Credit: Travis Warren/Flickr

Σκεφτείτε πόσες αλλαγές γίνονται γύρω μας, στην τσέπη, στο σπίτι μας. Άλλες τόσες θα γίνουν στις επιχειρήσεις… Credit: Travis Warren/Flickr

Μετά το σοκ, η ωρίμανση, η απόφαση, η αλλαγή και η επανεκκίνηση. Κάπως έτσι βλέπω τη διαδικασία αλλαγής μιας επιχείρησης, από τις νέες συνθήκες, όπου και αν δραστηριοποιείται. Νομίζω ότι η ταχύτητα απόκρισης σε αυτά τα στάδια τελικά θα κρίνει ποιοι θα ηγηθούν στο τέλος… ή ποιοι θα μείνουν ζωντανοί. Εξίσου καταλυτικός όμως θα είναι ο ρόλος των ανθρώπων στις επιχειρήσεις. Έγραφα πριν λίγους μήνες, από αισθητήριο και ερμηνεία όσων βλέπω γύρω μου στις χώρες που πηγαίνω, ότι πρέπει (στο μέλλον) να είσαι ο εαυτός σου.

Το στελέχη επιχειρήσεων των τελευταίων 25 ετών θα δυσκολευτούν να ακολουθήσουν τη μετάβαση αυτή. Το λέω αυτό, παρατηρώντας κατά καιρούς τις διεθνείς έρευνες τάσεων. Οι επιχειρήσεις θα χρειαστούν μια νέα «μαγιά», μια μελλοντική γενιά executives. Δεν αναφέρομαι καθόλου στο ηλικιακό θέμα, γιατί είναι ψευδεπίγραφο δίλημμα (μισή αλήθεια). Αντίθετα, εννοώ τις αξίες αυτών των ανθρώπων, την αφοσίωση πρωτίστως στο κοινό καλό με ό,τι κάνεις και λιγότερο στο προσωπικό «status quo». Αν διαβάσετε τις έρευνες που γίνονται σε CEO και Marketers, θα το δείτε. Δεν αρκεί πια ούτε το καλό «παλμαρέ» πτυχίων ούτε εν γένει τα κριτήρια που ίσχυαν χρόνια πριν. Οι CEO αναζητούν δημιουργικότητα, καινοτομία, «ξύπνημα» των οργανισμών που διοικούν, μιας και έχουν καταλάβει ότι η αυταρέσκεια και η συνήθεια ρουτίνας των στελεχών εμποδίζουν το μέλλον της επιχείρησης. Η προηγούμενη πορεία επιτυχιών ενός ανθρώπου για πολλά χρόνια είναι πλέον μη έγκυρο κριτήριο. Ο κάθε εργαζόμενος, ιδιαίτερα αυτός που έχει ευθύνες, πρέπει να «ανασυντάσσεται» συχνά, να αποκτά νέες γνώσεις, να φρεσκάρει απόψεις, να γίνεται ξανά χρήσιμος. Χρειαζόμαστε μια στροφή του κοινού παραδείγματος (paradigm shift).

Αν διαβάσετε τις έρευνες που γίνονται σε CEO και Marketers, θα το δείτε. Δεν αρκεί πια ούτε το καλό «παλμαρέ» πτυχίων ούτε εν γένει τα κριτήρια που ίσχυαν χρόνια πριν.

Πιο δημιουργικοί, πιο τολμηροί, πιο ανθρώπινοι… Πλέον δεν σε πληρώνω για να κάνεις ό,τι έκανες ή ό,τι σου έλεγα εγώ να κάνεις. Τώρα θέλω τη δική σου προστιθέμενη αξία, την πρωτοβουλία, τη δημιουργική σκέψη που μπορεί να λύσει προβλήματα και να μας πάει όλους πιο μπροστά. Να τολμήσεις, να πειραματιστείς, να μάθεις και να φέρεις πίσω αξία και όφελος. Να το κάνεις με ομάδες που θα σε ακολουθήσουν για την προσωπικότητά σου, την ειλικρίνεια, τη διαφάνεια των λόγων και των έργων σου. Ακούγονται παιδικά και «αγνά» όλα αυτά; Σας βεβαιώνω, δεν είναι. Μια επιχείρηση δεν πρόκειται να σωθεί από δανεικά αν οι δυνάμεις της είναι «κουρασμένες» –και αυτά άλλωστε είναι τα «soft skills» που δείχνουν οι παγκόσμιες έρευνες.

Είναι, νομίζω, στη φύση μας να αισθανόμαστε ασφάλεια όταν κάποιος άλλος παίρνει την ευθύνη κι εμείς ακολουθούμε. Είναι ένα pattern που διατηρείται στην οικογένεια, στο σχολείο, που καταπιέζει τη δημιουργικότητα και αναπαράγεται στην κοινωνία και την εργασία. Η Ηγεσία είναι θέμα για το οποίο έχει χυθεί πολύ μελάνι και για το οποίο όλοι συζητούν. Επειδή όμως συχνά της αποδίδονται ιεραρχικά χαρακτηριστικά, οι έρευνες εξηγούν ότι πρόκειται για ζητούμενο σε κάθε στέλεχος. Ποσοστά μεγαλύτερα του 70% στις διεθνείς έρευνες ζητούν προσωπικά χαρακτηριστικά, που οδηγούν σε κοινή πορεία δημιουργίας και καινοτομίας. Σε μεγάλα ποσοστά οι εργαζόμενοι και τα στελέχη (ακόμη και οι τεμπέληδες) ξέρουν ότι τα skills και οι γνώσεις αποκτούνται (διάβασμα, σεμινάρια, εμπειρίες, διαχείριση προβλημάτων, ενδοεπιχειρησιακή εκπαίδευση κλπ), αλλά αυτό που δεν είναι καθόλου σίγουρο είναι η ικανότητα να ηγηθείς, να εξηγήσεις, να χτίσεις, να εκπαιδεύσεις, να επηρεάσεις. Εμ, έλα που πλέον το βλέπουν και οι ιδρυτές της επιχείρησης και το συγκρίνουν με τον ανταγωνισμό τους, τους δύσκολους στόχους και τις αγορές που θέλουν να κατακτήσουν;

Στο μέλλον θα χρειαστούν στελέχη που αντέχουν στο απρόβλεπτο και «αναστατωμένο» περιβάλλον, άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω, που αρπάζουν κάθε ευκαιρία να δείξουν λύσεις, που συνεργάζονται γρήγορα και αποφασιστικά, που δεν τους τρομάζει το πρόβλημα. Ακούραστοι να παράγουν ιδέες που γεφυρώνουν την επιχειρηματική πρακτική με την κοινωνική πραγματικότητα, και ανάποδα. Άνθρωποι που έχουν κοινωνική συμμετοχή, με ταπεινό χαρακτήρα, αλλά τέτοια εσωτερική δύναμη που καίει από μακριά… Γιατί το περιβάλλον θα είναι τόσο αβέβαιο για τα επόμενα χρόνια, που ο κάθε κρίκος της αλυσίδας σε μια δουλειά, σε μια εταιρεία, πρέπει να είναι το ίδιο ισχυρός και ευφάνταστος για να μειωθούν τα αρνητικά αποτελέσματα. Οι διεθνείς έρευνες, σε ποσοστά μεγαλύτερα του 70%, λένε ότι στο επόμενο διάστημα τα στελέχη επιχειρήσεων θα κληθούν να αναλάβουν πρωτόγνωρους ρόλους και ευθύνες, κάθε φορά που κάτι θα ανατρέπει την πραγματικότητα, την αγορά, τους ανθρώπους…, αυτό που λέμε περιβάλλον.

Ακόμη και αν διαφωνείτε με όλα αυτά, αν σας φαίνονται αδιάφορα, σημειώνω ότι είναι ΤΟ θέμα που απασχολεί τις επιχειρήσεις. Αφορά την εξέλιξή τους ως εργοδότες, κοινωνικά υπεύθυνους εταίρους των χωρών στις οποίες λειτουργούν και ως οργανισμούς που χρειάζονται ώριμη εξέλιξη. Άρα, αφορά κάθε εργαζόμενο που θα εργαστεί σε ένα πολύ δύσκολο και απαιτητικό περιβάλλον. Σκεφτείτε πόσες αλλαγές γίνονται γύρω μας, στην τσέπη, στο σπίτι μας. Άλλες τόσες θα γίνουν στις επιχειρήσεις, που είναι πιο σύνθετοι και πολυπληθείς οργανισμοί. Να είστε έτοιμοι…

 

O Τάσος Παγκάκης είναι στέλεχος επιχειρήσεων από το 1988.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top