Mόλις βρέθηκε ο… ταξικός εχθρός των επαναστατών-φίλων του Κουφοντίνα. Η βιτρίνα έσπασε, το κράτος καταλύθηκε (Nick Paleologos / SOOC).

Εξόριστε Προυντόν, στον αιώνα μας, λέγε, τι βλέπεις; Ε, τι να βλέπει: κάθε Σάββατο «αγώνα δρόμου» (κυριολεκτικά) γύρω από το Πολυτεχνείο και τα Εξάρχεια, έτσι, για να μην σκουριάζουν τα επαναστατημένα σώματα στις φασκιές τους.

Βλέπει συχνά πυκνά τα μέλη του Ρουβίκωνα να μπαίνουν και βγαίνουν από κτίρια, υπηρεσίες και πρεσβείες σαν να είναι επίσημοι καλεσμένοι που δεν ενδιαφέρονται για… αρμένικη βίζιτα. Ό,τι έχουν να πουν ή να κάνουν συμβαίνει στη στιγμή. Μια καταδρομική μάχη χαρακωμάτων με το ανίερο καθεστώς.

Επίσης, βλέπει τη νέα εκδοχή του αναρχισμού που λέγεται «Αναρχολουϊβιτονισμός». Οσοι στα νιάτα μας έχουμε ανατρέξει σε κείμενα για τις ποικίλες εκδοχές του αναρχισμού θα θυμόμαστε πως υπήρχε ο αναρχοσυνδικαλισμός, ο αναρχοπρωτογονισμός, ο μεταριστερός αναρχισμός, έως και ο αναρχοχριστιανισμός. Στις μέρες μας, η θεωρία έχει εξελιχθεί και περιλαμβάνει και ενδυματολογικές πτυχές. Τι σπάμε σήμερα; Το μαγαζί της Louis Vuitton στη Βουκουρεστίου.

Δεν χρειάζονται και πολλές λεπτομέρειες για να περιγράψει κανείς τι συνέβη το βράδυ της Πέμπτης στο κέντρο της Αθήνας. Το γεγονός ότι το τριμελούς Δικαστικό Συμβούλιο Βόλου απέρριψε το αίτημα του Δημήτρη Κουφοντίνα να του παρασχεθεί άδεια εξόδου από τη φυλακή, ήταν αναγκαίος και υπαρκτός λόγος για να ξεθυμάνουν οι κουκουλοφόροι στις βιτρίνες της Αθήνας. Διότι αν δεν είναι ταξικός εχθρός οι βιτρίνες ποιος είναι;

Το να σπάσεις μια βιτρίνα είναι το εύκολο, αλλά δεν αναδεικνύει το επαναστατικό προκείμενο. Το στίγμα που αφήνουν είναι σφαλερό και ανούσιο.

Αρχίζουμε σιγά σιγά να χάνουμε ακόμη και τα επαναστατικά προφανή. Αντιλαμβάνομαι το μένος ενίων «επαναστατών» προς τους πλουτοκράτες, τους αστούς, τους κατεστημένους, αλλά και όσους αποδέχονται την ύπαρξη της ταξικής κοινωνίας. Κι ας μην συμφωνώ με τον τρόπο που ευαγγελίζονται την αταξική κοινωνία τους, ως αποτέλεσμα προκρούστειας διαδικασίας. Αντιλαμβάνομαι τον θυμό τους για την απόφαση της Δικαιοσύνης να μην δώσει στον αρεστό τους Κουφοντίνα την άδεια που ζήτησε. Το έχουμε ξαναγράψει και παλαιότερα, αν ο Κουφοντίνας δικαιούται να πάρει άδεια από τη φυλακή να την πάρει. Η Δημοκρατία δεν πρέπει να εκδικείται, αλλά να αποδέχεται όλους τους «κακούς» σπόρους δίχως να προσπαθεί να τους κανονικοποιήσει με στανικό τρόπο.

Δεν αντιλαμβάνομαι την χουλιγκανικού τύπου αντίδρασή τους, η οποία μάλιστα δεν είναι μόνο τωρινή, αλλά έχει συμβεί κάμποσες φορές στο κέντρο της Αθήνας. Αν οι επαναστάτες επιθυμούν να περιπέσουν στο επίπεδο των μπαχαλάκηδων που πάνε στο γήπεδο μόνο και μόνο για να τα σπάσουν επειδή ο διαιτητής δεν έδωσε στην ομάδα τους ένα πέναλτι, τότε το έχουν καταφέρει. Αυτό ακριβώς έχουν γίνει. Πολλή άσκοπη δράση και ουσία (όπως την θεωρούν) μηδέν. Το να σπάσεις μια βιτρίνα είναι το εύκολο, αλλά δεν αναδεικνύει το επαναστατικό προκείμενο. Το στίγμα που αφήνουν είναι σφαλερό και ανούσιο.

Αν μια σπασμένη βιτρίνα μπορεί να φέρει την αταξική κοινωνία, τότε μάλλον κάτι λάθος έχουν καταλάβει οι μπαχαλάκηδες (Nick Paleologos / SOOC).

Τι θα αλλάξει, άραγε, στη ζωή αυτών των ανθρώπων αν σπάσουν μια-δύο ή τρεις βιτρίνες, αν προκαλέσουν φθορά σε ξένη περιουσία; Σε τι θα γίνουν καλύτεροι και ωριμότεροι επαναστάτες πριν από τη μεγάλη Επανάσταση; Και δεν είναι μόνο τα καταστήματα στη Βουκουρεστίου (εκεί και καλά που πηγαίνουν οι πλούσιοι και ψωνίζουν). Μήπως και στα Εξάρχεια το ίδιο δεν γίνεται; Μήπως κι εκεί οι πλουτοκράτες είναι οι συνήθεις πελάτες; Πόσα μαγαζιά έχουν καταστραφεί, λεηλατηθεί και διαλυθεί προς χάριν μιας ολότελα θολής επαναστατικότητας; Πιστεύουν, μήπως, οι δράστες αυτών των επιθέσεων ότι κατάφεραν καίριο πλήγμα στο σύστημα με το διαλύσουν το μαγαζί ενός μεροκαματιάρη; Αστειότητες επαναστατικής φύσεως.

Πικρή διαπίστωση: οι μπαχαλάκηδες είναι οι μόνοι υπερκομματικοί «παίκτες» στο πολιτικό παίγνιο.

Στο μεταξύ, η πόλη βιώνει το αίσθημα της ματαίωσης λόγω της υπόγειας βίας που βγαίνει στην επιφάνεια κάθε φορά που προκύπτει μια αφορμή. Και, φευ, οι αφορμές δεν έλειψαν ποτέ. Αυτή τη φορά είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης που υπόσχεται πως όταν θα έρθει στην εξουσία θα σκουπίσει τα επαναστατικά σταγονίδια και θα τα εξαφανίσει από προσώπου γης. Το ξέρει πολύ καλά πως δεν θα το κάνει. Η ανομία υπήρχε και επί ημερών Νέας Δημοκρατίας, όπως υπάρχει και επί ΣΥΡΙΖΑ. Οι κλασικοί «γνωστοί-άγνωστοι» δεν προέκυψαν τώρα. Υπάρχουν δεκαετίες και δρουν ανενόχλητοι ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην κυβέρνηση. Πικρή διαπίστωση: είναι οι μόνοι υπερκομματικοί «παίκτες» στο πολιτικό παίγνιο.

Η επόμενη στιγμή της επιδρομής: ο Γιάννης Σεργάκης «διόρθωσε» δημιουργικά την πρόσοψη του μαγαζιού του Yannis Sergakis Adornments στη Βαλαωρίτου (από τη σελίδα του στο Facebook).

Δεν ξέρω ειλικρινά τι πρέπει να περιμένουμε από το αστικό κράτος ως αντίδραση και φυσικά δεν μπορούμε να ζητάμε την αυτοδικία ως μέσο. Να αναλάβει, δηλαδή, κάθε καταστηματάρχης να σώσει την περιουσία του με κάθε τρόπο από το λυσσώδες πάθος των επαναστατών και των φίλων του Κουφοντίνα. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η πόλη έχει τραυματιστεί πολλάκις από τέτοιου είδους καταδρομικές ενέργειες.

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως κρατούμε καλά τα σκήπτρα της βίας στην Ευρώπη. Σε ποια άλλη πρωτεύουσα της ηπείρου συμβαίνουν αυτά τα πράγματα ωσάν να είναι μέρος της καθημερινότητας και ουδείς να μην συλλαμβάνεται και να μην τιμωρείται; Σε ποια άλλη χώρα της ηπείρου οι εξωθεσμικοί και αντισυστημικοί θύλακες έχουν μετατρέψει μια ολόκληρη περιοχή σε πεδίο βολής; Είμαστε εγκλωβισμένοι στην παθητικότητα και την ανοχή. Στην πραγματικότητα οι μόνοι που ανθίστανται σ’ αυτόν τον «μοριακό» πόλεμο (κατά Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ) είναι οι βιτρίνες που δεν σπάνε πάντα χαλώντας το επαναστατικό πάρτι.

 

Διαβάστε ακόμα: Σώτη Τριανταφύλλου, «η οπτική της αριστεράς παραμένει υπεραπλουστευτική και μισαλλόδοξη».

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top