Ναι, ο αξιολάτρευτος Yoda με τα μυτερά, τριχωτά αυτάκια είναι ο αρχετυπικός μέντορας: Διότι παρακινεί τον Τζεντάϊ να βρει τη δύναμη που πηγάζει από μέσα του. Αν ήταν business mentor θα πρόσφερε επιπλέον -μέσα στην διαγαλαξιακή σοφία του- το “vision”, το όραμα για να τραβήξουμε μπροστά... Photo Credit: Alex Abian/flickr

Ναι, ο αξιολάτρευτος Yoda με τα μυτερά, τριχωτά αυτάκια είναι ο αρχετυπικός μέντορας: Διότι παρακινεί τον Τζεντάϊ να βρει τη δύναμη που πηγάζει από μέσα του. Αν ήταν business mentor θα πρόσφερε επιπλέον -μέσα στην διαγαλαξιακή σοφία του- το “vision”, το όραμα για να τραβήξουμε μπροστά… Photo Credit: Alex Abian/flickr

Ο Μέντωρ ήταν αυτός στον οποίο ο Οδυσσέας εμπιστεύθηκε «τα του οίκου του» όταν έφευγε για τον Τρωικό Πόλεμο. Τη μορφή του Μέντορα έπαιρνε η θεά Αθηνά στις αρχαίες κωμωδίες και γραφές. Η έννοια χάθηκε στην κλασική Ελλάδα και ο Γάλλος συγγραφέας Φρανσουά Φενελόν την επανέφερε στην Ευρώπη. Προσέδωσε στη λέξη μέντορας τις έννοιες κατεύθυνση, φιλική γνώμη, σύμβουλος, και στη νέα ελληνική σημαίνει γενικά εκείνον που δρα ως πνευματικός οδηγός και καθοδηγητής.

Η αγγλική γλώσσα έδωσε τα παράγωγα mentoring, mentorship, mentoree / mentee. Με το πέρασμα των ετών έγινε θεσμός –το να έχεις μέντορα– σε όλα τα διακεκριμένα πανεπιστήμια (με πρακτικές μεθόδους αξιολόγησης της καθοδήγησης αυτής) και στις πολυεθνικές εταιρείες με διακριτή και συνεπή κουλτούρα.

Στην εποχή της «φούσκας» έμοιαζε να μην υπάρχουν μέντορες, γονείς-προπονητές, δάσκαλοι ή επαγγελματίες που στηρίζουν νέους και νέες ‒ή νομίζαμε ότι δεν τους χρειαζόμασταν. Είχαν φροντίσει οι τράπεζες, τα δανεικά, οι εύκολες λύσεις και η έλλειψη μακρόθωρης αντίληψης ώστε να γεμίσουν τα μυαλά μας αέρα. Ποιος ο λόγος να είσαι νέος, έτοιμος να προσληφθείς και να αναζητάς την καθοδήγηση και την αρωγή ενός έμπειρου, άξιου ανθρώπου; Γιατί να ζητήσες βοήθεια, αφού ως «ξερόλας» τα κατάφερνες; Μια μειοψηφία μόνο ήταν τυχερή να έχει μέντορες που εμπλούτιζαν την προσωπική και επαγγελματική πορεία της με αξίες, ιδέες, έννοιες και ανταλλαγή βιωματικών παραδειγμάτων.

«Δεν είναι ανάγκη να δούμε το mentoring μονοδιάστατα στην επιχειρηματικότητα, αλλά ως τη μόνη συνθήκη νέων αξιών».

Προσωπικά είχα την τύχη να έχω μέντορες, από τους καλύτερους που θα μπορούσα να έχω, και πάντα έλεγα με γεναιοδωρία ότι τους οφείλω «δωρεάν πανεπιστήμιο». Γυάλιζαν τα μάτια μου όταν άκουγα τις συμβουλές και τις εμπειρίες τους, και καθετί νέο το έκανα δικό μου ως αναλογία και μεταφορά. Γέμιζα δύναμη, ιδέες και, συνεχώς, νέες σκέψεις. Μετρούσα τον εαυτό μου και τον έκρινα όλο και πιο αυστηρά, γιατί το παράδειγμά τους ανέβαζε τον δικό μου πήχυ. Με έκανε να καταλαβαίνω τον κόσμο καλύτερα.

Σήμερα χρειαζόμαστε τους μέντορες περισσότερο από ποτέ, γιατί το «μοντέλο έσπασε». Είναι η ανάγκη εξιλέωσης της γερασμένης σε ιδέες κοινωνίας μας; Είναι η υποχρέωση της χώρας να ξαναφορτίσει με θετικό καταλύτη το μυαλό και την ψυχή των νέων ανθρώπων και να ακονίσει το μυαλό τους για το μέλλον; Δεν είναι ανάγκη να το δούμε μονοδιάστατα για την επιχειρηματικότητα αλλά, αντίθετα, ως τη μόνη συνθήκη διαμόρφωσης νέων αξιών, που πια δεν συζητά κανείς.

Μίλα λοιπόν με το παιδί σου περισσότερο, πήγαινε σε εκδηλώσεις που ανοίγουν το μυαλό του, συζήτησε με τα νέα παιδιά που δεν ξέρουν τι θέλουν, επισκέψου αμφιθέατρα, δώσε με ρητορικές ερωτήσεις διάφορα ερεθίσματα και σκέψεις. Μίλησε στον δάσκαλο του σχολείου, προσπαθώντας να τον μπολιάσεις λίγο, μπας και βγεί από το τυπικό… και γίνει κι εκείνος ένας μέντορας. Άλλαξε ατζέντα και σταμάτα να μιλάς μόνο για την κρίση. Μίλα περισσότερο για το μέλλον, που θα μπορούσαμε να συνδημιουργήσουμε.

Κατέβα στο υπόγειο που παίζουν τα παιδιά το μεσημέρι της Κυριακής και βρες την ευκαιρία –ανάμεσα στο επιτραπέζιο ή το Playstation– να τους διηγηθείς ιστορίες, να τους πεις μπράβο, να τους δώσεις παραδείγματα. Περπάτα μαζί τους στην Αθήνα, στο Πολεμικό Μουσείο ή στο Φυσικής Ιστορίας, και μίλησέ τους για ό,τι είδατε, χωρίς προκαταλήψεις, με θετικές αμφισβητήσεις. Με μόνο στόχο να τα κάνεις να ανοιχτούν και να ρωτήσουν, να πάρουν, να κρίνουν.

Έβλεπα εντυπωσιασμένος πως πρόσφατα αναπτύσσονται πολλές τέτοιες κοινότητες και συνεργατικές πλατφόρμες. Επισκεφθείτε το websites mentoringfoundation (προτείνει έξυπνα προγράμματα σε ιδιοκτήτες και εργαζόμενους επιχειρήσεων) ή το 100mentors (την κοινότητα-πλατφόρμα όπου συναντιούνται επαγγελματίες και νέοι φοιτητές για να επιλέξουν πανεπιστήμια και να προετοιμαστούν καλύτερα) που τα στηρίζουν μεγάλες εταιρείες, πανεπιστήμια και επαγγελματίες. Τέτοιες δράσεις ενδυναμώνουν ανθρώπους για να σκεφτούν καλύτερα, να μάθουν πρακτικά θέματα, να ρωτήσουν, να ανταλλάξουν απόψεις ώστε η διαδικασία μάθησης και επαγγελματικού προσανατολισμού να είναι υγιής, ευχάριστη και γεμάτη… προσγειωμένα όνειρα.

Πρόσφατα και στην Ελλάδα ξεκίνησε μια τέτοια εθελοντική πρωτοβουλία, γεμάτη ενθουσιασμό και όνειρα για το καλύτερο. Είμαι ένας από τους πολλούς εθελοντές-μέντορες στα «job-pairs», το δημιούργημα δύο καθηγητών, του Γιάννη Νικολάου και της Μαρίας Βακόλα, που σκέφτηκαν να μην αρκεστούν στο θώκο του καθηγητή.

Βέβαια, «χαλάνε την πιάτσα», το κάνουν όμως αγκαλιά με στελέχη-επαγγελματίες και νέους. Έχουν γύρω τους μια άξια ομάδα δραστήριων, καταξιωμένων ατόμων από διάφορα επιστημονικά/επαγγελματικά πεδία και νέα παιδιά-εθελοντές. Τα job-pairs.gr μπορούν να γίνουν ένα κίνημα για να βοηθήσουν τα νέα παιδιά ώστε να δουν καθαρότερα και να έχουν ένα σημείο αναφοράς, ένα φίλο (ναι, φίλο) να μιλήσουν.

«Είμαι ένας από τους πολλούς εθελοντές-μέντορες στα job-pairs. Νιώθω γεμάτος και μόνο με τη σκέψη ότι θα βοηθήσω κάποιον. Δεν θέλω καμιά ανταπόδοση».

Όταν συναντήθηκα με τον πρώτο μου mentee, έγινα ένα με τους προβληματισμούς και τις τεχνικές δυσκολίες να βρει εργασία, έγινα όμως και συμμέτοχος στην προσπάθεια να πετύχει. Ξέρετε, είναι ακριβώς αυτό που λέμε πολλές φορές, αναφερόμενοι σε ολόκληρες εθνότητες, «οι τάδε είναι πολύ δικτυωμένοι». Μακάρι να είχε η Ελλάδα ένα τέτοιο ισχυρό δίκτυο… Νιώθω ήδη γεμάτος, μόνο με τη σκέψη ότι θα βοηθήσω κάποιον. Δεν θέλω ανταπόδοση. Πρέπει να νιώσουμε ότι έχει νόημα να προχωράμε όλοι μαζί καλύτερα, με θετικές ιδέες και μελλοντικές στοχεύσεις για πρόοδο. Οι νέοι μας χρειάζονται όλους, αρκεί να βγούμε από το σιλό της δικής μας ασφάλειας.

Θα έλεγα στα νέα παιδιά ότι πρέπει σύντομα να αναζητήσουν το μέντορά τους. Οι μέντορες σας καθοδηγούν και αναλαμβάνουν ένα προσωπικό ενδιαφέρον για σας. Η παρότρυνση και η συμβουλή τους είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σας. Υπάρχουν παντού γύρω τέτοιοι «ήρωες», ζουν ανάμεσά σας και έχουν να δώσουν αξία σε όποιον ενδιαφέρεται.

Το internet κάνει πιο εύκολα τα πράγματα. Ένα email σε φτάνει σε ένα παγκοσμίου φήμης καθηγητή ή επιχειρηματία, χωρίς ενδιάμεσους, χωρίς τυπολατρείες. Αρκεί να τους στείλετε ένα μήνυμα και να ζητήσετε την επαφή και τη σύνδεση μαζί τους: μουσικοί, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, προγραμματιστές, και τόσοι ακόμη.

Βλέπω τέτοιους ήρωες παντού, όπως τα custom-made κοστούμια, και νομίζω δεν τους έδινε κανείς σημασία στην εποχή που «λεφτά υπήρχαν». Είναι οι εικονικές μούσες, που μπορούν να μας ενθαρρύνουν, να μας σπρώξουν να λύσουμε μαζί προβλήματα και να αντιμετωπίσουμε κάθε δύσκολη κατάσταση.

 

O Τάσος Παγκάκης είναι στέλεχος επιχειρήσεων από το 1988.

Διαβάστε ακόμα: Ένας 13χρονος φωτεινό παράδειγμα για μια άλλη Ελλάδα

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top