Το «έχω τον έλεγχο» είναι πολύ κακή διδαχή

Κοιτάς έξω, για να προσθέσεις γνώση. Να ξαναγεννηθείς, γνωρίζοντας ότι δεν είσαι ο καλύτερος ή ο τελειότερος. Ενώ, όταν κοιτάς προς τα μέσα, μάλλον θέλεις να σφίξεις ξανά τις βίδες του συστήματος που έχεις αποκτήσει.

Όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα είχαμε προγραμματίσει (φανταστεί να λέμε καλύτερα, γιατί ό,τι προγραμματίζεται, πάει βάση σχεδίου), υπάρχουν δύο επιλογές συνήθως. Να κοιτάξουμε προς τα έξω ή να κοιτάξουμε προς τα μέσα. Κοιτάζοντας προς τα έξω, σημαίνει προς το εξωτερικό περιβάλλον, την αγορά, τους φίλους, παίρνοντας γνώμες, ακούγοντας και ανοίγοντας το μυαλό μας. Ετσι, ανανεώνουμε την εμπειρία μας, διεγείρουμε το μυαλό και βλέπουμε τα πράγματα από άλλη οπτική.

Κοιτάζοντας προς τα μέσα, από την άλλη, σημαίνει ότι είμαστε στις αρχές ενός προσωπικού πανικού και αναζητούμε έναν φταίχτη, κάποιο θύμα, μια εύκολη αλλαγή, για να συνεχίσουμε, να μπορέσουμε να διατηρήσουμε τον έλεγχο. Ο έλεγχος των πραγμάτων, η γλυκιά αυτή εξουσία που κρατιέται στο μέγεθος της γροθιάς. Το υπ’αριθμόν ένα εμπόδιο των συνεργατικών σχημάτων, της σωστής διακυβέρνησης των επιχειρήσεων και της χώρας.

Ο έλεγχος που αναζητούν οι πάντες, σαν ναρκωτικό και ασφαλή συνήθεια. Τους δίνει περισσότερα δικαιώματα από υποχρεώσεις. Είναι επιτακτικός από «πάνω προς τα κάτω» και διασφαλίζει ρόλο, τίτλο, και αντιλαμβανόμενη υπόσταση. Ο έλεγχος που κατέστρεψε μια χώρα και τις επιχειρήσεις της. Ο έλεγχος που εμπόδισε να αγκαλιάσουμε το ταλέντο, να καινοτομήσουμε και να μάθουμε νέα πράγματα.

Ο συνδικαλιστής και ο πολιτικός. Ο σύμβουλος και οι γνωριμίες του. Ο κυνηγός ταλέντων και τα κυκλώματα. Ο επιχειρηματίας και οι γύρω «yesmen». O μικρομεσαίος και η οικογένειά του. Ο μεγάλος αδελφός και η κληρονομιά. Ο γαιοκτήμονας και το σύστημα επιδοτήσεων. Ο manager και ο director. Ο παραγωγός και οι διανομείς.

Όλοι αναζητούσαν και έβρισκαν ευκολότερα πάντα τον έλεγχο και μαζί του ένα δομημένο, παλιομοδίτικο σύστημα αναφοράς. Και τα νέα παιδιά δεν ξέρω αν θα είναι καλύτερα, αφού έτσι μαθαίνουν, ή στο τέλος μπορεί να να γίνουν μόνιμα αντιδραστικοί, βλέποντας τα συστηματάκια και παρεάκια εξουσίας. Οπότε πάλι χαμένα μυαλά, χαμένες γενιές.

Όταν όμως κοιτάξεις προς τα έξω, επειδή το σύμπαν δεν συμπεριφέρεται όπως θα θέλαμε, σημαίνει ότι είσαι ανοιχτός να πάρεις νέα μαθήματα. Νοιάζεσαι να μην χαθείς, να αλλάξεις, να γίνεις καλύτερος, να συνεχίσεις με νέο αέρα, με διορθωμένα τα λάθη σου. Κοιτάς έξω, για να προσθέσεις γνώση στην προσωπική σου ενέργεια. Να ξαναγεννηθείς, γνωρίζοντας ότι δεν είσαι ο καλύτερος, ο τελειότερος. Ενώ, όταν κοιτάς προς τα μέσα, μάλλον θέλεις να σφίξεις ξανά, πιο πολύ αυτή τη φορά, τις βίδες του συστήματος που έχεις αποκτήσει.

Σήμερα, το «κοιτάω προς τα έξω» είναι η μοναδική ασφαλής επιλογή, για να ακολουθήσεις αν μη τι άλλο το ρεύμα των αλλαγών, τις νέες επιχειρηματικές πρακτικές και να δανειστείς πλούσιες εμπειρίες από τον κόσμο. Για οποιοδήποτε θέμα και αντικείμενο! Είναι τόσο μεγάλη η γνώση πλέον και τόσο εύκολα διαθέσιμη που ως πλοίαρχος του καραβιού που έχεις, αλλά και της προσωπικής σου πορείας, πρέπει να κοιτάς όλο και πιο συχνά προς τα έξω.

Δεν τα ξέρουμε όλα. Ό,τι ίσχυε τα τελευταία 30 χρόνια και βάλε, δεν λειτουργεί με ασφάλεια πια. Μπορούμε να κατηγορούμε με ευκολία και γενικολογίες τους ξένους, το σύστημα, την αγορά, τους πολίτες, τους πολιτικούς (διαλέξτε πλευρά), αλλά δεν αρκεί. Για την ακρίβεια, δεν κάνει τίποτε καλό και πρακτικό σε εμάς και την εργασία, την εταιρεία, τη δράση και το μέλλον μας.

Μπορείτε να σπαταλήσετε όλη σας την ενέργεια κατηγορώντας άλλους ή ψάχνοντας εύκολες λύσεις (να κάνουμε μια μικρή έκπτωση, να διώξουμε υπαλλήλους, να κλέψουμε στο ζύγι κ.λπ.), αλλά μια τέτοια προσέγγιση (κοιτώντας προς τα μέσα) σας αποτρέπει από το να προχωρήσετε μπροστά.

Το βλέμμα προς τα μέσα, είναι μια προσέγγιση αυτιστική και δεν αλλάζει τίποτε. Φερ’ ειπείν, οι ναύτες σας κυρ-πλοίαρχε έμαθαν, εκπαιδεύτηκαν σε φουρτούνες; Οι συνεργάτες σας συζήτησαν μαζί σας πιθανές εναλλακτικές λύσεις; Εσείς ο ίδιος αλλάξατε κάτι απ’ όσα κάνατε τόσα χρόνια; Μήπως το προϊόν ή η υπηρεσία σας δεν λειτουργεί πια ελκυστικά προς το κοινό; Μήπως ο άνεμος είναι πεσμένος και εσείς έχετε σηκωμένα πανιά;

Στην εποχή που μπήκαμε, ο έλεγχος είναι μια πτωχευμένη έννοια. Γιατί θα πάρει περισσότερα από 10-15 χρόνια να ξαναβρεί ο κόσμος μας μια κάποια ισορροπία και αυτή θα έρθει μόνο μέσα από συνδημιουργία, ανοιχτά μυαλά, κοινότητες, ευρύτατες συνεργασίες και διάλογο. Γι’ αυτό, αυξήστε τον προβληματισμό σας σε ό,τι κάνετε, κρίνετε αυστηρά κάθε κίνησή σας, μιλήστε με πολλούς ανθρώπους και πετάξτε την πυξίδα που είχατε.

Στο ίδιο σκηνικό που ζείτε και δραστηριοποιείστε, θα βρείτε μεγάλους θησαυρούς που ούτε καν υποψιαζόσασταν. Ανοίξτε το παράθυρο στον κόσμο και μάθετε από συζητήσεις. Έτσι θα αποκτήσετε γνώση, θα πάρετε ενέργεια και ιδέες, ώστε να αναβαθμιστούν οι πολιτικοί μας θεσμοί, να εξελιχθούν οι επιχειρήσεις, να βελτιωθεί η ψυχολογία των ανθρώπων και να δημιουργηθούν νέα, βιώσιμα σχήματα παντού.

ΥΓ: Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο σε έναν φίλο επιχειρηματία, ο οποίος έχασε όσα είχε δημιουργήσει μετά από χρόνια, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Και μετά από ένα μαραθώνιο διαλόγου, νέων ιδεών και καθήμενος «ξανά στα θρανία» δημιούργησε όσα δεν φανταζόταν ποτέ αυτός και οι γύρω του. Είναι επίσης ένας συμβολισμός, για όσους εγκαταλείπουν εύκολα ή πάνε σε εύκολες λύσεις…

Διαβάστε ακόμα: Όπως οι προπονητές, σε μια επιχείρηση δεν αποκλείουμε κανέναν.

TAGS :
business έλεγχος εταιρεία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook