Maximilian Riedel: «Για να προοδεύσεις, πρέπει να σπάσεις την παράδοση»

«Ο Claus Riedel, ο παππούς μου, ήταν τόσο οραματιστής ώστε έδωσε στο ποτήρι του κρασιού μια νέα μοντέρνα εμφάνιση, η οποία αποτέλεσε την κοινή βάση για όλους μετέπειτα».

Στην Αθήνα βρέθηκε προσκεκλημένος της εταιρίας Deals για δύο εργαστήρια “ποτηρογνωσίας” της νέας σειράς Riedel Veloce ο διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος της Riedel, Maximilian Riedel. Ο 11ης γενιάς υαλουργός, επικεφαλής της αυστριακής επιχείρησης που ιδρύθηκε το 1756 και παραμένει οικογενειακή, είναι ένας άκρως δημιουργικός υαλουργός και δαιμόνιος επιχειρηματίας αλλά και ακούραστος ρήτωρ όταν χρειαστεί, για την προβολή των ποτηριών του, όπως απέδειξε στα δύο εργαστήρια που πραγματοποιήθηκαν το βράδυ της Δευτέρας και το πρωί της Τρίτης, 6 και 7 Μαρτίου, και τα δύο με τεράστια επιτυχία και προσέλευση.

Το πρώτο σεμινάριο έγινε στον Φάρο του ΚΠΙΣΝ και ήταν ανοικτό για το ευρύ κοινό – ήλθαν μάλιστα πολλά ζευγάρια που έφυγαν με ένα σετ δοκιμής τεσσάρων ποικιλιακών ποτηριών ο καθένας. Το δεύτερο έγινε στο Four Seasons για τους επαγγελματίες του κλάδου, με συμμετοχή κορυφαίων Ελλήνων οινοποιών και οινοχόων. Η συζήτηση μας έγινε το πρώι της Τρίτης πριν από το δεύτερο εργαστήριο. Αμέσως μετά την παρουσίαση, ο Μαξ έφυγε σφαίρα για το αεροδρόμιο, για να συνεχίσει το “τζεημσμποντικό” του σιρκουί σε συναρπαστικούς προορισμούς. Αν τον ακολουθήσετε στα social media θα τον δείτε να απολαμβάνει millesimé κρασιά στα χιόνια, πάνω σε τζετ σκι κ.α. Είναι απολαυστικός.

– Χθες στην παρουσίαση σάς άκουσα να χρησιμοποιείτε πολλούς μουσικούς όρους.

Αλήθεια;

– Ναι: μικρο-ρύθμιση, όργανο, αρμονία… Και βαφτίζετε τις καράφες με ονόματα όπως Amadeo, Κόρνο…  Κατά κάποιο τρόπο ένιωσα ότι έχετε μια ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική.

Λοιπόν αυτό είναι μια καλή ερώτηση, ποτέ δεν το είχα προσέξει, αλλά πάντα επικοινωνούμε το γεγονός ότι είμαστε Αυστριακοί και το ίδιο ήταν και ο Μότσαρτ. Ο Μότσαρτ γεννήθηκε το 1756 και η Riedel γεννήθηκε το 1756 · πάντα λέω ότι όσο οι άνθρωποι ακούν Μότσαρτ, θα πίνουν από τα ποτήρια μας. Η μουσική είναι κάτι που μας εμπνέει όλους.  Πολλοί οινοποιοί παίζουν μουσική στο κρασί τους όσο είναι στα βαρέλια. Ισχυρίζονται  έχει θετική επίδραση στην ανάπτυξή του.

– Ίσως για αυτό τα ποτήρια σας κάνουν τόσο ωραίο ήχο όταν τσουγκρίζουν.

Ναι, το έκαναν στο παρελθόν. Τώρα που το γυαλί γίνεται όλο και λεπτότερο, αυτός ο όμορφος ήχος χάνεται. Και θυμάμαι ότι ο παππούς μου Claus Riedel ήταν πολύ περήφανος για αυτόν τον ήχο των ποτηριών του. Το υλικό έχει αλλάξει από τότε. Κανείς στη βιομηχανία δεν χρησιμοποιεί πια κρύσταλλο μολύβδου. Υπήρχαν σημαντικά πλεονεκτήματα όσον αφορά την υαλουργία όταν προστέθηκε ο μόλυβδος από έναν κύριο ονόματι George Ravenscroft στη Βρετανία του 17ου αιώνα. Αλλά λόγω των νέων κανονισμών δεν χρησιμοποιούμε πλέον μόλυβδο.

– Πράγματι, τα προϊόντα σας συνδέουν δύο μεγάλες παραδόσεις: την υαλουργία και την οινοποιία.

Από τις οποίες βλέπω περισσότερο μέλλον στο κρασί παρά στο ποτήρι, αυτό μπορώ να σας το πω. Υπάρχουν όλο και λιγότεροι υαλουργοί και ο λόγος είναι ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει την αξία του γυαλιού. Είναι ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα, απαιτεί εξειδικευμένους τεχνίτες και προηγμένη τεχνολογία αλλά αποφέρει τόσα λίγα χρήματα που όλο και περισσότερες υαλουργίες διεθνώς τα παρατάνε.

– Αυτό είναι πολύ λυπηρό.

Μάλιστα.

«Δυστυχώς η νέα γενιά υαλουργών δεν έχει κίνητρο να ασχοληθεί πάρα πολύ, να αφιερώσει χρόνο για να αναπτύξει τις δεξιότητες».

– Ασχολείστε προσωπικά με την υαλουργία και στη χειρωνακτική της διάσταση;

Όχι πια, δεν έχω τον χρόνο, αλλά όταν βρίσκομαι στο Kufstein στο εργοστάσιο μας, επισκέπτομαι καθημερινά τους υαλουργούς. Προφανώς, λόγω της μακρόχρονης εμπειρίας μου, μπορώ να σας πω ποιος είναι καλός υαλουργός, ποιος έχει ταλέντο και ποιος δεν θα τα καταφέρει ποτέ. Και δυστυχώς η νέα γενιά δεν έχει κίνητρο να ασχοληθεί πάρα πολύ, να αφιερώσει χρόνο για να αναπτύξει τις δεξιότητες, και γι’ αυτό δεν βλέπω κανένα μέλλον στο χειροποίητο γυαλί.

– Αναφερθήκατε ήδη στον παππού σας, τον Claus Riedel. Ήταν αυτός που επανεκκίνησε τη βιομηχανία και εισήγαγε τα ποτήρια κρασιού και στη συνέχεια τα ειδικά ποτήρια ποικιλίας. Ποια ήταν η έμπνευσή του;

Ξεκίνησε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο να κατασκευάζει γυαλί στο Kufstein το 1956. Εισήγαγε τα ειδικά ποτήρια για κρασί το 1973, πράγμα που σημαίνει ότι είχε περίπου 20 χρόνια εμπειρίας στο σχεδιασμό και την ανάπτυξη γυάλινων ειδών. Είχε αυτό το όραμα να φτιάχνει ποτήρια ειδικά για κρασί – αλλά όχι ειδικά για ποικιλίες, αυτό το έκανε ο γιος του, ο George Riedel, ο πατέρας μου. Ο Claus Riedel συνεργαζόταν τότε με τους σομελιέ της Ιταλίας και ανέπτυξε με αυτούς, για αυτούς, τα κατάλληλα εργαλεία. Η πρώτη σειρά ποτηριών gommée ονομάστηκε sommelier.

Tα ποτήρια Riedel Wine Friendly Magnum.

– Το όνομα μιλάει από μόνο του!

Ήταν το 1973. Εκείνη την εποχή δεν είχε να κάνει τόσο πολύ με την ποικιλία σταφυλιών, αλλά με ώριμα, εξελιγμένα κρασιά, και προφανώς εκείνη την εποχή όλοι θαύμαζαν τους Ευρωπαίους σομελιέ, και γι’ αυτό ονόμασε τη συλλογή sommelier. Αυτή η συλλογή ήταν αρκετά επιτυχημένη, αλλά αποτελούσε την πλατφόρμα για οποιονδήποτε στον κλάδο των ποτηριών κρασιού. Διότι αυτά ήταν τα αρχικά σχήματα πάνω στα οποία -ανεξάρτητα από το αν ήταν από την Riedel ή από οποιονδήποτε από τους ανταγωνιστές μας- χτίστηκε ο κλάδος. Ήταν λοιπόν τόσο οραματιστής και έδωσε στο ποτήρι του κρασιού μια νέα μοντέρνα εμφάνιση, η οποία αποτέλεσε την κοινή βάση για όλους.

– Και τώρα έχουμε μπροστά μας τους απογόνους τους: τέσσερα φανταστικά ποτήρια, τέσσερα τελείως διαφορετικά σχήματα. Είναι δυνατόν να αποκωδικοποιήσετε σε λίγες λέξεις τις κύριες πτυχές ενός τέτοιου ποτηριού και τις ιδιαίτερες ποιότητες του σε σχέση με συγκεκριμένες ιδιότητες του κρασιού, όπως π.χ. η οξύτητα;

Δεν είναι τόσο εύκολο να το διατυπώσεις με λίγες λέξεις, επειδή εργαζόμαστε πάνω σε αυτό εδώ και τρεις γενιές. Προφανώς τώρα που κοιτάμε ένα τελικό προϊόν, είναι εύκολο να μιλήσουμε γι’ αυτό και να μοιραστούμε τα πλεονεκτήματα του. Αλλά για εμάς ήταν ένας δύσκολος δρόμος για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, να τελειοποιήσουμε τα ποτήρια προς το DNA των ποικιλιών σταφυλιών. Θα μπορούσατε να πείτε γενικά ότι το λευκό κρασί χρειάζεται ένα μικρό ποτήρι και το κόκκινο κρασί ένα μεγαλύτερο ποτήρι; Όχι! Θα συμφωνούσα με αυτό πριν από 20 χρόνια. Σήμερα όμως, όταν δοκιμάζεις σύγχρονα κρασιά, είτε είναι ελληνικά ή άλλα, δεν μπορείς πια να πεις ότι το λευκό κρασί μπαίνει σε μικρό ποτήρι, μόνο και μόνο επειδή είναι παράδοση. Αν θέλεις να αναπτυχθείς με πολλούς τρόπους, πρέπει να σπάσεις την παράδοση.

«Αν θέλετε να προοδεύσετε και να δημιουργήσετε κάτι νέο, πρέπει να αμφισβητήσετε την παράδοση, να σπάσετε την παράδοση».

– Είναι η παράδοση βάρος;

Δεν υπάρχει τίποτα κακό στην παράδοση, αλλά είναι ένας προσανατολισμός. Αν θέλετε να προοδεύσετε και να δημιουργήσετε κάτι νέο, πρέπει να αμφισβητήσετε την παράδοση, να σπάσετε την παράδοση και πρέπει να θέσετε νέες τάσεις και πρότυπα. Αυτό ακριβώς έκανε πάντα η Riedel. Στην παρουσίαση που κάναμε χθες -και το έχω αναφέρει με πολλούς τρόπους και πολλές φορές- το θέμα είναι η ροή του κρασιού, πού συναντάει το κρασί τον ουρανίσκο και τη γλώσσα μας. Δεδομένου ότι έχουμε τόσες πολλές διαφορές στις ποικιλίες σταφυλιών, όταν μιλάμε για την οξύτητα, τη μεταλλικότητα και το φρούτο, για μένα είναι πολύ δύσκολο να πω “αυτά είναι τα πρότυπα”. Προσπαθούμε να εφαρμόζουμε τα πρότυπα, αλλά ξάφνου και από το πουθενά, ο τρόπος με τον οποίο γίνεται το κρασί, η γεύση των παραδοσιακών κρασιών, τα επίπεδα αλκοόλ – όλα αλλάζουν εν μία νυκτί, και πρέπει να αναθεωρήσουμε.

– Ζούμε σε μια εποχή γρήγορων αλλαγών;

Η βιομηχανία του κρασιού εξελίσσεται και αλλάζει σε μεγάλο βαθμό, και στα όσα είπαμε χθες σχετικά με τη μετάγγιση του κρασιού σε καράφα, για το πώς να σερβίρετε το κρασί, για τις θερμοκρασίες σερβιρίσματος, αν ρωτούσατε τους σομελιέ της δεκαετίας του ’80, θα σας έδιναν εντελώς διαφορετικές απαντήσεις. Νομίζω ότι ζούμε στο τώρα -αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό που η οικογένειά μου πάντα συνειδητοποιούσε- ελέγχουμε συνεχώς τα ποτήρια μας αν είναι σύμφωνα με τα σύγχρονα πρότυπα, και συχνά δεν είναι. Τα ποτήρια της δεκαετίας του ’70, του ’80 δεν ανταποκρίνονται στα σύγχρονα πρότυπα. Κρατάμε αυτά τα σχέδια; Ο κόσμος τα ζητάει, οπότε συνεχίζουμε να τα παράγουμε. Αλλά προσωπικά θα προτιμήσω πάντα την τελευταία συλλογή της Riedel όταν πίνω νέα κρασιά.

– Συμβαδίζετε με την εποχή, αλλά και την διαμορφώνετε, τουλάχιστον σε ό,τι έχει να κάνει με την οινοποίηση. Υπήρξε ποτέ οινοποιός  που ανέπτυξε ένα κρασί για τα ποτήρια σας, ή ήταν πάντα το αντίστροφο;

Θα έλεγα ότι ένας οινοποιός ποτέ δεν θα έλεγε ότι το έκανε, αλλά φυσικά, αν, όταν αναμειγνύεις κρασί, όταν δίνεις στο κρασί την τελική πινελιά, χρησιμοποιείς ένα συγκεκριμένο ποτήρι, αυτό σίγουρα επηρεάζει την κρίση και την επιλογή σου.

– Θα λέγατε ότι τα ποτήρια σας έχουν δώσει στους οινοποιούς περισσότερες δυνατότητες ή έχουν ανοίξει δρόμους για νέες δυνατότητες στην οινοποίηση;

Όχι, όχι, δεν θα τολμούσα να πω ότι τα ποτήρια μου επηρέασαν ευθέως τους οινοπαραγωγούς, αλλά ποιος ξέρει, θα πρέπει να τους ρωτήσουμε. Εγώ το μόνο που προσπαθώ να κάνω είναι να μεταφέρω το μήνυμα. Ό,τι βλέπει ο οινοποιός στους αμπελώνες, αυτό που αναπτύσσει με την πάροδο του χρόνου και το κρασί που παράγει, σε αυτό το κρασί θέλω να δώσω μια σκηνή για να λάμψει. Δεν ξέρουμε πού, δεν ξέρουμε πότε, δεν ξέρουμε με ποιον, οι ανθρώποι θα απολαύσουν αυτό το μπουκάλι κρασί. Αλλά ξέρουμε ότι το πότε, το πού και με ποιους έχει σίγουρα επιρροή στο πώς γευόμαστε. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι, αν σερβίρετε το κρασί σε ποτήρι Riedel, το απολαμβάνετε στο έπακρο, ανεξάρτητα από το πού, πότε και με ποιον το πίνετε.

«Μπορούμε να χωρίσουμε το κόκκινο κρασί σε 3 κατηγορίες. Όλα έχουν να κάνουν με το πάχος της φλούδας. Έχουμε λεπτή φλούδα, μεσαία φλούδα και παχιά φλούδα».

– Αναφερθήκατε στη ρήξη με την παράδοση. Υπάρχει κάποια στιγμή στην δική σας σταδιοδρομία που χρειάστηκε να πάρετε μια τολμηρή απόφαση, να εγκαταλείψετε κάτι που αγαπούσατε επειδή ο κόσμος πρέπει να προχωρήσει;

Θα έλεγα ότι κάθε επιχειρηματίας περνάει από αυτές τις φάσεις. Η δική μου πιο τολμηρή κίνηση ήταν το 2004, όταν αποφάσισα να αφαιρέσω το στέλεχος (κολόνα) από τα όμορφα και διάσημα ποτήρια μας και να δημιουργήσω τη συλλογή Riedel O, χωρίς πόδι. Προφανώς, ο άνθρωπος που πρόσθεσε το στέλεχος στα σύγχρονα ποτήρια κρασιού, ο παππούς μου, ζούσε ακόμα και ήταν πολύ επικριτικός. Αλλά μεταξύ μας υπήρχε ο πατέρας μου, ο οποίος υποστήριξε την ιδέα και είπε:  “Δεν το έχουμε ξανακάνει αυτό, ας το δοκιμάσουμε. Ας αφήσουμε την επόμενη γενιά να ανοίξει τα φτερά της, να γράψει την καμπύλη μάθησης”.

– Και πέτυχε;

Επιτυχία ή όχι επιτυχία, ως επιχειρηματίας πρέπει να περάσεις και από τα δύο. Αυτό χτίζει χαρακτήρα. Και ήταν μεγάλη τύχη: η εποχή ήταν ώριμη για να πιουν οι άνθρωποι το κρασί τους χαλαρά, με το ποτήρι χωρίς πόδι. Ήταν λοιπόν μια πολύ τολμηρή κίνηση και ήταν μια επιτυχημένη κίνηση. Και λέω ότι η επιτυχία φαίνεται προφανώς στο πόσο μπορείς να πουλήσεις, αλλά και στο πόσοι άνθρωποι αντιγράφουν την ιδέα σου. Και θα έλεγα ότι δεν υπάρχει ούτε ένας κατασκευαστής ποτηριών στον κόσμο που να μην αντέγραψε την ιδέα της Riedel για τα ποτήρια χωρίς στέλεχος.

H νέα σειρά ποτηριών RIEDEL Veloce.

– Έχετε αναπτύξει τα ποτήρια σας για μερικές από τις πιο διεθνείς ποικιλίες. Τι συμβαίνει όμως όταν πρέπει να πιούμε πιο τοπικά κρασιά, για παράδειγμα το αγαπημένο μου αυστριακό blaufränkisch και το ελληνικό ξινόμαυρο; Θα πρέπει να ελέγξουμε τη συμβατότητα με τις διεθνείς ποικιλίες;

Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό είναι πιο εύκολο με το κόκκινο κρασί. Μπορούμε να χωρίσουμε το κόκκινο κρασί σε 3 κατηγορίες: Όλα έχουν να κάνουν με το πάχος της φλούδας. Έχουμε λεπτή φλούδα, μεσαία φλούδα και παχιά φλούδα. Και όταν μιλάμε για το blaufränkisch, θα το τοποθετούσα στην ίδια κατηγορία με το syrah, το οποίο έχει μεσαίο πάχος φλοιού. Και φυσικά η προσέγγιση θα ήταν να κάνουμε ένα εργαστήριο, ένα workshop Riedel, όπου θα προσκαλούσαμε οποιονδήποτε παραγωγό blaufränkisch να έρθει μαζί μας σε μια αίθουσα και θα δοκιμάζαμε τυφλά διαφορετικές εσοδείες από διαφορετικούς παραγωγούς. Δεν θα ξέρουν ποιανού είναι το κρασί, δεν θα ξέρουμε ποια χρονιά είναι, από τουλάχιστον 12 ποτήρια Riedel διαφορετικού σχήματος. Και θα τα αποκλείαμε διαδοχικά όλοι μαζί δια ανατέσεως της χειρός. Είναι μια πολύ δημοκρατική διαδικασία.

H σειρά Fatto A Mano Riesling.

– Τι συνέβη όταν το κάνατε; 

Οταν το κάναμε αυτό για το blaufränkisch πολλές φορές, οι παραγωγοί αποφάσιζαν πάντα για ένα ποτήρι, για το ίδιο ποτήρι, το οποίο όχι προς έκπληξή μας, αλλά προς έκπληξη του παραγωγού, ήταν το ποτήρι που εμείς παρασκηνιακά είχαμε ήδη χρίσει ποτήρι για το blaufränkisch, το οποίο είναι το ποτήρι για το syrah, το οποίο είναι ένα μεσαίου φλοιού κόκκινο σταφύλι. Έτσι, αυτή η μέθοδος, στις 1.400 ίσως ποικιλίες ερυθρού κρασιού θα λειτουργούσε πιθανά στο 90% τους. Εάν δεν λειτουργούσε, θα έπρεπε να αναπτύξουμε ένα νέο σχήμα, ένα νέο ποτήρι, κάτι που έχουμε κάνει πολλές πολλές φορές για οινοπαραγωγούς, για οινοπαραγωγικές περιοχές, για ποικιλίες σταφυλιών.  Έτσι, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο για τη Riedel, μας αρέσουν αυτού του είδους οι προκλήσεις και είμαστε έτοιμοι να ανταποκριθούμε σε αυτές, αλλά τις περισσότερες φορές μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα υπάρχον ποτήρι.

«Οι κάλυκες των ποτηριών μας γίνονται όλο και μεγαλύτεροι, και αυτό δεν είναι μόδα, δεν είναι τάση, αλλά αντικατοπτρίζει την υπερθέρμανση του πλανήτη».

– Πώς σας φαίνεται το ελληνικό κρασί;

Φυσικά εσείς ξέρετε καλύτερα από μένα ότι το ελληνικό κρασί έχει μεγάλες δυνατότητες. Υπάρχουν οινοποιοί σε πολλές γενιές, είναι πολύ περήφανοι για τη δουλειά τους, αλλά είναι μια μικρή παραγωγή. Και η Αυστρία ήταν σε πολύ παρόμοια θέση και περιοριζόταν στη δική μας αγορά. Όμως, ξαφνικά, υπήρξε τέτοια προβολή και ενδιαφέρον σε παγκόσμιο επίπεδο, που αυξήσαμε την παραγωγή. Αλλά τώρα βρισκόμαστε στο μέγιστο, το οποίο αυξάνει την τιμή. Και ξαφνικά το αυστριακό κρασί ανταγωνίζεται σε ποιότητα αλλά και σε τιμή τα καλύτερα κρασιά του κόσμου. Πιστεύω λοιπόν ότι χρειάζεται απλώς λίγος χρόνος και χρειάζονται κάποιοι ηγέτες, ορισμένοι παραγωγοί, που σηκώνουν το σταυρό για τους άλλους, που κάνουν τα τοπικά κρασιά πολύ δημοφιλή, και τότε θα μπορούσε να συμβεί το μπαμ από τη μια μέρα στην άλλη.

– Υποσχεθήκατε χθες ότι η προσαρμογή του ποτηριού Riedel στα ελληνικά κρασιά θα γίνει από από τα παιδιά σας, οπότε ήδη τους ετοιμάζετε.

Είναι λίγο νωρίς γιατί τα παιδιά μου είναι πολύ μικρά, αλλά οι γονείς μου έκαναν πολύ καλή δουλειά στο να μου ξυπνήσουν το ενδιαφέρον για τη λειτουργία της επιχείρησης, και θα ήθελα να πετύχω το ίδιο και με την επόμενη γενιά.

– Η κλιματική αλλαγή είναι κάτι που θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό και τον κλάδο του κρασιού και το προβλέπετε στο σχεδιασμό σας.

Ναι, γι αυτό ανέφερα χθες ότι οι κάλυκες των ποτηριών μας γίνονται όλο και μεγαλύτεροι, και αυτό δεν είναι μόδα, δεν είναι τάση, αλλά αντικατοπτρίζει την υπερθέρμανση του πλανήτη. Στα σύγχρονα κρασιά χρειάζονται αυτοί οι μεγαλύτεροι κάλυκες για να δείξουν βάθος και χαρακτήρα. Και πάλι αυτό δεν είναι κάτι που επιβάλλουμε εμείς στην οινοποιία, το επιβάλλει η οινοποιία σε εμάς, λόγω του μεγαλύτερου όγκου αλκοόλ, λόγω των ώριμων ή μη ώριμων φρούτων, λόγω των νέων στυλιστικών στοιχείων που απαιτεί η αγορά. Και αυτό μπορεί να παρουσιαστεί σωστά μόνο σε μεγαλύτερα ποτήρια.

H σειρά Riedel Veritas.

– Η πανδημία σας επηρέασε;

Λοιπόν, σας λέω ότι η Riedel διανέμεται σήμερα στις πιο ανεπτυγμένες χώρες και αγορές. Η Riedel ακολουθεί πάντα την τάση της βιομηχανίας του κρασιού και όλο και περισσότερες χώρες παράγουν ποιοτικά κρασιά, γεγονός που μας δίνει την ευκαιρία να αρχίσουμε να πουλάμε το προϊόν μας. Αλλά δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε χωρίς τους τοπικούς συνεργάτες και οι περισσότεροι από τους συνεργάτες μας δραστηριοποιούνται στον κλάδο του κρασιού. Το λυπηρό κομμάτι στην πανδημία ήταν ο καταναλωτής.

– Δηλαδή;

Για δύο χρόνια ξαναϋπήρξε ενθουσιασμός για να δεξιωνόμαστε κατ’ οίκον, αλλά τώρα απομακρυνόμαστε και πάλι από αυτό. Και οι περισσότεροι καταναλωτές θα έλεγαν: “γιατί χρειάζομαι ποτήρι στο σπίτι, δεν πίνω στο σπίτι, πίνω μόνο σε δημόσιους χώρους”. Οι άνθρωποι πηγαίνουν όλο και περισσότερο σε εστιατόρια, πηγαίνουν διακοπές, παντρεύονται πολύ αργότερα – πράγματι – και αυτό έχει αρνητικό αντίκτυπο στο λιανικό εμπόριο. Και εδώ είναι που υποφέρουμε. Όχι μόνο εμείς ως brand, αλλά γενικότερα. Όλο και λιγότερα καταστήματα λιανικής λειτουργούν.

«Eδώ και δώδεκα μήνες για πρώτη φορά βλέπουμε μια τεράστια πτώση στις διαδικτυακές επιχειρήσεις», σημειώνει ο Maximilian Riedel στον Δημήτρη Κιουσόπουλο.

– Μήπως η αγορά έχει μεταφερθεί στις διαδικτυακές παραγγελίες;

Είναι ενδιαφέρον ότι εδώ και δώδεκα μήνες για πρώτη φορά βλέπουμε μια τεράστια πτώση στις διαδικτυακές επιχειρήσεις. Και κανείς δεν μπορεί να μας δώσει απάντηση γιατί. Θα ήταν λοιπόν ενδιαφέρον να μάθουμε γιατί έτσι ξαφνικά γίγαντες του λιανικού εμπορίου όπως η Amazon έχουν μείωση των εργασιών τους κατά 30-40%. Και τα παραδοσιακά καταστήματα λιανικής στη γωνία έχουν κλείσει τις πόρτες. Πού πηγαίνουν λοιπόν οι επιχειρήσεις; Ναι, είναι γεγονός. Είναι τραγικό, γιατί πού θα πάει ο καταναλωτής για να αγοράσει ένα ποτήρι, αν κλείσουν όλα τα καταστήματα λιανικής;

– Αλλά οι πωλήσεις σας δεν μειώνονται.

Εξαιτίας αυτού, φυσικά, στο λιανικό εμπόριο μειώνονται. Στους επαγγελματικούς χώρους, στα εστιατόρια, η επιχείρησή μας ανθεί, αλλά στο λιανικό εμπόριο, προς τον καταναλωτή, αυτόν που έχει ποτήρια στο σπίτι του, υπάρχει μείωση.

– Ίσως επειδή πλέον υπάρχει τέτοια εξειδίκευση, είναι δύσκολο για τον καταναλωτή στο σπίτι να έχει όλη την ποικιλία ποτηριών που θα έχει ένα εστιατόριο.

Νομίζω ότι είναι αλλού το πρόβλημα: Ο κόσμος έχει κουραστεί τόσο πολύ να είναι στο σπίτι μετά από αυτά τα δύο χρόνια, που θέλει να βγει έξω, θέλει να μείνει έξω. Οπότε, νομίζω ότι είναι απλά μια αλλαγή στη νοοτροπία του καταναλωτή, που δεν έχει καμία σχέση με την εταιρεία μου, είναι μια νέα νοοτροπία και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Είναι μια νέα πρόκληση!

Διαβάστε ακόμα: RIEDEL Veloce. Kάτι περισσότερο από ποτήρι. Ένα καλαίσθητο εργαλείο οινογνωσίας.

TAGS :
deals riedel

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook