Οι ποιητές μας για ένα κορίτσι τον Απρίλιο 
Caffè Vergnano: με άρωμα γυναίκας 
Σεξ στον χωρισμό: ξεχωριστό, θαυματουργό, γ@μιστερό 
Sex Editor: Όσα κ@υλώνουν διαχρονικά τους άντρες (για να μαθαίνουν οι γυναίκες) 
Τελικά θέλουμε περισσότερες γυναίκες στην πολιτική ή όχι; 
Η εμμονή της με τον Πρόεδρο της Ρωσίας είναι αξιοπρόσεκτη, όπως και οι ομάδες κρούσης της οργάνωσης που τις αποτελούν κορίτσια που μοιάζουν να βγήκαν από casting. Βεβαίως, μια οργάνωση που γεννήθηκε το 2008 σε μια χώρα όπως η Ουκρανία, στην οποία η σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών είναι κανόνας έχει κάθε λόγο να είναι προκλητική και αρκούντως διεκδικητική.
Η Ίννα Σεβτσένκο γεννήθηκε στην Ουκρανία και είναι μόλις 24 ετών. Έζησε έφηβη την Πορτοκαλί Επανάσταση, μια αντιφατική στιγμή στην ιστορία της Ουκρανίας, κι εκεί συνειδητοποίησε ότι η δράση και η κινητοποίηση θα αποτελούσε το νόημα της ζωής της. Το επόμενο βήμα ήταν η προσχώρησή της στις FEMEN, μια οργάνωση που έχει προκαλέσει την προσοχή με τις επιθέσεις της εναντίον πολιτικών που τους θεωρεί αφενός σεξιστές, αφετέρου δικτάτορες, όπως τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Η εμμονή της με τον Πρόεδρο της Ρωσίας είναι αξιοπρόσεκτη πάντως, όπως και οι ομάδες κρούσης της οργάνωσης που τις αποτελούν κορίτσια που μοιάζουν να βγήκαν από casting. Βεβαίως, μια οργάνωση που γεννήθηκε το 2008 σε μια χώρα όπως η Ουκρανία, στην οποία η σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών υπήρξε κανόνας, όπως και η καταπίεση, έχει κάθε λόγο να είναι προκλητική και αρκούντως διεκδικητική.
To σίγουρο είναι ότι η Ίννα Σεβτσένκο συνδυάζει δυναμισμό και εμφάνιση, αν και υποστηρίζει ότι το σώμα της στην πραγματικότητα είναι ένα όχημα διαμαρτυρίας, μια πλατφόρμα πάνω στην οποία αναδεικνύονται τα αιτήματα των FEMEN, την οποία κάποιοι υποστηρίζουν φανατικά, λόγω των διαμαρτυριών της που ενίοτε μοιάζουν με performance, με ένα πολιτικό viral.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, είμαστε ιδιαίτερα προβληματισμένες και ανήσυχες με τις ακροδεξιές ομάδες που τις χαρακτηρίζει μια ιδεολογία μίσους και διακρίσεων, κάτι το οποίο συχνά, δυστυχώς, πηγαίνει μαζί με τη θρησκεία. Και αυτό το φαινόμενο είναι για μας στόχος.
Ο αντίλογος για τις FEMEN έρχεται από εκείνους που κατηγορούν την οργάνωση ότι δεν έχει πολιτικό βάθος και πως χρησιμοποιεί το γυμνό σώμα τελικά όπως η βιομηχανία του θεάματος, έστω και με αφορμή τη διαμαρτυρία. Η απάντηση της Ίννα σε αυτό είναι ότι «πολεμάμε την ιδέα ενός σώματος-σεξουαλικού εργαλείου με το να το εκθέτουμε σε άλλο πλαίσιο».
Με την ευκαιρία της αναγγελίας του «παραρτήματος» της οργάνωσης στην Ελλάδα, η Ίννα ανέβηκε το Μάιο στην Ακρόπολη, φωτογραφήθηκε με φόντο το Ερέχθειο και στο στήθος της έγραψε το σύνθημα «No God-No Master». Και ανάμεσα στα άλλα μίλησε και φωτογραφήθηκε αποκλειστικά στο Andro.
Κάποτε είχες πει ότι η Ελλάδα είναι το τέλειο μέρος για να αναπτυχθεί ο «σεξτρεμισμός» ως μορφή διαμαρτυρίας. Το ελληνικό «παράρτημα» των Femen έρχεται να επιβεβαιώσει αυτήν την πρόθεση;
Έχοντας αποκτήσει μια μεγάλη εμπειρία μέσα από τη διεθνή δράση των FEMEN, μπορώ πλέον να πω ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει καμία χώρα όπου η διαμαρτυρία μας δεν θα προκαλούσε αίσθηση. Ο λόγος είναι ότι σε κάθε μέρος του κόσμου υπάρχουν τα αίτια για να διαμαρτυρηθούμε. Φεύγω για λίγο από την ισότητα των φύλων και τονίζω ζητήματα όπως φτωχοί-πλούσιοι, ισχύς-πολίτες, σχέσεις ανάμεσα στα διάφορα έθνη…
Και όλα αυτά είναι θέματα που στις FEMEN μας απασχολούν έντονα, αφού είμαστε μια πολιτική ομάδα που αντιστέκεται και υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Eπομένως, σε μια χώρα όπου οι άνθρωποι είναι δυσαρεστημένοι, που οι πολίτες νιώθουν απελπισία εξαιτίας της πολιτικής κατάστασης, πρέπει να αναδειχθούν τα προβλήματα και να ανοίξει ένας διάλογος. Και αυτός είναι ο σκοπός των FEMEN. Πιστεύεις λοιπόν ότι η Ελλάδα δεν είναι μια τέτοια χώρα;
Διαβάστε ακόμα: Χρήστος Χρυσόπουλος – «Η Αθήνα γίνεται ολοένα και πιο λοξή. Κι εμείς την ακολουθούμε».
«Πολεμάμε την ιδέα ενός σώματος-σεξουαλικού εργαλείου με το να το εκθέτουμε σε άλλο πλαίσιο», λέει η Ίννα Σεβτσένκο.
Πώς θα οργανώσετε τη δράση σας και τι θα κάνετε εναντίον των πατριαρχικών θεσμών στην Ελλάδα;
Στις FEMEN εντοπίζουμε τρεις μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται το πατριαρχικό σύστημα: είναι οι δικτατορίες, η βιομηχανία του σεξ και οι θρησκευτικοί θεσμοί. Κατά συνέπεια, στρεφόμαστε ενάντια σε όσους προσπαθούν να επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες στην κοινωνία, παραβιάζοντας θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, είμαστε ιδιαίτερα προβληματισμένες και ανήσυχες με τις ακροδεξιές ομάδες που τις χαρακτηρίζει μια ιδεολογία μίσους και διακρίσεων, κάτι το οποίο συχνά, δυστυχώς, πηγαίνει μαζί με τη θρησκεία. Και αυτό το φαινόμενο είναι για μας στόχος. Ένα ακόμα ανησυχητικό θέμα είναι η σχέση της Ελλάδας με την Ευρώπη, αλλά και η οικονομική δικτατορία που έχει επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση στη χώρα σας.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για λόγους στρατηγικής. Ωστόσο, θέλω να προειδοποιήσω κάθε εκπρόσωπο του πατριαρχικού συστήματος αλλά και όσους υποστηρίζουν την ανισότητα να προσέχουν. Οι FEMEN μπορούν να πάρουν εκδίκηση για την καταπίεση ανά πάσα στιγμή.
Ποιοι είναι οι βασικοί στόχο των FEMEN;
Να αναδείξουν τα προβλήματα και να ρίξουν φως σε ό,τι αγνοούν ή κρύβουν ηθελημένα τόσο οι πολιτικοί όσο και διάφοροι θεσμοί. Επίσης, να ανοίξουν το διάλογο γι’ αυτά τα ζητήματα, γιατί πιστεύω ότι είναι το πρώτο βήμα για την επίλυσή τους. Το όνειρό μας είναι αλλάξουμε την κοινωνία έτσι που η ισότητα να γίνει ο πιο σημαντικός νόμος. Ονειρευόμαστε μια κοινωνία όπου οι άνδρες και οι γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι και οι ετερόφυλοι, οι φτωχοί και οι πλούσιοι, η κυβέρνηση και οι πολίτες θα είναι ίσοι.
Γιατί μπήκες στις FEMEN; Βίωσες κάτι που άλλαξε τη ζωή σου και σε ώθησε να συμμετάσχεις σε αυτήν την οργάνωση;
Ήμουν έφηβη όταν έγινε η Πορτοκαλί Επανάσταση στην Ουκρανία. Οι άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους, ζητώντας δικαιοσύνη, ισότητα και δημοκρατία. Πραγματικά, αγάπησα εκείνη τη στιγμή που οι άνθρωποι έπαψαν να είναι απολιτικοί, που άρχισαν να ζουν πέρα από το στενό τους ατομικό συμφέρον και να νοιάζονται για τα κοινά, που δεν έμεναν πια σιωπηλοί, αλλά αντίθετα διεκδικούσαν με βροντερή φωνή τα δικαιώματά τους. Αγάπησα εκείνες τις στιγμές, γιατί οι άνθρωποι μπήκαν σε εκείνη την «άβολη» θέση που τους έβαλε στην απέναντι πλευρά.
Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή στην ιστορία της Ουκρανίας, γιατί με μιας αρχίσαμε να ακούμε τις λέξεις «δημοκρατία» και «ελευθερία λόγου». Κι εκείνες τις στιγμές όλοι γίναμε ακτιβιστές. Όμως, πολύ σύντομα οι μεγάλες προσδοκίες για γρήγορη αλλαγή γειώθηκαν και έγιναν βαθιά απογοήτευση, καθώς οι άνθρωποι προδόθηκαν, επειδή έγιναν ελάχιστα πράγματα και κατέληξαν να ψηφίσουν για πρόεδρο τον δικτάτορα Γιανουκόβιτς.
Διαβάστε ακόμα: Δημήτρης Ποτηρόπουλος – Ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε.
Σίγουρα οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης απολαμβάνουν ένα υψηλότερο επίπεδο ελευθερίας από πολλές άλλες, αλλά ας μην ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει χώρος για ελεύθερη έκφραση χωρίς συνέπειες.
Ωστόσο, παρότι οι αλλαγές που έγιναν ήταν βασικά επιφανειακές, η αγάπη μου για εκείνη την περίοδο δεν έσβησε. Σπούδασα δημοσιογραφία και δούλεψα στο γραφείο Τύπου του δημάρχου του Κιέβου, επειδή πίστεψα ότι μέσα από τη δουλειά μου θα μπορούσα να συνεχίσω να μάχομαι για την ελευθερία του λόγου. Και οι προσδοκίες μου διαψεύστηκαν όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να έχω ελευθερία λόγου. Αντίθετα, έπρεπε να γράφω άρθρα που εξυμνούσαν κάθε δραστηριότητα του δημάρχου της πόλης και συχνά να λέω ψέματα για αυτές. Ήμουν απελπισμένη, θεωρούσα ότι δεν είχα άλλη επιλογή.
Όμως, από την άλλη, γνώριζα ότι δεν είχα γεννηθεί για να αναγκαστώ να κάνω κάτι τέτοιο. Επιπλέον, δεν μπορούσα να δεχτώ ότι θα έπρεπε να ακολουθώ τους κανόνες που δημιούργησαν οι πολιτικοί. Σίγουρα δεν ήμουν ευχαριστημένη με την κατάστασή μου και αυτό με έκανε να κοιτάξω τριγύρω και να συνειδητοποιήσω πόσοι πολλοί άνθρωποι τα είχαν παρατήσει. Πόσες πολλές νέες κοπέλες αναγκάστηκαν να πάνε να δουλέψουν σε μπουρδέλα για πληρώνουν τις σπουδές τους. Είδα τη μητέρα μου και τόσες άλλες γυναίκες να δουλεύουν 10 ώρες την ημέρα και να βγάζουν πολύ λιγότερα χρήματα από τον κατώτερο μισθό. Είδα τη διαφθορά στην τοπική αυτοδιοίκηση. Και συνειδητοποίησα ότι ως δημοσιογράφος εξαρτιόμουν από το κράτος.
Επίσης, είδα τις εγκληματικές πράξεις του προέδρου Γιανουκόβιτς και της κυβέρνησής του και τη μεγάλη σιωπή του κόσμου. Aισθάνθηκα ότι το όνειρό μας για τη δημοκρατία είχε κλαπεί και ότι ήταν δικό μας το λάθος, γιατί δεν νοιαστήκαμε αρκετά για αυτό. Και όσα έζησα ως ακτιβίστρια εύχομαι κανείς να μην τα ζήσει στη ζωή του. Μπορεί να είμαι 24 χρόνων, αλλά δέχομαι απειλές για τη ζωή μου, έζησα τη βία του καθεστώτος, αναγκάστηκα να φύγω από τη χώρα μου, βασανίστηκα. Στη Λευκορωσία, η Kα Γκε Μπε με απείλησε ότι θα με σκοτώσει σε κάποιο δάσος, ενώ λίγους μήνες πριν παραλίγο να πεθάνω, όταν εισέβαλαν οπλισμένοι άνδρες σε ένα συνέδριο στην Κοπεγχάγη, όπου μιλούσα.
Είχες πει κάποτε ότι οι δράσεις σας επιτρέπουν να δείτε το βαθμό ελευθερίας που υπάρχει σε κάθε χώρα. Σε ποια ένιωσες σοκ υπό αυτήν την έννοια;
Δεν υπάρχει καμία χώρα που να με εντυπωσίασε ως προς το επίπεδο των ελευθεριών της και αυτό το τονίζω. Έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει κανένα μέρος στον κόσμο στο οποίο οι άνθρωποι να μπορούν να εκφράζουν ελεύθερα τις ιδέες τους χωρίς συνέπειες. Σίγουρα οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης απολαμβάνουν ένα υψηλότερο επίπεδο ελευθερίας από πολλές άλλες, αλλά ας μην ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει χώρος για ελεύθερη έκφραση χωρίς συνέπειες. Υπενθυμίζω ότι 12 άνθρωποι –δημοσιογράφοι και σκιτσογράφοι- σκοτώθηκαν στη Γαλλία, ενώ πρόσφατα στην Κοπεγχάγη έγινε μια ακόμα τρομοκρατική επίθεση στην οποία εγώ η ίδια διαπίστωσα ότι η ελευθερία του λόγου είναι μια ψευδαίσθηση, όταν έτρεχα από τη σκηνή, ακούγοντας τις σφαίρες των Καλάζνικοφ.
– Οι άνδρες, πώς σε πλησιάζουν; – Δεν θέλει πολλά: αρκεί να είναι έξυπνοι, να έχουν αυτοπεποίθηση και προσήλωση.
Υπήρξε κάποια εμπειρία που να σου έμεινε χαραγμένη στη μνήμη σου από τις διάφορες διαδηλώσεις που κάνατε στον κόσμο;
Κάθε διαδήλωση είναι εμπειρία αξέχαστη, γιατί στην πραγματικότητα είναι μια μικρή επανάσταση. Σίγουρα δεν θα ξεχάσω τις φοβερές αντιδράσεις στις διαδηλώσεις μας που έζησα στη Λευκορωσία, τη βία της αστυνομίας στην Ουκρανία και την παρακολούθηση από τις μυστικές υπηρεσίες. Επίσης, δεν θα ξεχάσω τον εμπρησμό των γραφείων μας στο Παρίσι από ακροδεξιές οργανώσεις ούτε και το μέρος που διανυκτέρευσα τότε. Ναι, δεν θα ξεχάσω πολλά πράγματα. Και αυτό με κάνει να κινούμαι διαρκώς, καθώς συνειδητοποιώ πόσο μεγάλη είναι η καταπίεση.
Άρα οι απειλές για τη ζωή σου είναι συχνές.
Έχουν γίνει μέρος της ζωής μου!
Σου παίρνουμε συνέντευξη από ένα ψηφιακό μέσο που το όνομά του αναφέρεται και στον άνδρα στα ελληνικά. Πώς θα συστηνόσουν, λοιπόν, στο ελληνικό ανδρικό ακροατήριο;
Είμαι γυναίκα και ως τέτοια είμαι ίση με όλους τους άνδρες. Και αυτό είναι το βασικό πράγμα που πρέπει να ξέρουν για μένα. Επίσης, πιστεύω ότι πολλοί άνδρες είναι υπέρ του φεμινισμού και γι’ αυτό τους προσκαλώ να συμμετάσχουν και να μας βοηθήσουν στον αγώνα μας.
Και οι άνδρες, πώς σε πλησιάζουν;
Δεν θέλει πολλά: αρκεί να είναι έξυπνοι, να έχουν αυτοπεποίθηση και προσήλωση.
Υπάρχουν κριτικές για τις FEMEN που υποστηρίζουν ότι με το να αναδεικνύετε το γυναικείο σώμα στις διαμαρτυρίες σας συμβάλλετε από την ανάποδη σε αυτό που πολεμάτε. Τι απαντάς σε αυτό;
Οι κατηγορίες αυτές προέρχονται από αυτούς που αντιμετωπίζουν ακόμα το γυναικείο σώμα ως σεξουαλικό αντικείμενο. Ένα ουσιώδες σημείο στις τακτικές των FEMEN είναι ότι πολεμάμε αυτήν την ιδέα όχι με το να κρύβουμε το σώμα μας, αλλά με το να το εκθέτουμε μέσα σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, με διαφορετική σημασία. Ξεγυμνώνουμε ένα σώμα που δεν είναι σεξουαλικό αντικείμενο, αλλά ενσωματώνει ένα πολιτικό μήνυμα.
Ένα σώμα το οποίο δεν βρίσκεται πια στα χέρια κάποιου άλλου, αλλά ανήκει δικαιωματικά στην ιδιοκτήτριά του, τη γυναίκα. Αναδεικνύουμε το γυμνό σώμα που δεν προορίζεται να ευχαριστήσει κάποιον. Το σώμα που δεν είναι παθητικό αλλά ενεργητικό. Το σώμα που διεκδικεί, αφού πάνω του γράφουμε τα συνθήματά μας. Το σώμα που επιτίθεται στον Πούτιν, τον Μπερλουσκόνι και όχι μόνο…
//H Ίννα Σεβτσένκο ήταν βασική ομιλήτρια στο φετινό και πολύ επιτυχημένο TEDxKalamata, το οποίο έλαβε χώρα 27-28 Ιουνίου στο θέατρο της αρχαίας Μεσσήνης. http://www.andro.gr/drasi/tedx-kalamata-2015/
Διαβάστε ακόμα – Χένρι Ντέηβιντ Θορώ: «Γιατί πήγα να ζήσω σε μια καλύβα στο δάσος»
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
