Δεν ξέρω. Νομίζω ότι το να φτιάχνεις video games είναι η πιο κουλ δουλειά του κόσμου. Κάπου μετά από αυτό «τερματίζει» ο ροοστάτης του coolness. Οι developers των video games στην κυριολεξία πλάθουν έναν νέο κόσμο που συνδυάζει όσα ο συμβατικός δικός μας δεν πρόβλεψε: terabytes φαντασίας, άδεια οδήγησης για όλα τα οχήματα, σούπερ δυνάμεις, περίεργα πλάσματα. Και το κυριότερο: το να μπορείς να πεθάνεις με την ησυχία σου και να αναστηθείς ανά πάσα στιγμή.
Στην Ελλάδα, το επάγγελμα του video game developer δεν είναι και ό,τι πιο συχνό, παρ’ όλα αυτά εμείς ανακαλύψαμε τους Monsters, οι οποίοι όχι μόνο είναι από τους πιο άξιους εγχώριους εκπροσώπους του είδους, αλλά έχουν βραβευτεί και σε διαγωνισμό του Στρασβούργου. Μιλήσαμε με τον Ιωάννη Κουμουνδούρο που έστησε την ομάδα και ορίστε όσα (άκρως απολαυστικά) μας είπε.
Πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με την παραγωγή video games;
Όλοι μας ανεξαιρέτως το αποφασίσαμε από μικροί – ήρθε αμέσως μετά το «θα γίνω αστροναύτης»! Για κάποιους έφταιγε η πρώτη δισκέτα που φόρτωσε στην Amiga (μετά από κάποια λεπτά υπομονής), για άλλους όταν το NES έτρεξε το πρώτο του cartridge. Το αποτέλεσμα ήταν κοινό.
Είδαμε ένα μαγικό κόσμο να απλώνεται μπροστά μας, με τους δικούς του κανόνες. Τη δική του ιστορία. Και ξέραμε ότι μια μέρα θα ταλαιπωρούμε τους ανθρώπους με τους δικούς μας κόσμους! (σατανικό γέλιο)
Τι είδους παιχνίδια φτιάχνετε;
Θα έλεγα ότι ακόμα ανακαλύπτουμε την ταυτότητα μας.Έχουμε δύο παιχνίδια υπό ανάπτυξη. Μια 2D βίαια κωμωδία δράσης και ένα σκοτεινό 3D puzzle/exploration game. Το Apocalypse Cow έχει full voice acting, το Hybris ούτε μία γραμμή διαλόγου. Φαινομενικά είναι άκρως αντίθετα.
Όμως, και τα δύο έχουν αληθινούς και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Πρωταγωνιστές που έχουν πραγματικά κίνητρα για το ταξίδι που κάνουν, στη διάρκεια του οποίου ανακαλύπτουν κάτι για τον εαυτό τους. Οπότε μάλλον για την ώρα είμαστε μια σκοτεινή Pixar!
Έχετε (ή είχατε) κάποιον μέντορα, κάποιον που θαυμάζετε από το χώρο; Και αν ναι, ποιον;
Θαυμάζουμε τόσους πολλούς! Αν αρχίσω να μιλάω θα είναι σαν το βομβαρδισμό ονομάτων στα ευχαριστώ των Όσκαρ! Fumito Ueda, Jenova Chen, Rami Ismail… τόσοι φοβεροί developers. Τους ζηλεύουμε απεριόριστα.
Σε πιο γνωστά ονόματα, ο John Lasseter που μας έφερε το Toy Story και είναι ο λόγος που έχουμε 3D animation films και o JJ – let me reboot your franchise – Abrams ο οποίος είναι εξαιρετικός storyteller. Είχε δώσει μία ομιλία στο TED που υπάρχει online, το mystery box, αξίζει να τη δουν όλοι.
Το καινούργιο σας project, το Apocalypse Cow, έχει ένα τσαντισμένο κοριτσάκι, δράση, μπόλικο αίμα και ένα μεγάλο ρομπότ-αγελάδα. Πώς συνδυάζονται αυτά;
Ξέραμε ότι θέλουμε βίαιο παιχνίδι με αρκετό αίμα και ήταν αδύνατο να μη βάλουμε ένα γλυκό και ζόρικο κοριτσάκι στη μέση. Η αντίθεση ήταν πολύ δελεαστική!
Και οι αγελάδες πώς προέκυψαν;
Θα πω απλώς μία αληθινή ιστορία: Πριν από λίγα χρόνια, ήμουν διακοπές στη Σκοτία. Μέναμε βαθιά στα highlands, σε ένα σπίτι μέσα στα λιβάδια, στο πουθενά. Ένα βράδυ επιστρέφαμε με τα πόδια, φανταστείτε ένα χωματόδρομο και απόλυτο σκοτάδι – βλέπαμε 2 μέτρα μπροστά με το φακό από το κινητό μας. Το σπίτι φαινόταν στο βάθος. Αλλά νιώθαμε κάτι να μας παρακολουθεί.
Και ειλικρινά μιλάω, έστριψα το φακό στο πλάι και ακριβώς επάνω στη μάντρα ήταν 15 αγελάδες, ακίνητες να με κοιτάζουν χωρίς να κάνουν κανένα απολύτως θόρυβο. Απλώς μας ακολουθούσαν με τα μάτια. Και περίμεναν… Σας το λέω, κάτι δεν πηγαίνει καλά με τις αγελάδες!
Πριν από ένα χρόνο περίπου κερδίσατε στο Φεστιβάλ του Στρασβούργου το Octopix award. Πόσες εργατοώρες φάγατε μέχρι να έρθει αυτή η πρώτη αναγνώριση;
Ναι, ήταν φανταστική στιγμή. Όταν είχα λάβει την ενημέρωση, δεν το πίστευα! Δουλεύαμε το παιχνίδι 2 χρόνια τότε, αλλά δεν ήταν έτοιμο για παρουσίαση και είχαμε στείλει ένα πρόχειρο demo. Ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς κέρδισε. Ίσως έχουν και στο Στρασβούργο το φόβο της αγελάδας και το παιχνίδι να τους μίλησε!
Με λίγα λόγια πώς είναι μια τυπική μέρα σας στο γραφείο; (Μη διστάσετε να μας ψαρώσετε με όρους που δεν ξέρουμε).
Αυτόν τον καιρό, κάθε μέρα είναι σαν το δεύτερο μισό της ταινίας Τιτανικός… Με λιγότερο σεξ από τον DiCaprio και περισσότερο Apocalypse Cow. Είμαστε στο λεγόμενο polishing stage. Οπότε βελτιώνουμε τα πάντα. Προσθέτουμε λεπτομέρειες στον κόσμο μας, σκηνοθετούμε τα τελευταία cutscenes, γράφουμε νέους shaders για vfx, κάνουμε ένα lighting pass. Είναι ένας απόλυτος δημιουργικός πανικός.
Τελικά, ανθεί το video game development στην Ελλάδα;
Ναι! Γεγονός είναι ότι πολλά παιδιά ήθελαν να μπουν στον κλάδο. Η χώρα μας όμως δεν είναι -πώς να το πω ευγενικά- ελκυστική για επενδύσεις. Ποτέ δεν θα έρθει major studio στην Ελλάδα.
Με την κρίση λοιπόν πολλοί πήγαν έξω. Άλλοι έμειναν εδώ, σχημάτισαν ομάδες και κυκλοφόρησαν ήδη το παιχνίδι τους. Εταιρείες όπως οι Glow Games, Traptics, Koukou, Toka Loka και σίγουρα περισσότερες που ξεχνάω.
Studios από το εξωτερικό που σας αρέσουν;
Στο εξωτερικό υπάρχουν φοβερά studio. Naughty Dog, Playdead, ThatGameCompany, Blizzard. Εταιρείες που παλεύουν για την ποιότητα, θέτουν τον πήχη ψηλά και μας ωθούν να δουλέψουμε λίγο πιο σκληρά.
Ποιοι είναι οι Monsters
Όπως λένε και οι ίδιοι: «Στα χρόνια λειτουργίας μας έχουν περάσει εξαιρετικά άτομα και έχουν όλοι συνεισφέρει στα project μας. Στην παρούσα φάση όμως είμαστε οι εξής»:
Ιωάννης Κουμουνδούρος, Game Design
Αλέξης Μανιώτης, Animation & Game Design
Ηλίας Κουμουνδούρος, Programming
Μιχάλης Γεωργουλόπουλος, Programming
Alvaro Vera Torres, Illustrations
Ασημάκης Ρέππας, Sound Design
//Για περισσότερες πληροφορίες μπείτε στο επίσημο site τους και στη σελίδα τους στο Facebook.
Διαβάστε ακόμα: Έβαν Σπηλιωτόπουλος – Έτσι κατέκτησε την Αμερική