Να γιατί δεν πρέπει να γίνεις... Ζοσέ Μουρίνιο στη ζωή σου

Ο Μουρίνιο πληρώνει το γεγονός ότι είναι πολύ έξυπνος και πιστεύει υπέρμετρα στον εαυτό του (Photo by David Aliaga/MB Media/Getty Images).

Η κατακρήμνιση ενός ειδώλου. Δεν είναι ευχάριστο να το βλέπεις να πέφτει, όμως εμπεριέχει και μια μικρή δόση εκδίκησης η πτώση. Εκεί πού ήσουν δεν θα υπάρξεις ξανά. Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο. Η συνεχής επιτυχία προκαλεί φθόνο, δημιουργεί την αίσθηση της αφθαρσίας σ’ έναν κόσμο εξ ολοκλήρου φθαρτό.

Ο Ζοσέ Μουρίνιο έπαιξε, έχασε, έπαιξε ξανά και απέτυχε οικτρά. Ο κάποτε Special One, ο άνθρωπος που μετέτρεψε την πρόκληση σε επιστήμη και πρόβαλε το φουσκωμένο του εγώ ως διάνος στα γήπεδα, τώρα βρίσκεται στο όριο του Total Zero. Η απόλυσή του από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την ομάδα που πάντα ήθελε να προπονήσει, είναι καρφί στα πλευρά του. Δεν ξεπερνιέται εύκολα, δεν γίνεται να ξεχαστεί ή να μασκαρευτεί. Πρόκειται για ηχηρή αποτυχία.

Ναι, αποτυχία από το πολύ… μυαλό. Ο Πορτογάλος είναι η κλασική περίπτωση του άντρα που νομίζει ότι του ανήκει όλος ο κόσμος. Πως τα πάντα κινούνται γύρω απ’ αυτόν κι αν μια μέρα εξαφανιστεί, αίφνης, η Γη θα πάψει να περιστρέφεται και ο πλανήτης θα γίνει no man’s land. Να, όμως, που δεν είναι έτσι. Αν κοιτάξεις τριγύρω σου θα δεις πολλούς πιθανούς… Ζοσέ Μουρίνιο. Έχουν σηκωμένο το φρύδι, κοιτούν με περιφρόνηση τους άλλους, δεν χαραμίζουν ούτε έναν καλό λόγο για τον διπλανό τους. Είναι φιλάρεσκοι, εγωπαθείς, φιλόνικοι. Τρέφονται από τις συγκρούσεις, εξού και τις δημιουργούν. Ζουν από την πρόκληση.

Κάποια στιγμή έρχεται το παρόν και σε λιανίζει. Αυτό ακριβώς συνέβη στον Μουρίνιο: τον ξεπέρασε η εποχή.

Ήταν μόνο αυτό ο Μουρίνιο; Όχι, στις καλές του μέρες ήταν ένας πρωτοποριακός προπονητής που έκανε την Πόρτο και τον Τσέλσι να μοιάζουν μεγαθήρια. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την αξία του, τα επιτεύγματά του και τις τομές που έφερε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο πριν από χρόνια. Ακριβώς: πριν από χρόνια. Μόνο που ο αθλητισμός είναι όπως η ζωή: πόσο μπορείς να ζεις με τα κλέη του παρελθόντος; Κάποια στιγμή έρχεται το παρόν και σε λιανίζει. Αυτό ακριβώς του συνέβη: τον ξεπέρασε η εποχή. Ήρθαν νεωτερισμοί που έκαναν τους δικούς του να μοιάζουν παρωχημένα σενάρια αγώνων.

Προς την έξοδο ή i did it my way; (Photo by Robbie Jay Barratt – AMA/Getty Images).

Η παρουσία του στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι βγαλμένες από κακοπαιγμένες ταινίες δράσης. Ρηχό σενάριο, φτηνή περιπέτεια, αδιάφορος πρωταγωνιστής, προβλεπόμενο τέλος. Τι άλλο να δεις; Ο Μουρίνιο πληρώνει το ότι είναι έξυπνος. Ενδεχόμενα, πολύ έξυπνος. Και όπως συμβαίνει με τους ταλαντούχους ανθρώπους, κάποια στιγμή την πατάνε από τη σιγουριά τους.

Ξέρω πολλούς που είναι… Μουρίνιο στη ζωή τους. Έξυπνοι, κοφτεροί σαν λάμα, σκληροτράχηλοι, μπαρουτοκαπνισμένοι. Αντράκια της παλιάς σχολής. Τι λέμε, όμως; Δεν είναι εύκολο να μάθεις σε ένα παλιό σκυλί καινούργια κόλπα. Κι ο Μουρίνιο έτσι την πάτησε. Τα καινούργια κόλπα του ποδοσφαίρου δεν του ταιριάζουν ως φαίνεται. Είναι ξένα προς αυτόν. Ο ίδιος εξακολουθούσε να πιστεύει πως η δική του «μπογιά» είναι η αυθεντική. Καλά κάνει και το πιστεύει, αλλά μια δόση αμφιβολίας ποτέ δεν έβλαψε. Είναι η ύστατη ασφάλεια που έχεις μήπως και καταλάβεις πως οι εποχές έχουν αλλάξει και τα νιόβγαλτα ταλέντα έχουν καλύτερες ιδέες από τις δικές σου.

Ο σημερινός Special One (ο καθένας στον τομέα του), αύριο μπορεί να πέσει στον πάτο του καζανιού. Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει κι ό,τι γυρίζει, σταματά. Αδήριτος νόμος της ζωής. Ακόμη και για τους αποδεδειγμένα ταλαντούχους. Ουδείς μπορεί να ξεφύγει από την υπαρξιακή κινητικότητα. Ούτε καν ο Ζοσέ Μουρίνιο και οι όμοιοί του.

Διαβάστε ακόμα: Giannis, χαλάρωσε κι απόλαυσέ το.