Οι ποιητές μας για τη βροχή

«Το τζάμι τη λυπήθηκε, της άνοιξε, την έβαλε μες στο δωμάτιο./ Ο άνθρωπος έγινε έξω φρενών. Είσαι τρελό, του φώναξε, πού/ ξανακούστηκε να μπαίνει η βροχή μες στο δωμάτιο;». (Bijay Biswaal, «Rain on Glass Pane»).

Αργύρης Χιόνης, «Παρά ένα δώδεκα μαγικά παραμύθια – ΙΙ»

Η βροχή κρύωνε έξω, στο δρόμο. Χτυπούσε το τζάμι και φώναζε, κρυώνω.
Ήτανε, πράγματι, χειμώνας.
Το τζάμι τη λυπήθηκε, της άνοιξε, την έβαλε μες στο δωμάτιο.
Ο άνθρωπος έγινε έξω φρενών. Είσαι τρελό, του φώναξε, πού
ξανακούστηκε να μπαίνει η βροχή μες στο δωμάτιο; Είσαι τρελό.
Μα είναι βροχή δωματίου, είπε ήρεμα το τζάμι, δεν ακούς τι ωραία που
ηχεί πάνω στο πάτωμα, πάνω στο τραπέζι, πάνω στο μέτωπό σου; Είναι
βροχή δωματίου.

(Από τη συλλογή «Λεκτικά τοπία», εκδ. Καστανιώτη, 1983. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Το περιέχον περιεχόμενον – Ο ποιητής Αργύρης Χιόνης (1943-2011», με εισαγωγή και ανθολόγηση τού έργου του Χιόνη από τον ποιητή Γιάννη Πατίλη, εκδ. Γαβριηλίδη, 2016)

Ακούστε: Stan Getz – Here’s That Rainy Day.

Στην επόμενη σελίδα: «Αυτή η παλιά βροχή των Γαλατών».

1 2 3 4 5

TAGS :
βροχή έλληνες ποιητές

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook