To θέατρο του πολέμου μόλις ξεκίνησε (Φωτογραφία: nytimes.com).

Κανονικά, τη στιγμή που τα ρωσικά τεθωρακισμένα περνούσαν τις πρώτες πρωινές ώρες την ανατολική Ουκρανία, στα λουστραρισμένα γραφεία των Βρυξελλών θα έπρεπε να σερβίρεται πικρός καφές της παρηγοριάς. Μπορεί να λέμε συχνά, με μια δόση ανεδαφικής αισιοδοξίας, ότι αν μια μάχη χαθεί δεν χάνεται και ο πόλεμος, όμως, το ζήτημα είναι μην φτάναμε ως εδώ. Κι όμως, φτάσαμε.

Στο θέμα της Ουκρανίας η ευρωπαϊκή διπλωματία έχει να επιδείξει μια σωρεία λαθών που δεν ξεκινούν από τώρα, αλλά έρχονται από το όχι και τόσο μακρινό 2014. Αξίζει να θυμήσουμε πως το 2015 ήρθε στο φως της δημοσιότητας  έκθεση κόλαφος της βρετανικής κοινοβουλευτικής επιτροπής, η οποία σημείωνε τα εξής: «Η ΕΕ και, κατά συνέπεια, η Βρετανία, εισήλθαν σαν υπνοβάτες σε αυτή την κρίση. Η απουσία ισχυρής αναλυτικής ικανότητας, στη Βρετανία και στο σύνολο της ΕΕ, οδήγησε σε μια καταστροφική παρερμηνεία του κλίματος που επικρατούσε την περίοδο πριν από την κρίση».

Τον Ιανουάριο του 2022, η συνάντηση του Μπάιντεν με τον Πούτιν στην Γενεύη έγινε χωρίς την παρουσία κάποιου υψηλά ιστάμενου προσώπου της Ε.Ε.

Μήπως τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά; Άλλη μια υπενθύμιση της αλληλουχίας των γεγονότων θα μας πείσει: τον Ιανουάριο του 2022, η συνάντηση του Μπάιντεν με τον Πούτιν στην Γενεύη έγινε χωρίς την παρουσία κάποιου υψηλά ιστάμενου προσώπου της Ε.Ε. Ο Μπάιντεν κατάφερε να αποκλείσει τους Ευρωπαίους από τις συζητήσεις.

Προάγγελος των σημερινών εξελίξεων ήταν εκείνες οι μαραθώνιες διαβουλεύσεις της Γενεύης που κατέληξαν σε αποτυχία (Μπάιντεν και Πούτιν συμφώνησαν ότι διαφωνούν στα περισσότερα), ωστόσο αρκετοί αναλυτές τόνισαν πως ο Πούτιν κέρδισε τους περισσότερους ρούμπους, καθώς ανάγκασε την Ουάσιγκτον να δώσει πολιτικό βάρος στις ρωσικές ανησυχίες, ενώ δεν αποκλείστηκε ο κίνδυνος μιας ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Οπερ και εγένετο. Πού ήταν τότε η Ε.Ε;

H Πύλη του Βρανδεμβούργου φωτίστηκε χθες με τα χρώματα της ουκρανικής σημαίας. Αυτή ήταν η… αντίδραση της Γερμανίας στις εξελίξεις (Φωτογραφία: Reuters).

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και ο Ζοζέπ Μπορέλ, Ύπατος Εκπρόσωπος της Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, παραδέχθηκε μεγαλοφώνως πως θα έπρεπε να έχει και η Ε.Ε στασίδι στις συζητήσεις της Γενεύης. Δεν το είχε, όμως, και τώρα αποδεικνύεται πως ο Μπάιντεν επιθυμεί να κάνει παιχνίδι μόνος του. Την ίδια στιγμή, όλο αυτό το διάστημα, ο Πούτιν κατάφερε να περιορίσει διπλωματικά τη συμμαχία των ευρωπαϊκών κρατών με τα κράτη της ευρύτερης περιοχής της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. Ας μην ξεχνάμε πως αυτή τη στιγμή η Ουκρανία ακούει μόνο τις ΗΠΑ και διόλου την Ευρώπη.

Αλήθεια πού είναι εξαφανισμένος ο νέος καγκελάριος Όλαφ Σολτς;

Στο γνωστό παιχνίδι του διαίρει και βασίλευε μετέχει και ο Μπάιντεν που διεξάγει μεμονωμένες συνομιλίες με κράτη (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Αγγλία) και όχι με την ενιαία υπόσταση της Ε.Ε. Μήπως γιατί δεν υπάρχει ενιαία υπόσταση σε θέματα εξωτερικής πολιτικής;

Αλήθεια πού είναι εξαφανισμένος ο νέος καγκελάριος Όλαφ Σολτς; Κατάφερε να ψελλίσει ότι η επίθεση στην Ουκρανία είναι μαύρη μέρα για την Ευρώπη, ενώ όλοι γνωρίζουν πως η Γερμανία εξαρτάται άμεσα από το φυσικό αέριο της Ρωσίας. Το ίδιο και η Ιταλία, η Ουγγαρία και κάμποσες άλλες χώρες. Οσο για τα αντίμετρα οικονομικού αποκλεισμού που πρότεινε η Ε.Ε. με σκοπό να ανακόψουν την πολεμόχαρη θέληση του Πούτιν, αποδεικνύονται λίγα και ανίσχυρα. Βλέπουμε, άλλωστε, πως δεν τον έκαμψαν καθόλου. Ολοι οι ανταποκριτές των ελληνικών μέσων στη Μόσχα δήλωναν χθες πως οι ρώσοι αξιωματούχοι γελούσαν με τα μέτρα που σκόπευε να θέσεις εις βάρος τους η Ευρώπη.

O Mακρόν είναι σταθερά υπέρ της ενίσχυσης της ευρωπαϊκής άμυνας (Φωτογραφία: EPA).

Ολα αυτά σημαίνουν, άραγε, πως η Ε.Ε. είναι ένα καμένο χαρτί και πρέπει να μην περιμένουμε κάτι απ’ αυτήν; Αντίθετα, είναι μια ευκαιρία οι Βρυξέλλες να σκεφτούν την επόμενη ημέρα που δεν θα είναι εύκολη. Είναι ολοφάνερο πως ο Πούτιν δεν είναι ευχαριστημένος με το status quo και θέλει να το αλλάξει εδώ και τώρα. Μια τέτοια αλλαγή, όμως, θα δημιουργήσει έντονη ανασφάλεια μέσα στην Ευρώπη.

Πολλοί αναλυτές σημειώνουν πως η διπλωματία από μόνη της δεν φτάνει. Ή, για να φτάσει, οφείλει να έχει έναν στόχο, αλλά και ένα ανάχωμα. Το οποίο ανάχωμα δεν μπορεί να είναι άλλο από ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αμυντικής θωράκισης. Κατά πολλούς, αυτός που μπορεί να προχωρήσει τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση είναι μόνο ο Μακρόν, καθώς είναι διαχρονικά ένθερμος υποστηρικτής μιας ισχυρής στρατιωτικά Ευρώπης.

Ο Μακρόν είχε μιλήσει για στρατηγικό επανεξοπλισμό της Ευρώπης, υποστηρίζοντας τον ειλικρινή διάλογο για την επίλυση της κρίσης στην Ουκρανία.

Είναι, άλλωστε, αυτός που είχε μιλήσει για στρατηγικό επανεξοπλισμό της Ευρώπης, υποστηρίζοντας τον ειλικρινή διάλογο για την επίλυση της κρίσης στην Ουκρανία. Όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει: «Θα συνεχίσουμε να επιδιώκουμε μια πολιτική λύση στην ουκρανική κρίση και θα διασφαλίσουμε ότι η Ευρώπη θα ενώσει τις φωνές της στο ζήτημα των στρατηγικών εξοπλισμών. Για να γίνει αυτό, πρέπει η Ένωση να οικοδομήσει μια ευρωπαϊκή πρόταση για την οικοδόμηση μιας νέας τάξης ασφάλειας και σταθερότητας».

Αντί, λοιπόν, η Ε.Ε. να παίζει το ρόλο του ζαλισμένου κοτόπουλου που δεν κατάλαβε πώς του έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι, θα πρέπει να αποφασίσει τι θέλει να κάνει με το μέλλον της. Μπορεί η οικονομική κρίση ή το μεταναστευτικό να καλύφθηκαν εν μέρει με πρόχειρες λύσεις, όμως, στην περίπτωση της Ουκρανίας το μέταλλο των όπλων αλλάζει την ατζέντα των προτεραιοτήτων. Πώς να κρύψεις τον πόλεμο κάτω από το παχύ χαλί των διαδρόμων στις Βρυξέλλες;

 

Διαβάστε ακόμα: Βλαντιμίρ Πούτιν, ο εκλεγμένος δικτάτωρ που αγαπάνε αριστεροί και δεξιοί «ψεκασμένοι» στη χώρα μας.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top