ILD_1

    «Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε πάρα πολύ πίσω. Δεν έχουμε παιδεία, αλλά εκπαίδευση που εξυπηρετεί ανάγκες περασμένων δεκαετιών».

    20.000 αρχικές υποψηφιότητες. 20.000 δάσκαλοι και εκπαιδευτικοί από 179 χώρες μπήκαν σε διαδικασία επιλογής και μόνο 50 ανακηρύχθηκαν οι καλύτεροι του κόσμου. Ανάμεσα σε αυτούς, η «δική μας», όπως τείνουμε να λέμε για Έλληνες που αποκτούν διακρίσεις, Αγγελική Παππά. Επειδή δεν αφορά σε αθλήματα ή δημοφιλή θεάματα, ίσως να μην το έχετε μάθει ακόμα. Κι όμως το “Global Teacher Prize” για το οποίο είναι υποψήφια (για 2η φορά να σημειωθεί), είναι το Νόμπελ των εκπαιδευτικών. Αστείο και λίγο αποκαρδιωτικό το ότι το βραβείο αυτό είναι λίγο πιο «αφανές» από άλλα, αν κάποιος σκεφτεί ότι ο εκπαιδευτικός είναι το μόνο επάγγελμα που δημιουργεί όλα τα υπόλοιπα.

    Προτού μιλήσουμε μαζί της, φυλλομέτρησα λίγο το βιογραφικό της, το οποίο αν έπρεπε να αναπαράξω δεν θα μας έμενε χώρος για καμία συνέντευξη μαζί της – τόσο εκτενές είναι. Θα αναφέρω μόνο ενδεικτικά ότι είναι καθηγήτρια αγγλικών και ειδική παιδαγωγός, ιδρύτρια του καινοτόμου οργανισμού I love dyslexia, του πρώτου διεθνώς εξειδικευμένου χώρου ολιστικής διδακτικής των αγγλικών για μαθητές (παιδιά, εφήβους και ενήλικες) με δυσλεξία και μαθησιακές διαφορετικότητες, επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου της Folkuniversitetet στην Ουψάλα, δημιουργός της μεθόδου 3Dlexia που συζητείται σε όλον τον κόσμο, και της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας 3Dlexia Cosmos με έντονη εθελοντική δράση.

    Έχετε αφοσιωθεί σε μαθητές με δυσλεξία -μικρούς και μεγάλους- και γι’ αυτό το έργο σας λαμβάνετε αυτή την παγκόσμια διάκριση. Πώς διαλέξατε να ασχοληθείτε με αυτό το κομμάτι;
    Οι άνθρωποι με δυσλεξία έχουν μια μεγάλη πρόκληση να διαχειριστούν και μια αδικία την ίδια στιγμή: να προσαρμοστούν σε ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο που δεν είναι φτιαγμένο γι’ αυτούς, ενώ το εκπαιδευτικό πλαίσιο θα έπρεπε να προσαρμοστεί σε αυτούς. Έχουν ένα διαφορετικά οργανωμένο εγκέφαλο, και ενώ αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη γραφή, την ανάγνωση, απομνημόνευση κ.ά., είναι πολύ συχνά χαρισματικοί, εφευρετικοί, βλέπουν λύσεις σε προβλήματα που “τυπικοί” εγκέφαλοι δεν τα καταφέρνουν, έχουν ιδιαίτερη φαντασία, δημιουργικότητα, ανατρεπτικό νου… Υπάρχουν αμέτρητοι μαγικοί άνθρωποι: Steve Jobs, Bill Gates, Picasso, Einstein, που είχαν δυσλεξία ή κάποια μαθησιακή διαφορετικότητα και άλλαξαν τον κόσμο.

    Τι θα πει «ολιστική παιδεία»;
    Είναι η παιδεία της καλλιέργειας του πνεύματος και της ψυχής, με την ενεργή εμπλοκή του σώματος. Καλύπτει και τις τρεις αυτές πύλες, όπως τις έχει ορίσει και ο Αριστοτέλης. Είναι ασύλληπτο πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν ενεργοποιηθεί ολιστικά. Ουσιαστικά στο i love dyslexia ενεργοποιούμε και το αριστερό και το δεξί ημισφαίριο, ενώ η εκπαίδευση σήμερα ως επί το πλείστον στοχεύει σε τομείς του αριστερού ημισφαιρίου, που είναι η αυτοματοποίηση, η συμβολική γλώσσα, η λογική, και αφήνει απ’ έξω τη φαντασία, τη βιωματική μάθηση, τις τέχνες, το «εμείς». Η μέθοδος που ακολουθούμε έχει πολλές διαστάσεις: σχετίζεται ακόμα και με τη μελέτη των νευροεπιστημόνων. Μελετώ και συνεργάζομαι με νευροεπιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Tufts, όπως τη Maryanne Wolf, αλλά και τον Έλληνα Dr. Θεοχάρη Θεοχαρίδη.

    Τι διαστάσεις έχει η δυσλεξία σήμερα; Έχουμε εικόνα;
    Είναι μεγάλο το ποσοστό: 10-20% παγκοσμίως των ανθρώπων έχουν αυτή τη μαθησιακή διαφορετικότητα. Και είναι λυπηρό που στον κόσμο δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου εξειδικευμένα προγράμματα που να καλλιεργούν τα χαρίσματα των ατόμων με δυσλεξία, αλλά εστιάζουν μόνο στη μερική διαχείριση των δυσκολιών. Όσο για τη διδακτική των αγγλικών, όπου τόσο δυσκολεύονται οι μαθητές με δυσλεξία, δεν υπάρχει ούτε ένα εξειδικευμένο μεταπτυχιακό. Αλλά αυτό σκοπεύουμε να το αλλάξουμε.

    «Κάθε φορά που αποτυγχάνω πέφτω πάντα προς τα μπροστά, δεν πέφτω προς τα πίσω».

    Αναρωτιέμαι αν ήταν δύσκολο να ξεκινήσετε από το μηδέν.
    Πολύ. Κάποια στιγμή μπήκα στην τάξη των αγγλικών και είδα μαθητές που ζορίζονταν λόγω της δυσλεξίας, αλλά αντί να επιλέξω να βάλω τις ευθύνες πάνω στους ώμους τους, πήρα εγώ τις ευθύνες στους δικούς μου ως δασκάλα τους. Και αποφάσισα να ξεκινήσω κάτι καινούργιο, όταν όλοι μου έλεγαν ότι είναι τρέλα αυτό που πάω να κάνω. Με τους συνεργάτες μου, για τους οποίους είμαι πολύ ευγνώμων, έπρεπε να πετάξουμε τα «δεκανίκια» μας και να μάθουμε να περπατάμε σε ένα νέο πεδίο από την αρχή, χωρίς καμία ασφάλεια. Και μάλιστα σε ένα στάσιμο, στενό περιβάλλον όπως αυτό της χώρας μας. Οι μαθητές μου αρχικά με έβλεπαν να πειραματίζομαι, να μην πετυχαίνουν όλα, να αποτυγχάνω σε κάποια και να ξαναδοκιμάζω αλλιώς. Αλλά η πίστη μου σε αυτούς κυρίως μου έδινε κουράγιο. Τελικά, με δικαίωσαν!

    Δεν σας αποθάρρυνε η «αποτυχία» όπως καταλαβαίνω.
    Καθόλου. Ταξίδι είναι και σε ενδυναμώνει. Όπως λέω: «I have failed many times, but I always fail forward»! Κάθε φορά που αποτυγχάνω πέφτω πάντα προς τα μπροστά, δεν πέφτω προς τα πίσω!


    Διαβάστε ακόμα: Στο Μιλάνο η κουλτούρα είναι τρόπος ζωής


    Στην Ελλάδα, μιας και το αναφέρατε, σε τι επίπεδο είμαστε σε θέματα εκπαίδευσης;
    Δυστυχώς είμαστε πάρα πολύ πίσω. Δεν έχουμε παιδεία, αλλά εκπαίδευση που εξυπηρετεί ανάγκες περασμένων δεκαετιών. Ο κόσμος έχει προχωρήσει και το εκπαιδευτικό σύστημα έχει παραμείνει ίδιο, είναι αδιανόητο αυτό. Αν δεν εκσυγχρονιστούμε εκεί θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα βιωσιμότητας. Κι οι δάσκαλοι έχουμε τεράστια ευθύνη, γιατί διαχειριζόμαστε τάξεις που είναι μια μικρογραφία του κόσμου. Εκεί, στις τάξεις χτυπά η καρδιά της χώρας. Πρέπει να το αντιληφθούμε αυτό. Οι μεγάλοι οργανισμοί, όπως ένα Υπουργείο Παιδείας, είναι δυσκίνητοι. Γι’ αυτό ο ρόλος του εκπαιδευτικού, ειδικά σήμερα μέσα στην κρίση, είναι καθοριστικός για το μέλλον της Ελλάδας.

    Παρά τις συνθήκες, επιμένετε και παραμένετε εδώ, ε;
    Το ένα μου «πόδι» είναι εκτός Ελλάδας, είναι παγκόσμιο, και το άλλο είναι εντός. Εξάλλου, αυτή είναι η Ελλάδα: μια οικουμενική χώρα, οι αξίες της μεταλαμπαδεύονται σε όλη την οικουμένη από την αρχαιότητα. Νιώθω υπερήφανη που είμαι Ελληνίδα, αλλά δεν έχω συρρικνωθεί σε εθνικά πλαίσια που εγκλωβίζουν. Είναι το όραμά μου να συνδράμω στην αναβάθμιση της παιδείας στην Ελλάδα, κάνοντας όμως και σοβαρά βήματα για να εισάγω την προσπάθειά μου στο εξωτερικό. Είμαι μια πολίτης του κόσμου βαθιά συνειδητοποιημένη σε αυτό που κάνω. Θα παλέψω αυτό το όνειρο να βγει αληθινό. Και το μεγαλύτερο μου “όπλο”, είναι η Αγάπη.

    ILD_2

    «Οι άνθρωποι με δυσλεξία έχουν μια μεγάλη πρόκληση να διαχειριστούν και μια αδικία την ίδια στιγμή: να προσαρμοστούν σε ένα εκπαιδευτικό πλαίσιο που δεν είναι φτιαγμένο γι’ αυτούς, ενώ το εκπαιδευτικό πλαίσιο θα έπρεπε να προσαρμοστεί σε αυτούς».

    Για το μέλλον τι σχεδιάζετε;
    Θέλω να εστιάσω στη διάχυση της ολιστικής μεθόδου 3Dlexia, η οποία μπορεί να ενσωματωθεί σε όλα τα διδακτικά πεδία και σε όλους τους μαθητές, απελευθερώνοντας όλο τους το δυναμικό. Επιπλέον, είμαστε σε επικοινωνία με το Πανεπιστήμιο του Birmingham, του οποίου είμαι απόφοιτη, για να συνδράμουμε στη δημιουργία του πρώτου μεταπτυχιακού στον κόσμο σε θέματα γλωσσών και δυσλεξίας. Αυτό θα ξεκινήσει το Σεπτέμβριο του 2017. Μου φαίνεται σαν όνειρο εάν σκεφτείτε ότι όλα ξεκίνησαν με μια απόλυσή μου. Μια απόλυση που μετετράπηκε σε ευκαιρία να ακουμπήσουμε λίγο ουρανό…

    Για την απονομή του Global Teacher Prize 2017 τι προβλέπετε;
    Η απονομή του «Νόμπελ των εκπαιδευτικών», όπως αποκαλείται το βραβείο αυτό, θα γίνει το Μάρτιο, μαζί με τη βράβευση και των 50. Είμαι τόσο ευγνώμων και συγκινημένη που ζω αυτό το μαγικό ταξίδι, η μόνη υποψήφια παγκοσμίως που μπαίνει για 2η συνεχή φορά στην τελική κατάταξη φέτος, σηκώνοντας τη σημαία της Ελλάδας στο χάρτη της κορυφαίας παγκόσμιας παιδαγωγικής σε μια τόσο δύσκολη περίοδο. Τι παραπάνω από αυτό; Και να σας πω ότι μέχρι σήμερα δεν έχω καταλάβει εντέλει γιατί όλη αυτή η τεράστια τιμή. Νιώθω ότι απλώς κάνω αυτό που έχω χρέος να κάνω και ότι τώρα ξεκινώ.

     

    Διαβάστε ακόμα: Γιώργος Κουμεντάκης – «Καλύτερα να αποδεχτούμε την κρίση παρά να κάνουμε πως δεν υπάρχει»

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top