Αποχαιρέτα τους «ενεργειακούς μετανάστες» που χάνονται

Κρυώνουν στη χώρα τους, θέλουν να πάνε κάπου πιο ζεστά, αλλά για να έρθουν στη χώρα μας; (η φωτογραφία από την ταινία «The Revenant»).

Η ευκαιρία θα μπορούσε να αποδειχθεί «χρυσή». Η συγκυρία της ενεργειακής κρίσης στην Ευρώπη σε συνδυασμό με τον υψηλό πληθωρισμό που φέρνει, θα μπορούσε να μετατραπεί σε μια καταπληκτική περίπτωση προσέλκυσης ενός «κύματος» χρήματος και επενδυτών/αγοραστών από την κεντρική και βόρεια Ευρώπη.

Η εξίσωση που θα μπορούσε να επικοινωνηθεί αυτό τον καιρό έχει πολλά αντισταθμιστικά οφέλη για τους «βόρειους», που σταθερά προσπαθούμε να «γοητεύσουμε» για να φέρνουν τα ωραία τους χρήματα στην χώρα μας, και πλέον για να μένουν μεγαλύτερα διαστήματα.

Η ιδέα των «ενεργειακών μεταναστών»

Η έννοια των ενεργειακών μεταναστών υπάρχει φυσικά εδώ και δεκαετίες, αλλά για πρώτη φορά δεν θα αφορούσε πάμφτωχους Ασιάτες και Αφρικανούς που αναγκάζονται να ψάξουν καλύτερο επίπεδο ζωής. Αντιθέτως, ακούστηκε από τα πιο «επίσημα χείλη» που θα μπορούσαν να ξεστομίσουν τον όρο, τον Σεπτέμβριο από τον Υπουργό Τουρισμού, Βασίλη Κικίλια που κάλεσε τους Γερμανούς να έρθουν στην Ελλάδα για να… ξεχειμωνιάσουν, «σιγοντάροντας» τον δήμαρχο Χανίων Παναγιώτη Σημανδαράκη που έβγαινε σε ελληνικά και γερμανικά μίντια και διαλαλούσε την κρητική φιλοξενία.

«Καλούμε κάθε Γερμανό που θέλει να έρθει κοντά μας αυτόν τον χειμώνα, να ζήσει εδώ – μακριά από τις κρίσεις. Τα Χανιά είναι το τέλειο μέρος για να αντιμετωπίσει κανείς έναν χειμώνα κρίσης: ζεστοί, φιλικοί άνθρωποι και ίσως το καλύτερο κλίμα όλον τον χρόνο σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν χρειαζόμαστε καν θέρμανση στο σπίτι» έλεγε στο τέλος του καλοκαιριού ο δήμαρχος. Μόνο που από τότε, δεν ξανακούστηκε λέξη επί του θέματος. Ούτε από επίσημα χείλη, ούτε καν από φορείς, πόσω δε μάλλον από κάποιο υπουργείο ή άλλο κρατικό ή τοπικό εκπρόσωπο. Και δεν ήταν μόνο η απουσία επικοινωνίας του όλου θέματος, αλλά και η αδράνεια σε ότι αφορά την ανάληψη κάποιας πρωτοβουλίας από οποιονδήποτε.

Τα δύσκολα δεδομένα στην βόρεια Ευρώπη

Ομολογουμένως δεν είμαστε οι μόνοι που ζούμε ακρίβεια και δυσκολίες λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Στην πραγματικότητα, σε αρκετά σημεία, είμαστε αρκετά «τυχεροί», συγκριτικά με αρκετές περιπτώσεις στην ήπειρο μας.

H τιμή του αερίου στην Ευρώπη πήγε από 15€ Μεγαβατώρα που ήταν πέρυσι, στα 343€ η Μεγαβατώρα το καλοκαίρι! Η τιμή την περασμένη εβδομάδα, έπεσε βέβαια κοντά στα 200€ το Μεγαβάτ ανά ώρα, αλλά και πάλι μιλάμε για μια αύξηση μεγαλύτερη του δεκαπλάσιου.

Σε κάποιες χώρες η τιμή του ρεύματος έχει αυξηθεί μέχρι και 600%. Κι αυτό σημαίνει πως τα φτωχότερα νοικοκυριά σε χώρες όπως η Βρετανία, η Ολλανδία ή η Εσθονία, έχουν ήδη δει το κόστος ζωής τους να μειώνεται δραστικά. Στο «νησί» ήδη μετράνε μείωση 16% στην αγοραστική τους αξία και στην Ολλανδία 12%, ενώ στην Εσθονία πριν καν αρχίσει ο Νοέμβρης είχαν ξεπεράσει το 25%.

Με τα οικιακά τιμολόγια σε ρεύμα και λοιπούς λογαριασμούς να έχουν αυξηθεί κατά 40% μέσο όρο σε όλη την Ευρώπη, και με τις θερμοκρασίες να αρχίζουν να πέφτουν πλέον, είναι εμφανές πως η «μετανάστευση» έστω και για 1-2 χειμώνες, στα πιο ζεστά νότια κλίματα, είναι μια σκέψη που εκατομμύρια Ευρωπαίοι κάνουν, ειδικά όσοι μπορούν να εργαστούν εξ’ αποστάσεως. Αλλά για να τους «τραβήξουμε» προς τα μέρη μας, θα έπρεπε να κάνουμε περισσότερα, και πιο οργανωμένα. Και κυρίως, γρήγορα.

Η απόσταση μεταξύ «καλής ιδέας» και «χαμένης ευκαιρίας»

Θεωρητικά, θα μπορούσε, να υπάρξει αυτό τον χειμώνα ένα διαφορετικό μεταναστευτικό «κύμα» από κατοίκους Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης που θα μπορούσαν να ξεχειμωνιάσουν σε Ελλάδα, Τουρκία, Τυνησία, Ισπανία και Πορτογαλία.

Αυτό θα βόλευε εξαιρετικά την χώρα μας. Ένα τρίμηνο (τουλάχιστον) επιμήκυνσης της τουριστικής περιόδου, ανοικτά ξενοδοχεία και βραχυχρόνιες μισθώσεις όλο το χειμώνα, ίσως και την άνοιξη, πιθανότατα και αγορές ακινήτων από τους ενεργειακούς μετανάστες. Κι από κοντά, η πολυθρύλητη Silver Economy, δηλαδή η προσέλκυση εύπορων αλλοδαπών συνταξιούχων με αφορμή την ενεργειακή κρίση, θα μπορούσε να είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για την Ελλάδα, αρκεί να είχε προετοιμαστεί κατάλληλα, για να μαζέψει επισκέπτες και «επενδυτές» από τον Οκτώβριο ως και το Πάσχα.

Μόνο που ανάμεσα σε προεκλογικές προετοιμασίες, σκάνδαλα και εσωτερικά προβλήματα, η κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία μοιάζουν να χάνουν το… τρένο. Μόνο που εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως οι προϋποθέσεις υπήρχαν ήδη, πέρα από τις συγκυρίες, για να «σαγηνεύσουμε» χρήμα και ανθρώπους από τις «πλούσιες γειτονιές» της βόρειας Ευρώπης.

Την τελευταία διετία, έχουν νομοθετηθεί σημαντικά φορολογικά και οικονομικά «θέλγητρα» για αλλοδαπούς κατοίκους, που θα σκέφτονταν να μετεγκατασταθούν στην Ελλάδα. Τα νέα νομοθετήματα, βασίζονται σε ανάλογες διατάξεις ξένων χωρών, όπως της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Μάλτας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας.

Το σχέδιο μάλιστα, είναι αρκετά φιλόδοξο κι επιχειρεί να προσελκύσει στη χώρα μας τρεις διαφορετικές κατηγορίες ιδιωτών: ιδιώτες μεγάλου πλούτου, συνταξιούχους και τέλος μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους από το εξωτερικό, που, όπως ανέφεραν οι κυβερνητικές πηγές «επιθυμούν να μεταφέρουν την τεχνογνωσία τους στη χώρα μας συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων, που επιθυμούν να επαναπατριστούν και των «ψηφιακών νομάδων».

Το «καλό χρήμα» που κυνηγάει το ελληνικό κράτος

Από το 2020 μπορεί κανείς να γίνει φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, εφόσον πραγματοποιήσει στη χώρα, επένδυση ποσού τουλάχιστον 500.000 € σε ακίνητα, επιχειρήσεις,  κινητές αξίες, μετοχές ή μερίδια σε νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες με έδρα την Ελλάδα, εφόσον δεν ήταν Έλληνας φορολογικός κάτοικος τα προηγούμενα 7 από τα 8 χρόνια πριν τη μεταφορά της φορολογική κατοικία του στη χώρα.

Εφόσον υπαχθούν στο εν λόγω καθεστώς εναλλακτικής φορολόγησης οι επενδυτές οφείλουν να καταβάλουν ετήσιο  φόρο ποσού 100.000 € κατ’ αποκοπή για το σύνολο του εισοδήματός τους, που προκύπτει στην αλλοδαπή, ενώ μπορούν να συμπεριλάβουν στο καθεστώς αυτό και μέλη της οικογένειάς τους με επιπλέον κατ’ αποκοπή ετήσιο φόρο 20.000  € ανά συγγενικό πρόσωπο.

Επιπλέον, απαλλάσσονται από το φόρο δωρεάς και κληρονομιάς της αλλοδαπής περιουσίας τους. Κατά τα άλλα, ως προς το εισόδημα, που προκύπτει στην Ελλάδα, τα εν λόγω φυσικά πρόσωπα θα φορολογούνται κατά τις γενικές ισχύουσες στην ημεδαπή φορολογικές διατάξεις. Η μέγιστη διάρκεια υπαγωγής στο εν λόγω φορολογικό καθεστώς εναλλακτικής φορολόγησης είναι τα 15 έτη.

Αντίστοιχη δυνατότητα μεταφοράς της φορολογικής τους κατοικίας στην Ελλάδα για μέγιστη διάρκεια 15 ετών δίνεται και στους αλλοδαπούς συνταξιούχους, που επιθυμούν να επωφεληθούν του κλίματος και της γεωγραφικής θέσης της χώρας μας.

Προϋποθέσεις για την υπαγωγή τους στο εν λόγω καθεστώς εναλλακτικής φορολόγησης είναι να μην ήταν φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδας τα προηγούμενα 5 από τα 6 έτη πριν από τη μεταφορά της φορολογικής κατοικίας τους στην Ελλάδα και να μεταφέρουν τη φορολογική τους κατοικία από κράτος, με το οποίο είναι σε ισχύ συμφωνία διοικητικής συνεργασίας στον τομέα της φορολογίας με την Ελλάδα. Οι ανωτέρω συνταξιούχοι θα καταβάλλουν ετήσιο φόρο με συντελεστή μόλις 7% επί του συνόλου του εισοδήματός τους, που αποκτήθηκε στο εξωτερικό.

Αυτά που δεν είδαν ποτέ – ούτε μέσα, ούτε έξω

Θα περίμενε κανείς, πως κυνηγώντας μερικά δις ευρώ, και όση ανάπτυξη θα φέρουν στην πολύπαθη ελληνική οικονομία, όσοι σχετίζονται με την επικοινωνία αυτών των ευκαιριών στο εξωτερικό, θα… έτρεχαν για να μαζέψουν “Silver money” και να κάνουν γνωστό σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κοινά τα πλεονεκτήματα της «ζεστής κι ηλιόλουστης» Ελλάδας, σε μια τόσο ιδιαίτερη συγκυρία παγκοσμίως.

Μην ψάξετε όμως μάταια… Δεν υπήρξε καμία καμπάνια, κανένα μάρκετινγκ, καμία διαφήμιση, κανένα μήνυμα, και φυσικά καμία οργάνωση ή σχέδιο για να τραβήξουμε συνταξιούχους, εκατομμυριούχους ή οποιασδήποτε κατηγορίας σχετικές επενδύσεις απ’ το καλοκαίρι κι έπειτα.

Πέρα από την κυβέρνηση, και οι περιφερειακοί και δημοτικοί φορείς, για διαφορετικούς λόγους βέβαια, χάνουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουν πανευρωπαϊκά τα τοπικά τους πλεονεκτήματα, ενώ η ιδιωτική πρωτοβουλία, εκλείπει και πάλι.

Τι θα μπορούσε να προλάβει να γίνει; Χωρίς σχέδιο και business plan, ελάχιστα πράγματα. Η παρουσίαση σημείων όπως η Κρήτη, το Ιόνιο, το νότιο Αιγαίο ή ακόμα και η Πελοπόννησος ως εξαιρετικών spots για να «ξεχειμωνιάσει» ένας Γερμανός, ένας Βρετανός ή ένας Ολλανδός οικογενειάρχης ή συνταξιούχος, προσφέροντας τους διευκολύνσεις στην εύρεση σπιτιών, εισιτηρίων και εμπειριών δεν χρειάζεται βέβαια μήνες προετοιμασίας.

Χρειάζεται διάθεση και οργάνωση

Τα περαιτέρω βήματα βέβαια, που θα ήταν σαφώς πιο αποδοτικά και επικερδή και για τις τοπικές οικονομίες και για την συνολική οικονομία της χώρας, θα έπρεπε να βασίζονται σε ένα συνεργατικό οικοδόμημα, το οποίο μόνο κάποιο πρόσωπο ή φορέας (ουσιαστικά ιδιωτικός) με όραμα θα μπορούσε να χτιστεί. Ποια θα ήταν αυτά τα βήματα;

Η προσφορά υπηρεσιών που θα διευκολύνουν τους υποψήφιους επενδυτές, κι όχι απλά μεσιτικά sites που δεν προσφέρουν ούτε καν μια σοβαρή οικονομική ανάλυση των τάσεων – και της σημερινής κατάστασης – του real estate στην Ελλάδα.

Η παροχή σύγχρονων λύσεων που θα «κουμπώνουν» με τα ακίνητα και την επένδυση σε αυτά, είτε αυτές έχουν να κάνουν με την ενεργειακή αυτονομία (προφανώς ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που θα εξετάσει την αγορά ενός ακινήτου σε ένα μέρος με πολύ ήλιο ή και αέρα, θα περιμένει να έχει και τη δυνατότητα χρήσης φωτοβολταϊκών/αιολικών λύσεων), τον παραδοσιακό ή και οικολογικό τρόπο κατασκευής και συντήρησης, την επιλογή και την χρήση smart home τεχνολογίας, και όλων όσων εξελίσσονται παγκοσμίως. Αυτό βέβαια κοντράρει στην ελληνική πραγματικότητα με τα ενεργειακά πιστοποιητικά, τις χρονοβόρες διαδικασίες, και μια σειρά  άλλων προβλημάτων.

Αλλά ακόμα και μόνο η οικονομική ανάλυση των ευνοϊκών δεδομένων του real estate πανευρωπαϊκά θα αρκούσε αν υπήρχε η κατάλληλη επικοινωνία. Αυτή τη στιγμή, η Γερμανία και η βόρεια Ευρώπη βιώνουν στάδια κούρασης της αγοράς ακινήτων – στις μεγάλες γερμανικές πόλεις οι τιμές χαρακτηρίζονται πλέον ως «υπερτιμημένες και ασύμφορες» ενώ στις περισσότερες κεντροευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, οι αποδόσεις έχουν πέσει σημαντικά αφού είναι ασύμφορη η αγορά οικιστικών ακινήτων, που σε συνδυασμό με την αύξηση των επιτοκίων και τον πληθωρισμό δημιουργεί προϋποθέσεις «κρίσης» στην αγορά ακινήτων.

Αντιθέτως, στην Ελλάδα, οι τιμές βρίσκονται μεν στο υψηλότερο τους σημείο την τελευταία δεκαετία, αλλά με τον τραπεζικό δανεισμό σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, και με μια επερχόμενη «έκρηξη» στην προσφορά νέων ακινήτων την επόμενη πενταετία (λόγω Ελληνικού, απελευθέρωσης των «εγκλωβισμένων» από τις τράπεζες και τις κατασχέσεις εκατοντάδων χιλιάδων ακινήτων, αλλά και την σταθερή αύξηση νέων οικοδομών), τα δεδομένα λένε πως η επένδυση σε real estate στην χώρα είναι εξαιρετικά αποδοτική και ασφαλής, αφού δεν βασίζεται σε καμία «τεχνητή φούσκα», και σε «δανεικό χρήμα».

Δυστυχώς, η ευκαιρία φαίνεται πως θα χαθεί αυτό το χειμώνα, και ελπίζοντας πως δεν θα έχουμε και δεύτερο δύσκολο χειμώνα λόγω ενεργειακής κρίσης και πολέμου, δεν θα ξαναβρεθεί αντίστοιχη σύντομα για να μαζέψουμε πρόθυμους Ευρωπαίους που θα θέλουν να ζήσουν ζεστές χειμωνιάτικες μέρες.

Διαβάστε ακόμα: Γιατί τα ενοίκια είναι τόσο υψηλά στην Αθήνα;

TAGS :
real estate

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook