Ο καθηγητής Alessandro Αcquisti του πανεπιστημίου Carnegie Mellon ερευνά ποιες είναι οι επιπτώσεις της τεχνολογίας στην ιδιωτική ζωή και την ασφάλειά της. Πρόσφατα, άφησε άναυδο το κοινό και τους τηλεθεατές του CBS με ένα πείραμα… ολίγον «Big Brother». Φωτογράφισε τυχαίους φοιτητές στην Πανεπιστημιούπολη και σε μικρό χρόνο, χρησιμοποιώντας ένα δωρεάν software face recognition, όχι μόνο εντόπισε ποιος είναι ο καθένας, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις βρέθηκαν και τα προσωπικά τους στοιχεία (συμπεριλαμβανομένων των αριθμών κοινωνικής ασφάλισης). Το πρόγραμμα έψαχνε ανάμεσα στα Facebook profile και στο Internet, για να συγκεντρώσει τα αναγκαία δεδομένα.
Ο καθηγητής υποστηρίζει ότι πολύ σύντομα το face recognition θα γίνει τόσο διαδεδομένο όσο είναι το Google search, λόγω της τρομερής διείσδυσης των smartphones και της ευρείας διάδοσης προσωπικών μας δεδομένων. Άφησε να εννοηθεί σε συνεντεύξεις του ότι ο καθένας θα μπορεί να υπόκειται σε τέτοιες «έρευνες» αδιάκριτα, ακόμα και κείνοι που είναι προσεκτικοί με τη χρήση του Διαδίκτυου. Ένας από τους συμμετέχοντες σε αυτό το ιδιότυπο πείραμα δήλωσε ότι «δεν πρόκειται να με βρείτε γιατί είμαι πολύ προσεκτικός με τις φωτογραφίες μου online» και όμως βρέθηκε, γιατί ένας φίλος του είχε κάνει upload φωτογραφίες του, λέει ο καθηγητής.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στην Αγγλία, η Tesco είχε ήδη ανακοίνωσε από το 2013, ότι σχεδιάζει να τοποθετήσει μέσα σε 5 χρόνια υψηλής τεχνολογίας κάμερες στα 450 πρατήρια βενζίνης που διαθέτει. Ο εξοπλισμός θα σκανάρει τα πρόσωπα και τα μάτια των πελατών, θα υπολογίζει ηλικία και φύλο και σε κάθε μετέπειτα επίσκεψη του πελάτη, θα του προβάλει custom-tailored (σχετικές μ’ αυτόν) διαφημίσεις στα υπαίθρια monitors που βλέπει αυτός ο πελάτης.
Οι εταιρείες μπορεί να χρησιμοποιούν ευρύτερα σε λίγα χρόνια την τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου, για τη βελτίωση των επιχειρηματικών δράσεων και της ασφάλειάς τους. Οι λιανοπωλητές ήδη το κάνουν με εγκατάσταση κρυφών καμερών ασφαλείας, στη Γαλλία σε οίκους μόδας για να μάθουν περισσότερα για τους πελάτες τους, ενώ μεγάλα εμπορικά κέντρα μπορούν, βάζοντας live recognition cameras σε διαφημιστικά monitors να ταυτίζουν διαφήμιση και προωθητικό μήνυμα με τον πελάτη που περνάει από μπροστά τους.
Στην αιχμή της τεχνολογίας είναι το σύστημα Facedeals, από ένα μικρό startup τη Redpepper labs, στο Nashville του Tennessee, το οποίο ανακοινώθηκε το 2012 ως δοκιμαστικό για face recognition entry στο Facebook και σε εμπορικά σημεία λιανικής ή προγράμματα μελών διαφόρων brands, διαγωνισμών κ.λπ.! Φανταστείτε το σε ένα εστιατόριο ή ένα club. Μια κομψή κοπέλα βαδίζει με αέρα στο μαγαζί, πηγαίνει στο ειδικό μόνιτορ και η τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου αφενός τη συνδέει στο Facebook ή και καταγράφει πού μπήκε ή/και της λέει ποιο από τα αγαπημένα της κοκτέιλ είναι «on-offer» απόψε! Παράλληλα, η προσφορά της έρχεται και ως μήνυμα, για να το προωθήσει παραέξω.
Ο φόβος της αναγνώρισης προσώπου, ως προσωπικό δεδομένο, ίσως να μειώνεται όταν χρησιμοποιείται από εμπορικούς φορείς, αφού θα το έκαναν για να δώσουν πιο προσωποποιημένες υπηρεσίες. Ο Joseph Atick, ένας από τους πρωτοπόρους στην ανάπτυξη της αναγνώρισης προσώπου, λέει «Big Brother is no longer big government; Big Brother is big business». Ο Atick πιστεύει ότι η εμπορική χρήση της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου θα πρέπει να ρυθμιστεί με κανόνες ασφάλειας, για να μην παραβιάζεται η ιδιωτική ζωή των ανθρώπων.
«Η οπτική μου ταυτότητα, το faceprint μου, θα πρέπει να αναγνωρίζεται ως ιδιοκτησία μου. Το πρόσωπό μου είναι τόσο σημαντικό όσο και τα οικονομικά μου αρχεία ή τα ιατρικά μου αρχεία», λέει Atick Stahl, αν και ο ίδιος έκανε upload στα κοινωνικά δίκτυα και τις πλατφόρμες το πλούσιο βιογραφικό του, καθώς καλύπτεται η δράση του από διεθνή επιχειρηματικά μέσα!
Είμαι σίγουρος ότι το face recognition θα έχει οπωσδήποτε εφαρμογές security σε τραπεζικά καταστήματα (προσπαθώντας να μειώσει τους κινδύνους hacking και κλοπών), σε συστήματα live εξυπηρέτησης πελατών, σε πλατφόρμες διαχείρισης παραπόνων και σε νομικές αντιδικίες. Ήδη υπάρχουν πολλά παραδείγματα, έστω σε πιλοτική φάση.
Το μάθημα για σήμερα είναι, ότι υπάρχει μια εν δυνάμει αγορά-ευκαιρία για «big business» από κρατικούς φορείς, ιδιωτικές εταιρείες, startups και πολίτες-πελάτες. Η αγορά αυτή πρέπει να ρυθμιστεί και πιστεύω ότι θα γίνει, όπως κι όλα τα σχετικά στον κόσμο. Τέλος, θα χρειαστούν ειδικές ικανότητες και εκπαίδευση στο χώρο της ασφάλειας υπολογιστικών συστημάτων και άλλων σχετικών ειδικοτήτων, η οποία αφορά στα νέα παιδιά στο χώρο της τεχνολογίας.
O Τάσος Παγκάκης είναι στέλεχος επιχειρήσεων από το 1988
Διαβάστε ακόμα: Έρχονται τα ρομπότ – αυτή τη φορά, πραγματικά!