«Tο πρόβλημα που προσπαθώ να λύσω μοιάζει με έναν ελέφαντα μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, τον οποίον κανείς δεν μπορεί να περιγράψει, διότι ο μόνος που μπορεί να τον δει είμαι εγώ». Credit: David Blackwell via Flickr
Τις τελευταίες εβδομάδες ο cofounder μου κι εγώ περάσαμε ώρες ατέλειωτες αναλύοντας την αγορά στην οποία απευθυνόμαστε και τον ανταγωνισμό, με σκοπό να στοχεύσουμε όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά μια περιοχή στην οποία θα είχαμε σημαντικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Με περιορισμένους πόρους στη διάθεσή μας, είναι κρίσιμο να επιλέξουμε σωστά.
Παράλληλα, είχα την ευκαιρία να μιλήσω κατ’ ιδίαν με επιχειρηματίες που έκαναν επιτυχημένα exits. Έκανα αρκετές παρουσιάσεις σε μέλη της ευρύτερης κοινότητας των startups του Λονδίνου, αλλά και σε πιο κλειστούς κύκλους επενδυτών. Όλοι είχαν κάτι να μου πουν. Θυμήθηκα τα λόγια ενός από τους μέντορές μου, όταν ξεκινούσα την επαγγελματική μου καριέρα: «Γιώργο», μου είχε πει, «το μυστικό του καλού μάνατζερ είναι η ενεργός ακρόαση».
Ενεργός ακρόαση είναι το αντίθετο της παθητικής ακρόασης. Στη δεύτερη ‒την πιο συχνή περίπτωση‒ κάνεις ότι ακούς αλλά σκέφτεσαι τα δικά σου. Ή, δεν ακούς καθόλου και διακόπτεις συνεχώς τον συνομιλητή του για να διαφωνήσεις (κάπως έτσι συμπεριφέρονται οι Έλληνες πολιτικοί, εκ φύσεως παθητικοί ακροατές ή, όπως θα λέγαμε ‒ακριβέστερα και αγγλιστί‒ pathetic listeners). Ακούγοντας όμως ενεργά, δηλαδή με ειλικρίνεια, ή όπως θα έλεγε ο βουδιστής του Ζεν «με άδεια κούπα», σου δίνεται η ευκαιρία όχι μόνο να μάθεις κάτι που δεν ήξερες αλλά, το κυριότερο, να δεις το πρόβλημά σου από μια άλλη οπτική γωνία.
Έτσι έγινε και στην περίπτωσή μου: άνθρωποι με εμπειρία βοήθησαν να δω καλύτερα πού «πονάει» η αγορά (τα «pain points») και πώς θα μπορούσα να δώσω μια λύση. Φυσικά, με όσους περισσότερους μιλούσα, τόσες περισσότερες απόψεις άκουγα, όλες σοφές, όλες βγαλμένες από βαθιά εμπειρία.
Αν το πρόβλημα που προσπαθώ για καιρό να λύσω μοιάζει με έναν ελέφαντα μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, ο κάθε συνομιλητής μου άγγιζε ένα μέρος του ελέφαντα και μου τον περιέγραφε. Ο ένας έλεγε ότι το πρόβλημά μου μοιάζει με κορμό δέντρου, ο άλλος με λάστιχο του ποτίσματος, ο άλλος με πλατιά φύλλα δέντρου κοκ. Φυσικά όλοι τους είχαν δίκιο. Ωστόσο, κανείς δεν μπορούσε να περιγράψει τον ελέφαντα καθεαυτόν διότι ‒απλούστατα‒ ο μόνος που μπορούσε να τον δει ήμουν εγώ.
Αφού ανεχτήκατε τη ζωολογική μεταφορά μου μέχρις εδώ, ας τη συνεχίσω: μια επιχειρηματική απόφαση είναι ‒ή τουλάχιστον πρέπει να είναι‒ μια στιγμή «εύρηκα!»: μια έκλαμψη όπου ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις αυτό που δεν μπορούν να δουν οι σύμβουλοί σου, όσο σοφοί κι αν είναι, όσο κι αν περιγράφουν τις διαφορετικές πτυχές τους με σκοπό να σε βοηθήσουν. Εσύ, ο ηγέτης, αυτός που αποφασίζει, μόνο εσύ μπορείς να δεις το όλον, τον ελέφαντα. Αν δεν μπορείς να τον δεις, δεν είσαι ηγέτης.
Υπάρχει λοιπόν ο καιρός που ακούς, ενεργά, που συμβουλεύεσαι, που αφήνεις την εμπειρία των άλλων να σε κατευθύνει στο σημείο της απόφασης. Αλλά όταν φτάσεις εκεί, είσαι μόνος. Ο Ρουβίκωνας κυλάει τα νερά του μπροστά σου. Για να τον διαβείς πρέπει τώρα να πάψεις να ακούς.
Ο Γιώργος Ζαρκαδάκης ζει στο Λονδίνο και είναι διευθυντής της Feline Quanta Communications.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
