Ο μόνος ρόλος που απόμεινε στα Ελληνικά Πανεπιστήμια:

«Οι παγκόσμιες εταιρείες της ογκώδους χρηματιστηριακής αξίας HP, Sun, Google, Yahoo, Facebook φτιάχτηκαν μέσα σε Πανεπιστήμια. Τελεία και παύλα». (Εδώ, άποψη από το IdeaSpace του Cambridge). Photo Credit: Daniel Morris/flickr

Τα παιδιά μας κουρασμένα από μια χωρίς στόχο υπερπροσπάθεια στο Λύκειο, ας πούμε, μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο. Δεν είναι σίγουρο αν η σχολή που στόχευσαν τους ταιριάζει. Θα το βρουν στην πορεία; Μόλις μπουν λοιπόν μια τρομερή σάλτσα-χυλός μαγειρεύεται. Λίγο κομματικές νεολαίες, λίγο ανεπίκαιροι καθηγητές, με ποιον να τα έχεις καλά, μερικές καταλήψεις περί διεθνών αγώνων, μερικές αργίες, πολύ freddo espresso… και έδεσε το γλυκό. Για την ακρίβεια, ζαχάρωσε ή χάλασε… Ποιος είναι όμως ο ρόλος του Πανεπιστημίου, που τόσο ακριβά, σε σχέση με την απόδοση της επένδυσης, πληρώνουν οι πολίτες; Τι θα έπρεπε να έχουν στα χέρια τους οι νέοι μέσα και μετά από αυτό;

Πολύ απλά πράγματα και λίγο σοκαριστικά! Οι παγκόσμιες εταιρείες της ογκώδους χρηματιστηριακής αξίας HP, Sun, Google, Yahoo, Facebook φτιάχτηκαν μέσα σε Πανεπιστήμια. Τελεία και παύλα. Ούτε το κεφάλαιο, ούτε «ε, καλά αυτά γίνονται στην Αμερική». Σιωπή και δέος φορολογούμενοι και νέοι σπουδαστές. Ντροπή και αίσχος πρυτάνεις, καθηγητές, πολιτικοί, γενικοί γραμματείς. Τι σημαίνει ότι φτιάχτηκαν εκεί; Άφησαν αποτύπωμα, δημιούργησαν ευγενή άμιλλα, έμαθαν σε ένα τεράστιο σύστημα πώς βγαίνουν έσοδα, εκπαίδευσαν τους επόμενους φοιτητές και έφεραν φήμη και πελατεία στα Πανεπιστήμια και την αγορά.

Διαβάστε ακόμα: Γιατί σήμερα τα παιδιά χρειάζονται τους μέντορες περισσότερο από ποτέ; 

Εμείς οι πολίτες, με την κατάσταση των Πανεπιστημίων μας, τι ρόλο επιφυλάσσουμε στα νιάτα μας; Ωραίες οι θεωρίες περί διεθνούς καλής κατάταξης, περί αγώνων για αύξηση του ποσοστού της εκπαίδευσης ως προς το ΑΕΠ, αλλά μπορεί κάποιος να πει, τι ουσιαστικό, πρακτικό, και μελλοντικά αποτελεσματικό κάνουν τα Πανεπιστήμιά μας σήμερα; Αφήστε, ξέρω, αναλύσεις και μπόλικο κουβεντολόι. Ο μόνος ρόλος που απόμεινε σήμερα στα ελληνικά Πανεπιστήμια είναι να εφαρμόσουν πολιτικές καινοτομίας, να συνεργαστούν με εταιρείες, να λειτουργήσουν ως θερμοκοιτίδες επιχειρηματικότητας… για να είναι σχετικά με την παγκόσμια αλλαγή αγορών, ειδικοτήτων, επαγγελμάτων. Όλα τα άλλα είναι παχιά λόγια.

Δεν είναι παχιά λόγια, όμως, όταν ο οικονομικός αντίκτυπος των ερευνών και καινοτομιών που μελετούν και εφαρμόζουν τα Πανεπιστήμια στο Λονδίνο, έχει υπολογιστεί σε πάνω από 13,6 δισ. λιρών. Συνολικά δε στο Ηνωμένο Βασίλειο, η τριτοβάθμια εκπαίδευση, συνεισφέρει στην εθνική οικονομία περίπου £ 73 δις. λίρες και δημιούργησε 757.268 θέσεις εργασίας (2011-2013)! Καταλαβαίνετε τα νούμερα; Θέλετε να είναι πρωτοβουλίες των Πανεπιστημιακών ομάδων, μελέτες χρηματοδοτούμενες από τη βιομηχανία, κοινά έργα δημοσίου-ιδιωτικού τομέα; Γιατί δίνονται χρήματα στα Πανεπιστήμια; Επειδή το παθιασμένο, ενθουσιώδες, φρέσκων μυαλών και ικανοτήτων «δυναμικό» τους (οι φοιτητές) είναι οι πιο κατάλληλοι να δημιουργήσουν πρακτικές καινοτομίες και βελτιώσεις σε προϊόντα.

Το ίδιο κάνουν και στη Στοκχόλμη. Στο Royal Technology Institute της Στοκχόλμης ανέπτυξαν, άκουσον-άκουσον, προϊόν που με νερό φορτίζεις το κινητό σου, για να μειωθεί η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος… πιθανώς για να το «επενδύουν» εκεί που το έχουν πιο μεγάλη ανάγκη. Πρακτικές καινοτομίες, πατέντες, όνειρα, αποτέλεσμα! Όχι θολούρα και λόγια…

Οι υποψήφιοι σπουδαστές παγκοσμίως επισκέπτονται και εξετάζουν τη φήμη των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Ακούν τα διεθνή startups, μπαίνουν και ζητούν γνώμες σε online communities και εξετάζουν blogs όπως το Online University Ratings, που ενημερώνεται 24/7 με δεκάδες κριτήρια. Πώς να το κάνουμε, ο freddo και ο αττικός ουρανός δεν φέρνουν από μόνα τους φήμη και αξία. Ενώ θα έπρεπε σήμερα να εξάγουμε εμείς εκπαίδευση (άντε και με ολίγη καλοπέραση) σε διεθνείς φοιτητές, εμείς έχουμε κλειστά συστήματα διοίκησης και «κακό προϊόν» ως προς τις αγορές. Η «Καινοτομία παντού» είναι το motto των Πανεπιστημίων που συνδέονται με βιομηχανίες για να μελετήσουν θέματα βιώσιμης ανάπτυξης, αγοράς ενέργειας, ασφάλειας πληροφορικών συστημάτων, να δημιουργήσουν εφαρμογές και εταιρικά σχήματα νέων ανθρώπων. Γίνονται ανταγωνιστικά σε παγκόσμια θωριά.

Διαβάστε ακόμα: Κοίτα να μοιάσεις σε αυτόν τον πιτσιρικά!

Εντάξει, ας προσπεράσουμε το ιδεοληπτικό ζήτημα αν η εκπαίδευση είναι εμπόριο κλπ και ας εστιάσουμε, ας πούμε, στο τι κάνει το Stanford. Ακριβό; Ναι. Πιο ακριβό από τα μεταπτυχιακά μας; Δεν είμαι σίγουρος. Έχει ένα ευρύ πρόγραμμα υποτροφιών που φτάνει το 100% αρκεί να είσαι από τους καλύτερους. Δεν έχει αιώνιους φοιτητές, δεν αποδέχεται μέτρια απόδοση. Εξελίσσει καινοτόμα προγράμματα. Τα ονόματα Pulse.me, Alphonso Labs (news reader), Think Bulbs (photo discovery), FountainHop (event mapping), Loki, Penda, InvestAway, MyLinkPower και άλλα τόσα είναι tech startups που δημιουργήθηκαν από αποφοίτους και ερευνητικές ομάδες σπουδαστών (η λίστα είναι τεράστια). Την ώρα που τα ελληνικά Πανεπιστήμια συζητούν για το αυτοδιοίκητο, το Stanford δημιουργεί τη νέα επιχειρηματική γενιά του internet, της λιανικής, της ψυχαγωγίας, της ιατρικής, της έρευνας. Το Stanford εκδίδει το Social Innovation review. Φημίζεται για το πρόγραμμα «Developing Leaders in Biomedical Technology Innovation» και λειτουργεί το πρόγραμμα καινοτομίας SPRIE και τα Ινστιτούτα Stanford Cancer Institute, Stanford Medicine. Τι άλλο θέλετε;

Σιωπή και δέος, ντροπή και αίσχος μας! Ορισμένα παραδείγματα της εφαρμοσμένης έρευνας των αγγλικών Πανεπιστημίων είναι: α) remote controls για τη ψηφιακή τηλεόραση σε κάθε συσκευή που κρατάμε, β) πλατφόρμα κοινών δεδομένων καλλιτεχνών, για να δημιουργούν νέα έργα θεάτρου και εικαστικών (σαν μια βάση δεδομένων), γ) (κρατηθείτε) υπολογιστικά εργαλεία για να αναλύουν τα έξοδα και τις ανάγκες επενδύσεών τους μεγάλοι οργανισμοί και εταιρείες –αυτή η λύση έσωσε από το Εθνικό Σύστημα Υγείας 32 εκατ. λίρες σε τρία χρόνια. Δείτε, αν έχετε χρόνο, τι άξια πράγματα κάνουν τα Πανεπιστήμιά τους. Πρακτική καινοτομία, βοήθεια στην κοινωνία, καλύτερη εκπαίδευση, άνοιγμα νέων δουλειών και συμμετοχή σε industries. Αυτός είναι ο ρόλος των Πανεπιστημίων της νέας εποχής.

Αφιερωμένο λοιπόν του Maximilien Robespierre: «The secret of freedom lies in educating people, whereas the secret of tyranny is in keeping them ignorant» (διπλής ανάγνωσης…). Όσο δεν αλλάζουμε ατζέντα, πρακτικές και μυαλά, θα συνεχίσουμε να είμαστε μόνοι, ανεπίκαιροι και αδιάφοροι. Με τις υγείες μας λοιπόν…

//O Τάσος Παγκάκης είναι στέλεχος επιχειρήσεων από το 1988.

Διαβάστε ακόμα: Ανεργία, ρομπότ και παραλίες

TAGS :
business πανεπιστήμιο φοιτητές

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook