Με τον χρυσό να ανεβοκατεβαίνει και τον Rembrandt να έχει εξαντληθεί (ακόμα και οι απομιμήσεις), κάπου πρέπει να επενδύσουμε κι εμείς οι εκατομμυριούχοι. Σ’ ένα Peel P50 του 1964, για παράδειγμα. Που άλλαξε χέρια έναντι $ 176.000! Με 3,5 ολόκληρους ίππους από κάτω, στο πλάι, ή κάπου τέλος πάντων, οι οποίοι πληρώθηκαν €50.000 ο καθένας. Ορίστε; Είπατε κάτι; Με τα λεφτά αυτά, πάντως, αποκτάς αραβικό επιβήτορα και ξεκινάς επιχείρηση. Ή αγοράζεις ένα από τα 26 εναπομείναντα Peel. Που θεωρητικά είναι το μικρότερο αυτοκίνητο που παρήχθη ποτέ – αν βέβαια το σύνολο των 47 θεωρείται παραγωγή.
Πολλοί μάθαμε το Peel όταν το «κακό παιδί» κάποτε του Top Gear, ο κ. Jeremy Clarkson, καλή του ώρα, προσπάθησε να το οδηγήσει μέσα στα γραφεία του BBC. Όλα αυτά για την ιστορία, φυσικά. Το ερώτημα είναι άλλο: Ποιος δίνει τόσα χρήματα για ένα αυτοκίνητο που δεν έχει ούτε όπισθεν;
Ο ίδιος που έχει γεμίσει τους τοίχους του με Picasso, είναι μια απάντηση. Ο Jay Leno είναι μια άλλη. Το γεγονός όμως είναι πως, με τον χρυσό να ανεβοκατεβαίνει και τον Rembrandt να έχει εξαντληθεί (ακόμα και στις απομιμήσεις), κάπου πρέπει να επενδύσουμε κι εμείς οι εκατομμυριούχοι.
Το Peel πουλήθηκε στη δημοπρασία που έγινε πρόσφατα στο Amelia Island (που δεν το λες και πολύ νησί), στη Florida. Δεν ήταν το μόνο και σίγουρα δεν ήταν και το πιο ακριβό. Οι τιμές κυμάνθηκαν από $ 16.100, για ένα παιδικό ηλεκτρικό Bimbo Racer του ’56, έως $ 17.160.000 (ναι, καλά διαβάσατε) για μια –τι άλλο;– Ferrari 250 GT California SWB Spider του ‘61. Συνολικός τζίρος για το Σαββατοκύριακο: $ 137.000.000 (and change).
Τέτοιες δημοπρασίες γίνονται πολλές σε όλο τον κόσμο, με πιο διάσημη αυτή του Monterey, και με τη Γερμανία να διοργανώνει περισσότερες από 25 εκθέσεις και δημοπρασίες κλασικών αυτοκινήτων κάθε χρόνο.
Να μεταφερθούμε για λίγο στην πραγματικότητα, που περισσότερο εικονική είναι, της χώρας μας; Θα είμαι αρκετά ευγενής και δεν θα αναφερθώ στην ακίνητη περιουσία σας, η οποία δεν κινείται, διότι απεδήμησε εις Κύριον και η Δευτέρα Παρουσία μάλλον θα καθυστερήσει.
Ξεχάστε τον Βολανάκη, Γεραλή, Προσαλέντη που κληρονομήσατε, τον Τέτση που χρυσοπληρώσατε, πιστεύοντας έτσι ότι έχετε επενδύσει στην τέχνη. Δεν πουλιούνται. Τουλάχιστον όχι τόσο όσο νομίζετε. Ούτε στην Ελλάδα ούτε στο εξωτερικό.
Διαβάστε ακόμα: Αυτοκίνητο-θρύλος, η Rolls-Royce London-Edinburgh Silver Ghost.
Αναφέρομαι βέβαια σε όσους από εσάς έχουν περισσέψει δυο δεκάρες και τις κοιτάτε από μια οθόνη – διότι για να (μην) τις κρατήσετε στο χέρι φρόντισαν άλλοι. Αφήστε τις τρελές ιδέες να ανοίξετε σουβλατζίδικο και επενδύστε σε παλιά αυτοκίνητα.
Πρώτον, δεν θα βαρεθείτε. Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσετε, ώστε θα ξαναθυμηθείτε αυτό το περίφημο για το πότε χαίρεται κάποιος τη βάρκα του. Απάντηση: όταν την αγοράζει και όταν την πουλάει.
Δεύτερον, θα γνωρίσετε κάτι περίεργους τύπους που γνωρίζουν πού ήταν ο μοχλός που έβαζε σε λειτουργία το καλοριφέρ του Fiat 500 του ’57. Απάντηση: στο πίσω κάθισμα, άσχετοι.
Τρίτον, μπορεί να βγάλετε και μεροκάματο. Αυτό το τελευταίο πρέπει να συνοδεύεται από εκείνα τα μπάνερ που δεν προλαβαίνετε να διαβάσετε σε διαφημίσεις που σας συμβουλεύουν να τοποθετήσετε τα χρήματά σας σε ευρωπαϊκά ομόλογα. Κοινώς, ως ενήλικες, μην τα πολύ-πιστεύετε. Κάντε το κέφι σας και ό,τι ήθελε προκύψει.
Γεγονός είναι, όμως, ότι τα παλιά αυτοκίνητα στο εξωτερικό πουλάνε. Ίσως οι αναμνήσεις, ίσως ο προηγούμενος ιδιοκτήτης, ίσως διότι είναι πολύ το αλκοόλ που καταναλώνεται στις δημοπρασίες… Πάντως, όσο πιο παλιά τόσο πιο καλά. Και όσο πιο καλά τόσο πιο ακριβά.
Γι’ αυτό, όταν έρθει η στιγμή της αγοράς-επένδυσης, μην τσιγκουνευτείτε. Οποιαδήποτε Ferrari είτε είναι ήδη είτε θα γίνει classic. Όπως και όλες οι Porsche του Steve McQueen και κάποιες άλλες (εκτός των Cayenne). Οι Jaguar, από το 1970 και πίσω. Από Toyota, αν βρείτε καμιά 2000 GT του ’67, έχει καλώς. Τις Corolla ξεχάστε τις.
Προσοχή όμως. Αν ο διακοσμητής που έβαλε τις κουρτίνες στο γκαράζ σας, τις ταίριαξε με ένα λονδρέζικο ταξί του 2004 που το πληρώσατε $ 80.000, υπάρχει περίπτωση να αποκλειστείτε από τους αυτοκινητικούς κύκλους και να συμπεριληφθείτε σε κάποιους άλλους.
//O Αλέξανδρος Κορέσσης γράφει δημόσια για αυτοκίνηση και αυτοκίνητα.
Διαβάστε ακόμα: Το επιχειρείν χωρίς ιδέες είναι εφικτό;