Δικαίως μπήκε ο Σταύρος Τσομπανίδης στη λίστα του Forbes με τους πιο επιτυχημένους νέους της Ευρώπης;

Ο Σταύρος Τσομπανίδης είναι ο πιο μικρός σε ηλικία και ο μοναδικός από την Ελλάδα που είδε το όνομά του στη λίστα του Forbes «30 Under 30».

Ξεκλέβω λίγες λέξεις για να πω το εξής: στο Andro πάντα ήθελα να κάνω θέματα για νέους (ιδανικά) ανθρώπους που να κάνουν κάτι καινοτόμο στον κόσμο των επιχειρήσεων, ή της κοινωνίας/περιβάλλοντος, ή στον κόσμο της τέχνης και του design. Και να που στις γραμμές που ακολουθούν ο συνομιλητής μας είναι ένας τύπος που συνδυάζει τρόπον τινά και τα τρία.

Ο Σταύρος Τσομπανίδης -έχει ονοματεπώνυμο που έγινε γνωστό μετά την επιτυχία του να είναι ο πιο νεαρός επιχειρηματίας, και μάλιστα ο μόνος από την Ελλάδα που μπήκε στην φετινή λίστα «30 Under 30» του Forbes- έφτιαξε ένα μικρό επίγειο επιχειρηματικό βασίλειο, με μια πρώτη ύλη από τη θάλασσα: τα φύκια.

Συνοδοιπόρος του σε αυτό, και μου ζητάει να τον αναφέρω, είναι ο Νίκος Αθανασόπουλος ένας μηχανολόγος/μηχανικός με εμπειρία, με τον οποίο ο Σταύρος ένιωσε την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη να φτιάξει την Phee, μια εταιρεία όπου παίρνει φύκια και τα μεταμορφώνει σε χρηστικά ή λατρευτικά αντικείμενα. Ξεκίνησαν με θήκες κινητών, είδη συσκευασίας, μετά έφτιαξαν κάτι ακόμα πιο κοντινό στην θαλασσινή/παράλια καταγωγή των φυκιών –ναι, ρακέτες!- και μετά γυαλιά ηλίου σε συνεργασία με τους άλλους design aficionados από τη Σύρο, τους Zylo.

Η κουβέντα μαζί του είναι φρέσκια όσο κι η οπτική του και η ιδέα του.

Η Phee είναι μια εταιρεία όπου παίρνει φύκια και τα μεταμορφώνει σε χρηστικά καθημερινά αντικείμενα, όπως μια θήκη κινητού.

– Πώς υποδέχτηκες την είδηση ότι βρέθηκες στη λίστα του Forbes «30 Under 30»;
Η ιστορία είναι ωραία. Αρχικά μου έστειλε mail ένας editor από το Forbes και μου είπε ότι έχουν δει τη δουλειά μας και μου ζήτησε πληροφορίες, λεπτομέρειες, τζίρους, κλπ. Αρχές Ιανουαρίου με ενημέρωσαν ότι από τους 1005 υποψηφίους κάτω των 30 ετών, έχω περάσει στους τελικούς 50, καλώντας με να παραστώ στην εκδήλωση για την ανακήρυξη των 30 στο Λονδίνο. Τότε ακόμα δεν είχε βγει η τελική λίστα. Την μέρα που έφτασα στο Λονδίνο θα έβγαιναν και τα αποτελέσματα. Με το που προσγειώθηκε το αεροπλάνο, άνοιξα το κινητό μου και μπήκα γρήγορα στη σελίδα του Forbes να δω αν τα κατάφερα. Δυστυχώς δεν ήμουν στη λίστα. Απογοητεύτηκα λίγο. Λίγο αργότερα με παρέλαβε ο αδερφός μου, ο οποίος μένει εκεί, και μου είπε: μπες πάλι. Ξαναμπαίνουμε. Τίποτα. Κάποια στιγμή που έμεινα λίγο μόνος μου, ξαναμπήκα στη σελίδα λες και υπήρχε περίπτωση να δω κάτι διαφορετικό. Ήμουν στη λίστα! Άρχισα να φωνάζω, νομίζω έγινα ρεζίλι στον κόσμο γύρω, αλλά χάρηκα πολύ.

– Τι είχε γίνει; Γιατί δεν έβλεπες το όνομά σου στην αρχή;
Δεν είχα ανοίξει την λίστα της Ευρώπης, είχα ανοίξει της Αμερικής!

– Είσαι ο πιο μικρός στη λίστα;
Ναι, νομίζω ότι είμαι ο πιο μικρός μαζί με έναν άλλον. Και ο μόνος από την Ελλάδα.

– Φαντάζομαι ότι είναι δύσκολο να διαπρέψει ένας άνθρωπος στην βιομηχανία σε τόσο νεαρή ηλικία. Από μικρός είχες κλίση προς τα εκεί;
Ναι, από το δημοτικό. Πραγματικά, δεν ξέρω γιατί, μου άρεσε πολύ ο κόσμος αυτός. Όταν ερχόταν ο πατέρας μου σπίτι με την εφημερίδα, ήθελα να διαβάζω το φύλλο με τα οικονομικά και τα επιχειρηματικά. Μου εξηγούσε κι εκείνος, αλλά για κάποιο λόγο με τράβαγε. Μετά τις σπουδές και στα χρηματοοικονομικά, πήραν όλα το δρόμο τους σιγά-σιγά.

«Ήταν σε ένα TEDx Academy που άκουσα τον Παύλο Ευμορφίδη, τον ιδρυτή της Coco-Mat, να μιλάει για τις εναλλακτικές χρήσεις των φυκιών και αμέσως σκέφτηκα “αυτό θέλω να κάνω”».

– Και πώς από κάθε πιθανή και απίθανη επιχειρηματική ιδέα, διάλεξες τα φύκια;
Ήμουν κάποια στιγμή σε ένα TEDx Academy και παρακολουθούσα την ομιλία του Παύλου Ευμορφίδη, του ιδρυτή της Coco-Mat. Μιλούσε για τις εναλλακτικές χρήσεις των φυκιών και την αξιοποίησή τους και ένιωσα αστραπιαία ότι αυτό με ενδιαφέρει πολύ, με ενέπνευσε. Είπα «αυτό θέλω να κάνω».

– Και έβαλες μπροστά αμέσως την ιδέα σου;
Το όραμα υπήρχε από εκείνη τη στιγμή αλλά ύστερα από 2 χρόνια άρχισε να παίρνει μορφή. Έπρεπε να βρω τους σωστούς ανθρώπους. Ένας άλλος entrepreneur με τον οποίο είχαμε ενταχθεί στην Aephoria.net του Πέτρου Κόκκαλη με σύστησε στο Νίκο Αθανασόπουλο και ξεκινήσαμε. Κάναμε εκτενή R&D (έρευνα και ανάπτυξη) και ακόμα συνεχίζουμε να το ερευνούμε, βελτιώνοντας κάθε στάδιο παραγωγής και ανάπτυξης.

– Πώς καταφέρατε να στήσετε τα πρώτα «θεμέλια» της εταιρείας; Είχατε κεφάλαιο;
Όχι και χαίρομαι που γίνεται αυτή η ερώτηση γιατί είναι σημαντικό να πούμε ότι συμμετείχαμε σε προγράμματα υποστήριξης. Σε πολλά επίπεδα μας υποστήριξε το Ίδρυμα Αγγελοπούλου, όπως και η οικογένεια Λασκαρίδη μέσα από τον οργανισμό “The People’s Trust”. Επίσης κερδίσαμε στο διαγωνισμό επιχειρηματικότητας της Παπαστράτος, ενώ σηκώσαμε χρηματοδότηση και από το δίκτυο της AFI μετά από screening που μας έκαναν.

– Σήμερα πώς είναι η Phee;
Σήμερα η Phee κλείνει περίπου ενάμιση χρόνο από τη μέρα που επίσημα κυκλοφόρησε τα πρώτα της προϊόντα στην αγορά. Έχουμε τη δική μας μονάδα παραγωγής στην Πάτρα. Εγώ πηγαινοέρχομαι στην Αθήνα για ραντεβού και για την ανάπτυξη της εταιρείας. Έχουμε μπει σε 35-40 μικρά design shops σε τουριστικούς προορισμούς αλλά και σε μεγάλες αλυσίδες που έχουν τέτοια items, όπως το Public και το Πλαίσιο.

Τα γυαλιά ηλίου της Phee σε συνεργασία με τους άλλους design aficionados από τη Σύρο, τους Zylo.

– Γιατί είναι σημαντική για εσένα αυτή η δουλειά; Εκτός από το προφανές της επιχειρηματικής δραστηριοποίησης. Και φυσικά εκτός της διάκρισης που δεχτήκατε.
Γιατί έχει έντονο κοινωνικό και περιβαλλοντικό στίγμα. Αυτός ήταν και ο λόγος που ήθελα να αξιοποιήσω τον ανεκμετάλλευτο πλούτο των φυκιών. Οι δήμοι δαπανούν πολλά χρήματα για να τα συλλέξουν και να τα θάψουν σε χώρους υγειονομικής ταφής. Υπάρχει μεγάλο κόστος ανά τόνο για μια πρώτη ύλη που τελικά πετιέται. Από την άλλη έχει και περιβαλλοντικό αντίκτυπο, καθώς τα φύκια επιβαρύνουν τον όγκο των σκουπιδιών, επιφέροντας σημαντικές εκλύσεις διοξειδίου του άνθρακα. Στην εταιρεία όλες οι πρώτες ύλες μας είναι φιλικές προς το περιβάλλον. Ακόμα και οι κολλητικές ουσίες που χρησιμοποιούμε είναι biobased.

– Το όνειρό σου ποιο είναι τώρα; Εννοώ εντός και εκτός Phee.
Εντός Phee είναι να συνεχίσουμε τη δουλειά, με προσήλωση στο στόχο μας. Να τελειοποιήσουμε το προϊόν και να επεκταθούμε σε νέες εφαρμογές με πρώτη ύλη τα φύκια, όπως επιφάνειες επίπλων, δάπεδα κλπ. Εκτός Phee, να σας πω; Θέλω πολύ να πάρω μέρος σε ένα μαραθώνιο. Ο Γιώργος Σταυρόπουλος ο δρομέας μου έβαλε το μικρόβιο του τρεξίματος και θέλω πολύ να το καταφέρω.

Διαβάστε ακόμα: Γιώργος Στρατούρης – «Στο Περού η ζωή μου απέκτησε και πάλι ενδιαφέρον»

TAGS :
Forbes Σταύρος Τσομπανίδης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook