O Νίκος Φραγκάκης (γεν. Αθήνα, 1945) είναι δικηγόρος, πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών και Ερευνών (ΕΚΕΜΕ) και αντιπρόεδρος της Κίνησης Πολιτών για μια Ανοιχτή Κοινωνία. Έχει χρηματίσει προϊστάμενος της νομικής υπηρεσίας της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ελλάδας στις ΕΚ (Βρυξέλλες, 1986-1989), αντιπρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (2000- 2005), πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (ECRI) του Συμβουλίου της Ευρώπης (1998-2001), πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (1997-1999), μέλος της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (1997- 2008). Είναι, επίσης, συγγραφέας βιβλίων και άρθρων για θέματα ελληνικού και ευρωπαϊκού δικαίου, δικαιωμάτων του ανθρώπου και διεθνών σχέσεων, στα ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά.
Η εκλογή του Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι μια καλή –καινούρια– αρχή για την ΕE την επαύριο των ευρωεκλογών. Και, επιπλέον, μια μάλλον ευνοϊκή για την Ελλάδα επιλογή.
Κι όμως, στις 25 Μαΐου δεν ψηφίζουμε τα γνωστά, «εθνικά» μας κόμματα, αλλά τους Έλληνες βουλευτές που θα ενταχθούν σε μια από τις ευρωπαϊκές πολιτικές ομάδες.
Η σημασία της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην υπόθεση «Βαλλιανάτος και λοιποί κατά Ελλάδας» και τα πιθανά παράπλευρα οφέλη της.
Σε ένα χρόνο θα ξεκινάει τη θητεία του το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πόσο θα το αλλάξει η παρουσία του ακροδεξιότερου, ίσως, πολιτικού σχηματισμού που θα έχει γνωρίσει έως σήμερα;
Πού πάμε δέκα χρόνια μετά την Συνθήκη που πέρασε στην ιστορία ως η πράξη που έθεσε τυπικό τέλος στο διαχωρισμό Δύσης και Ανατολής στην πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση;