Όταν οι γυναίκες βγάζουν νύχια

Η γητεύτρα γυναίκα με τα κόκκινα νύχια. Είτε όταν επιτίθεται στο ανδρικό στέρνο είτε όταν αυτοθαυμάζεται (Terry Richardson/Vogue Germany, Μario Testino).

Είχα πάρει το μετρό, για να κατέβω Σύνταγμα. Έβαλα το χέρι στην μπάρα να κρατηθώ και τότε είδα τα νύχια της. Έμοιαζαν με αναπαραγωγή κάποιου πίνακα του Μπρακ. Κι έπαιρνε πόζες: νωχελικές φιδογυριστές κινήσεις, ανοιγόκλειμα βλεφάρων, σούφρωμα μύτης, εναλλαγές στις λαβές του χεριού, ολόκληρο pole dancing. Ο ξενέρωτος, αναρωτήθηκα πώς βγάζει τους φακούς επαφής της. Καθότι δεν μου έκανε για σταρ του R’n’B.

Εκ των υστέρων, συνειδητοποίησα (πικραμένος) ότι το κλασικό κόκκινο βερνίκι είχε γυρίσει στο μαύρο, το πράσινο, το κίτρινο και το λιλά. Ενίοτε κι ένα χρώμα σε κάθε δάχτυλο. Κι ότι μετά, τα χρώματα διαδέχτηκαν οι παγιέτες, τα σχέδια, τα στένσιλ, ακόμα και τ’ ανάγλυφα. Μιλάμε για κανονική επίθεση αυτών που οι Άγγλοι αποκαλούν «nailista». Λες και όσο πιο κραυγαλέα είναι τα νύχια τους –πάνω στο πληκτρολόγιο ή τα smartphones (η Nokia προτείνει το Lumia 900 Pink, το οποίο πωλείται μαζί με ασορτί βερνίκι)- τόσο πιο ενδιαφέρουσες γίνονται. Λες και αυτός είναι ένας τρόπος να εφεύρουν μια ταυτότητα.

Ηλίθιο όσο και αναμενόμενο, αν σκεφτείς ότι πάει παρέα με τα τατουάζ και την παρένδυση. Η απελπισμένη ανάγκη επιδερμικής διαφοροποίησης, η οποία υποτίθεται πως υπογράφει μια κάποια εξατομίκευση, αν όχι προσωπικότητα. Γητεύτρα με τα κόκκινα, gothic με τα μαύρα, παιχνιδιάρα με τα κίτρινα και τις παγιέτες. Κι όταν πάνω τους κολλάς και μια καρδούλα, μια νεκροκεφαλή ή μια λέξη κεκεδίζεις κάτι για σένα. Τα μακριά νύχια λειτουργούν όπως το πλουμιστό φτέρωμα θαυμαστών πτερόεντων, κεραίες που σωρεύουν ενέργεια. Πρόκειται για τελετουργικό, πάνκοινο στο ζωικό βασίλειο.

Δεν είναι πρωτοφανές. Η ιστορία του μανικιούρ ανάγεται στην Αρχαιότητα. Χρωμάτιζαν τα νύχια με χένα, με ασπράδι αβγού, με πέταλα λουλουδιών. Γιατί η φροντίδα χεριών και νυχιών πληροφορεί για την υγεία και την κοινωνική θέση του άλλου. Δείχνει ότι απέχει χειρωνακτικής εργασίας. Τα ψεύτικα νύχια είναι προνόμια των γυναικών ευγενούς καταγωγής ήδη από την εποχή της δυναστείας των Μινγκ. Αλλά και των αρχαίων Ελληνίδων που χρησιμοποιούσαν τσόφλια φιστικιών Αιγίνης. Η σύγχρονη εκδοχή είναι μια επινόηση που χρονολογείται από το 1954, χάρη στον οδοντόγιατρο Fred Slack. Και αναφέρονται σε ένα είδος επιδιωκόμενης εξάρτησης, κάτω από ένα μανδύα ισχύος. Άρα μια αταβιστική επιθυμία εξημέρωσης, μετά από μια parade μονομαχίας.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι όλα αυτά είναι εγγενή σε μια γυναίκα. Πόσω μάλλον όταν έχει έρθει η ώρα που οι άντρες ασχολούνται επισταμένα με τα μαλλιά τους, το σώμα τους και τις τρίχες τους εν συνόλω. Οπότε, το βερνικωμένο νυχάκι αναδεικνύεται σε έσχατο γυναικείο μετερίζι. Πηγή έμπνευσης η Κορέα και το σύμπαν των mangas. Θέλουν να πιστεύουν ότι είναι χαριτωμένο και girly. Ένας φεμινισμός σε παλινδρόμηση.

Άλλο η ψιμυθίωση και τα κατακόκκινα νύχια της Ρίτα Χέιγουορθ και άλλο αυτή η ψευδεπίγραφη αυτοπραγμάτωση (Wikipedia).

Ωστόσο, τα κακόμοιρα πέφτουν σε αδιέξοδο. Πώς να τα συνδυάσεις με την αναπόδραστη γιόγκα, τις πιλάτες, την ιστιοπλοΐα, το καράτε, το πλύσιμο των πιάτων; Τελοσπάντων, άμα βρούνε χρόνο μέσα στη βδομάδα, τα σκάνε στα ειδικά μαγαζάκια πού ‘χουν ξεφυτρώσει σαν τα μανιτάρια. Μετά, ποστάρουν το αποτέλεσμα στο Instagram για likes. Και πόσοι από μας με γρατζουνισμένη πλάτη αναρριγούν μπροστά σ’ αυτήν την απειλή-υπόσχεση;

Αν το δεις συμβολικά, τα γυναικεία νύχια κρύβουν μια ανομολόγητη επιθετικότητα. Το ένστικτο του γρύπα. Κάτι το ζωώδες, το αρπακτικό. Μια αντιπαλότητα. Θυμηθείτε τη σπρίντερ Florence Griffith-Joyner: μακριά κι ακονισμένα όσο κι οι δρασκελιές της. Ή την τενίστρια Serena Williams. Πρόκειται, όμως, και για μια «αυθάδη» ενδοφυλετική πρόκληση. Οι γυναίκες των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων και των γκέτο βγάζουν τα νύχια τους στα άεργα λευκά πλουσιοκόριτσα.

Όπως λέει κι ο αγαπημένος μου μικροκοινωνιολόγος Jean-Claude Kaufmann: «Η βιομηχανία της πολυτέλειας επιβάλλει σήμερα στο θηλυκό μια σειρά από κώδικες που καλλιεργούν μια κάποια (καθορισμένη) επιθετικότητα. Οι ανδρόγυνες επιρροές των παρελθόντων ετών έχουν ξεπεραστεί. Με τα τακούνια-στιλέτο τους και τα φροντισμένα νύχια τους, οι γυναίκες-πολέμαρχοι έχουν κάτι από Μπαρμπαρέλα και μια (αδικαιολόγητη) αυτοπεποίθηση που σπάει κόκαλα». Προσπαθώντας να ξαναγίνουν οι αλλοτινές μάγισσες που όριζαν τη μοίρα των ανδρών με τα μυστικά τους φίλτρα.

Εν κατακλείδι, βρίσκω το όλο διάβημα ατελέσφορο και ελαφρώς χυδαίο. Άλλο η ψιμυθίωση και τα κατακόκκινα νύχια της Ρίτα Χέιγουορθ και άλλο αυτή η ψευδεπίγραφη αυτοπραγμάτωση.

Διαβάστε ακόμα: Και οι ανδρικές θηλές είναι σέξι.

TAGS :
αβρότητες γυναίκα νύχια

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook