O Πούτιν θεωρεί τον εαυτό του νικητή, αλλά είναι ήδη χαμένος (Σκίτσο: Joe Cummings).

Ο Πούτιν μοιράζει συγχαρητήρια στην πολεμική του μηχανή. Εμφανίζεται στην τηλεόραση ωσάν Τσάρος της υφηλίου και δείχνει να μην είναι σε θέση να αντιληφθεί τη μεγάλη εικόνα του πολέμου που προκάλεσε στην Ουκρανία.

Ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του μέγα νικητή στο πεδίο των μαχών, εντούτοις η ιστορία δεν υπήρξε ποτέ θεραπαινίδα εκείνων που θεωρούν ότι την γράφουν μόνοι τους κατά πως θέλουν. Ο ισραηλινός ιστορικός και καθηγητής του τμήματος ιστορίας στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, Γιουβάλ Νόα Χαράρι, με άρθρο του στην εφημερίδα Guardian εξηγεί τους λόγους που καθιστούν ήδη τον Πούτιν τον μεγάλο ηττημένο του πολέμου στην Ουκρανία.

«Κάθε μέρα που περνά, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι το στοίχημα του Πούτιν αποτυγχάνει. Ο ουκρανικός λαός αντιστέκεται με όλη του την καρδιά, κερδίζοντας τον θαυμασμό όλου του κόσμου».

Σημειώνει χαρακτηριστικά για το πώς σχεδίασε τον πόλεμο: «Ήξερε ότι στρατιωτικά η Ρωσία θα ισοπέδωνε την Ουκρανία. Ήξερε ότι το ΝΑΤΟ δεν θα έστελνε στρατεύματα. Γνώριζε ότι η ευρωπαϊκή εξάρτηση από το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο θα έκανε χώρες όπως η Γερμανία να διστάζουν να επιβάλουν αυστηρές κυρώσεις. Με βάση αυτά τα γνωστά γεγονότα, το σχέδιό του ήταν να χτυπήσει σκληρά και γρήγορα την Ουκρανία, να αποκεφαλίσει την κυβέρνησή της, να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς μαριονέτας στο Κίεβο και να διώξει την ανίσχυρη οργή των δυτικών κυρώσεων».

Αντ’ αυτών, όμως, τι βρήκε μπροστά του; Ο Χαράρι σημειώνει: «Ο Πούτιν ήξερε ότι είχε τη δύναμη να κατακτήσει την Ουκρανία. Θα αποδεχόταν όμως ο ουκρανικός λαός το καθεστώς-μαριονέτα της Μόσχας; Ο Πούτιν έπαιξε στοίχημα ότι θα το έκαναν. Εξάλλου, όπως εξήγησε επανειλημμένα σε όποιον θέλει να ακούσει, η Ουκρανία δεν είναι πραγματικό έθνος και οι Ουκρανοί δεν είναι πραγματικός λαός. Το 2014, οι άνθρωποι στην Κριμαία δεν αντιστάθηκαν σχεδόν καθόλου στους Ρώσους εισβολείς. Γιατί το 2022 να είναι διαφορετικό;»

Κάπου εδώ αρχίζουν οι λάθος υπολογισμοί του Πούτιν. Ο Χαράρι θέτει κάποιους εξ αυτών: «Κάθε μέρα που περνά, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι το στοίχημα του Πούτιν αποτυγχάνει. Ο ουκρανικός λαός αντιστέκεται με όλη του την καρδιά, κερδίζοντας τον θαυμασμό όλου του κόσμου – και κερδίζοντας τον πόλεμο. Πολλές μαύρες μέρες αναμένονται. Οι Ρώσοι μπορεί ακόμα να κατακτήσουν ολόκληρη την Ουκρανία. Αλλά για να κερδίσουν τον πόλεμο, θα έπρεπε να κρατήσουν την Ουκρανία, και μπορούν να το κάνουν μόνο αν τους αφήσει ο ουκρανικός λαός. Αυτό φαίνεται όλο και πιο απίθανο να συμβεί».

Ο ισραηλινός ιστορικός και καθηγητής του τμήματος ιστορίας στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, Γιουβάλ Νόα Χαράρι (Φωτογραφία: euronews.com).

Η αντίσταση γιγαντώνει τους Ουκρανούς και παράγει στο εθνικό φαντασιακό μύθους πάνω στους οποίους στηρίζεται ένα κράτος. Γράφει ο Χαράρι: «Κάθε μέρα που περνά προσθέτει περισσότερες ιστορίες που θα διηγούνται οι Ουκρανοί όχι μόνο στις σκοτεινές μέρες που έρχονται, αλλά στις δεκαετίες και τις επόμενες γενιές. Ο πρόεδρος που αρνήθηκε να φύγει από την πρωτεύουσα, λέγοντας στις ΗΠΑ ότι χρειάζεται πυρομαχικά, όχι βόλτα. οι στρατιώτες από το Snake Island που είπαν σε ένα ρωσικό πολεμικό πλοίο “πήγαινε να γαμηθείς”, οι πολίτες που προσπάθησαν να σταματήσουν τα ρωσικά τανκ στο δρόμο. Αυτό είναι το υλικό από το οποίο χτίζονται τα έθνη. Μακροπρόθεσμα, αυτές οι ιστορίες μετρούν περισσότερο από τα τανκς».

«Οι τελευταίες μέρες απέδειξαν σε ολόκληρο τον κόσμο ότι η Ουκρανία είναι ένα πραγματικό έθνος, ότι οι Ουκρανοί είναι πραγματικός λαός και ότι σίγουρα δεν θέλουν να ζήσουν κάτω από μια νέα ρωσική αυτοκρατορία».

Τι σκέφτηκε λάθος, άραγε, ο Πούτιν; Τι υποτίμησε; Ο Χαράρι εξηγεί: «Ο ρώσος δεσπότης θα έπρεπε να το γνωρίζει όπως όλοι. Ως παιδί, μεγάλωσε με μια δίαιτα με ιστορίες για τη ρωσική γενναιότητα στην πολιορκία του Λένινγκραντ. Τώρα δημιουργεί περισσότερες τέτοιες ιστορίες, αλλά υποδύεται τον ρόλο του Χίτλερ. Οι ιστορίες της ουκρανικής γενναιότητας δίνουν αποφασιστικότητα όχι μόνο στους Ουκρανούς, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Δίνουν κουράγιο στις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών εθνών, στην αμερικανική διοίκηση, ακόμη και στους καταπιεσμένους πολίτες της Ρωσίας.

Εάν οι Ουκρανοί τολμήσουν να σταματήσουν ένα τανκ με γυμνά χέρια, η γερμανική κυβέρνηση μπορεί να τολμήσει να τους προμηθεύσει με μερικούς αντιαρματικούς πυραύλους, η κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να τολμήσει να κόψει τη Ρωσία από το Swift και οι ρώσοι πολίτες μπορούν να τολμήσουν να δείξουν την αντίθεσή τους σε αυτό το παράλογο. πόλεμος».

Για να καταλήξει στο συμπέρασμά του ο Χαράρι: «Δυστυχώς, αυτός ο πόλεμος είναι πιθανό να είναι μακροχρόνιος. Αλλά το πιο σημαντικό ζήτημα έχει ήδη αποφασιστεί. Οι τελευταίες μέρες απέδειξαν σε ολόκληρο τον κόσμο ότι η Ουκρανία είναι ένα πραγματικό έθνος, ότι οι Ουκρανοί είναι πραγματικός λαός και ότι σίγουρα δεν θέλουν να ζήσουν κάτω από μια νέα ρωσική αυτοκρατορία. Το κύριο ερώτημα που μένει ανοιχτό είναι πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να διεισδύσει αυτό το μήνυμα στα χοντρά τείχη του Κρεμλίνου».

 

Διαβάστε ακόμα: Εισβολή στην Ουκρανία. Φυσάει βαρβαρότητα από τα Ουράλια.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top