Πούτιν: ο εκλεγμένος δικτάτωρ που αγαπάνε αριστεροί και δεξιοί «ψεκασμένοι» στη χώρα μας

Βλαντιμίρ Πούτιν: ένας σκοτεινός που αγαπάει το ημίφως (Φωτογραφία: Stelios Misinas / POOL / SOOC).

Ανδρωμένος στη θολή επικράτεια του λαϊκού μύθου που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε, κάτι σαν τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά ή τη αδελφή γοργόνα του Μέγα Αλέξανδρου, ο Βλαντιμίρ Πούτιν υπήρξε για κάποιους στην Ελλάδα ο λυτρωτής που δεν λύτρωσε κανέναν και ο εκπορθητής ενός κάστρου που είχε πέσει προ καιρού.

Αυτή η «ιερή αγελάδα» της Μαμάς Ρωσίας, λες και ζούμε ακόμη στο 1821 οπότε και η ορθόδοξη φίλη θα μας συντρέξει έναντι των Τούρκων δημιουργώντας ένα ορθόδοξο τόξο που θα χτυπήσει κατάστηθα την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αποτέλεσε για κάποιους τη μόνη λύση έναντι των «κακών» δυτικών εταίρων μας. Ειδικά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, ο Πούτιν λειτούργησε για κάποιους ως το αντίπαλον δέος, ο πολιτικός που θα άνοιγε τις αγκάλες του να μας υποδεχθεί τη στιγμή που η Ε.Ε. θα μας είχε στύψει σαν λεμονόκουπα.

Περιττό να πούμε πως ακόμη περιμένουμε τα χρυσά ρούβλια από τη Μόσχα. Ούτε καν ο Λαφαζάνης δεν έχει, πλέον, το κουράγιο και την υπομονή να περιμένει την περιβόητη βοήθεια του Βλαδίμηρου που θα έλυνε το γόρδιο δεσμό με την Τρόικα και θα μας μετέτρεπε σε «ελεύθερο» κράτος υπό την κηδεμονία της ρωσικής αρκούδας.

Φευ, δεν είναι μόνο οι αριστεροί ιεροφάντες που έβλεπαν στον Πούτιν τον ερχομό του ουράνιο λυτρωτή. Υπάρχουν και κάμποσοι δεξιοί θιασώτες του. Κυρίως αυτοί που κείνται στα ακραία σύνορά της, που πλένονται καθημερινά στα νάματα του εθνικισμού και που το δόγμα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» εξακολουθεί να τους συνεγείρει.

Κατ’ αυτούς, ο Πούτιν θα ήταν το μέγα ανάχωμα στον όποιο επεκτατισμό της Τουρκίας και αυτός που θα τύλιγε σε μια κόλλα χαρτί τον Ερντογάν και τις συνεχιζόμενες απειλές του προς την εθνική μας ακεραιότητα. Άνθρακες ο χρυσός, τι τα θέλετε. Ο Πούτιν απέδειξε πως μπορεί να συμμαχήσει και με τον διάβολο, αν θεωρήσουμε πως ο Ερντογάν είναι ο έξω από ‘δω. Αν περιμένουμε, λοιπόν, από τη Ρωσία να  βάλει πλάτη στα εθνικά μας δίκαια έναντι της Άγκυρας, τότε μάλλον έχουμε ποντάρει σε κουτσό άλογο.

Για να μην αναφερθούμε στην περίπτωση της (τότε) ΠΓΔΜ την οποία πρώτη η πουτινική Ρωσία είχε αναγνωρίσει ως Μακεδονία (σκέτο).

Αυτή τη στιγμή, με το νέο ουκρανικό ζήτημα, δεν τίθεται θέμα με τον ποιον θα πάμε και σε ποιον θα σταθούμε απέναντι. Δεν υπάρχει θέμα άλλης επιλογής. Εκτός αν πιστεύουμε πως είναι αναφαίρετο δικαίωμα μιας χώρας να αναδιατάσσει με το έτσι θέλω -φυσικά και με στρατιωτικά μέσα- τα σύνορα μιας άλλης χώρας.

Χρησιμοποιώντας διάφορα ιστορικά μυθεύματα, ο αθεόφοβος νέο-τσάρος τα έβαλε και με τον Λένιν: ο Πούτιν προσπαθεί να πείσει τη διεθνή κοινότητα πως αυτό που κάνει τούτες τις στιγμές στην Ουκρανία είναι μια κίνηση απελευθέρωσης και ειρήνης προς χάριν των ρωσόφωνων πληθυσμών στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ, διορθώνοντας ένα ιστορικό λάθος των μπολσεβίκων.

Αν δεχθούμε αυτή τη λογική των όπλων έναντι της διεθνούς νομιμότητας, τότε έχει δίκιο και ο Ερντογάν που ζητάει χίλια δύο κατά καιρούς από την Ελλάδα. Μήπως θα κάνει εντύπωση στους πουτινολάτρεις αν αύριο μεθαύριο ο τούρκος πρόεδρος αρχίζει να ορέγεται (ξανά) κάποια από τα νησιά μας ή ένα μέρος της Θράκης;

Οσοι έπεισαν τους εαυτούς τους ότι ο Πούτιν ήταν μια κάποια λύση για τα χρονίζοντα προβλήματά μας (γεωπολιτικά, οικονομικά ή άλλα), τώρα που αποκαλύπτονται -για άλλη μια φορά- οι δικτατορικές προθέσεις του, θα πρέπει να σκεφτούν σοβαρά ποιον πολιτικό άντρα δόξασαν και τι λάθος διέπραξαν.

Η καρδιά της (κατά φαντασίαν) σοσιαλιστικής Ελλάδας δεν χτυπάει στη Μόσχα. Ούτε έχουμε ανάγκη ένα ορθόδοξο τόξο πάνω από την Ευρώπη. Τα πράγματα έχουν αλλάξει, όπως και το γεωπολιτικό παίγνιο. Καλό είναι να βλέπουμε την πραγματικότητα με τα μάτια της λογικής και όχι με εκείνα των μύθων που συχνά πυκνά προκαλούν επικίνδυνες στρεβλώσεις.

Διαβάστε ακόμα: Ουμπέρτο Έκο. «Δυτικός πολιτισμός χωρίς το ελληνικό θαύμα δεν υπάρχει»

TAGS :
Βλαντιμίρ Πούτιν Λαφαζάνης μόσχα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook