Αναρτήσεις
Και τώρα τι θα γίνει; Η Τζίνα Μοσχολιού εντοπίζει τα 5 σημεία που πρέπει να προσέξουμε γύρω από το δημοψήφισμα-blitz. Αυτά θα καθορίσουν τη μοίρα μας τις επόμενες ημέρες.
Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει, αν όχι με πόνο, τότε σίγουρα με κρότο, σαν πύργος από ξύλινα τουβλάκια Jenga.
Η Πρόεδρος της Βουλής επιστρέφει την έκθεση της ΤτΕ, πράγμα το οποίο θεσμικά, απλώς, δεν επιτρέπεται. Το σημαντικότερο είναι το timing που επέλεξε να το κάνει: Πριονίζει την αξιοπιστία του Διοικητή της Τράπεζας τη μέρα που αυτός διεκδικεί μια ακόμα επέκταση του ELA, ύψους 3 δις.
Το αισιόδοξο σενάριο για την περιβόητη "διαπραγμάτευση" είναι, πλέον, αυτό της καλύβας του Χότζα. Της δημιουργίας, με απλά λόγια, μιας οριακής κατάστασης, μιας τεχνητής έντασης που θα προκαλέσει τέτοιο αντίκτυπο, ώστε η Κυβέρνηση να μπορεί να ισχυρίζεται πως τα δύσκολα μέτρα που θα φέρει ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να κάνει. Κι αν δεν πιστεύετε εμάς, ρωτήστε και το ΚΚΕ.
Η είδηση βρήκε την Τζίνα Μοσχολιού στο ταξί. Όλους κάπου μας βρήκε. Εσείς τι κάνατε όταν ο Αλέξης δήλωνε ότι είναι κοντά με τον Γιουνκέρ; Όμως, τα πράγματα αλλάζουν γρήγορα. Και το σίγουρο είναι πως όταν τα πράγματα σφίγγουν, ο λαός ξέρει ότι ακόμα κι η επίσημη μη αγαπημένη της Ευρώπης είθισται να εκδίδεται. Και μάλιστα φτηνά.
Ο Πανούσης είναι ένας βολικός σάκος του μποξ, γιατί μπορεί να χρησιμοποιήσει την Αστυνομία. Το θέμα είναι γιατί απόδέχεται το ρόλο.
Η Τζίνα Μοσχολιού ανάβει τσιγάρο και αναρωτιέται: Σε τι χρησίμευε τελικά η συζήτηση στη Βουλή; Στην ανάδειξη της χυδαιότητας του Καμμένου; Στο να απολαύσει η πρόεδρος Ζωή τα σεξιστικά αστεία που είχε πει ότι θα πατάξει; Στο να πιάσουμε ξανά τα κλασικά κείμενα του Φρόιντ, του Φουκώ και του Λακάν;
Χιλιοπαιγμένο το έργο. Στις διαπραγματεύσεις πέφτουν στο τραπέζι προτάσεις περικοπών δαπανών και αύξησης εσόδων. Στο τι θα εφαρμοστεί τελικά το λόγο έχει και η Κυβέρνηση. Η οποία συνεχίζει την αινιγματική της τακτική των μισόλογων, των διαρροών και των υπαινιγμών. Η υπόθεση σηκώνει μαντεία...
Από τη μία υπάρχει η επικαιρότητα -και η πραγματικότητα!- και από την άλλη οι συνεδριάσεις της Εξεταστικής για τα μνημόνια. Το να ζεις και τα δύο, είναι σαν να βρίσκεσαι σε παράλληλη πραγματικότητα. Η αποψινή νύχτα, λένε, θα βγάλει ρεπορτάζ. Όποιο όμως και εάν είναι το αποτέλεσμα, η σύναξη της (ιερο)Εξεταστικής Επιτροπής θα κρατήσει για τον εαυτό της το ρόλο του Τρεντινιάν στο Ζ του Γαβρά, για ένα νέο, δριμύ "κατηγορώ".
Πλάκα-πλάκα, όπως πάνε τα πράγματα, το σενάριο των εκλογών δεν είναι πλέον καθόλου απίθανο. Ήδη κάποιοι έχουν αρχίσει και το στήνουν. Όμως, αυτήν τη φορά, το θέμα είναι ότι τα επικοινωνιακά τεχνάσματα δεν μπορούν να εμποδίσουν τα "ατυχήματα".
Το αποτέλεσμα των συνεχών αυτοδιαψεύσεων και της αντιμετώπισης των non papers ως πηγή είδησης είναι να έχουν καταστεί τα ελληνικά ΜΜΕ ακόμη πιο αναξιόπιστα από ό,τι ήδη είναι. Δεν τους φταίει κανείς βέβαια. Χρόνια τώρα καταγίνονται με την παραπολιτική παρά την πολιτική, σε αυτή την εξαίσια χώρα του "παρά-"...
Το λυπηρό, αλλά αληθινό, είναι πως κι αυτή η συζήτηση για την επερχόμενη συμφωνία θα είναι πεδίο είτε εσωκομματικών ξεκαθαρισμάτων (για τη ΝΔ) είτε πεδίο ανάδειξης στρατηγικών και φιλοδοξιών (για το ΠΟΤΑΜΙ). Όσο για τον Χρυσοχοΐδη που ψήφισε το πρώτο μνημόνιο χωρίς να το έχει διαβάσει, τζάμπα έφαγε το κράξιμο. Απλώς τόλμησε να πει ευθέως αυτό που ισχύει μια ζωή γι' αυτούς που μας "σώζουν".
Ναι, ναι! Ένοχη, κα Πρόεδρε. Να υποστώ τις συνέπειες. Κι εγώ κι ο Γιουνκέρ. Λέτε να έπινε τζιν & τόνικ, ο αθεόφοβος, όταν έπεφτε το μαύρο στην ΕΡΤ;
Το συμπέρασμα από τις συναντήσεις του Τσίπρα στη Ρίγα είναι πως συμφώνησαν ότι είναι καλό να συμφωνήσουν. Στο βάθος επωάζονται μέτρα πιο δυσάρεστα από όσα φαντάζονταν κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ και τέλος, ένα επόμενο μνημόνιο το φθινόπωρο.
Ξανά Κωνσταντοπούλου και Βαρουφάκης. Αρμοδιότητες, πρωτόκολλο και δεοντολογία. Αυτά που η Δύση έχει λύσει από τον Μοντεσκιέ, στην Ελλάδα γίνονται με την πρώτη ευκαιρία αντικείμενο ντιμπέιτ μεταξύ ανθρώπων που επιδίδονται σε έναν αχαλίνωτο μανιχαϊσμό.
Παρά την περιφορά των αγίων λειψάνων και το περίεργο αυτό μόρφωμα αριστεροδέξιας κυβέρνησης με μια εσάνς θεοκρατίας, η πέμπτη φάλαγγα, η τρόικα εσωτερικού και οι δανειστές που μας ρουφάνε το αίμα με το μπουρί επικρατούν μέχρι στιγμής στα σημεία.
Μετά τη χθεσινοβραδινή συνέντευξη, έσκισα τον Σουν Τζου κι ότι εγχειρίδιο διαπραγμάτευσης έχει γραφτεί ποτέ με την αποκάλυψη ότι "ρήξη δεν θέλουμε και δεν είμαστε έτοιμοι για ρήξη, αλλά θα λέμε ότι είμαστε έτοιμοι για ρήξη, παρότι οι άλλοι ξέρουν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ρήξη, για να μην έχουμε ρήξη, γιατί αποκλείουμε τη ρήξη, αλλά διατηρούμε ως ιδέα τη ρήξη".
Η Τζίνα Μοσχολιού είναι σίγουρη πως, αν είχε σπουδάσει καλύτερα την μπούρδα και την ξύλινη γλώσσα, σήμερα θα ήταν τουλάχιστον υπουργός.
Χθες, Βαρουφάκης, Δραγασάκης και Πολιτική Γραμματεία προκάλεσαν συγκρίσεις. Και οδήγησαν στο συμπέρασμα πως, αν αντιλαμβάνεσαι την πολιτική συνέπεια ως αυτοτελή αξία, κρατάς στα χέρια σου ένα δίκοπο μαχαίρι, και μάλιστα το κρατάς όχι από τη λαβή, αλλά από τη λεπίδα του.
Το τι θα κερδίσει και τι θα χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Οικονομία θα το δούμε στο τέλος. Το ότι χάνει μέσα στην έδρα του στα δικαιώματα, στην κοινωνική ευαισθησία, σε ζητήματα σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους είναι, προς το παρόν, βέβαιο και εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Tι να απέγινε εκείνη η "νωπή"; Η λαϊκή εντολή, ντε. Ούτε τρεις μήνες δεν πέρασαν. Κι όμως τελικά το δημοψήφισμα σοβεί. Σαν άμεση δημοκρατία. Ή σαν έμμεση βλακεία.
Η κυβέρνηση δείχνει να επιδιώκει συνεχή πόλωση στην οικονομία, ενώ παραχωρεί γήπεδο σε ζητήματα που κανείς δεν θα περίμενε: Από τη θρησκοληψία έως και τον παρωχημένο σκοταδισμό.
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι θα διαπρέψουμε στο Γιούρογκρουπ σήμερα και σε όλον τον πλανήτη σταδιακά κι ας μην άλλαξε ακόμα η Ευρώπη εξαιτίας μας, απλώς αντιστέκονται τα ατιμούτσικα στο ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό.
Τι έγινε τις τελευταίες ημέρες και οδεύουμε (αν επιβεβαιωθεί) σε συμφωνία; Θα μπορέσει η όποια συμφωνία να περάσει από την κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος;
Όλοι όσοι φέρνουν το φόνο της μικρής Άννυ στα δικά τους μέτρα προβάλλουν με τον πιο αήθη τρόπο τις δικές τους ανησυχίες πάνω στον πόνο του άλλου. Βγάζουν απλώς το άχτι τους, εκφράζοντας μονάχα βία και βλακεία.
Στην καθημερινή ηλεκτρονική αρένα, το τεκμήριο της αθωότητας και το δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη μοιάζουν να μην έχουν καμία αξία μπρος στη δίψα του κοινού και των φτηνών ΜΜΕ για εκδίκηση και αυτοδικία.
Oι Ευρωπαίοι είναι ένα μάτσο τέρατα που χωρίς καμία αφορμή, έχουν βαλθεί να μας λιώσουν, για να μην ξαναψηφίσει ο κόσμος Αριστερά. Σατανικό, πράγματι.
Έχω κι εγώ μια πρόταση για ερώτημα σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα: είμαστε σοβαροί ή όχι; Όχι τίποτα άλλο, αλλά σ’ αυτό ειδικά δεν έχω καμιά δεύτερη σκέψη για την απάντησή μου. Είναι προφανές πως δεν είμαστε.
Ο Γιάνης βλέπει τον εαυτό του σαν απόγονο του Κροπότκιν, σαν έναν ευγενή αναρχικό που δεν πιστεύει στη βία αλλά στο διάλογο, που δεν τρώει με υπουργούς σε κλειστά τραπέζια αλλά στις αυλές των Εξαρχείων. Και ναι, η αντίδρασή του ήταν πιο κουλ από πολλών άλλων.
Χθες βράδυ, βλέποντας τη συνέντευξη του πρωθυπουργού, υπήρξαν στιγμές που ένιωσα ειλικρινή συμπάθεια για τον Αλέξη κι ένα μικρό θυμό για τον κύριο Τσίπρα. Γράφει τον πόνο της η Τζίνα Μοσχολιού.
Η πεμπτοφαλαγγίτσισσα (;) Τζίνα Μοσχολιού θεωρεί ότι το το να απειλούμε (ξανά) με εκλογές είναι τόσο μικρομέγαλο και κακομαθημένο όσο και οι ανακοινώσεις του Γιάνη για τα "βαρετά δείπνα".
Αφήστε και τον Ρουβά να θέλει ένα κομματάκι από αυτό που ανήκει σε όλους. Ας δοκιμάσει κι ας αποτύχει με κρότο.
Από τη χθεσινή συνέντευξη Σαμαρά και τις βέρι γκρικ διαφημίσεις μπίρας ως τον Ρολάν Μπαρτ και τον Νιόνιο Σαββόπουλο, η Τζίνα Μοσχολιού εντοπίζει μια συνισταμένη: Τη μυθολογία της ελληνικής "εξαίρεσης".
Ο κύριος Μάρδας σπάει κάθε ρεκόρ, αφού βρήκε €400 εκατ. σε μιάμιση ώρα. Αν ποτέ φύγει από το υπουργείο, προτίθεμαι να του ζητήσω να αναλάβει τα λογιστικά μου, γράφει η Τζίνα Μοσχολιού.
H ηθική αριστερή Κυβέρνηση θα επιστρέψει τα χρήματα σε φορείς και ΟΤΑ ή θα αγκαλιάσει τις λογικές του κινήματος "Δεν Πληρώνω";
Η ώρα είναι 8.45, ο ουρανός είναι συννεφιασμένος λες και κρατάει πένθος για τους 900 νεκρούς της Λαμπεντούζα και πριν λίγα λεπτά η μητέρα του Παύλου Φύσσα μπήκε στην αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, όπου θα διεξαχθεί η δίκη των 69 κατηγορουμένων μελών της Χρυσής Αυγής.
Κανείς δεν δείχνει ν' ανησυχεί. Λέτε να χρεωκοπήσουμε και να μην το πάρουμε χαμπάρι, να το ακούσουμε στις ειδήσεις και να μην το πιστέψουμε;
Η Τζίνα Μοσχολιού δεν κατάλαβε το αίτημα της ακτιβίστριας με τα κονφετί που την έπεσε στον Μάριο Ντράγκι, παρότι βρήκε -και αυτή- ωραίο το βρακί της.
Με ενδιαφέρει ότι έχουμε γίνει μια αρένα, ένα λαϊκό δικαστήριο. Στο οποίο όποιος διαφωνεί δεν μπορεί απλώς να διαφωνεί, αλλά πρέπει να είναι πουλημένος, παπαγαλάκι, προσκυνημένος.
Χιλιάδες συμπολίτες μας έκαναν Πάσχα στα γεύματα αλληλεγγύης που προσέφεραν οι δήμοι κι οι εκκλησίες. Αυτή είναι η διαφορά μας με το #foodporn γεύμα στο Γουδί: Το ταρατατζούμ και οι κάμερες που ήταν εκεί να δείξουν πρόσωπα και να ζητήσουν δηλώσεις από τους “αναξιοπαθούντες”.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, με το να φτιάχνει ad hoc φωτογραφικές ρυθμίσεις, νομοθετεί για ατομικές περιπτώσεις όπως του Σάββα Ξηρού. Κι ας μετρά η Ελλάδα 44 καταδίκες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο την τελευταία 5ετία για βασανιστήρια και απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση και τιμωρία.
Δεν μπορείς να στήσεις μια Οικονομία γύρω από την πίστη περί "επαχθούς" χρέους. Ούτε το Βατικανό δεν το κάνει. Όταν κυβερνάς και βασίζεσαι στη μεταφυσική, αυτό μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνο.
Η κυβέρνηση θα έχει ξανά σύντομα την ευκαιρία να αποδείξει ότι πίσω απο τα μπάχαλα κρύβονται προβοκάτορες. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα: Γιατί δεν βγάζετε τις κουκούλες από το παρακράτος;
Είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο ότι συζητάμε ακόμα, πέντε χρόνια μετά, για το αν η κρίση έφερε τα μνημόνια ή τα μνημόνια την κρίση - σαν να λέμε έφεραν οι πίτσες τα κιλά ή τα κιλά τις πίτσες;
Μετά το ραγιαδισμό του "Ανήκομεν εις την Δύσιν" και του "ευρωπαϊκού κεκτημένου", ήγγικεν η ώρα, ω Έλληνες, της ηρωικής απελευθερώσεως της πατρίδας μας από τον φράγκικο ζυγό.
Μια χώρα σε μόνιμη κρίση δεν μπορεί να βάζει θέματα στο ψυγείο. Τι μας διδάσκει το χθεσινό ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών στη Μεγάλη Βρετανία.
Οι ξένοι είδαν τη λίστα, συμφωνήσαμε ότι διαφωνούμε μαζί τους, και κάπως έτσι μια ακόμα μέρα πέρασε στο μικρό, αλλά αντιστεκόμενο, βασίλειο του υπαρκτού σουρεαλισμού.
Ζούμε όπως οι άνθρωποι του Matrix σε μια ηρωική προσομοίωση, στην οποία η κυβέρνηση διεξάγει σταυροφορία εναντίον ορατών κι αοράτων, παλιών και νέων εχθρών. Αλλά όχι για πολύ.
Η Τζίνα Μοσχολιού κάθισε χθες να δει Βουλή και δεν έμεινε παραπονεμένη: ευχαριστήθηκε Προεδράρα και trash TV, όπως στα τιμημένα '90s.
Έρχεται ο φόρος επί των "κακών" λιπαρών. Διότι, όσοι δεν έχουν ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι, όχι σφολιάτα και κοτομπουκιά. Η Τζίνα Μοσχολιού παρουσιάζει την ολόφρεσκη, υγιεινή της στήλη με 0% αξιοπρέπεια: Καραμανλής ή πανκς!
Η Τζίνα Μοσχολιού πέρασε το γουικέντ στο κοινοβούλιο για την ψήφο εμπιστοσύνης, έβγαλε selfies και μεταδίδει αποκλειστικά: Δεν παλεύεται η κενολογία των εθνοπατέρων!
