«Η αλλαγή είναι η ταχύτητα με την οποία εισβάλλει το μέλλον στη ζωή μας», έγραψε κάποιος μεγάλος. Εμείς πότε θα οδηγήσουμε τη ζωή μας στο μέλλον με την ταχύτητα που πρέπει; Credit:krupp/Flickr
Είμαστε αναστατωμένοι, οργισμένοι, φοβισμένοι. Κατανοητό. Κοιτάμε με απορία ο ένας τον άλλο και τα σενάρια δίνουν και παίρνουν. Τι θα κάνουμε τώρα; Προς τα πού πάμε; Ποιος θα μας πει, θα μας δώσει μια ιδέα; Σιωπή γύρω. Αλλά οι απαντήσεις είναι αναγκαίες και επείγουσες. Έχουμε ένα μειονέκτημα. Μείναμε στα απλά: φιλοξενία, παρέα, κέφι και έξω καρδιά, φιλότιμο… Δηλαδή «soft skills», που δεν είναι για δημιουργία, αλλά για να ομορφαίνεις τη ρουτίνα της ζωής. «Απλά» είναι και τα MBA όταν είναι κενά συνθετικής ικανότητας… Όσο μέναμε στα απλά, οι κοινωνίες ξεπερνούσαν αδιέξοδα. Οι άνθρωποι, ακόμη και με τις αντιθέσεις ή τα προβλήματά τους, δημιουργούσαν. Από την εποχή του χαλκού έως το πρώτο NFC-ready smartphone, συντροφικά έδιναν λύσεις.
Σήμερα η υφήλιος προσπαθεί με ψυχραιμία να αντιμετωπίσει τα μη βιώσιμα μοντέλα που δημιούργησε. Στο σχολείο θα αλλάξουμε τη διάταξη των θρανίων; Τα παιδιά θα μαθαίνουν εμπειρικά ή αποστηθίζοντας; Ο αγρότης θα επιδοτείται ή θα γίνει επιχειρηματίας emerging markets; Ο ψυχίατρος θα περιμένει προγράμματα Υπουργείων ή θα φτιάξει εταιρεία κοινωνικής υπηρεσίας; Να μάθω προγραμματισμό; Φτιάχνουμε εξαγωγικές κοινοπραξίες οικοτεχνικών προϊόντων; Τι θα πεις στο παιδί σου για το μέλλον της εργασίας; Πώς θα ετοιμάσουμε προσωπικότητες για συνεργασία με το πολυπολιτισμικό κοινό; Θα φτιαχτεί νοσοκομείο με απόλυτα διαφανείς χρηματοδότες τις ιατρικές εταιρείες και crowdfunding εθελοντικών ομάδων; Θα πωλούν τα e-shops παραδοσιακά προϊόντα με ολοκληρωμένη εμπειρία του πελάτη τους ; Θα δικαιώνεται ο παραπονούμενος πολίτης άμεσα, πριν φωνάξει στο twitter; Το κράτος θα γίνει δημόσιο στο internet;
Υπάρχουν χιλιάδες ερωτήματα που δεν βρίσκονται στην επίσημη ατζέντα της χώρας, ούτε στο μικρό μας μυαλό. Υπάρχουν και οδηγούν σε πιεστικές επιλογές. Να μείνω, να φύγω; Να κλείσω, να ανοίξω; Να μειώσω, να αυξήσω; Πρέπει να αλλάξουν τόσα πολλά, που δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει πόσα μπορούμε. Αυτές οι αλλαγές όμως είναι υποχρέωση του καθενός μας για να υπάρξει συνέχεια και επόμενες γενιές.
Έχουμε την ψυχραιμία να σκεφτούμε, να μιλήσουμε με πράο τρόπο, να συνθέσουμε, ή θα συνεχίσουμε σαν όχλος να κοκκινίζουμε και οι μέρες θα περνούν με γκρίνια; Θα απαιτήσουμε όλοι μια ατζέντα μέλλοντος, ή θα μείνουμε στο στρουθοκαμηλισμό του παρελθόντος; Τα «κεκτημένα» δεν υπάρχουν, γιατί πρέπει να τα φτιάξεις εσύ και όχι να σου τα δώσουν κάποιοι άλλοι έτοιμα (κατόπιν πίεσης). Τα «δικαιώματα» θα κερδίζονται σκληρά, με εξειδίκευση και ποιότητα εργασίας και συμπεριφοράς. Τα «κέρδη» θα προκύπτουν μόνο αν η προστιθέμενη αξία που δίνεις είναι συγκριτικά (με άλλους) μοναδικής αντίληψης. Τα «κεφάλαια» θα είναι ιδέες που αφορούν και επιλέγονται από πολλούς. Οι «οικονομίες» θα είναι λίγες και μόνο εφόσον υπάρχει… νοικοκυριό. Οι «επενδυτές» θα είναι όσοι μαζεύονται και συνεισφέρουν στην κοινότητα που δημιουργείς. Τα νοήματα των δεδομένων λέξεων αλλάζουν και είναι ευκαιρία να ωριμάσουμε! Η Ελλάδα πού θα είναι σε αυτό το γίγνεσθαι;
Για να χειριστείς τόσες κρίσιμες επιλογές και για να μειώσεις τον αρνητικό αντίκτυπο των πειραματισμών του μέλλοντος και τη δύναμη με την οποία μας έρχεται, θέλει ψυχραιμία. Λογική. Όχι φωνές, σπρωξίματα, ξύλο και συνεχή μιζέρια. Γιατί έτσι όχι μόνο δεν ορίζεις το μέλλον που δημιουργούν οι ομάδες του παγκόσμιου χωριού, αλλά, φωνάζοντας τόσο άναρθρα, δεν θα σε πλησιάζει κανείς. Όλα τα δίκια του κόσμου να έχουμε οι Έλληνες ότι δεν φταίμε, ακόμη και αν η υφήλιος συνωμότησε εναντίον μας, ακόμη κι αν κρύβονται οι Ελ πίσω από την κρίση, ήρθε η ώρα να σταματήσουν οι συναισθηματικές μας εκρήξεις και να πιάσουμε δουλειά. Προσπάθεια, μανίκια σηκωμένα, καπατσοσύνη, όλοι κοντά και δεμένοι.
Όσο κι αν η χώρα μοιάζει «χαμένο στοίχημα», αξίζει να προσπαθήσουμε.Αφενός γιατί δεν περιμένουν την αφεντιά μας οι χώρες υποδοχής μεταναστών, αφετέρου η Ελλάδα είναι μια όμορφη ιστορία! Κάποιος μεγάλος έχει γράψει ότι η αλλαγή είναι η ταχύτητα με την οποία εισβάλλει το μέλλον στη ζωή μας. Εγώ να ρωτήσω αντίστροφα: Πότε εμείς θα οδηγήσουμε τη ζωή μας στο μέλλον με την ταχύτητα που πρέπει;
Στην εποχή της λογικής να σκέφτεσαι και να πράττεις μυαλωμένα. Μην κραυγάζεις σαν θηρίο-απολίθωμα.
O Τάσος Παγκάκης είναι στέλεχος επιχειρήσεων από το 1988.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
