Η βία της γυναίκας: στόμα βαρύτερο από χέρι

H νέα υγιεινή των γυναικών: Επιθετικότητα, ωμότητα, πραγματισμός, συρμός. Όλο πιο ψυχρές και σεξίστριες, θέλουν να χρησιμοποιούν τους άντρες σαν gadgets. Photo Credit: Ellen Von Unwerth

Οι γυναίκες τό ‘χουν ξεκαθαρίσει, έστω κι έμμεσα. Ας όψεται η Μπλανς Ντιμπουά στο «Λεωφορείο ο Πόθος». «Μπορώ να μιλήσω ξεκάθαρα;» λέει. «Είναι απλός. Είναι ένα ζώο. Υπάρχει κάτι πρωτόγονο μέσα του. Χιλιάδες χρόνια έχουν περάσει και νά ‘τος ο Στάνλεϊ Κοβάλσκι, ο επιζών από τη Λίθινη Εποχή. Ίσως να σε χασουκίσει, να γρυλίσει και, τέλος, να σε φιλήσει. Μη διστάζεις με τους κτηνώδεις, Στέλλα». Κι ύστερα, μπαίνει ο Μάρλον Μπράντο βουτηγμένος στο γράσο απ’ τη μηχανή του κι ένα χαμόγελο που κολάζει κι άγιο.

Όπως έλεγε κι ο Ρεημόν Κενό: «Φταίμε εμείς που είμαστε καλοί με τις γυναίκες».

Άντρας, αυτός ο άχρηστος

Ενώ για την ανδρική βία υπάρχουν χιλιάδες δημοσιεύματα, για τη γυναικεία επικρατεί απόλυτη σιωπή. Έχετε διαβάσει ποτέ για τη βία των γυναικών κατά των αντρών; Σίγουρα όχι.

Ναι, δεν διαφωνώ. Το χαστούκι είναι πράξη βίας. Μόνο που κανείς δεν μας είπε τι είδους πράξη είναι όταν η αγαπημένη σου αναφέρεται με λεπτομέρειες στο «πόσο καλύτερος ήταν στο κρεβάτι ο Κώστας κι απορώ πού πήγα και βρήκα εσένα». Τότε είναι που το αίμα φεύγει από το σώμα, μαζεύεται στο κεφάλι και μετά πάει ως το χέρι, για να αποδώσει δικαιοσύνη.

Δεν υπάρχει πιο καταπιεσμένο φύλο από το ανδρικό. Κι η γυναικεία βία είναι διαχρονικά η ίδια. Εκείνη στο σπίτι: εγώ φροντίζω τα παιδιά, αλλά εσύ, κακομοίρη μου, θα αναλάβεις όλες τις άλλες ευθύνες. Η βία του ότι εγώ είμαι «απελευθερωμένη» και σε σένα εναπόκειται να καταλάβεις τι μπορεί να με ευχαριστήσει ανά πάσα στιγμή, εφόσον θέλεις να με αποκτήσεις.

Στις μέρες μας, οι άντρες δεν αρκεί να συγκεντρώνουν τα προσόντα του πάλαι ποτέ πατριάρχη. Πρέπει επίσης να είναι πυρετικοί, ερωτικοί, επιμελείς, πρωτότυποι, ακούραστοι. Για να μπορέσουν να πλειοδοτήσουν.

Ένας ψυχολόγος θα έλεγε ότι οι σημερινές γυναίκες θεωρούν ότι «τα δίνουν όλα». Κι όταν υπάρχει κάποιος που «τα δίνει όλα», αυτόματα παίρνει το ρόλο του θύματος. Για να εξαγοράσει αυτόν το ρόλο, πρέπει κάποια στιγμή να γίνει θύτης, για να υπάρξει ισορροπία.

Κάντε μια απλή κίνηση: ανοίξτε ένα γυναικείο περιοδικό. Τότε αρχίζουν τα κλισέ: οι γυναίκες νοιάζονται, οι άντρες αδιαφορούν. Οι άντρες τα μετράνε όλα, οι γυναίκες είναι συναισθηματικές. Οι γυναίκες κάνουν τον καφέ, οι άντρες τα κάνουν χάλια. Ο άντρας είναι μια φιγούρα Νεάντερταλ που ορμά λυσσασμένα, για να κάνει κουρέλια τις ζωές τους.

Όμως, ούτε λέξη για τη μαγική στιγμή, τότε που αρκεί μια κουβεντούλα της για να νιώσεις το πάτωμα να φεύγει κάτω από τα πόδια σου: «Τι να μας πεις και συ που δεν έχεις κάνει τίποτα στη ζωή σου. Αυτό ήσουν μια ζωή, ένας άχρηστος. Εάν εκστομίσεις ένα απλό «άει στο διάολο», τότε γίνεσαι βίαιος. Οπότε εκείνη θεωρεί σκόπιμο να συμπληρώσει: «Αν δεν ήμουν εγώ να σε κάνω άνθρωπο, θα έμενες ένα ρεμάλι, όπως σε μάθανε σπίτι σου».

Αγάπη μου, τελειώνεις;

Χώρια την αγωνία του εραστή πριν από την εκσπερμάτιση. Γενιές χαμένες στον άνισο αγώνα της σεξουαλικής ολοκλήρωσης μέσα από την ικανοποίηση του θηλυκού. Στο διάστημα που οι γυναίκες πέρασαν από την γκέισα στην αμαζόνα, οι άντρες άντεξαν την αντιπαλότητα μέσα στη σιωπή και την αξιοπρέπεια.

Ωστόσο, μερικοί έχασαν την ταυτότητά τους. Άλλοι το φύλο τους. Άλλοι εγκατέλειψαν και παραδόθηκαν στο μπριτζ. Αρκετοί κατέφυγαν στο αποτρόπαιο οικογενειακό μυστήριο. Βυθισμένοι στην ασημαντότητα, πασαλειμμένοι με την κόλλα της πληκτικής τακτοποίησης στο άντρο της οικιακής εξασφάλισης.

Τουλάχιστον χώρος ν’ αναπτυχθεί η αγάπη υπάρχει; Ναι, αλλά κακά τα ψέματα. Μια γυναίκα που έχει πειστεί: 1. Ότι δεν πρόκειται να έχει, ή όχι πια, παιδί από σας, 2. Ότι δεν είσαστε, ή δεν θα γίνετε, το παιδί της, 3. Ότι δεν είσαστε καν ο δονητής πολλαπλών ταχυτήτων που της χαρίζει ζωηρές συγκινήσεις – αυτή γυναίκα δεν σας αγαπάει πια. Μα καθόλου. Δεν σημαίνετε πλέον τίποτα γι’ αυτή. Εκτός από επιρροή, λεφτά, γνωριμίες.

Μετά τον εκθηλυσμένο άντρα, ήρθε ο παλιμπαιδίζων άντρας. Η μόδα τους ήθελε καχεκτικούς, μπερδεμένους, θλιμμένους.

Μ’ ερεθίζει να ερεθίζω

«Οι πραγματικοί άντρες είναι είδος υπό εξαφάνιση» έλεγε η Σάρον Στόουν, εκπροσωπώντας το βασικό ένστικτο.

Όχι ότι δεν εφευρέθηκαν στρατηγικές αντίστασης. Στη δεκαετία του ’70, οι άντρες βάλθηκαν να γίνουν αντι-ήρωες. Διεκδίκησαν το δικαίωμα στη θηλυκή τους πλευρά. Έμαθαν να χειρίζονται την ηλεκτρική σκούπα, να διακρίνουν ένα αγγούρι από ένα κολοκύθι. Έγιναν υπερβολικά ευγενικοί. Πράγμα που άφηνε στο στόμα μια γεύση τύψεων και ζάχαρης.

Στα χρόνια του ’80, έχοντας εξαντλήσει τις χαρές των πιατικών, ανέπτυξαν το σύνδρομο του Πίτερ Παν: την επιθυμία να μη μεγαλώσουν ποτέ. Μετά τον εκθηλυσμένο άντρα, ήρθε ο παλιμπαιδίζων άντρας. Η μόδα τους ήθελε καχεκτικούς, μπερδεμένους, θλιμμένους.

Όμως, όλες οι διασώσεις έχουν κάποιο όριο. Οι γυναίκες βαρέθηκαν να παίζουν τη μητέρα Τερέζα. Έτσι, η μάχη φαίνεται πως έχει πλέον κριθεί. Οι γυναίκες πια δεν εξοντώνουν, καταναλώνουν. Δεν αναζητούν θύματα, ψάχνουν για προϊόντα. Και καλλιεργούν μια νέα υγιεινή: επιθετικότητα, ωμότητα, πραγματισμός, συρμός.

Σου ρίχνονται ευθέως. Τέρμα στα εισαγωγικά. Ξέρουν πια πολύ καλά ότι το παιχνίδι, τα ζάρια, οι κανόνες, όλα είναι δικά τους. Όπως μού ‘πε κάποτε μια φίλη: «Αν δεν το ήθελα εγώ, δεν θα έπαιρνες ούτε καν το θάρρος να με πλησιάσεις».

Και, όχι, δεν είναι ψυχολογικός καταναγκασμός το επιτηδευμένο κούνημα πάνω στα τραπέζια. Αλλά αδιάβροχος ναρκισσισμός. «Μ’ ερεθίζει να ερεθίζω» έλεγε η δασκάλα Μαντόνα.

Ο άντρας του σωλήνα

«Γιατί οι άντρες μας φοβούνται τόσο;» αναρωτιούνται. Εκείνους τους άντρες που δεν τους θέλουν όπως είναι, αλλά όπως τους φαντάζονται. Δύο σε ένα. Σβαρτσενέγκερ και Γούντι Άλεν, Σον Κόνερι και Αλβέρτο του Μονακό, μάτσο και τρυφερό. Cosa mentale. Υστερική ελαστικότητα. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Όλα εξαρτώνται από τα συμφέροντα που διακυβεύονται.

Για να χαρίσετε την ηδονή σε μια γυναίκα, θα πρέπει να ικανοποιήσετε την εικόνα που έχει φτιάξει στο μυαλό της για το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων. Όλα σε ένα κρεβάτι. Μια μάχη όπου κερδίζει πάντα η μία. Ο ένας περιμένει απλώς τη βαθμολογία. Πρόκειται για την εκδίκηση της Μήδειας.

Διαβάστε ακόμα: Λεξικό Λατρευτικού Μισογυνισμού.

TAGS :
βία γυναίκα ζευγάρι σχέσεις

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook