Μια συγγνώμη ποτέ δεν φτάνει. Ειδικά αν δεν είναι ειλικρινής (Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Aπό τα περίεργα ερανίσματα των καθημερινών ειδήσεων: επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών στην πολιτειακή Βουλή της Νέας Υόρκης έριξε το αυτόκινητό του σε χαντάκι υπό την επήρεια αλκοόλ. Τι παράξενο: πριν από λίγες ημέρες αρθρογραφούσε σε τοπική εφημερίδα υπέρ της ασφαλούς οδήγησης. Διότι ως γνωστόν, το τι λένε οι πολιτικοί δεν πρέπει να το λαμβάνουμε τοις μετρητοίς.

Αλήθεια τη συγγνώμη του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολου Τζιτζικώστα, οφείλουμε να την δεχθούμε ως ειλικρινή μεταμέλεια ή ως πρόχειρο εξωραϊσμό με περίβλημα τον έμφοβο κρημνισμό της δημόσιας εικόνας του; Φευ, τα λάθη και τα λεκτικά ατοπήματα πληρώνονται με την απομάκρυνση από το «ταμείο».

Δεν έχουν περάσει λίγες ώρες απ΄όταν ο «άρχων» της Β. Ελλάδας εκστόμισε απαράδεκτα σεξιστικά σχόλια εις βάρος γυναικών εργαζόμενων στην Περιφέρεια. Κατά τη διάρκεια της πρωτοχρονιάτικης εκδήλωσης της Περιφέρειας και με αφορμή την κατασκευή κινηματογραφικών στούντιο στη Θεσσαλονίκη, ο κ. Τζιτζικώστας, θεωρώντας πως είναι σε θέση να προσφέρει τον οβολό του στους αστεϊσμούς, άκουσε τον εκπρόσωπο των στούντιο να του ζητάει να μεσολαβήσει ώστε όλες οι γυναίκες της Διεύθυνσης να λάβουν μέρος στις κινηματογραφικές παραγωγές.

Ουδείς γέλασε, ως εκ τούτου, ο «Τζόκερ» της περιφέρειας αποφάσισε να πάρει την κατάσταση πάνω του. Απευθυνόμενος στις γυναίκες που παραβρίσκονταν στην εκδήλωση τους είπε: «Τι είδους ταινία; Προσέξτε τι θα πείτε…». Επένδυσε, δε, τη σκέψη του και με τη χαρακτηριστική κίνηση του μεσαίου δαχτύλου. Και για όποια δεν κατάλαβε το έκανε ακόμη πιο συγκεκριμένο: «Άκουσα ότι από τις πρώτες ταινίες που θα γυριστούν θα είναι του Σειρηνάκη. Σας ενδιαφέρει;».

Προφανώς, για τον κ. Τζιτζικώστα όλο αυτό το κίνημα του #MeToo είναι πολύ μακρινό.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η απάντηση είναι η εξής: κουκιά τρως, κουκιά μαρτυράς. Πούρος εκπρόσωπος του χριστεπώνυμου πλήθους της Μακεδονίας, λάβρος υπέρ της ελληνικότητας της περιοχής κι έτοιμος να φορέσει φισεκλίκια για να πολεμήσει -ως «εξωφυλαρούχας», βεβαίως- τους Σκοπιανούς, ο κ. Τζιτζικώστας αναδεικνύει μια κρυφή πτυχή του χαρακτήρα του.

Οσο και να θέλουν να  κρυφτούν, οι δημόσιοι άντρες πιάνονται συχνά στο δόκανο. Μόνο που τις παγίδες τις βάζουν οι ίδιοι. Άλλωστε, ο χειρότερος εχθρός είναι πάντα ο εαυτός μας. Ένας κάποιος Φρόιντ θα μπορούσε να τον λιανίσει γι΄ αυτό το ατόπημα. Τι να είχε στο μυαλό του εκείνη τη στιγμή, άραγε;

Σ’ αυτή την περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με ένα κλασικό lapsus linguae ή για κάποια νευροψυχική διαταραχή (βλ. παραπραξία). Οτιδήποτε είπε το πίστευε, είναι εύκολα διαθέσιμο από τις κυψέλες του εγκεφάλου του. Αν δεν τρως Σειρινάκη, δεν θα τον εξεμέσεις κιόλας.

Δεν θα μας κάνει καθόλου εντύπωση αν στην επόμενη δημόσια εμφάνισή του είναι αλά μπρατσέτα μετά της γυναικός του.

Προφανώς, για τον κ. Τζιτζικώστα όλο αυτό το κίνημα του #MeToo είναι πολύ μακρινό (πού να φτάσουν τέτοιες ειδήσεις στη «δική» του Μακεδονία;), ούτε πρόκειται ποτέ να τον βάλει σε σκέψεις για το αν οι γυναίκες δέχονται καθημερινά λεκτικές ή άλλες επιθέσεις από το δήθεν ισχυρό φύλο. Και μάλιστα μέσα στο χώρο της εργασίας τους.

Δεν θα μας κάνει καθόλου εντύπωση αν στην επόμενη δημόσια εμφάνισή του είναι αλά μπρατσέτα μετά της γυναικός του. Ούτε αν θα κάνει κάποια βαρυσήμαντη δήλωση υπέρ των γυναικών. Συνήθως, το ένα λάθος δεν διορθώνει ένα άλλο – αντίθετα, το τονίζει ακόμη περισσότερο και συνάμα εκθέτει και τον «δημιουργό» τους.

Εντέλει, όχι, μια συγγνώμη, τόσο πρόχειρη και αβασάνιστη, δεν μπορεί να γίνει δεκτή διότι δεν είναι αληθινή. Και το ξέρει και ο ίδιος ο κ. Τζιτζικώστας ότι ψεύδεται στο όνομα της συγχώρεσης.

 

Διαβάστε ακόμα: Ο δεύτερος «θάνατος» του Παύλου Φύσσα.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top