poutin

Η καινούργια κυβέρνηση φαίνεται να είναι διατεθειμένη να αγκαλιάσει έναν καινούργιο εταίρο, ο οποίος δεν μοιάζει να αποτελεί τη σοφότερη επιλογή στην κόντρα που ετοιμάζεται να ξεκινήσει με την Ε.Ε.

Παρακολουθώντας κάποιος με προσοχή τα πρώτα βήματα της νέας κυβέρνησης, δεν θα μπορούσε να μη σταθεί στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής και ιδιαίτερα στη μεταβίβαση του Υπουργείου Εξωτερικών στον κ. Νίκο Κοτζιά.

Πρώτη της πράξη ήταν η έκφραση δυσαρέσκειας προς την Ε.Ε., σχετικά με τα θέματα Ρωσίας-Ουκρανίας-Ε.Ε. Θα ήθελα, λοιπόν, να παραθέσω τις ακόλουθες σκέψεις και εκτιμήσεις ως μάρτυς:

Κατ’ αρχάς, ένιωσα ένα σφίξιμο. Το τι σφίξιμο είναι δύσκολο να πω, διότι πέρα από τα όσα ήδη ανακοινώθηκαν, ενδέχεται απλώς να είναι ένα συναίσθημα που ακολουθεί κάθε αλλαγή πλεύσης, ασχέτως κατάληξης.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Λίγες ώρες μετά την ορκωμοσία του νέου Πρωθυπουργού, η Ε.Ε. έβγαλε ανακοίνωση, η οποία λειτουργεί ως προάγγελος του έκτακτου Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών (Έγινε την περασμένη Πέμπτη).

Στην ανακοίνωση αυτή, καταδικάζεται η Ρωσία, για τη συνεχή της επιρροή στην Ουκρανία και, πιο συγκεκριμένα, για τη στήριξή της προς τους φιλο-Ρώσους αυτονομιστές, ενώ γίνεται αναφορά σε ένα νέο πακέτο κυρώσεων προς τη Ρωσία για αυτήν της τη στάση.

Η ανακοίνωση αυτή εξόργισε τον Πρωθυπουργό, ο οποίος είχε τηλεφωνική επικοινωνία με την κα Μογκερίνι, μεταφέροντάς της τη δυσαρέσκειά του. Όπως ανακοινώθηκε δημοσίως από το Γραφείο Τύπου της κυβέρνησης, θεώρησε ότι δεν τηρήθηκαν πρωτόκολλα της Ε.Ε. και δεν ζητήθηκε η συναίνεσή του για τη δημοσίευση της ανακοίνωσης.

Η ανακοίνωσή αυτή εκπροσωπεί όλα τα μέλη της Ε.Ε., αλλά φαίνεται ότι ο κ. Τσίπρας δεν επιθυμούσε τη δημοσίευση εγγράφου στο οποίο να εννοείται και η Ελλάδα. Είναι μια ενδιαφέρουσα κίνηση, ιδιαίτερα όταν ο κ. Τσίπρας ως Αντιπολίτευση δεν είχε κάνει χρήση των υπηρεσιών εξωτερικού σε ταξίδι του στη Μόσχα, με αποτέλεσμα να «φάει πόρτα» από το Κρεμλίνο. Ένα αυτό.

Εάν πρέπει να σχολιάσω κάπως τον καινούργιο Υπουργό Εξωτερικών, θα τον χαρακτήριζα «πεινασμένο». Έχει όρεξη να αλλάξει κάποια πράγματα και δεν φαίνεται να τον νοιάζει το κόστος.

Το άλλο σημαντικό έλαβε χώρα κατά την τελετή παράδοσης του Υπουργείου Εξωτερικών. Προσωπικά, δεν γνώριζα πολλά για τον κύριο Κοτζιά. Οι πληροφορίες μιλούσαν για έναν άνθρωπο με ισχυρή άποψη, καθηγητή πολιτικών επιστημών, με παρελθόν στους κόλπους της Αριστεράς.

Από το βιβλίο του «Ελλάδα, αποικία χρέους: Ευρωπαϊκή Αυτοκρατορία & Γερμανική Πρωτοκαθεδρία» καθίσταται προφανές ότι ο νέος ΥΠΕΞ θεωρεί ότι η Ελλάδα έχει χάσει την εθνική της κυριαρχία και το χρέος της αποτελεί εργαλείο πίεσης, ιδίως από μέρους της Γερμανίας. Σε συνδυασμό με το βάρος που δίνεται στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως οδεύουμε σε σύγκρουση.

Εάν πρέπει να σχολιάσω κάπως τον καινούργιο Υπουργό Εξωτερικών, θα τον χαρακτήριζα «πεινασμένο». Έχει όρεξη να αλλάξει κάποια πράγματα και δεν φαίνεται να τον νοιάζει το κόστος. Η πιθανή επιρροή του Alexander Dugin, φιλόσοφου και συμβούλου του Προέδρου της Ρωσίας είναι αξιοσημείωτη, και αυτό φάνηκε στη νύξη για «καινούργιες γέφυρες» προς τις χώρες BRICS.

Επιπρόσθετα, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στις παραδοσιακές σχέσεις μας με τη Ρωσία (την οποία ο Πάνος Καμμένος παρουσίασε ως οικονομικό σύμμαχο, αλλά όλοι ξεχνάμε ότι μας έδειξε την πόρτα προς την ΕΕ).

Σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, οι λεπτομέρειες έχουν πάρα πολλή μεγάλη σημασία. Η Ελλάδα όντως έχει παραδοσιακές σχέσεις με τη Ρωσία. Η ανησυχία μου έγκειται στο ότι αυτή τη στιγμή στρεφόμαστε προς μια κατεύθυνση συντηρητική και οπισθοδρομική, ιδιαίτερα «ρωσική» αυτόν το καιρό (σας θυμίζω τους Ολυμπιακούς στο Σότσι) και η καινούργια κυβέρνηση φαίνεται να είναι διατεθειμένη να αγκαλιάσει έναν καινούργιο εταίρο, ο οποίος πιστεύω δεν αποτελεί τη σοφότερη επιλογή στην κόντρα που ετοιμάζεται να ξεκινήσει με την Ε.Ε.

Η εξωτερική πολιτική της χώρας έχει κατηγορηθεί πολλές φορές ότι υπήρξε παθητική. Είναι μια άποψη, αλλά δεδομένης της γεωγραφικής της θέσης και των αρχών που εκπροσωπεί, η Ελλάδα διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη γειτονιά, είτε το θέλει είτε όχι. Εάν η εξωτερική μας πολιτική ήταν κακή, τα αποτελέσματα θα τα ζούσαμε εδώ και καιρό στο πετσί μας. Θα ήταν λάθος οι μελλοντικές μας δράσεις να συμβάλουν σε περαιτέρω αναστάτωση στην περιοχή.

 

Διαβάστε ακόμα: Οι πολιτικάντηδες -όλων των παρατάξεων- που στείλαμε και φέτος στη Βουλή.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top