Κωνσταντίνος Γκόφας

Ηταν χειμώνας του 1998. Ο Κωνσταντίνος Γκόφας θυμάται το δύσκολο ταξίδι του στη χώρα της Κεντρικής Αμερικής όπου είχε δεχθεί ισχυρό πλήγμα από τον τυφώνα Mitch. Τα χιλιάδες θύματα, ο αγώνας των γιατρών και των σωστικών συνεργείων και το μεγαλόπρεπο άγαλμα του ελευθερωτή Francisco Morazán που κρύβει πολλές ιστορίες.

Ο Κωνσταντίνος Γκόφας θυμάται πώς το 1988 βρέθηκε στο μικρό χωριό Urcos του Περού, ανάμεσα σε πραματευτάδες απόγονους των Ίνκας, πανέμορφες ντόπιες που έψαχναν για γαμπρό και δράματα με μαριονέτες που τον έκαναν να συγκινηθεί, έστω κι αν δεν καταλάβαινε λέξη.

Πώς ο Κωνσταντίνος Γκόφας απέτυχε στο τεστ ικανοτήτων των κτηνοτρόφων gentlemen σε μια αγροικία του βρετανικού Colchester.

Ο Κωνσταντίνος Γκόφας αφηγείται την κατάληξη ενός συναρπαστικού ταξιδιού, παρέα με καϊμάνους, νυχτερίδες, μυστηριώδεις ασθένειες, ροζ κιλότες, Ινδιάνους και χρυσοθήρες.

Αφού πέρασε των παθών του τον τάραχο, ο Κωνσταντίνος Γκόφας θυμάται πως συνάντησε τον παράδεισο, κατεβαίνοντας με άλλους έντεκα γκρίνγκος τον ποταμό Μανού.

To 1988, καταμεσής του εμφυλίου με τους μαοϊκούς αντάρτες της οργάνωσης "Φωτεινό Μονοπάτι", ο Κωνσταντίνος Γκόφας αποφασίζει να κατέβει από τις Άνδεις στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Και ανακαλύπτει πόσο εξωτικός φαντάζει ένας Έλληνας γκρίγκο...

Απίστευτο, κι όμως λατινοαμερικανικό: Όταν ο Κωνσταντίνος Γκόφας εγκαινίασε με κάθε επισημότητα τον... εξηλεκτρισμό του χωριού Άντα στο Περού.

Τίποτα απολύτως δεν της έταξα εκεί στο βουνό. Αντίθετα από όσα οι κακεντρεχείς διαδώσανε, η κατσίκα αισθάνθηκε για μένα μια αγνή, αυθόρμητη όσο και ακατανίκητη έλξη.

Ήταν ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ στο μακρινό Κούσκο. Κι εγώ βρέθηκα στριμωγμένος δίπλα σε ένα ζευγάρι που έκανε έρωτα στην τάφρο της αποχέτευσης, τρία μέτρα κάτω από τη γή...

Ο Κωνσταντίνος Γκόφας εγκαινιάζει τη νέα στήλη "Με το σακίδιό μου για συντροφιά", με τις... γαστριμαργικές περιπέτειές του ως Έλληνα δασκάλου Γαλλικών, στις μακρινές Άνδεις.