Guy Στεφάνου: «Μικρές ή μεγαλύτερες αποτυχίες, μακροπρόθεσμα σε μαθαίνουν να προσέχεις»

Ο Guy Στεφάνου συνδημιούργησε το d.Mod, ένα ελληνικό brand με πρωτοποριακά σχέδια επίπλων και ηθικές πρακτικές κατασκευής και εργασίας, που δεν μοιάζει με κανένα άλλο.

– Είσαι σχεδιαστής επίπλων. Μετά τον κορωνοϊό αλλάζει ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε το ίδιο μας το σπίτι;

Όλοι άλλαξαν, όλα αλλάζουν, γιατί όχι και η αντίληψη του σπιτιού μας; Συνέβη σε πολλούς.

– Πώς βιώσατε τον εγκλεισμό με τους συνεργάτες σου; Σας γεννήθηκαν καινούργιες ανησυχίες;

Σίγουρα στη νηνεμία του εγκλεισμού ο εσωτερικός διάλογος ήταν πιο άνετος και ο στοχασμός πιο ελεύθερος. Αναρωτήθηκα από νωρίς τι θα σήμαινε η «επιστροφή στην κανονικότητα» και αν θα ήταν εφικτό να δημιουργηθεί μια νέα κανονικότητα που θα ήταν πιο κοντά στην ουσία του καθενός μας. Μακάρι να είχαμε ένα υπουργείο πολιτισμού που θα μπορούσε να ξεριζώσει το κατεστημένο. Μακάρι να είχαμε μια ηγεσία που θα προστάτευε τον εμπορικό κλάδο εν γένει και τους εργαζόμενους κατα προτεραιότητα αντί για τα συμφέροντα λίγων. Και βέβαια μακάρι να είχαμε ένα υπουργείο παιδείας που πράττει ανάλογα με τις τεράστιες ευθύνες του. Μακάρι τα κοινωνικά κινήματα που προέκυψαν από αυτή την περιπέτεια να βρουν γόνιμο έδαφος να συνεχίσουν να ακούγονται οι φωνές τους. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

– Είσαι αισιόδοξος για τη συνέχεια;

Προφανώς, τι άλλο;

«Η εταιρεία d.Mod ξεκίνησε όταν συνειδητοποίησα ότι είναι αδύνατος ο βιοπορισμός από το θέατρο».

– Η καλλιτεχνική πιάτσα μιλά για τη θεατρική ομάδα «Κοπέρνικος» της οποίας είσαι ενεργό μέλος. Πώς βρέθηκες να ασχολείσαι με τη σκηνοθεσία;

Το να σκηνοθετείς παιδικά έργα είναι σαν να διεισδύεις ξανά στον βαθύτερο, αλώβητο παιδικό σου εαυτό. Διότι τα παιδιά εισβάλλουν με ταχύτητα και καθαρότητα στην ουσία των πραγμάτων. Όταν μου αποκαλύφτηκε ότι το βάθος της σκηνοθεσίας είναι απύθμενο και ότι η σκηνοθεσία σου επιβάλλει να αναμετριέσαι ακατάπαυστα με τον βαθύτερο εαυτό σου, μπήκε ένα τέλος στη διαρκή αγωνία και τον αγώνα να τοποθετηθώ απέναντι στο ερώτημα ποιος είμαι. Εν τέλει για εμένα το παιδικό θέατρο είναι η αφορμή και η προσπάθεια να ξαναζήσω σαν παιδί που δεν το απόλαυσα στην παιδική μου ηλικία.

– Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με την κατασκευή;

Δώδεκα χρονών η αγαπημένη μου δραστηριότητα ήταν να διαμορφώνω τα παιχνίδια μου και να ανακαλύπτω άλλες φόρμες, το αυτοκινητάκι μπορούσε να γίνει ελικόπτερο, το ρομποτάκι εκσκαφέας και λοιπά. Με το ξύλο σαν υλικό, μπήκα στον πρώτο σταθμό της ενηλικίωσής μου, στα 16 στο Μέτσοβο. Με τη μυρωδιά αυτού του υλικού να με διαπερνά και ακόμη και σήμερα, και να φέρει εκείνη την αίσθηση της παντοδυναμίας και των απεριορίστων δυνατοτήτων της ελευθερίας. Ο καλύτερός μου φίλος ήταν ξυλογλύπτης στο Μέτσοβο, έφτιαχνε περίτεχνα τέμπλα εκκλησιών. Περνούσα λοιπόν στο εργαστήριό του τον ελεύθερό μου χρόνο, ακούγαμε Πανούση και παρέα με τη μυρωδιά της υγρασίας του δαδιού, ένιωσα για πρώτη φορά, πραγματικά ελεύθερος.

«Τα έπιπλα d.Μod απευθύνονται σε αυτούς που αναζητούν τον προσωπικό τους χώρο».

– Πώς ιδρύθηκε η d.Mod και γιατί την είπατε έτσι;

Γεννήθηκε με τη συνειδητοποίηση ότι ο βιοπορισμός μέσα από την τέχνη στη χώρα μας είναι σχεδόν αδύνατος, όταν η σκηνοθεσία αναδείχτηκε ως πεδίο στο οποίο ανήκω αδέσμευτα. Το περιβάλλον ενός εργαστηρίου μου ήταν γνωστό και οικείο. Μεγάλωσα άλλωστε σε ένα εργαστήρι κατασκευής χειροποίητων παιχνιδιών. Η d.Mod προέκυψε συγκυριακά μέσα από τη συντροφικότητα και έδωσε μορφή στην έννοια της «κατασκευής» με την οποία συμπορεύτηκα από την παιδική μου ηλικία. Η d.Mod (Design Modules) σημαίνει την τάση του σχεδιασμού με την συνδυαστική δυναμική των επί μέρους στοιχείων. Κάποια στιγμή, με συνοδοιπόρο τον Μιχάλη Φραγκή, όλες αυτές οι ανησυχίες πήραν τη μορφή μιας δημιουργικής εταιρείας.

Κιότο καλεί Καλλιθέα: Ο λιτός και Ιαπωνίζων χώρος του σπιτιού του Guy Στεφάνου.

– Σε ποιους απευθύνονται τα έπιπλα της d.Mod;

Υπάρχει ένα κοινό «χωρίς ηλικία» με το οποίο συμπίπτει η αντίληψη που έχουμε για την αίσθηση του οικείου. Τα περισσότερα πράγματα που σχεδιάζουμε είναι αποτέλεσμα των προσωπικών σχέσεων και της κοινής έγνοιας για τη δημιουργία προσωπικού χώρου, σε μια εποχή όπου η αισθητική και η ποιότητα  κατακρεουργούνται άνευ προηγουμένου, σε όλα τα επίπεδα.

«Τα περισσότερα έπιπλα και λύσεις που προτείνουμε είναι αποτέλεσμα της προσωπικής σχέσης που αναπτύσσουμε στη d.Mod».

– Έχεις ελεύθερο χρόνο; Τι επιλέγεις να κάνεις αυτές τις στιγμές;

Έχω 24 ώρες τη μέρα, όπως όλοι μας. Τον μοιράζω μεταξύ εργαστηρίου και θεάτρου, φίλων και αναγκών.

«Επιτυχία είναι να ασχολούμαι με πράγματα που αγαπώ».

– Ποια αισθάνεσαι ως τη μεγαλύτερη σου επιτυχία μέχρι στιγμής;

Να ασχολούμαι με πράγματα που αγαπώ.

– Ποια ήταν η μεγαλύτερη επαγγελματική σου αποτυχία; 

Όλες οι αποτυχίες, μεγάλες ή μικρές, μακροπρόθεσμα σε μαθαίνουν ένα πράγμα: να προσέχεις.

«Τι συμβουλή θα έδινα σε έναν νέο; Να μην ξεχνά ότι όλα θέλουν το μόχθο τους».

– Τι δεν αντέχεις στον εαυτό σου και ποιο στοιχείο σου έχεις υποπτευθεί ότι αγαπιέται από τους άλλους;

Το τι δεν αντέχω στον εαυτό μου κάθε μέρα διαφέρει. Γενικά δεν με αντέχω, αλλά κι αυτό το χαρακτηριστικό μου φαίνεται ότι αγαπιέται από κάποιους!

– Τι συμβουλή θα έδινες σε ένα νέο παιδί σήμερα που ψάχνει να βρει το δρόμο του;

Να είναι ο εαυτός του, η αλήθεια του. Να μην ξεχνά ότι όλα θέλουν το μόχθο τους.

«Κανείς δεν ονειρεύεται μια εταιρεία για να ασχολείται με υπογραφές, γραφειοκρατία, λογιστικά και διοικητικές λεπτομέρειες».

– Η προσωπική σου ευτυχία συνδέεται με την επαγγελματική σου επιτυχία;

Η ευτυχία της δημιουργίας και η ενσυναίσθηση της χρησιμότητας πορεύονται μαζί. Η ευτυχία δεν είναι κατ’ ανάγκη επιτυχία.

«Σίγουρα στη νηνεμία του εγκλεισμού ο εσωτερικός διάλογος ήταν πιο άνετος και ο στοχασμός πιο ελεύθερος».

– Πώς καταφέρνεις να απεμπλακείς από το micromanagement καθημερινών λεπτομερειών; Από τα «δέντρα» που ίσως σε αποσπούν από το «δάσος»;

Η κατάλληλη οργάνωση της επιχείρησης, η διαχείριση χρόνου και ο καταμερισμός εργασίας μου επιτρέπουν τη διαρκή διαδρομή από το δέντρο στο δάσος και αντίστροφα. Κανείς δεν ονειρεύεται μια εταιρεία για να ασχολείται με υπογραφές, γραφειοκρατία, λογιστικά και διοικητικές λεπτομέρειες. Όμως αυτό είναι μέρος του δάσους.

«Μακάρι τα κινήματα που προέκυψαν από αυτή τη δυσκολία του ιού να βρουν γόνιμο έδαφος να ακουστούν οι φωνές τους».

– Πως συνδυάζεις το ντιζάιν με το… μάνατζμεντ; Είναι σχιζοφρενικό;

Καταρχάς δεν θα το έλεγα σχιζοφρενικό, όμως σίγουρα μεταξύ ονείρου και λογικής υπάρχει ένας άνεμος ασυμβατότητας που ενίοτε γίνεται ευνοϊκός τυφώνας.

– Γιατί, κατά τη γνώμη σου, τα τελευταία χρόνια σνομπάραμε τις εφαρμοσμένες τέχνες και τη «μαστοριά» στη χώρα μας; Βλέπεις ρεύμα επιστροφής τους με νέους τεχνίτες και σχεδιαστές;

Υπάρχει πάντα ένας κόσμος δημιουργικός που αγνοεί την περιφρόνηση της «μαστοριάς», ένας κόσμος που συχνά «επιστρέφει». Άλλωστε οι αληθινοί άνθρωποι του μόχθου είναι ασφαλείς εκεί στις τεχνικές και στη μαστοριά τους.

«Οι άνθρωποι του μόχθου είναι ασφαλείς εκεί στις τεχνικές και στη μαστοριά τους».

– Ποια θα έπρεπε να είναι κατά τη γνώμη σου η ταυτότητα του νέου ελληνικού ντιζάιν;

Τι χρώμα πρέπει να έχει ένας «καλός» πίνακας; Η ταυτότητά μας είναι αυτά που φέρουμε ως βιώματα και εμπειρίες. Αν αυτά εκφράζονται στη διαδικασία και ενσαρκώνονται στο τελικό προϊόν της δημιουργίας, η ταυτότητα του ντιζάιν, ελληνικού ή μη, δε χρειάζεται να περιγραφεί με λέξεις.

– Ποιο είναι με δύο λόγια το στυλ της d.Mod;

Με δύο λέξεις, industrial-οικείο, υπό την έννοια του λιτού, χειροποίητου ανθρωποκεντρικής αντίληψης σχεδιασμού, όπως άλλωστε και τα πρωτότυπα χειροποίητα εργαλεία μας που στοχεύουν να ανταποκρίνονται στην παραγωγή των σχεδίων μας.

Το σπίτι του Guy είναι πάνω από το εργαστήρι, εκεί όπου φτιάχνει τα πάντα -σχεδόν- με τα χέρια του.

– Έχετε δημιουργήσει έναν χώρο που δεν είναι ούτε μαγαζί ούτε ακριβώς έκθεση αλλά μοιάζει και λίγο με… ντιζάιν καφέ (χωρίς να είναι ούτε καφέ). Τελικά, τι είναι ο περίφημος χώρος σας στην Καλλιθέα;

Ένα πεδίο ασφαλείας, δημιουργίας, τόσο αντικειμένων επίπλων και φωτιστικών, όσο και αναμνήσεων. Και φροντίζαμε αυτό πριν μας τα χαλάσει ο κορωνοϊός, να το μοιραζόμαστε και με άλλους.

«Με τον κορωνοϊό όλοι άλλαξαν, όλα αλλάζουν, γιατί όχι και η αντίληψη του σπιτιού μας; ».

– Τα events στη d.Mod όπου χαρίζονται πρωτότυπα σχέδια σε φίλους της μάρκας, έχουν γίνει talkofthetown. Αληθεύει ότι αυτή η… κατάσταση θα συνεχιστεί επ’ αόριστον;

Το πρωτότυπο φτιάχνεται εκεί. Η διαδικασία σχεδιασμού στη d.Mod είναι η απευθείας αποτύπωση πάνω στο υλικό. Η απόφαση που πάρθηκε από νωρίς είναι τα πρωτότυπα που προκύπτουν να χαρίζονται πριν μπουν σε διαδικασία παραγωγής. Έτσι προέκυψαν και τα «Meet up with the Prototypes», βραδιές μεταξύ θεάτρου-μουσικής και κωμικών καταστάσεων, κληρώνονται τα πρωτότυπα των νέων σχεδίων της εταιρείας. Ελπίζουμε από Σεπτέμβριο να ξανασυναντηθούμε στη d.Mod.

//Αριστοτέλους 23, Καλλιθέα.
Τ: 2109222505
Ε: [email protected]

Για τις online επισκέψεις σας, περιηγηθείτε εδώ.

Διαβάστε ακόμα: Στη D.Mod πάντα θα επιστρέφεις με το πρώτο φως της δημιουργίας.

TAGS :
D.MOD design Guy Στεφάνου

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook