Δέκα χρόνια πέρασαν από την ημέρα που «έφυγε» από τη ζωή ο Νίκος Νικολαΐδης.

«Έκανα πραγματικά φτωχό κινηματογράφο, με το τίποτα και με τους συναδέλφους που με βοήθησαν και με ενθάρρυναν να συνεχίσω». Αυτό είχε πει σε συνέντευξή του στο Mic και τον Κώστα Καρδερίνη, θέλοντας να εξηγήσει τι κινηματογράφο έκανε. Και μπορεί, εξαιτίας του μπάτζετ, να το αποκαλούσε «φτωχό κινηματογράφο», αλλά το αποτέλεσμα των ταινιών ήταν πλούσιο. Πλούσιο σε νοήματα, σε μηνύματα, σε εικόνες, σε ερμηνείες.

Αυτό ήταν άλλωστε πάντα το στυλ, η λογική και ο στόχος του Νίκου Νικολαΐδη. Να πει τα πράγματα που ήθελε με τον δικό του τρόπο, χωρίς να τον ενδιαφέρει τι πίστευαν οι άλλοι για το τελικό αποτέλεσμα. Άλλωστε, ο γνωστός Έλληνας δημιουργός, είχε πάντα την τάση να λέει αυτά που σκεφτόταν, ακόμα και στην αυτοκριτική του. «Τα λάθη είναι σαν τους αποτυχημένους έρωτες: τους νοσταλγείς, σε βασανίζει το ανεκπλήρωτό τους, αλλά δεν θα ‘θελες ποτέ να τους ξαναζήσεις. Το γεγονός ότι η προβολή αυτού του λάθους μου στην τηλεόραση απέφερε μια ακροαματικότητα 57.6%, αποδεικνύει το πόσο μεγάλο λάθος διέπραξα» είχε πει για την τηλεταινία-«λάθος» του Το Κορίτσι με τις Βαλίτσες.

Δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του, το ΚΠΙΣΝ έρχεται να τιμήσει το έργο και τη ζωή του Νίκου Νικολαΐδη με προβολές ταινιών, ομιλίες και συναυλίες.

Γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1939 στην Αθήνα και σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Ελληνικού Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Σταυράκου. Το 1960 άρχισε να εργάζεται ως πρώτος βοηθός σκηνοθέτη για τον Βασίλη Γεωργιάδη και το 1962 σκηνοθέτησε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία Lacrimae Rerum. Ωστόσο η πρώτη μεγάλη του στιγμή θα έρθει το 1975 με το σκηνοθετικό ντεμπούτο του.

Η ταινία Ευρυδίκη Β.Α. 2037 προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Σκηνοθέτη, το βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού και το Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου της Αθήνας. Παρά την χλιαρή αντίδραση των θεατών, οι κριτικοί εκτίμησαν την καινοτόμο προοπτική της κλασσικής ελληνικής τραγωδίας του Ορφέα και της Ευρυδίκης και σημείωσαν την πρωτοτυπία των καλλιτεχνικών τεχνικών του Νικολαϊδη.

Το νερό είχε μπει στο αυλάκι και μέσα στα επόμενα χρόνια ο Νικολαΐδης θα κάτσει πίσω από την κάμερα, σκηνοθετώντας ταινίες που έγραψαν τη δική τους ιστορία: Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα (1979), Γλυκιά Συμμορία (1983), Πρωινή Περίπολος (1987), Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα (2002) είναι μερικές από αυτές.


Διαβάστε ακόμα: Ο Αλέξης Στενάκης θα μας «μεταφέρει» σε ένα πάρκο της Γαλλίας του ’30


Παράλληλα με την κινηματογραφική του δραστηριότητα ανέπτυξε σημαντικό συγγραφικό έργο, υπογράφοντας τα βιβλία: Οι Τυμβωρύχοι, Ο οργισμένος Βαλκάνιος, Γουρούνια στον άνεμο, Μια στεκιά στο μάτι του Μοντεζούμα. Άλλωστε, όπως έλεγε και ο ίδιος, «τα βιβλία μου με εκπροσωπούν πλήρως».

Και τώρα, δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του, το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος έρχεται να τιμήσει το έργο και τη ζωή του γνωστού δημιουργού. Από τις 5 έως τις 7 Οκτωβρίου το ΚΠΙΣΝ θα προβάλει ταινίες του, θα πραγματοποιήσει ομιλίες γύρω από το έργο του και τη σημασία του στις μέρες μας, ενώ θα διοργανώσει και συναυλίες με μουσική γραμμένη για τις ταινίες του ή με αφετηρία αυτές.

//Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την επίσημη σελίδα του ΚΠΙΣΝ.

 

Διαβάστε ακόμα: «O Καραγκιόζης μού λέει κάθε πρωί: Ρε Σωτήρη, για θυμήσου…»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top