Σωτήρης Λυμπερόπουλος: Το κοντέρ του Volvo γράφει όραμα

«Οι γεωπόνοι μου και εγώ κάνουμε πολλά χιλιόμετρα και ήθελα ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο. Έτσι, μέσω του Andro.gr βρέθηκαν οι άνθρωποι της Volvo που μας παραχώρησαν το V60 Cross Country, για να κάνουμε πιο σωστά τη δουλειά μας». (Φωτογραφίες: Νίκος Καρανικόλας)

«Έλα, Ήρα, το Ραδίκι είμαι». Με αυτήν την πρόταση ξεκίνησε η σύνδεση με τα προηγούμενα με τον Σωτήρη Λυμπερόπουλο, δεδομένου ότι είχαμε κάνει μια μεγάλη συνέντευξη πριν από τέσσερα περίπου χρόνια. Ήταν τότε που ο Σωτήρης υλοποιούσε μια απόφαση καθοριστική για τη ζωή του: είχε μετακομίσει στη Μεσσηνία, στο πατρικό του, στις Ράχες, και είχε ήδη ξεκινήσει να εφοδιάζει με επίλεκτα λαχανικά και βότανα κάμποσα καλά εστιατόρια των Αθηνών (Milos, Base Grill και άλλα). Ήταν αυτό που λέμε νέος αγρότης, με κέφι και ιδέες.

Προηγουμένως, όμως, φρόντισε να σπουδάσει οικονομολόγος στην Αγγλία, να δυσανασχετήσει με τη φρενίτιδα της αθηναϊκής ζωής, να ταξιδέψει και να κάνει σερφ. Σήμερα έχει δύο παιδιά, ζει λιτά και έξυπνα στις Ράχες και έχει επεκτείνει τη δουλειά του: εξάγει στην Ευρώπη βιολογικά εσπεριδοειδή μέσα από την εταιρεία που δημιούργησε με τον αδερφό του.

«Αρχικά, μαζεύαμε χόρτα για καλά εστιατόρια. Σταδιακά βάλαμε λαχανικά -μαρούλια, σαλάτες, ντοματάκια, πράσα, στο ενάμισι στρέμμα που είχα οικογενειακώς στο χωριό. Στη συνέχεια έφτιαξα μια αποθήκη στην Αθήνα, για να φυλάσσονται τα χόρτα και να διατηρούν την ποιότητά τους. Έπειτα μπήκε στη δουλειά και ο μικρότερος αδερφός μου, ικανός μέχρι… δακρύων, πιο ψύχραιμος και πιο οργανωτικός από εμένα, που με συμπληρώνει καθοριστικά. Το ένα φορτηγάκι έγινε δύο, ανοίξαμε μια πόρτα στο Παρίσι και πλέον εξάγουμε πορτοκάλια και λεμόνια, αφού το 90% της δραστηριότητάς μας είναι στραμμένο στο εξωτερικό. Έχουμε νοικιάσει ένα μικρό συσκευαστήριο, πήραμε καλύτερα μηχανήματα και τώρα είμαι στη φάση “Αναπτύσσω-Πουλάω-Βιολογικά Εσπεριδοειδή”, με στόχο να δημιουργήσουμε μια σοβαρή, σύγχρονη ομάδα βιολογικών παραγωγών. Το μόνο που έλειπε ήταν ένα καλό αυτοκίνητο για τις ατέλειωτες διαδρομές!».

Ο Σωτήρης έγινε γνωστός προμηθεύοντας με άγρια χόρτα γνωστά Αθηναϊκά εστιατόρια όπως το Milos και η Cookoovaya. Ο πρώτος σεφ που τον εμπιστεύτηκε ήταν ο Περικλής Κοσκινάς.

Συναντήσαμε τον Σωτήρη στον τόπο του, ένα δροσερό πρωινό του Δεκέμβρη. Η ομάδα του Andro με… καπετάνιο τον φωτογράφο Νίκο Καρανικόλα ταξίδεψε στο τιμόνι ενός θηριώδους Volvo XC90. Mετά από μια περιήγηση στη Μεσσηνία που περιλάμβανε και το εμβληματικό Costa Navarino με το οποίο συνεργάζεται ο Σωτήρης και το οποίο φυσικά επιλέξαμε και για τη διανυκτέρευσή μας, την άλλη μέρα μεταβήκαμε ομαδικώς στην Αργολίδα για να μαζέψουμε πορτοκάλια.

Ο Σωτήρης γυρνάει την Πελοπόνησο κάθε μέρα στο τιμόνι του Volvo V60 Cross Country και λειτουργεί ως μέντορας για αγρότες που θέλουν να σταθεροποιήσουν την ποιότητα τους και να βρουν τα βιολογικά τους προϊόντα το δρόμο για τη διεθνή αγορά, στο ρυθμό της νέας εποχής. Έτσι οικολογία, τεχνολογία, ασφάλεια και αειφορία συναντιούνται σε ένα κοινό όραμα για την Ελλάδα που παράγει.

«Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα, επομένως και οι ποσότητες που παράγονται εδώ είναι μικρές. Άρα πρέπει να κάνουμε κάτι που να έχει υπεραξία, και εδώ έρχεται το βιολογικό προϊόν».

-Σωτήρη τί σημαίνει “δημιουργώ μια σοβαρή ομάδα παραγωγών βιολογικών αγροτικών προϊόντων” όπως ανάφερες παραπάνω;
Σημαίνει ότι ναι μεν θέλουμε να βγάλουμε κάποια χρήματα για να ζήσουμε, αλλά συγχρόνως θέλουμε και να αφήσουμε κάτι καλό πίσω μας. Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα, επομένως και οι ποσότητες που παράγονται εδώ είναι αντίστοιχα λίγες. Άρα πρέπει να κάνουμε κάτι που να έχει υπεραξία και εδώ έρχεται το βιολογικό προϊόν, τομέας που δεν γνωρίζει αληθινή άνθιση, επειδή οι παραγωγοί είναι απογοητευμένοι, γιατί σήμερα δεν είναι εύκολο για κάποιον που είναι αγρότης να επιβιώσει. Αυτοί οι αγρότες χρειάζονται βοήθεια και όραμα. Αυτός είναι ο στόχος μου.

-Και όλο αυτό που προβάλλεται από τα ΜΜΕ ως τάση επιστροφής στη γη;
Είναι ψέμα! Ναι, υπάρχουν κάποιοι που επιστρέφουν στο χωριό, αλλά ο αντίστροφος αριθμός εκείνων που φεύγουν από την επαρχία, είναι πολύ μεγαλύτερος. Είναι ένας ωραίος μύθος αυτή η επιστροφή, η οποία πηγάζει από το ότι ενδόμυχα όλοι θέλουμε να ζήσουμε ελεύθεροι. Μοιάζει με το μύθο των start ups που με πέντε-έξι άτομα προσωπικό βγάζουν τάχα άμεσα τα εκατομμύρια. Η ιδέα τού ότι μοχθώ για να τα καταφέρω είναι σχεδόν ανύπαρκτη και οι πολλοί δεν γνωρίζουν πως πίσω από τη χαλαρή ζωή της επαρχίας υπάρχει απίστευτος κόπος για όσους δουλεύουν πραγματικά. Οι σοβαροί αγρότες στ’ αλήθεια ξεσκίζονται. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει η λέξη «κοιμάμαι».

-Έστω ότι κάποιος αποφασίζει να γυρίσει στα πάτρια εδάφη, όπως κι εσύ. Ποιο είναι το βασικό πρόβλημα που θα συναντήσει;
Αν έχεις οικογένεια -και το βλέπω τώρα που έχω δύο παιδιά πλέον- καλό είναι να διαθέτεις κάποιο κομπόδεμα για τις αναποδιές που θα συναντήσεις. Τούτου λεχθέντος, εγώ με τα λεφτά που βγάζω στην επαρχία, αν ήμουν στην Αθήνα, απλώς δεν θα επιβίωνα!

-Δηλαδή ισχυρίζεσαι ότι δεν βγάζεις λεφτά, παρότι η επιχείρηση που έφτιαξες εξάγει και αναπτύσσεται διαρκώς;
Για να πεις ότι θα απολαύσεις κάποια κέρδη, έτσι όπως είναι η φορολογία στην Ελλάδα και αν δεν κλέβεις βεβαίως, θα πρέπει να περάσουν καμιά σαρανταριά χρόνια. Είναι σαν μας λέει το Κράτος «Κάνεις εξαγωγές; Θα το μετανιώσεις!» Εδώ μας χρωστάνε το ΦΠΑ εδώ και δύο χρόνια – τα πρωτογενή πλεονάσματα που λέγαμε…

Πριν από περίπου 4 χρόνια ο Σωτήρης υλοποιούσε μια απόφαση καθοριστική για τη ζωή του: είχε μετακομίσει στη Μεσσηνία, στο πατρικό του, στις Ράχες, και είχε ήδη ξεκινήσει να εφοδιάζει με επίλεκτα λαχανικά και βότανα κάμποσα καλά εστιατόρια των Αθηνών.

-Με τοV60 Cross Country όπως λέει και το όνομα, γυρίζεις τη χώρα και τα χωράφια. Πως προέκυψε η συνεργασία αυτή;
Οι γεωπόνοι μου και εγώ κάνουμε πολλά χιλιόμετρα και ήθελα ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο. Έτσι, μέσω του Andro.gr βρέθηκαν οι άνθρωποι της Volvo που μας παραχώρησαν το V60 Cross Country, για να κάνουμε πιο σωστά τη δουλειά μας. Είναι σημαντική βοήθεια γιατί περνάμε ώρες μέσα εδώ, λιώνουμε κυριολεκτικά στο τιμόνι! Επομένως, χρειαζόμαστε άνεση, ασφάλεια και αξιοπιστία, που μας τα παρέχει πλήρως αυτό το μοντέλο.

-Πόσο το έχεις ταξιδέψει δηλαδή το αυτοκίνητο;
Μέσα σε δέκα μέρες έχω κάνει 2.500 χιλιόμετρα. Κινούμαι διαρκώς, τη μια μέρα Ναύπλιο, την άλλη Πάτρα και γύρω από αυτή, την άλλη Κόρινθο, την παρ’άλλη Αθήνα…

-Ποιο gadget σε έχει εντυπωσιάσει;
Τα δύο κουμπάκια στον αυτόματο πιλότο που ρυθμίζουν την ταχύτητα: Μπορείς να φύγεις από την Αθήνα για τη Θεσσαλονίκη και να πατήσεις το γκάζι μόνο δυο-τρεις φορές! Βέβαια, εγώ δεν τρέχω, είμαι φανατικά υπέρμαχος της ασφάλειας.

«Μέσα σε δέκα μέρες έχω κάνει 2.500 χιλιόμετρα με το Volvo: κινούμαι διαρκώς τη μια μέρα Ναύπλιο και Πάτρα, την άλλη Κόρινθο και Αθήνα…». Σε πρώτο πλάνο, το V60 Cross Country που χρησιμοποιεί ο Σωτήρης.

-Γιατί κατέληξες στο τιμόνι ενός Volvo και όχι κάποιου άλλου αυτοκινήτου;
Το Andro.gr προσφέρθηκε να μεσολαβήσει. Εξηγήσαμε αναλυτικά στη Volvo ποιος είμαι και τι κάνω, και εκείνοι πρόθυμα μου δάνεισαν το V60 Cross Country, γιατί έκριναν ότι μοιραζόμαστε κοινές αξίες. Δε διστάζω να σου πω ότι παλιότερα είχα απευθυνθεί και σε κάποιες άλλες μάρκες αλλά με έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια! (γέλια).

-Θα σου ζητήσω και ένα γενικότερο σχόλιο για όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα…
Σίγουρα είναι δύσκολο να ζεις στη χώρα μας, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να κάνουμε το σταυρό μας που ζούμε εδώ! Συχνά δεν συνειδητοποιούμε ότι ανήκουμε στο 10-15% του αναπτυγμένου κόσμου. Ξέρεις πώς βλέπει ένας Αφγανός μια δική μου εργάτρια; Ως Θεά! Δεν έχει πόλεμο, μπορεί να φάει καθημερινά, να έχει καθαρό νερό. Ο λόγος που δεν αναπτύσσεται η χώρα περισσότερο είναι από δική μας επιλογή. Το να κατηγορείς άλλους για τα δικά σου προβλήματα είναι λάθος, είναι συμπεριφορά εξάχρονου παιδιού. Εμείς αντί να λύσουμε το πρόβλημα, κτυπιόμαστε, φωνάζουμε. Είμαστε επτά χρόνια σε μια δίνη και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Κάνε κάτι λοιπόν, ρε φίλε!

Ο Σωτήρης προμηθεύει με ξεχωριστά προϊόντα του (όπως τα άγρια χόρτα) και τα εστιατόρια του εμβληματικού Costa Navarino.

-Δηλαδή τι να κάνει αυτός ο φίλος;
Να προσπαθήσει διπλά από ό,τι πριν! Σκληρό μεν, αλλά αυτή είναι η απάντηση. Η γενιά που θα έπρεπε να σηκώσει το βάρος χάνεται στο εξωτερικό, κι έτσι αυτή τη στιγμή το μέλλον παλεύει με το παρόν. Οι συνταξιούχοι, από τη μεριά τους, κοιτάζουν το τώρα, θέλουν κι αυτοί να ζήσουν, ενώ οι εναπομείναντες νέοι θέλουν να πληρώνουν λιγότερες εισφορές. Όμως, πρέπει να σκεφτούμε με κριτήριο το μέλλον και να πάρουμε σκληρές αποφάσεις, που περιλαμβάνουν και τη μείωση ορισμένων εξόδων. Δυστυχώς τα κόμματα, που στηρίζονται κυρίως σε γερασμένους ανθρώπους, νοιάζονται μόνο για την πελατεία τους. Έτσι όσοι επιχειρούν στην Ελλάδα αισθάνονται ότι είναι σε μια αίθουσα βασανιστηρίων. Φτάνεις να ρισκάρεις μερικές φορές την ίδια σου την οικογένεια. Μπορούμε να τα αλλάξουμε αυτά, αρκεί να το πάρουμε απόφαση. Ποτέ μην ξεχνάς πως, ό,τι και να γίνει, οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να παράγουν, να εμπορεύονται, να δουλεύουν, να τρώνε, να ζουν.

-Εν τέλει είσαι αισιόδοξος.
Η ζωή μαζί με τα προβλήματά της είναι δώρο. Γιατί νομίζεις ότι στις βόρειες χώρες αυτοκτονούν; Επειδή δεν έχουν προβλήματα! Και οι πολύ πλούσιοι κατασκευάζουν προβλήματα, αλλιώς θα πεθάνουν.

-Ποια είναι η μεγαλύτερη δυστυχία στη ζωή;
Να τα έχεις όλα και να μην μπορείς να το δεις, να ζεις σε συνθήκες που μπορεί να σε κάνουν ευτυχή και να επιμένεις, εθελοτυφλώντας, στη μιζέρια.

Ο Σωτήρης Λυμπερόπουλος (αριστερά) με τον σεφ του Costa Navarino Δημήτρη Μελεμενή.

-Τι χρειάζεται για να αλλάξει κάποιος τρόπο ζωής;
Είπαμε, να το πάρει απόφαση, εκεί είναι το θέμα. Όμως, στην Ελλάδα δεν μαθαίνουμε από μικροί να παίρνουμε αποφάσεις για τη ζωή μας. Φοβόμαστε και μένουμε στάσιμοι. Σε αυτό φταίει κυρίως η οικογένεια που διαπαιδαγωγεί με συγκεκριμένο τρόπο τα παιδιά της: Οι Έλληνες καταπιεζόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια!

-Και κάτι τελευταίο, που συζητιέται κάθε φορά που ακούγονται οι σειρήνες της χρεοκοπίας: Υπάρχει τελικά διατροφική επάρκεια στη χώρα μας;
Μια χαρά είμαστε, η φύση μας χαρίζει απλόχερα τους θησαυρούς της! Το πρόβλημα είναι ότι εμείς θέλουμε να τρώμε καθημερινά μοσχάρι, ενώ παράγουμε αρνιά. Ας μη συζητήσουμε για όσπρια, ρίζες και άλλα θρεπτικά καλούδια που σνομπάρουμε. Επίσης οι ποσότητες φαγητού που παράγουμε είναι πραγματικά τεράστιες, όμως πετάμε καλό φαγητό στα σκουπίδια – και όχι μόνο στην Ελλάδα. Έχεις δει πόσα τρόφιμα πετιούνται μόνο στα εστιατόρια; Είπαμε, η αλλαγή είναι δική μας ευθύνη. Και πολλές φορές κρύβεται κάτω από τη μύτη μας!

«Για να αλλάξει κάποιος τρόπο ζωής, το μόνο που χρειάζεται είναι να το πάρει απόφαση. Όμως στην Ελλάδα δεν μαθαίνουμε από μικροί να παίρνουμε αποφάσεις για τη ζωή μας».

Διαβάστε ακόμα – Το Ημερολόγιο ενός Τροφοσυλλέκτη: Η στήλη του Σωτήρη Λυμπερόπουλου στο Andro, για τη ζωή δίπλα στη φύση.

TAGS :
volvo ραδικι Σωτήρης Λυμπερόπουλος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook