Αναρτήσεις
Καταρχήν οι κάλτσες πρέπει να είναι βαμβακερές, με αδρή πλέξη. Είτε στη "φρόνιμη" λογική που θέλει την κάλτσα στον ίδιο χρωματικό τόνο με το παντελόνι, είτε στη λογική “γιούχου!”, που διαδηλώνει με θράσος την παρουσία της κάλτσας ως στιλάτο αξεσουάρ. Με ριγέ και καρό παιχνιδίσματα, έντονα χρώματα και φορεμένα με βερμούδες ή παντελόνια πιο κοντά απ’ το κανονικό, ως επίδειξη σφρίγους. Προϋπόθεση, τα sneakers να είναι το πολύ δίχρωμα.
Αυτό που λέμε street art και κάνει την Αθήνα να θυμίζει μικρό Βερολίνο.
Η Νάγια και η Ρενάτα μάς ξεναγούν στο ‒φόρο τιμής στα 70's και τα 80's‒ blog τους #olos. Εξηγώντας τι είναι αυτό που τις εμπνέει τόσο σε μια εποχή που «ναι, ήταν κιτς, αλλά είχε γοητεία!», ώστε να τους γίνει μεράκι κι εμμονή.
O Γιώργος Μάγγας, φορώντας «το καλό του χρυσό κοστούμι», μας καλοδέχεται στην «ένδοξη Λιβαδειά», μας ξεναγεί στην εμβληματική γκαρνταρόμπα του και μας διηγείται τη διαδρομή του κλαρίνου του από τα πανηγύρια της Βοιωτίας έως τα πάρτι της Ίμπιζα.
