after1

    Μια δεύτερη ευκαιρία για ένα ιστορικό κτίριο: το ξενοδοχείο “Εμπορικόν” στη σημερινή του μορφή θα απευθύνεται στους ταξιδιώτες που θέλουν να ζήσουν την πόλη με σημείο αναφοράς έναν εκλεπτυσμένο χώρο.

    Kάποτε στην Αιόλου. Συγκεκριμένα, αρχές του 20ου αι. σε μια Αθήνα που πάλευε να διαμορφώσει την αστική της ταυτότητα κάπου ανάμεσα στο αρχαίο παρελθόν και το ευρωπαϊκό της μέλλον. Κι εκεί, στο κέντρο της, απέναντι από την πρώτη μητρόπολη, την Αγία Ειρήνη, αρχίζει και σηκώνει κεφάλι ένα οικοδομικό σύμπλεγμα από κτίρια και καταστήματα, άλλοτε νεοκλασικά, άλλοτε αρ νουβό, σε άμεση σύνδεση με τη ζωή των ανθρώπων.

    before7

    Η κεντρική σκάλα είναι ένα αληθινό έργο τέχνης που αποκαταστάθηκε με εμμονή στη λεπτομέρεια. Αν ένα ένα τέτοιο έργο γινόταν από την αρχή, θα κόστιζε ο κούκος αηδόνι.

    Η Αιόλου υπήρξε ένας εμπορικός δρόμος με χαρακτηριστικό της τα καταστήματα υφασμάτων, για να μην ξεχνάμε. Και δίπλα σε αυτά, το Εμπορικόν. Ξενοδοχείο Δ’ κατηγορίας, για κόσμο περαστικό, πιθανώς για επαρχιώτες και εμπόρους, απλό αλλά στιβαρό, όπως προδίδουν τα στοιχεία της κατασκευής του, αφού πρόκειται για ένα πετρόχτιστο κτίριο, μια κατασκευή περίτεχνη αλλά ελαφριά, η οποία φτιάχτηκε για να αντέχει στο χρόνο.

    orofografies5

    Μία από τις πανέμορφες οροφογραφίες του κτιρίου.

    Κι έτσι, τότε, τέλος 19ου-αρχές 20ου αι., γεννήθηκε ένα city hotel α λα ελληνικά με 24 δωμάτια και κοινόχρηστα μπάνια σε νεοκλασική, σχεδόν μπαρόκ, εκδοχή. Το ελληνομπαρόκ αυτό, για να μην παρεξηγούμαστε, δεν ήταν καθόλου παλαβό. Το αντίθετο. Όπως φαίνεται από την περιπέτεια της αναγέννησής του, είχε πολλά ενδιαφέροντα διακοσμητικά στοιχεία, από τα οποία τα περισσότερα αποκαταστάθηκαν και μάλιστα σχολαστικά.

    Η νέα όψη του “Εμπορικόν” σέβεται το παρελθόν του. Απόδειξη τα παλιά κουφώματα, οι ψηλές πόρτες και το περίτεχνο κεντρικό κλιμακοστάσιο.

    “Στο ισόγειο υπήρχαν τεράστιες μαρμάρινες κολώνες. Μία είχε κοπεί για να μπει μια ταμπέλα που διαφήμιζε υφάσματα. Την αποκαταστήσαμε, όπως και τις οροφογραφίες που αναδείχτηκαν από συντηρητές έργων τέχνης”, λέει ο Αργύρης Σταθόπουλος, ιδιοκτήτης της εταιρείας Silver Capital και μηχανικός του έργου. Είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από αυτή την προσπάθεια ως μακροχρόνιος εκμισθωτής (50 χρόνια) του ακινήτου από το Λεκάζειο Γηροκομείο της Μητρόπολης Μαντινείας και Κυνουρίας.

    details1

    Το οικοδόμημα χτίστηκε προς το τέλος του 19ου αι. και χαρακτηρίζεται από ένα πλήθος διακοσμητικών στοιχείων, εκ των οποίων τα περισσότερα αναδείχθηκαν στην αρχική τους μορφή.

     

    Η διακασία ξεκίνησε το 2006, εντούτοις σκάλωσε στα γρανάζια των αειθαλών ελληνικών καθυστερήσεων, μέχρι να βγει η άδεια τελικά το 2012, αφού εγκρίθηκε από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεότερων Μνημείων. Η ίδια η αποκατάσταση ήταν θρίλερ, αφού, όπως λέει ο Αργύρης Σταθόπουλος, ενείχε κινδύνους: “Στη δεξιά πλευρά υπήρχε μια τεράστια τρύπα που ξεκινούσε από τη στέγη και έφερνε τα νερά μέχρι κάτω. Δεν μπορούσαμε ούτε να περπατήσουμε εκεί, ενώ τα κομμάτια από σίδερο για τη στήριξη, δεν ήταν εύκολο να έρθουν στο κέντρο”.

    OLYMPUS DIGITAL CAMERA

    Το “Εμπορικόν” πριν από την αποκατάστασή του, σχεδόν ερειπωμένο.

     

    Το αποτέλεσμα, ωστόσο, φαίνεται να δικαιώνει την προσπάθεια. Η νέα ζωή του “Εμπορικόν” ήδη ξεκίνησε με δύο δωμάτια, από τα 14 συνολικά, να έχουν ανοίξει. Η εταιρεία New Athens Face, με επικεφαλής την κα Αναστασία Παππά, νοίκιασε το χώρο από τον Αργύρη Σταθόπουλο και το λειτουργεί ως ξενοχείο 4 αστέρων (οι τιμές κυμαίνονται από €120-200 για τις δύο σουίτες).

    Η αποκατάσταση έφερε στο φως κι άλλα… memorabilia, όπως παλιά έπιπλα, τα νούμερα των δωματίων, χαρτιά με τις τιμές, τα οποία πιθανόν να μπουν σε βιτρίνα.

    Η νέα όψη του “Εμπορικόν” σέβεται το παρελθόν του, κάτι που φαίνεται από παλιά στοιχεία που έχουν διατηρηθεί. Για παράδειγμα, τα παλιά κουφώματα, οι ψηλές πόρτες και το κεντρικό κλιμακοστάσιο, ένα πραγματικό έργο τέχνης, το οποίο είναι ξύλινο, με περίτεχνα κολωνάκια και μεγαλειώδη κουπαστή, μια ιδιαίτερη κατασκευή, η οποία, όπως τονίζει ο κος Σταθόπουλος, αν γινόταν από την αρχή, θα κόστιζε ο κούκος αηδόνι!

    after7

    Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη όταν η ανακατασκευή των κατεστραμμένων παραθύρων του 4ου ορόφου αποκάλυψε μια επιβλητική θέα προς την Ακρόπολη.

    Τα δωμάτια είναι διαφορετικά μεταξύ τους, με ξύλινα πατώματα και φωτεινά χρώματα. Έχουν δε και τους νιπτήρες en suite, ως υπενθύμιση των παλιών λαβομάνων! “Είχαμε πολλούς περιορισμούς γιατί το κτίριο είναι διατηρητέο”, λέει ο κος Σταθόπουλος. “Στον πρώτο όροφο έπρεπε να κρατήσουμε τον κεντρικό διάδρομο, ώστε να διατηρηθεί η τυπολογία του κτιρίου. Παλιά το ξενοδοχείο είχε 24 δωμάτια και τώρα ενώθηκαν σχεδόν ανά δύο. Έτσι τώρα είναι λίγα παραπάνω από τα μισά. Υπάρχουν και αποτυπώματα που θυμίζουν αυτήν την ένωση, για παράδειγμα, οι τοίχοι που δεν έχουν φύγει εντελώς”.

    orofografies3

    Οι εργασίες για την αποκατάσταση των οροφογραφιών έγιναν από συντηρητές έργων τέχνης.

    Έκπληξη, κατά τη διάρκεια του έργου, αποτέλεσε ένα κατεστραμμένο παράθυρο στον 4ο όροφο: “Όταν ξηλώθηκε για να ξαναγίνει, μας έδωσε μια φοβερή θέα στην Ακρόπολη”, λέει ο κος Σταθόπουλος. Διόλου τυχαίο ότι εκεί βρίσκονται και οι δύο σουίτες του ξενοδοχείου. Η αποκατάσταση έφερε στο φως κι άλλα… memorabilia, όπως παλιά έπιπλα, τα νούμερα των δωματίων, χαρτιά με τις τιμές που πιθανόν να μπουν σε βιτρίνα.

    orofografies9

    Οι οροφογραφίες ήταν ένα σταθερό διακοσμητικό στοιχείο του ξενοδοχείου, κάτι που και στη σημερινή του μορφή δίνει τον τόνο.

    Σε λίγο καιρό το ξενοχείο θα λειτουργήσει στο φουλ έχοντας τυχερό κάρμα και αίσιο μέλλον. Κι ίσως αυτή η μετενσάρκωση του “Εμπορικόν” να γίνει αφορμή για να σωθεί και το παρακείμενο πάλαι ποτέ ξενοδοχείο “Βύρων” που στενάζει στα ερείπιά του. Και να σκεφτείτε ότι κάποτε εκεί έμεινε όντως ο Λόρδος Βύρων…

     

    Διαβάστε ακόμα: Artisanal – Η προβενσάλ υπερπαραγωγή του Φώτη Σεργουλόπουλου στην Κηφισιά.

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top