farage

Στην Βρετανία, οι υποστηριχτές του Leave υποσχέθηκαν ροζ συννεφάκια και αυτοκρατορικές δόξες, και κέρδισαν. Το αποτέλεσμα ήταν να πάνε τη χώρα προς τα πίσω. (Φωτό: ABC News/Tim McGuinness/Newscom)

Καλωσήρθατε στην εποχή της πολιτικής απαξίωσης και των μαζικών φαντασιώσεων. Ο συνδυασμός αυτών των δύο συναισθημάτων είναι που θα καταστρέψει τη λογική και μαζί με αυτήν τη δημοκρατία όπως τη γνωρίσαμε ως σήμερα. Στην Ελλάδα, ο Σύριζα υποσχέθηκε τα πιο απίθανα πράγματα, κέρδισε απανωτά, και κυβερνάει ανενόχλητα. Στη Βρετανία, οι υποστηριχτές του Leave υποσχέθηκαν ροζ συννεφάκια και αυτοκρατορικές δόξες, και κέρδισαν.

Κι οι μεν και οι δε, Έλληνες και Βρετανοί δημαγωγοί, έκαναν κακό στις χώρες τους, τις πήγαν πίσω αντί για μπρος, τις έκαναν φτωχότερες και μικρότερες. Γιατί, όμως, ο κόσμος τους εμπιστεύθηκε; Τι συμβαίνει και στην Αμερική εκατομμύρια ψηφοφόροι είναι έτοιμοι να κάνουν πρόεδρο έναν ψυχανώμαλο;

Οι αναλύσεις ότι τάχα εκείνοι που ψηφίζουν αυτοκαταστροφικές πολιτικές επιλογές είναι αγράμματοι και εξαθλιωμένοι είναι μόνον εν μέρει αληθινές. Όντως, κοινωνιολογικές έρευνες δείχνουν ότι εκατομμύρια φτωχών λευκών στην Αμερική προτιμούν να αρχίσει έναν πυρηνικό πόλεμο ο Trump, μόνο και μόνο για να πάμε όλοι μαζί στον άλλο κόσμο. Δεν έχουν να χάσουν τίποτα, νομίζουν. Τα ναρκωτικά, οι θεωρίες συνομομωσίας και τα reality shows έχουν παίξει κι αυτά το ρόλο τους στην αποβλάκωση του υποαπασχολούμενου ή άνεργου «λαού» και στο ταξικό μίσος εναντίον της βολεμένης «ελίτ».

Ο φανατικός λύνει τα προσωπικά του προβλήματα μέσω κάποιας ιδεολογίας που του επιτρέπει να υπερβαίνει τη λογική. Όσο πιο παλαβή η θεωρία τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτή, με πάθος.

Όμως, πολλοί Βρετανοί φίλοι μου που ψήφισαν Leave είναι μορφωμένοι με εξαιρετικές δουλειές, και μέλη της «ελίτ». Το ίδιο και άλλοι που γνωρίζω στην Ελλάδα και αλλού στην Ευρώπη και Αμερική: υποστηρίζουν με πάθος τη διάλυση του παντός, τα ακραία εθνικιστικά κόμματα, τους φράχτες και τα τείχη. Η λογική έχει πάει περίπατο. Ταυτόχρονα, μισούν τη δημοκρατία, ωστόσο ζητωκραυγάζουν που ο «λαός» αποφάσισε με την ψήφο του την «απελευθέρωσή» του. Απαιτούν αυταρχικότητα και τάξη, ενώ ταυτόχρονα αμφισβητούν το δικαίωμα του Κράτους να επιβληθεί.

Και φυσικά, αν τολμήσεις να τους υποδείξεις τα λογικά σφάλματα, τις αντιφάσεις και τα παράδοξα στην σκέψη τους, θα σε κατηγορήσουν αμέσως ως πουλημένο στα μεγάλα συμφέροντα που συνωμοτούν εναντίον των απλών ανθρώπων. Όλα αυτά είναι ενδείξεις φανατισμού. Ο φανατικός δεν έχει σχέση με τη λογική. Ο φανατικός λύνει τα προσωπικά του προβλήματα μέσω κάποιας ιδεολογίας που του επιτρέπει να υπερβαίνει τη λογική. Όσο πιο παλαβή η θεωρία τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτή, με πάθος.

f-greekfete-a-20150707

Στην Ελλάδα, κόσμος πανηγυρίζει για τη νίκη του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα του 2015. Ένα «ΟΧΙ» που έγινε «ΝΑΙ». Το τέλος της λογικής. (Φωτό: The Japan Times/Reuters)

Το βρετανικό δημοψήφισμα είναι η αρχή του τέλους του κόσμου που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Άσχετα με το πώς θα προσπαθήσουν να τα κουκουλώσουν οι πολιτικοί στους επόμενους μήνες, ώστε η Βρετανία να μην καταλήξει εκεί που ήταν στη δεκαετία του ’70, κάτι άλλαξε. Ζώντας στο Λονδίνο, το νιώθω γύρω μου, αλλά και μέσα μου. Δεν νιώθω πια ότι είμαι ευπρόσδεκτος. Πολλοί ξένοι το νιώθουν αυτό.

Όσο για τους ντόπιους νιώθουν μια αμηχανία, σαν να ξύπνησαν μετά το δημοψήφισμα κι ανακάλυψαν στον καθρέπτη του μπάνιου ότι δεν ήταν αυτό που νόμιζαν, αλλά κάτι λιγότερο όμορφο, λίγες τρίχες περισσότερες εδώ κι εκεί, δόντια κάπως πιο στραβά, ρυτίδες, κάτι περισσότερο σε Dr. Hyde και λιγότερο σε Mr. Jekyll.

Ίσως, όμως, αυτό το λιγότερο όμορφο να είναι και περισσότερο αληθινό. Αν είναι έτσι, τότε υπάρχει ελπίδα. Όχι για να ξαναγίνει ο κόσμος όπως ήταν, αλλά για να περάσουμε κάποτε μέσα από την ασχήμια μέχρι να βρούμε έναν νέο τρόπο να συνυπάρξουμε ειρηνικά σε τούτο τον μικρό, γαλάζιο πλανήτη.

 

Διαβάστε ακόμα: Συντηρητικά μυαλά – ανυπολόγιστη καταστροφή

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top