Το μυστικό της αρχαίας πέτρινης άγκυρας στην Τζιά 
Έχει δικαίωμα η οργανωμένη πολιτεία να πέφτει από τα σύννεφα; 
Πού θα πάμε και τι θα φάμε στην αυθεντική και σοφιστικέ Τήνο 
Συλλεκτικό άλμπουμ: τα ωραιότερα γιοτ του κόσμου 
Κορμί στην παραλία: βούτα όπως είσαι 
Παναγιώτης Τασιαδάμης: «Η χώρα μας φέρθηκε με απόλυτη αχαριστία στο υδάτινο περιβάλλον της. Το όραμά μας είναι να αλλάξει ριζικά αυτή η κατάσταση, μεταφέροντας τη φωνή του βυθού στην επιφάνεια».
Οι «Υδροναύτες» είναι μια ομάδα ανθρώπων που για χρόνια πραγματοποιούσαν εθελοντικές δράσεις στους ελληνικούς βυθούς. Το 2010, με την μορφή της ΜΚΟ (απέχουν συνειδητά από κάθε μορφή χρηματοδότησης), αποφάσισαν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, αναδεικνύοντας την ομορφιά της Ελλάδας και την πολιτιστική κληρονομιά που βρίσκεται στους βυθούς της.
Ζούμε σε μια χώρα που δεν φαίνεται να εκτίμησε το δώρο που της δόθηκε και, μπορούμε να πούμε, φέρθηκε με απόλυτη αχαριστία στο υδάτινο περιβάλλον της. Το όραμά μας είναι να αλλάξει ριζικά αυτή η κατάσταση, μεταφέροντας τη φωνή του βυθού στην επιφάνεια.
Δυστυχώς, ο βυθός μέρα με τη μέρα μετατρέπεται σε μια τεράστια χωματερή για σκουπίδια κάθε είδους. Την ευθύνη για την κατάσταση αυτή τη φέρουμε όλοι μας, κρίνοντας από τα είδη των απορριμμάτων που έχουμε κατά καιρούς ανασύρει μέσω των δράσεων της οργάνωσης. Η λίστα της ντροπής περιλαμβάνει από ηλεκτρικές συσκευές (κουζίνες, ψυγεία, πλυντήρια κλπ) έως και ραπτομηχανές. Τα αντικείμενα αυτά προκαλούν τεράστια καταστροφή και για τον βυθό, και την βιοποικιλότητα, αλλά και για την ίδια μας την υγεία, καθώς, μέσω της τροφικής αλυσίδας, τα συστατικά αυτών των σκουπιδιών καταλήγουν στο ίδιο μας το πιάτο.
Σιωπηλά εκθέματα ενός σιωπηλού κόσμου…
Ως Έλληνες, δεν είναι λίγες οι φορές που επικαλούμαστε την ιστορία μας και υπερηφανευόμαστε για αυτήν. Η θάλασσα έχει προσφέρει τόσα στη χώρα μας, που είναι δύσκολο να «ξεπληρώσουμε» αυτό το «χρέος». Αν σεβόμαστε την ιστορία μας, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να προστατέψουμε αυτό το δώρο που μας δόθηκε και να κατανοήσουμε πως η περιβαλλοντική συνείδηση δεν είναι lifestyle, αλλά υποχρέωση όλων μας.
Για πολλές δεκαετίες η έννοια «οικολογική συνείδηση» ήταν απολύτως άγνωστη στην ελληνική κοινωνία, καθώς υπήρχε η τραγικά λανθασμένη εντύπωση πως το περιβάλλον έχει ανεξάντλητα περιθώρια ως προς τις ανοχές του. Όταν όμως αρχίσαμε, ως κοινωνία, να βιώνουμε τις επιπτώσεις από την περιβαλλοντική υποβάθμιση, τότε ξεκίνησε και ο προβληματισμός. Πλέον δεν νομίζω πως υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν πως δεν μας αγγίζουν οι πληγές του περιβάλλοντος, αλλά δυστυχώς απέχουμε πολύ από το να πούμε πως η κοινωνία μας απέκτησε την συνείδηση που απαιτείται για να αλλάξει η κατάσταση.
«Δυστυχώς, ο βυθός μέρα με τη μέρα μετατρέπεται σε μια τεράστια χωματερή για σκουπίδια κάθε είδους».
Με τον εθελοντισμό να είναι το μέσο με το οποίο ο πολίτης μπορεί να μεταφέρει την διαμαρτυρία του προς την κοινωνία αναδεικνύονται τα προβλήματα, ενώ συγχρόνως παρουσιάζεται η θέληση για διόρθωση. Σε συνδυασμό με την αξιοποίηση της τεχνολογίας και τη χρήση του διαδικτυακού σταθμού «DiveRadio», η φωνή του βυθού δεν τελειώνει με την ολοκλήρωση κάποιας εθελοντικής εκδήλωσης, αλλά επεκτείνεται χωρίς όριο και γεωγραφικό περιορισμό.
Ενώ στην Ελλάδα θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τον καταδυτικό τουρισμό, δεν υπάρχουν λύσεις ουσίας. Πρέπει πριν από όλα να προσδιορίσουμε το τι ακριβώς είμαστε σε θέση να διαφημίσουμε ως χώρα προκειμένου να προσελκύσουμε αυτήν την ιδιαίτερα αναπτυσσόμενη παγκοσμίως μορφή τουρισμού, και να πάψουμε να τρέφουμε αυταπάτες. Το υδάτινο περιβάλλον μας είναι υποβαθμισμένο από κάθε άποψη, ενώ γραφειοκρατικές αντιλήψεις περασμένων δεκαετιών φροντίζουν να φέρνουν εμπόδια σε κάθε προσπάθεια δημιουργίας ή αξιοποίησης περιοχών με καταδυτικό ενδιαφέρον. Το αποτέλεσμα είναι το ότι τη δεδομένη στιγμή είναι ελάχιστα αυτά που έχουμε να προσφέρουμε σε καταδυτικό επίπεδο και εξακολουθούμε να βρισκόμαστε εκτός από μια «αγορά» που θα μπορούσε να προσφέρει όχι μόνο στους δείκτες ανάπτυξής μας, αλλά και στο ίδιο το περιβάλλον, καθώς είναι εφικτές οι λύσεις που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αειφόρο ανάπτυξη του καταδυτικού τουρισμού.
Στο δρόμο προς την επιφάνεια και μια πινακίδα που γράφει… «ένας υπέροχος κόσμος ομορφιάς».
Χρειάζονται αποφασιστικές κινήσεις και διάθεση ουσιαστικής αλλαγής στην πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος, της αλιείας και της προστασίας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Η τεράστια κρίση, ωστόσο, που αντιμετωπίζει η χώρα μας έχει αντίκτυπο και στην οργάνωσή μας. Το μοναδικό μέτρο «ανάσχεσης» που έχουμε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η συνεργασία με τοπικούς φορείς, όπου ζητείται πλέον να καλυφθεί μέρος των εξόδων αυτών προκειμένου να ταξιδέψουμε και να πραγματοποιήσουμε τις δράσεις μας.
Δράση με δράση βλέπουμε να μεγαλώνει η οργάνωσή μας και να ενώνουν τις δυνάμεις τους με τις δικές μας νέοι αυτοδύτες, αλλά και άνθρωποι που έρχονται μαζί μας γιατί απλώς αγαπούν τον βυθό και τον υδάτινο κόσμο. Το γεγονός αυτό όχι μόνο μας χαροποιεί, αλλά επίσης μας κάνει να κατανοήσουμε πως οι «Υδροναύτες» είναι το μέσο που αναζητούσαν πολλοί άνθρωποι για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους προς το υδάτινο στοιχείο, αλλά και τους προβληματισμούς τους για τη διαρκή υποβάθμισή του. Αυτό εκδηλώνεται, φυσικά, με τον ακτιβισμό, ο οποίος και παρέχει σε όλους μοναδικές εμπειρίες, που μετασχηματίζονται, ιδιαίτερα εύκολα, σε μεταδοτική γνώση. Ο βυθός προσφέρει μοναδική γαλήνη και ηρεμία που δεν μπορεί να συγκριθεί με οτιδήποτε άλλο. Αφήνοντας την επιφάνεια, βρισκόμαστε σε ένα κόσμο που έχει τους δικούς του κανόνες και μας δίνει την δυνατότητα να ξεχάσουμε οτιδήποτε μας απασχολεί.
«Απέχουμε πολύ ακόμα από το να πούμε πως η κοινωνία μας απέκτησε την περιβαλλοντική συνείδηση που απαιτείται για να αλλάξουν τα πράγματα…»
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
