Ο Λεονάρντο ντι Κάπριο αντιγράφει με σοφία τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, η Κάρι Μάλιγκαν δεν είναι η ακριβής προσωποποίηση της Ντέιζι.
Ο πωλητής ομολόγων και wannabe συγγραφέας Νικ Κάραγουεϊ αφήνει τις μεσοδυτικές πολιτείες για να πάει στη Νέα Υόρκη το 1922. Κυνηγώντας το προσωπικό του μερίδιο στο αμερικανικό όνειρο, εγκαθίσταται δίπλα στην έπαυλη του μυστηριώδους πολυεκατομμυριούχου Τζέι Γκάτσμπυ και στην απέναντι ακτή από την ξαδέλφη του, Ντέιζι, η οποία είναι παντρεμένη με τον γαλαζοαίματο Τομ Μπιουκάναν. Έτσι, ο Νικ, θέλοντας και μη, θα γίνει μάρτυρας της εκπλήρωσης του παλιού έρωτα του Γκάτσμπυ και της Ντέιζι, αλλά και άλλων γεγονότων, που θα τον τροφοδοτήσουν με το υλικό της πρώτης του νουβέλας…
Το 1925 ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ κυκλοφόρησε το τρίτο του βιβλίο, «The Great Gatsby» (η ελληνική μετάφραση του τίτλου που επιβλήθηκε από την εποχή της ταινίας του Τζακ Κλέιτον με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ στον πρωταγωνιστικό ρόλο υπήρξε μονοσήμαντη), καταγράφοντας το πολυπρόσωπο τοπίο του Λονγκ Άιλαντ, τοπίο που συνέθεταν άτομα που βίωναν στον υπερθετικό βαθμό τη βασανιστική ανεμελιά της εποχής της τζαζ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι βουτηγμένες στο τζιν (η Ποτοαπαγόρευση φαίνεται ότι αφορά μόνο τις Αρχές) και στον εθισμό τους με το σαρκικό έρωτα. Οι ήρωες του Φιτζέραλντ είναι εκ προοιμίου χαμένοι, στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν κανένα ηρωικό στοιχείο: οι ψυχές τους έμειναν σκεπασμένες από τόνους λάσπης στα χαρακώματα του Μεγάλου Πολέμου και αποφάσισαν πως η ζωή τους έχει τόση αξία όσο η διάρκεια μιας και μόνο ημέρας.
Αμοραλισμός; Ναι, αλλά απίστευτα και συγκλονιστικά στυλιζαρισμένος!
Αμοραλισμός; Ναι, αλλά απίστευτα και συγκλονιστικά στυλιζαρισμένος! Άρα, κοντά στο πεδίο θεώρησης του Μπαζ Λούρμαν. Σίγουρα ναι, χωρίς αυτός όμως να διαθέτει τη δαιμονική διεισδυτικότητα του Φιτζέραλντ. Έτσι οι εικόνες του, πλημυρισμένες από εκκωφαντικό ήχο και εκτυφλωτικό χρώμα, συνθέτουν ένα fancy αρ ντεκό ταμπλό, που δυναστεύουν τις ανθρώπινες συμπεριφορές και καταλύουν τα ανθρώπινα πάθη.
Ο Λεονάρντο ντι Κάπριο αντιγράφει με σοφία τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ στην εκδοχή του 1974 –αν και δεν μπορεί να αποβάλει εύκολα τα χαρακτηριστικά του Χάουαρντ Χιουζ από τον «Aviator»–, ο Τόμπι Μαγκουάιρ δεν είναι πειστικός στο ρόλο του παρατηρητή, ενώ η Κάρι Μάλιγκαν δεν είναι η ακριβής προσωποποίηση της Ντέιζι. Εκπλήξεις, η Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι στο ρόλο της Τζόρνταν Μπέικερ (μια χαρακτηριστική αμφιφυλόφιλη Κίρκη του Μεσοπολέμου) και το soundtrack, μια μείξη ραπ, r’n’b, ροκ και ποπ ήχων, στο οποίο ακούμε από Beyoncé & André 3000 («Back To Black») και will.i.am («Bang Bang») μέχρι Fergie, Q-Tip & GoonRock («A Little Party Never Killed Nobody») και Emeli Sandé & The Bryan Ferry Orchestra («Crazy In Love»).
Εν κατακλείδει, ο «Υπέροχος Γκάτσμπυ» του Μπαζ Λούρμαν μπορεί να μην είναι και τόσο… υπέροχος, έχει όμως τα δικά του χαρίσματα για να μας αγγίξει.
Οι ήρωες του Φιτζέραλντ είναι εκ προοιμίου χαμένοι…
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
