του Φέντερερ θα συμπεράνει πως, αίφνης, το κορτ του Αυστραλιανού Open μετατράπηκε σε σκακιέρα.

Ο Τσιτσιπάς μεγάλωσε με τα πόστερ του Φέντερερ στο εφηβικό του δωμάτιο. Η θωριά του Ελβετού συνιστούσε την επιτομή των ονείρων του.

Είναι, άραγε, μια περιπτωσιολογική νίκη; Δεν είναι, δα, και η πρώτη φορά που ένα grande φαβορί τρώει στο κεφάλι μια κατραπακιά. Αναντίρρητα, όχι. Η νίκη του Τσιτσιπά έρχεται να προστεθεί σε εκείνες που κατήγαγε προ καιρού έναντι του Τζόκοβιτς, του Ζβέρεφ και του Άντερσον. Ανέβηκε τα σκαλοπάτια ένα προς ένα, δεν υπερπήδησε κάποιο, δεν οραματίστηκε τον ουρανό πριν καν πατήσει στο έδαφος. Για ένα λόγο παραπάνω δεν μπορούμε να μιλάμε για συγκυριακή νίκη. Είναι το πώς συνέβη, ο τροπισμός της επικράτησης, η μενταλιτέ που ξεδίπλωσε. Κανένας ηρωισμός. Με κάτι τέτοια (εδώ-αφήνουμε-τα-κόκαλά-μας) φτάνεις ως ένα σημείο και έτερον ουδέν. Ο ουρανός είναι κοντός για τους αθλητές που δίνουν τα πάντα σε έναν αγώνα κι έκτοτε ξεμένουν.

Ναι, είναι πολύ πιθανό να στοιχίσει -σε πρώτο χρόνο- όλο αυτό το ντελίριο στον Τσιτσιπά. Θα φανεί στο επόμενο παιχνίδι του με τον Ρομπέρτο Μπατίστα-Αγκούτ. Εκεί θα δείξει αν έχει αδειάσει από τη μεγάλη νίκη ή διατηρεί ακμαίες τις δυνάμεις του. Σε βάθος χρόνου, όμως, το παράσημο της νίκης επί του Φέντερερ δεν θα χαθεί, ούτε θα χάσει τη λάμψη του. Είναι ένα όριο που υπερέβη και πλέον δεν υπάρχει επιστροφή. Μόλις όρισε τη νέα αθλητική κανονικότητά του κι αυτή περιλαμβάνει μεγάλους αγώνες, σπουδαία συναπαντήματα, εμβληματικές νίκες.

Τα… στερνά τιμούν τα πρώτα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φέντερερ παραδέχθηκε πως ο Τσιτσιπάς έχει πολύ μέλλον μπροστά του. Ναι, έχει και παρόν (Photo by TPN/Getty Images).

Δεν είναι τυχαίο ότι και ο Φέντερερ παραδέχθηκε αμέσως μετά το τέλος του αγώνα πως ο Στέφανος έχει πολύ μέλλον μπροστά του. Το άλλοθι του ηττημένου για να δικαιολογήσει την κακή βραδιά; Ας μην γελιόμαστε: δεν υπάρχει πιο χορτασμένος τενίστας στις μέρες μας απ’ αυτόν. Καμία ήττα δεν είναι ικανή να τον καταβάλλει ή να τον βάζει σε διαδικασία βαθέος αναστοχασμού. Είπε ό,τι είδε κι ό,τι αντιμετώπισε.

Σε βάθος χρόνου το παράσημο της νίκης επί του Φέντερερ δεν θα χαθεί, ούτε θα χάσει τη λάμψη του. Είναι ένα όριο που υπερέβη και πλέον δεν υπάρχει επιστροφή.

Τι είναι, άραγε, ο Τσιτσιπάς για εμάς; Ενδεχόμενα ότι και ο Αντετοκούνμπο. Δύο αθλητές που πρόλαβαν και έφυγαν από την ημεδαπή για να φτάσουν (και να φτιάξουν) το μεγάλο όνειρό τους. Δεν το καταφέρνουν όλοι: η φυγή από μόνη της δεν προϋποθέτει και την επιτυχία. Για κάποιους, όμως, που έχουν το σημάδι της επιτυχίας χαραγμένο στη μοίρα τους, ναι, η αποχώρηση από τη στενή επικράτεια της Ελλάδας είναι αναπόδραστη και επιβεβλημένη.

Ο Τσιτσιπάς είναι ο Έλληνας που θα θέλαμε να είμαστε (ο καθένας στο πεδίο δράσης του). Αυτός που δεν αναζητεί παντού εχθρούς και συνωμότες. Πού δεν αφήνει για αύριο ότι μπορεί να κάνει… χθες. Που το τώρα του είναι βουτηγμένο στη λελογισμένη φιλοδοξία, αφήνοντας την άμετρη για τους αφελείς.

 

Διαβάστε ακόμα: Giannis, χαλάρωσε κι απόλαυσέ το.

 

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top