This is not a project. This is not a job.

Ως επιχειρηματίας (με τον δυτικό ορισμό, όχι τον ελληνικό) θα πρέπει να είσαι αφοσιωμένος στη δουλειά σου 24/7, όλο το χρόνο, διότι κανείς δεν πρόκειται να σου χαρίσει τίποτα, ούτε το κόμμα ούτε ο μπαμπάς σου. Credit: Drew Maughan/Flickr

Συνήθως ο επίδοξος νέος επιχειρηματίας είναι κάποιος που εργάστηκε μερικά χρόνια σε κάποια δουλειά μέχρι που του μπήκε η επισφαλής ιδέα ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα μόνος του. Μιλώντας εξ ιδίας πείρας, είναι διάφορα τα συναισθήματα και οι σκέψεις που σε οδηγούν να αφήσεις τη (σχετική) ασφάλεια ενός μισθού στο τέλος του μήνα.

Ας αναφέρω μερικά: (α) αδυναμία έως ανικανότητα να σεβαστείς τους ανωτέρω σου γιατί τους θεωρείς ηλίθιους, (β) μια φωνή μέσα σου που σου φωνάζει διαρκώς ότι σου αξίζει κάτι καλύτερο, (γ) ο θαυμασμός σου για ανθρώπους που πήραν ρίσκα και πέτυχαν, (δ) η σχετική απειρία σου η οποία σε εμποδίζει να αντιληφθείς το μέγεθος του ρίσκου που θα αναλάβεις, (ε) γενικά η πλήξη σε μια δουλειά στην οποία δεν διαφαίνεται μέλλον αφού τις πάνω θέσεις τις έχουν εξασφαλίσει από γεννησιμιού τους τα παιδιά και τα ανήψια του αφεντικού, (ζ) σε διώξανε από τη δουλειά, η ανεργία έχει χτυπήσει επίπεδα Μεγάλου Κράχ και οι οικονομίες σου τελειώνουν. Σε όλες αυτές τις σκέψεις πρόσθεσε ότι σου τη σπάει η λεγόμενη «ελληνική πραγματικότητα» –μια κβαντικής φύσεως παραλλαγή του χωροχρόνου όπου όλα είναι αντεστραμμένα, οι αξίες, η λογική, κλπ– και αναζητάς να κάνεις κάτι εναντίον της.

Αν είσαι έτοιμος λοιπόν να κάνεις το μέγα και μετέωρο βήμα προς την επιχειρηματικότητα, ή το έχεις κάνει αλλά βρίσκεσαι ακόμα στην αρχή, επίτρεψέ μου να σου δώσω δύο μικρές, αλλά πολύτιμες συμβουλές.

Η πρώτη είναι: this is not a project. Δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος στην προσπάθεια να κάνεις κάτι δικό σου που να προσθέτει αξία. Υπάρχει μόνο μια διαρκής αρχή. Αυτό το απλό γεγονός έχει καταστρέψει ψυχολογικά πολύ κόσμο, που αναμένει ότι ύστερα από μια σκληρή «αρχική προσπάθεια» η δουλειά θα «στρώσει» και κάποτε θα απολαμβάνει ευδαιμονικά τους γλυκούς καρπούς του κόπου του. Εκτός αν είσαι κλασικό λαμόγιο με διασυνδέσεις στα κόμματα και το ελληνικό δημόσιο, δεν υπάρχει περίπτωση να «στρώσεις» καμιά δουλειά. Θα πρέπει διαρκώς να μετράς τα αποτελέσματα της επιχείρησής σου σε σχέση με ένα διαρκές ανταγωνιστικό περιβάλλον και να αλλάζεις ρότα αναλόγως. Να έχεις πάντα το «νου του αρχάριου», όπως λέει ο σοφός του Ζεν. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε καινοτομικά startups, αλλά θα επανέλθω σε μελλοντικό μου άρθρο για αυτά.

Η δεύτερη χρυσή συμβουλή είναι: This is not a job. Όταν εργάζεσαι για άλλους αποκτάς την ψυχολογία του δικαιούχου (mentality of entitlement). Για παράδειγμα, θεωρείς ως δεδομένα τις διακοπές σου, τις άδειες ασθενείας, τη σύνταξη, το να βλέπεις το παιδί σου ή τον φίλο σου μετά τη δουλειά, να πηγαίνεις γυμναστήριο κλπ. Ως επιχειρηματίας (με τον δυτικό ορισμό, όχι τον ελληνικό) θα πρέπει να είσαι αφοσιωμένος στη δουλειά σου 24/7, όλο το χρόνο, διότι κανείς δεν πρόκειται να σου χαρίσει τίποτα, ούτε το κόμμα ούτε ο μπαμπάς σου. Αν είσαι λοιπόν ακομμάτιστος και χωρίς μπαμπά εκατομμυριούχο, αλλά και ανέτοιμος να απωλέσεις τα εργασιακά σου δικαιώματα, ξανασκέψου το.

Συνοψίζοντας, το να είσαι επιχειρηματίας είναι ένας διαρκής αγώνας, ο οποίος έχει νόημα μόνον αν ανήκεις σε αυτούς του δημιουργικούς ανθρώπους για τους οποίους η προσωπική ελευθερία είναι τόσο σημαντική που αξίζει να θυσιάσουν σε αυτήν την ασφάλειά τους, και πιθανόν την μακαριότητά τους. Καθόλου τυχαίο λοιπόν που οι περισσότεροι άνθρωποι (Έλληνες και μη) σαγηνεύονται εύκολα από αμοράλ πολιτικούς που τους υπόσχονται κρατικιστικό καθισιό με τα λεφτά των άλλων.

Ο Γιώργος Ζαρκαδάκης ζει στο Λονδίνο και είναι διευθυντής της Feline Quanta Communications.

TAGS :
επιχειρηματίας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook