keramidas01a-1190

    Σε δύο δεκαετίες ο Δημήτρης Κεραμιδάς (δεξιά, με το νούμερο 777) μετρά 148 νίκες! Ξεκινώντας με το πρώτο του Κύπελλο Scramble 125 το 1996, έγινε τρεις φορές πρωταθλητής Ανατολικής Ευρώπης στο Motocross MX3 (2009-’11), πέντε φορές πρωταθλητής Ελλάδας στο Scramble, επτά φορές κυπελλούχος Ελλάδας Motocross και δις κυπελλούχος Open.

    Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross είναι σαν να έχεις πέσει στο λάκκο με τα θηρία, στην μπάρα της εκκίνησης νιώθεις ότι πρέπει να παλέψεις να μη σε φάνε. Είναι ασύλληπτο το δέος όταν ξέρεις ποιος είσαι και με ποιους έχεις να κάνεις. Γι’ αυτό, οι δύο βαθμοί που πήρα στη Νότια Αφρική (το 2001) ίσως ήταν τελικά ό,τι ανώτερο πέτυχα –κάτι που κάποτε μου φαινόταν εξωπραγματικό. Βλέπεις στις πρώτες θέσεις τον Stefan Everts, και κάπου εκεί προς το τέλος και το δικό μου όνομα με δύο βαθμούς, κι αυτό δεν σβήνει. Δύο βαθμοί που είχαν πίσω τους πάρα πολλά χρόνια προσπάθειας, τραυματισμών, δυσκολιών. Η ολοκλήρωση μιας περίπου εικοσαετούς πορείας.

    Ονειρευόμουν να κάνω διεθνή καριέρα στο Motocross από πιτσιρικάς, δίχως καν να ξέρω τι είναι! Η πρώτη μου έξοδος ήταν το 1992 σ’ ένα Supercross στη Βαρκελώνη. Τότε ακόμα οι Έλληνες δεν ταξίδευαν, εννοώ ο μέσος Έλληνας, τα αεροπλάνα είχαν μόνο τουρίστες και επιχειρηματίες. Τα εισιτήρια ήταν υπερβολικά ακριβά, θυμάμαι έπαιρνα μισθό 80.000 δραχμές και πλήρωσα 120.000 αεροπορικό εισιτήριο. Ο περίγυρός μου προσπαθούσε να με αποτρέψει, με έλεγαν αυτοκαταστροφικό, αλλά εγώ ήμουν αποφασισμένος. Στη Βαρκελώνη πήρα μια γεύση του τι ήταν αυτό που ήθελα να κάνω και… προσγειώθηκα ανώμαλα.

    keramidas02

    Ίσως η πιο λαμπρή στιγμή της διεθνούς του πορείας: η βαθμολόγηση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross MX1, τον Ιούλιο του 2006 στο Sun City της Νότιας Αφρικής.

    Όταν είδα για πρώτη φορά το κορυφαίο επίπεδο κατάλαβα ότι η κατασκευή μου δεν θα μπορούσε να με φτάσει τόσο ψηλά. Στην Ελλάδα ακούμε να λένε συχνά «άμα είχα αυτό» ή «άμα είχε ο πατέρας μου λεφτά» και τα λοιπά, εγώ όμως κατάλαβα ότι δεν ήταν ούτε θέμα χρημάτων ούτε τίποτα. Είναι το πόσο μακριά μπορεί να σε φτάσει το «σασί» σου. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για το πολύ υψηλό επίπεδο, ό,τι προϋποθέσεις κι αν έχουν όταν ξεκινούν. Ούτε εγώ ήμουν, το ένιωσα σχεδόν αμέσως. Κατάλαβα ότι η κατασκευή μου ήταν για ένα ορισμένο σημείο, το οποίο στην πορεία ίσως να το πέρασα λίγο παραπάνω με σκληρή δουλειά.

    «Ονειρευόμουν να κάνω διεθνή καριέρα στο Motocross από πιτσιρικάς, δίχως καν να ξέρω τι είναι!».
    keramidas09-1190

    Το τελευταίο μεγάλο ταξίδι – μέχρι το επόμενο! Ο Δημήτρης Κεραμιδάς (no777) στην εκκίνηση του Mammoth Mountain California 2015, όπου τερμάτισε στην 3η θέση.

    Πάντα υμνούμε την επιτυχία όταν όλα πάνε καλά, κανείς όμως δεν θέλει να αποδεχθεί την αποτυχία. Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι απέτυχα, διότι δεν προοριζόμουν γι’ αυτό. Συμβιβάστηκα με το να είμαι ένας καλός οδηγός… β’ εθνικής. Ό,τι πέτυχα το πέτυχα λόγω σκληρής δουλειάς και επειδή συνήθιζα να ρισκάρω πάρα πολύ –κάτι που, βέβαια, το πλήρωσα ακριβά, με τραυματισμούς. Ωστόσο, βγήκα σώος, και είμαι χαρούμενος που τα κατάφερα έστω και σε αυτό το επίπεδο.

    Δεν θυσίασα τίποτα, γιατί αυτό ήταν που πραγματικά ήθελα να κάνω. Με ευχαριστούσε τόσο πολύ όλη η διαδικασία της προπόνησης και της προετοιμασίας που δεν ένιωθα να μου λείπει κάτι άλλο. Όλα ξεκινούσαν και τελείωναν με αυτό –τόσο μεγάλο ήταν το πάθος μου.

    keramidas03

    Το 2001 ο Κεραμιδάς εκπροσώπησε την Ελλάδα ως μέλος της εθνικής ομάδας Motocross στο MX των Εθνών στο Βέλγιο. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα ταξίδια του, στις συνολικά 30 χώρες όπου έχει αγωνιστεί.

    Διαβάστε ακόμα: Βασίλης Ορφανός: «Θα μπορούσα να είχα σκοτωθεί για να κερδίσω το Ντακάρ!»

    Μην φανταστείς ότι υπήρχαν μπάτζετ και τέτοια, τα πιο πολλά έχουν γίνει με τα «ψέματα», με οργάνωση οικονομική του τίποτα, που δεν πας ούτε μέχρι την Πάτρα –όχι να περάσεις απέναντι στην Ιταλία και να θέλεις να γυρίσεις τις χώρες. Είναι πόσο το θες, μετά βρίσκεις τον τρόπο. Θυμάμαι έναν αγώνα στη Γαλλία το ’95, όταν όλα μου τα λεφτά έφταναν μόνο για να πάω και να γυρίσω, και πριν από τον αγώνα, λόγω οικονομικής στενότητας, είχα φτιάξει σάντουιτς με μπαγκέτα και γαριδάκια…

    Ξεκινούσα να πάω στην Αμερική για μια σειρά αγώνων και συγχρόνως έκανα και 15-20 θέματα για το περιοδικό στο οποίο εργαζόμουν τότε ως δημοσιογράφος. Η αγωνιστική καριέρα βοηθούσε τη δημοσιογραφία και το αντίθετο. Οργώνοντας τον κόσμο μπορούσα να βρω θέματα σπάνια, που θα χρειαζόταν πάρα πολλά λεφτά το περιοδικό για να τα ετοιμάσει. Όλα είχαν ταιριάξει πάρα πολύ καλά σε αυτό το παζλ –και δεν ήταν προϊόν προγραμματισμού. Τύχαινε όλα να έρχονται την κατάλληλη στιγμή. Πιστεύω ότι υπάρχουν εποχές, κύκλοι στη ζωή του ανθρώπου, και όχι μόνο στους αγώνες, που τα πράγματα σου πάνε περίφημα χωρίς καν να το ψάχνεις ιδιαίτερα, και άλλοι κύκλοι που πάνε όλα στραβά όσο και να προσπαθείς.

    keramidas04

    Έτος 1999. Μια πρώτη διεθνής διάκριση, η νίκη στον αγώνα Dublin Gap της Πενσυλβάνιας Intermedia 500.

    «Δεν είναι ούτε θέμα χρημάτων ούτε τίποτα. Είναι το πόσο μακριά μπορεί να σε φτάσει το “σασί” σου».

    Ποτέ δεν ένιωθα ότι εκπροσωπώ την Ελλάδα. Εκπροσωπούσα τον εαυτό μου και μόνο. Το μόνο που υπήρχε ήταν ότι ζούσα το όνειρό μου, ότι βρισκόμουν σε μια χώρα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και ήμουν πάνω σ’ ένα βάθρο, κρατούσα ένα έπαθλο που έβλεπα στα περιοδικά να κρατάνε άλλοι. Είχα πει ότι ήθελα να τρέξω στην Αμερική προτού κλείσω τα τριάντα, και τα κατάφερα μια μέρα πριν, πήρα αυτό το τεράστιο κύπελλο (σ.σ.: φέρνει ένα κύπελλο ύψους 1,5 μέτρου, από μια πίσω γωνιά του καταστήματός του).

    Μου φαινόταν εξωπραγματικό ότι είχα κερδίσει ένα τέτοιο έπαθλο στην άλλη άκρη της γης. Ήταν απίστευτο το συναίσθημα, της ολοκλήρωσης και της χαράς, και το γιόρτασα πολύ. Είχα ταξιδέψει στην Αμερική με την υπόσχεση ενός τύπου ότι θα με βοηθήσει, αλλά όταν έφτασα δεν τον βρήκα πουθενά… Σκεφτόμουν ότι είχα κάνει τόσο ταξίδι, ότι πέρασα τον Ατλαντικό για ποιο λόγο τελικά; Για να είμαι θεατής; Όμως βγήκα, έψαξα, βρήκα μηχανάκι να νοικιάσω, κι εκεί που έμοιαζαν όλα χαμένα, κατάφερα να ζήσω αυτήν την εμπειρία.

    Keramidas06

    Με τον θρύλο του παγκόσμιου Motocross, Stefan Everts

    Διαβάστε ακόμα: Ο πρώτος Έλληνας που έφτασε με δυο τροχούς στο Βόρειο Ακρωτήρι!

    Η πιο δυσάρεστη ανάμνησή μου; Ολομόναχος μέσα σε ένα ασθενοφόρο στο Βέλγιο που με μετέφερε στο νοσοκομείο μετά από ένα ατύχημα. Είχε μουδιάσει όλο μου το σώμα από το χτύπημα σε έναν σπόνδυλο, ένιωθα ότι μου είχε συμβεί κάτι κακό, αλλά δεν ήξερα πόσο κακό μπορεί να είναι. Δεν είχα κανέναν κοντά μου, με πήγαιναν κάπου, δεν ήξερα τι θα γίνει, πώς θα γίνει…

    Έχω χτυπήσει πολλές φορές, πολύ άσχημα, κι όσο περνάνε τα χρόνια το σώμα μου μού το υπενθυμίζει. Απορώ πού έβρισκα τη δύναμη να επιστρέφω ξανά και ξανά. Το έβλεπα σαν να ήταν ένα τίμημα που έπρεπε να πληρώσω για την επίτευξη του ονείρου, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Ίσως αυτό να μου έδινε τη δύναμη.

    keramidas07

    Ένας από τους πολλούς τραυματισμούς. «Απορώ που έβρισκα τη δύναμη να επιστρέφω. Το έβλεπα σαν να ήταν ένα τίμημα για την επίτευξη του ονείρου», λέει σήμερα.

    Στο τέλος του 2011 ένιωθα τόσο γεμάτος, και τόσο κουρασμένος, που αποφάσισα να σταματήσω –κι ας μην είχα πετύχει το στόχο που μου είχε πει ένας ξένος φίλος μου, να γίνω ένας από τους λίγους ιδιώτες που έχουν αγωνιστεί και στις πέντε ηπείρους. Αλλά όταν έχεις τέτοιο πάθος, και έχοντας περάσει πολύ μεγάλο μέρος της ζωής σου κάνοντας μόνο αυτό, τότε πρόκειται για την ταυτότητά σου. Και πολύ δύσκολα μπορείς να απαλλαγείς από την ταυτότητά σου. Χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα στο αεροπλάνο για την Αυστραλία.

    «Οι δύο βαθμοί που πήρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Νότια Αφρική το 2001 ίσως ήταν τελικά ό,τι ανώτερο πέτυχα – κάτι που κάποτε μου φαινόταν εξωπραγματικό».
    Keramidas11-1190

    Ο Δημήτρης Κεραμιδάς ήταν ο team manager του Παναγιώτη Κουζή (αριστερά) στο μεγάλο φετινό εγχείρημα του 27χρονου να τρέξει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ΜΧ. Ο Κουζής, πολυπρωταθλητής στην Ελλάδα, στους τέσσερις διπλούς αγώνες του Παγκοσμίου που έτρεξε αυτό το καλοκαίρι τερμάτισε μεταξύ των θέσεων 21-25, στην κορυφαία αγωνιστική σκηνή του Motocross στον κόσμο.

    Δεν υπάρχει μέρος στον κόσμο, όση κι αν είναι η φτώχεια και η εξαθλίωσή του, που να μην έχει αγώνες Motocross. Αγώνες, γενικώς. Διότι ο ανταγωνισμός είναι έμφυτος στον άνθρωπο, ο άνθρωπος θέλει να ξεχωρίζει. Ακόμα και δύο άτομα να έχουν μηχανή σε ένα μέρος, θα γίνει κόντρα για το ποιος είναι ο καλύτερος. Στην Αϊτή, π.χ., ο σεισμός ισοπέδωσε τα πάντα, αλλά έχουν αγώνες Motocross. Στη Μογγολία το ίδιο, στη Σρι Λάνκα που επί 40 χρόνια μαστίζεται από εμφύλιο γίνονται επίσης αγώνες Motocross. Με ό,τι εξοπλισμό μπορούν να βρουν.

    Ο Παναγιώτης Κουζής με προσέγγισε πέρσι και μου είπε το όνειρό του να τρέξει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Κατάλαβα ότι το ήθελε πραγματικά. Ίσως έτσι να ανοίξουμε κιόλας και το δρόμο για ένα ταλέντο της επόμενης γενιάς. Τον βλέπω ότι δουλεύει σκληρά, και είναι πολύ σημαντικό ότι είναι προσγειωμένος –αν πιστεύεις ότι είσαι τρία κλικ παραπάνω από αυτό που είσαι, τότε μπορεί να πας εκεί και να απογοητευτείς. Όμως ο Παναγιώτης είναι πραγματιστής, ξέρει ποιος είναι και πού θα πάει και ο στόχος είναι απόλυτα ρεαλιστικός (σ.σ.: η συνέντευξη έγινε πριν από τη συμμετοχή του Π. Κουζή στο φετινό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα). Πάντα τον πίστευα ως αναβάτη, ότι είχε το χάρισμα –αν και είναι πια μεγάλος για να ανελιχθεί στην κορυφή του παγκοσμίου επιπέδου.

    Επειδή κάθε εποχή χτίζεται με τα υλικά που υπάρχουν, και επειδή παίζει ρόλο για τον καθένα σε ποια εποχή θα γεννηθεί, ο Κουζής με τα υλικά που υπάρχουν σήμερα έχει χτίσει ήδη ένα μύθο για την ελληνική πραγματικότητα, με τόσους τίτλους σε τόσο μικρή ηλικία, και κατά τη γνώμη μου είναι ο καλύτερος από τις δυο- τρεις γενιές οδηγών που έχω δει. Ότι είναι φτιαγμένος με το ίδιο υλικό που ήταν και ο Λευτέρης Καρέτσος (σ.σ: 14 φορές πρωταθλητής Ελλάδας και ο πιο επιτυχημένος όλων των εποχών). Αυτή είναι η δική μου γνώμη, ότι είναι ο καλύτερος.

    keramidas10-1190

    Ο Κεραμιδάς αποχώρησε επισήμως από τους αγώνες το 2011, όμως έκτοτε δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό να αγωνίζεται περιστασιακά. Επιπλέον, διατηρεί στο Νέο Κόσμο το -εξειδικευμένο στο Motocross και το Enduro- κατάστημα DK Racing και να είναι συντάκτης του περιοδικού MOTO.

    Διαβάστε ακόμα: «Blitz», bespoke μοτοσικλέτες στο Παρίσι: Δυο φίλοι που ζουν σύμφωνα με το πάθος τους.

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top